คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : CHAPTER 3 คำใบ้สุดท้าย
“ฮู้ววว ! เข้ามาเลยๆ คืนนี้พี่เลี้ยงเองน้อง ฮ่าๆๆๆ อ้าว! วันนี้กั้งมาด้วยเหรอเนี่ย ดีๆ หลายๆคนสนุกดี” อิสริยะดูท่าทางครึกครื้นเป็นพิเศษหลังจากที่ได้งานใหม่ ในเดือนนี้เขาถูกไล่ออกจากงานมาสองครั้งแล้ว! แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น ประเด็นคือ เขาได้งานใหม่แล้วต่างหาก !
“ฮ่าๆ ผมเองยังงงเลยพี่ว่าทำไมวันนี้ไอ่กั้งมาแปลก สงสัยคงอยากมาฉลองกับพี่แหล่ะ ฮ่าๆๆ ได้งานใหม่แล้วนี่หว่า งานอะไรวะพี่ อย่าบอกนะว่ากลับไปเป็นเซลแมนอย่างเดิมอีกอ่ะ” ธีระกล่าวทักทายอิสริยะอย่างสนิทสนม เพราะนอกจากที่จะเป็นเพื่อนห้องตรงข้ามแล้ว อิสริยะยังเป็นญาติห่างๆของธีระอีกด้วย
“เฮ่ย ไม่เว่ย พี่เพิ่งได้ทางของตัวเองแล้ว ความจริงแล้วพี่รักเด็กมาก ฮ่าๆๆ” อิสริยะคุยโว
“หือ โกหกป่าววะ พี่เนี่ยนะ แล้วตกลงงานอะไรวะ” ธีระยังคงถามต่อ
“ก็...” ยังไม่ทันที่จะตอบอะไร วรกรก็พูดแทรกขึ้นมาก่อน
“ครูสอนพละโรงเรียนประถมไก่แจ้ ใช่มั๊ยครับ พี่ฮั่น”
“ชะ ใช่ เฮ้ย ! น้องกั้งรู้ได้ยังไงครับเนี่ย แหม พวกแกรู้กันแล้วยังมาหลอกถามพี่อีกนะ โถ่ ฮ่าๆๆ”
“อ่าว ไอ่กั้ง นี่มึงรู้ได้ไงวะ กูยังไม่ทันรู้เรื่องอะไรเลยนะเนี่ย” ธีระหันไปมองเพื่อนด้วยหน้างงๆ พี่ฮั่นก็ยังไม่เคยบอกเขาเลยนะว่าได้งานใหม่เป็นครูพละ แล้วมันรู้ได้ไงวะ
“ริชเบนด์ไงล่ะ ริชแบนด์ที่พี่ฮั่นใส่อยู่มันปั๊มคำว่า ชมรมครูพละ และที่สำคัญสีก็เป็นสีน้ำตาลม่วงด้วย ซึ่งก็น่าจะเป็นสีประจำโรงเรียน และโรงเรียนแถวนี้ก็มีอยู่แค่ที่เดียวที่มีสีน้ำตาลม่วงเป็นสีประจำโรงเรียน ก็คือโรงเรียนประถมไก่แจ้” วรกรอธิบาย
“โอ้โห ! สมกับที่พ่อมึงเป็นตำรวจ กูขอปรบมือ แปะๆๆๆ” ธีระปรบมือเสียงดัง
“อ้าว ! เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าพ่อน้องกั้งเป็นตำรวจ” อิสริยะพูดขึ้นมาอย่างแปลกใจ ปกติเขาไม่สนิทกับรุ่นน้องคนนี้ซักเท่าไหร่ ถึงแม้จะเป็นเพื่อนของธีระ แต่ด้วยอุปนิสัยนิ่งๆเงียบๆของวรกร ทำให้รู้จักกันเพียงผิวเผินเท่านั้น
“เอ้อ แล้วไหนเพื่อนแชร์ค่าห้องที่พี่บอกอยู่ไหนล่ะครับ” วรกรเปลี่ยนเรื่องพูด เขามาที่นี่ก็เพื่อเจอคนๆนี้ Mr.Guntee Pitithun
“อ๋อ เขาลงไปซื้อของที่เซเว่นใต้ตึกอ่ะ เดี๋ยวก็คงมา เออ ว่าแต่ยืนคุยทำไมวะ นั่งๆ นั่งกันดีกว่าพวกเรา” พูดจบประโยค อิสริยะก็เชื้อเชิญรุ่นน้องทั้งสองเต็มที่ รูมเมทของเขาที่วรกรถามถึงเพิ่งจะรู้จักกันได้ไม่ถึงสามวัน เจอกันที่ป้ายรถเมลล์แล้วเผอิญคุยกันถูกคอ เห็นอีกฝ่ายบอกว่ากำลังอยากได้หอพัก และเขาเองก็กำลังอยากได้รูมเมทพอดี เพราะค่าห้องตอนนี้ค้างไว้หลายเดือนแล้ว เขาจึงได้ผู้ชายคนนั้นมาอยู่ร่วมห้องด้วย แต่แปลก ทั้งที่เช่าห้องด้วยกัน อีกฝ่ายกลับไม่เคยอยู่ห้องเลย เออ ก็ดี อิสริยะคิดในใจ
ผ่านมาร่วมสามชั่วโมงในวงเหล้า แต่วรกรยังไม่เห็นแม้แต่เงาของคนที่เขาอยากเจอ ถามอิสริยะก็ดูจะตอบไม่เป็นภาษา ส่วนธีระก็ไม่ต้องพูด รายนั้นทำท่าจะเมาหัวราน้ำซะแล้ว
“สุดยอดดดดดด เอิ๊กกก พี่แม่งโคตรเก่งเลยยยย”
“ฮ่ะฮ่า มันแน่นอนอยู่เลี้ยววว ไอ่น้องงง”
วรกรได้แต่ส่ายหัวกับบทสนทนาของพี่น้องสองคน จบกัน ไม่ได้อะไรซักอย่างพอดีวันนี้ เฮ้ออออ !
