คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : INTRO
“พ่ออออออออออออออออออ !!! “
.
.
.
.
.
“โอ๊ย ! นี่คุณ เบาๆหน่อยได้มั๊ย ผมหนวกหู โตเป็นควายแล้วนะครับ ยังเรียกหาพ่ออย่างกับเด็กๆ” ร่างสูงขาวนั่งกระดิกขาอยู่บนโซฟาด้วยท่าทีสบายๆ ต่างจากอารมณ์อีกคนที่กำลังงง และอารมณ์ขึ้นเพราะผู้ชายตรงหน้า
“ไอ่หัวขโมย ! แกเข้ามาอยู่ในบ้านฉันได้ยังไงหะ จะมาขโมยอะไรอีก วันนี้ฉันต้องเอาแกส่งตำรวจให้ได้ !!” วรกรมองซ้ายมองขวา หันไปเจอไม้แบดอยู่ใกล้ๆเลยคว้าเอาติดมือมา ไอ่หมอนี่มันเคยมีคดีกับเขาเมื่ออาทิตย์ก่อน มันเป็นขโมย และที่สำคัญไปกว่านั้น ขโมยมันอยู่ในบ้านของเขา !!
“เฮ่ยๆ ใจเย็นนะคุณ ผมไม่ใช่อาชญากรนะ และถ้าคุณทำร้ายผมล่ะก็ คุณติดคุกหัวโตแน่ๆ” กันต์ธีร์ หรือหัวขโมยที่ว่ารีบลุกออกจากโซฟาในทันทีเมื่อเห็นว่าอีกคนทำท่าทีจะใช้กำลัง ผู้ชายคนนี้ เขาเคยเจอเมื่ออาทิตย์ก่อน นักศึกษาสุดฮอต พูดได้ 5 ภาษา แถมยังป๊อปสุดๆ ถามว่าเขารู้เรื่องพวกนี้ได้ยังไง เอ้า ! ก็อยู่มหาลัยเดียวกันน่ะสิครับ
“กั้งงงงง ! ทำอะไรลูก ใจเย็นๆ แล้วนั่นถือไม้แบดทำไม สามทุ่มแล้วนะ ยังจะออกไปเล่นแบดอีกเหรอฮะ” ชายวัยกลางคนเดินลงมาจากบันไดด้วยท่าทีใจเย็น คงไม่แปลกถ้าวรกรจะสงสัยว่าสมาชิกใหม่ของบ้านคือใคร เพราะเขาเองก็ลืมแนะนำไปซะสนิท
“พ่อ ! พ่อบอกผมมาเลยนะ ว่ามันมาอยู่ในบ้านเราได้ยังไง มันเป็นขโมยนะพ่อ !” วรกรหันหน้าไปถามพ่อบังเกิดเกล้าของตนที่ตอนนี้ทำท่าทีจะไปอยู่ฝั่งไอ่โจรห้าร้อยนั่นซะแล้ว
“ขมงขโมยที่ไหนกันกั้ง นี่ ซีดี ! เขาเป็นลูกชายเพื่อนพ่อ จะมาอยู่กับเราซักพักน่ะ เพราะพ่อเขาไปทำธุระเมืองนอก ทำความรู้จักกันไว้สิ เห็นว่าอยู่มหาลัยเดียวกันด้วยนิ” คนเป็นพ่อยิ้มกว้าง พร้อมกับโอบไหล่ลูกชายเพื่อนไว้ ความจริงซีดีเป็นลูกชายของเพื่อนสนิทเขาที่รู้จักกันมาตั้งแต่สมัยประถม และตอนนี้เพื่อนของเขาไปทำธุระที่อเมริกา เลยฝากวานให้ดูแลลูกชายจอมแสบเสียหน่อย ซึ่งเขาเองก็ไม่ได้รังเกียจอะไร คิดว่าดีเสียอีก จะได้มาเป็นเพื่อนกับวรกร ลูกชายตนเอง แต่ท่าทาง ... เขาจะคิดผิด