“เต้ มึง กลับห้องเหอะ” วรกรลุกขึ้น ฉุดแขนเพื่อนให้กลับไปยังห้องของตนเอง
“กลาบ กลาบ กลาบ เป็ดอาบน้ำในคลองง อองงง อองงง ไม่กลาบบน้า ไม่เอาๆ” ธีระที่ดื่มแอลกอฮอล์เข้าไปหลายยกเริ่มสติไม่อยู่กับตัว
“นั่นสิ จะรีบไปหนายยยยย” อิสริยะก็ท่าทางจะควบคุมสติไม่ค่อยอยู่แล้วเหมือนกัน
“ไอ่เต้! ถ้ามึงไม่ไป กูไปละนะ” วรกรลุกขึ้น เขาเดินไปยังประตู และกลับห้องของตนเอง ปล่อยให้สองคนนั้นเมาไปให้พอ เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าจำความได้ ธีระก็คงกลับมาเอง มันเป็นแบบนั้นบ่อยๆ
วรกรล้มตัวลงนอนกับฟูก เขายังข้องใจอีกหลายเรื่อง และมันก็คือเรื่องเดิมๆที่ยังคิดไม่ตก เขาสังหรณ์ใจแปลกๆ และกันต์ธีร์น่าจะเป็นคนที่ให้คำตอบเขาได้ดีที่สุด จี้นกพิราบนั่น ไม่ใช่แค่สัญลักษณ์ของคดี และยังเกี่ยวโยงมาถึงตอนนั้นด้วย.. ภาพตอนนั้น ที่นึกเท่าไหร่ก็ยังนึกไม่ออก
ชายหนุ่มถอนหายใจเฮือกใหญ่ พลิกตัวไปมาบนที่นอน และเขาก็รู้สึกแปลกๆ
หมอนมันแข็งๆ... ต่างจากทุกที
ไวเท่าความคิด วรกรพลิกหมอนขึ้นมาดู มันมีอะไรอยู่ใต้นั้น
อีกแล้ว ... มันมาอีกแล้ว
.
.
.
ช็อกโกแลต
วรกรหันขวับมองซ้ายขวา แย่ล่ะสิ มีใครบางคนเข้ามาในห้องนี้ ตอนที่เขาไม่อยู่ ใช่ และมัน.. ไม่ผิดแน่ มันจับตาดูเขาอยู่ตลอดเวลา หรือว่าผู้ชายคนนั้น กันต์ธีร์ ... หรือว่า นี่เป็นแผนที่ล่อให้เขาออกจากห้องเพื่อที่มันจะได้เข้ามา ข้าวของทุกอย่างเรียบร้อยดี ไม่มีการรื้อค้นใดๆ จะมีก็แต่สิ่งที่เพิ่มมาใต้หมอนของเขา
มือเรียวเปิดกล่องช็อกโกแลตออกดู และคราวนี้ไม่ว่างเปล่าเหมือนครั้งที่แล้ว
รูปภาพนี่มัน ... คำใบ้ สถานที่ๆคนร้ายจะก่อคดีครั้งต่อไป
แค่เห็นแวบเดียวก็รู้ในทันที !
.
.
.
ไม่ผิดแน่
ตึกสีขาวที่ตกแต่งสไตล์โมเดิร์นอย่างโดดเด่น
มันเป็นหอพักใกล้มหาลัยที่เขาเรียนอยู่
ภาพนี่มัน...
หอพักที่เขาพักอยู่
ชั้น 6
ห้อง 605
.
.
.
ห้องพักของวรกร !!!!
-------------------------------------------------------------------------------
ฮูเร่ๆ ฮูเร่ฮ่าๆ กระดองมาอัพฟิคแล้ว ดีใจที่มีคนเข้ามาอ่านด้วย งิงิ
ขอบคุณสำหรับคอมเม้น ทำให้กระดองมีกำลังใจขึ้นมาก รักรีดเดอร์ทุกคน จ๊วบ
ใครอยากรู้ว่าซีดีจะทำอะไรต่อไป อย่าลืมติดตามได้ในตอนหน้านะ :D
ความคิดเห็น