“นี่พ่อ พ่อจะบ้าเหรอ พ่อโกหกผมรึเปล่า มันเป็นขโมยนะ” วรกรยังย้ำคำเดิม หมอนี่มันไม่ใช่คนดีแน่ๆ แถมต้องมาอยู่บ้านเดียวกันอีก เขายอมไม่ได้เด็ดขาด
“ไม่จริงนะครับคุณอา ลูกชายคุณอาคิดเองเออเองทั้งนั้น” กันต์ธีร์ได้ทีก็ต้องรีบประจบผู้ใหญ่เข้าไว้ มาอยู่บ้านเขา เราก็ต้องทำให้เขารักสิ จริงมั๊ยครับ
“เออน่า เอาเหอะ นอนได้แล้ว ทั้งสองคนเลย กั้ง นี่ซีดี ลูกชายเพื่อนพ่อ ไม่ใช่ขโมย โอเคนะ ไม่ต้องไปว่าเขาแล้วนะ นอนได้แล้ว ฮ้าวววว !” พูดจบ คนเป็นพ่อก็หันหลังเดินขึ้นบันไดไป
“ก็บอกแล้ว ว่าผมน่ะ ไม่-ใช่-ขะ-โมย” กันต์ธีร์ยักคิ้วหลิ่วตาให้อีกฝ่าย
“เหอะ แล้วเมื่ออาทิตย์ก่อนที่กระเป๋าตังค์ฉันไปอยู่ในมือแกนี่คืออะไร จะบอกว่ามันบินไปหาแกเองอย่างนั้นสิ ไม่ได้โง่นะว๊อยยย !” วรกรยังเสียงดังไม่หยุด ให้ตายเหอะ นี่เขาควรจะทำยังไงดี เขาอยู่ร่วมบ้านกับขโมยไม่ได้หรอกนะ
“เอ้อ ! ก็บอกว่าผมไม่ได้ตั้งใจ โถ่ ! คุณนี่ก็คิดมากเนอะ ไปนอนกันเถอะ ไปๆ” ไม่พูดป่าว กันต์ธีร์ยังดึงไม้ดึงมือของอีกฝ่ายไปด้วย
“ปล่อยนะเว่ย ! อย่ามาจับ จะไปไหนก็เรื่องของแก” วรกรสะบัดมือของอีกฝ่ายหลุดอย่างไม่ใยดี
“ฮ่าๆ แหมมม ตอนนี้เรื่องของคุณกับเรื่องของผมท่าจะเป็นเรื่องเดียวกันแล้วนะ เพราะว่าเราน่ะ ต้องอยู่ด้วยกันอีกยาวววววววววววว” ฉายา หัวขโมยพูดลากเสียงยาวอย่างกวนๆให้อีกฝ่ายได้แต่มองด้วยท่าทีเจ็บใจ
“อ้อ ! แล้วอีกอย่างที่ผมจะบอกอ่ะนะ” กันต์ธีร์หันหลังกลับมาบอกขณะกำลังจะเดินขึ้นบันไดไป
“อะไร !” วรกรสะบัดเสียงใส่ หมอนี่มันกวนประสาทจริงๆ
“เตียงของคุณ เอ๊ย ! ไม่ใช่ เตียงของเรานะ นุ่มมากเลยนะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” พูดจบแล้วก็รีบวิ่งขึ้นบันไดไปให้อีกฝ่ายตีความเอาเอง เรื่องกวนชาวบ้านขอให้บอก กันต์ธีร์คนนี้จัดเป็นที่หนึ่งตลอด
“เตียง.. ของเรา” วรกรคิดต่อไปอีก จะว่าไปบ้านหลังนี้ก็ไม่ได้ใหญ่โตอะไรมาก ห้องนอนก็มีแค่.. เดี๋ยวก่อนนะ หรือว่า
นอนห้องเดียวกัน !!!!!
ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ความคิดเห็น