คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : [Ficlet] #ฟิคน้องนยอง (JB x Jr.)
#ฟิคน้องนยอง
JB/Jr.
ตอนที่เด็กชายอิม แจบอม อายุห้าขวบ ที่บ้านหลังตรงข้ามของเขามีครอบครัวย้ายเข้ามาใหม่ เขาจำไม่ได้หรอกว่าคุณอาคุณน้าเจ้าของบ้านชื่ออะไร เขาจำได้แต่เด็กผู้หญิงผมม้าแก้มยุ้ยตาแป๋วที่โบกมือให้เขาหยอยๆ ที่บอกว่าตัวเองชื่อจินยอง แต่จะเรียกว่านยองก็ได้
แจบอมว่าเขาชอบน้องนยองมากๆ เลย เกิดมาอยู่บนโลกนี้ตั้งห้าปีแจบอมไม่เคยเห็นใครน่ารักขนาดนี้มาก่อน น้องนยองของแจบอมตาโตเหมือนลูกแมว แก้มนุ่มเหมือนมาร์ชเมลโล่วที่แจบอมชอบกิน (ที่รู้เพราะแจบอมแอบจับแก้มน้องเบาๆ น้องไม่ร้องไห้ด้วยล่ะ! น่ารักจังเลยฮะหมะม้า) บางทีแก้มนั้นก็เปลี่ยนเป็นสีชมพูจางๆ เหมือนไอศกรีมสตรอว์เบอร์รี่ ยิ่งเวลาน้องนยองยิ้มเห็นฟันซี่เล็กๆ นี่ยิ่งทำให้แจบอมใจเต้นตึกตัก
หมะม้าเคยเล่าว่าเด็กๆ ทุกคนเกิดมาจากเทวดาที่มองเห็นความรักของพ่อกับแม่ นี่ทั้งคุณเทวดาและคุณพ่อคุณแม่ของน้องนยองต้องรักน้องนยองมากแน่ๆ ถึงได้สร้างให้น้องนยองน่ารักได้ขนาดนี้
แจบอมไม่อยากจากน้องนยองไปไหนเลย แจบอมอยากเล่นกับน้องนยองทุกวัน แต่ทั้งแจบอมและน้องนยองต้องไปโรงเรียน หมะม้าขู่ว่าถ้าแจบอมดื้อไม่ไปโรงเรียนน้องนยองจะไม่มาเล่นกับเขาอีก แจบอมเลยต้องอดใจรอจนกว่าโรงเรียนจะเลิกถึงจะได้เล่นกับน้องนยอง แจบอมชอบตอนที่ได้ขี่จักรยานด้วยกันกับน้องนยองมากที่สุด
ถึงน้องนยองจะสวมแต่กางเกง ไม่เคยเห็นใส่กระโปรงเหมือนเด็กผู้หญิงคนอื่นๆ ที่แจบอมเคยเห็นที่โรงเรียน แต่แจบอมก็ไม่เคยสงสัย น้องนยองคนน่ารักของเขาน่ารักไม่เหมือนคนอื่นอยู่แล้ว น้องนยองไม่จำเป็นต้องเหมือนเด็กผู้หญิงคนอื่นๆ เลย
เช้าวันเสาร์วันหนึ่ง แจบอมดูละครรีรันเรื่องหนึ่งในโทรทัศน์ เห็นพระเอกมอบช่อดอกไม้ให้นางเอก และนางเอกโถมตัวเข้าสวมกอดพระเอกด้วยความตื้นตันแล้วรู้สึกประทับใจ ถ้าเอาดอกไม้ให้น้องนยองบ้าง น้องนยองจะต้องดีใจแน่ๆ (ไม่ได้คิดจะให้น้องนยองกอดเขาหรอกนะ!)
หมะม้าของแจบอมปลูกดอกไม้ไว้ในเขตกำแพงบ้านหลายกระถาง แจบอมเลือกเด็ดดอกเดซี่สีขาวมาสามดอก (สามดอกพอ เดี๋ยวหมะม้ารู้!) ก่อนจะเดินไปหาน้องนยองที่อยู่บ้านตรงกันข้าม
"น้องนยอง มาหาเราหน่อยน้องนยอง"
รอไม่นานนักน้องนยองก็เดินออกมาหาเขาอย่างว่าง่าย น้องนยองยิ้มดีใจที่เห็นหน้าแจบอมเหมือนทุกๆ ครั้ง ทันทีที่น้องนยองมาหยุดอยู่ตรงหน้า เด็กชายแจบอมคนเก่งก็ยื่นดอกเดซี่สามดอกในมือให้อย่างมั่นใจ
"น้องนยอง เราให้"
น้องนยองมองดอกไม้ในมือของแจบอม น้องนยองต้องชอบมากแน่ๆ เลย! แต่เอ๊ะ ทำไมหน้าของน้องนยองแดงขึ้นล่ะ แถมดวงตาโตๆ ของน้องนยองก็ดูชื้นๆ เปียกๆ ด้วย ไม่นะ น้องนยองร้องไห้ทำไม
"น้องนยอง..."
"ให้ดอกไม้เราทำไม! เราไม่ใช่เด็กผู้หญิงนะ"
น้องนยองของอิม แจบอมตะโกนใส่หน้าก่อนจะวิ่งกลับเข้าบ้าน ทิ้งให้แจบอมยืนอ้าปากค้างกับดอกเดซี่สามดอกในมือ
เด็กชายตัวน้อยยืนงงกับคำพูดสุดท้ายของน้องนยอง เดี๋ยวนะ ทำไมน้องนยองบอกว่าตัวเองไม่ใช่เด็กผู้หญิงล่ะ น้องนยองไม่ใช่เด็กผู้หญิงแล้วน้องนยองเป็นเด็กผู้ชายเหรอ เด็กผู้ชายน่ารักขนาดนี้มีอยู่จริงได้ยังไง เด็กผู้ชายที่ไหนแก้มยุ้ยตาโตน่ารักและทำให้หัวใจของแจบอมเต้นผิดจังหวะจนอยากให้ดอกไม้น้องขนาดนี้
แจบอมว่ามันต้องมีอะไรผิดปกติแล้วล่ะ น้องนยองต้องหลอกเขาแน่ๆ!
วันรุ่งขึ้น เด็กชายแจบอมออกมายืนรอน้องนยองที่หน้าบ้านแต่เช้า น้องนยองจะหายโกรธเขาหรือยังนะ แต่หายโกรธเร็วๆ ก็ดี เพราะแจบอมจะได้พิสูจน์สิ่งที่อยากรู้
“น้องนยอง มาหาเราหน่อยซี่”
“น้องนยองงงง”
“น้องนยองโกรธเราเหรอ”
ยืนเรียกอยู่ไม่นานนักน้องนยองก็เดินออกมา ใบหน้าไม่ยิ้มดีใจที่ได้เห็นหน้าแจบอมเหมือนครั้งก่อนๆ แต่ริมฝีปากเล็กนั้นคว่ำงออยู่ แต่แจบอมไม่สนใจหรอก ขนาดน้องนยองหน้างอยังน่ารักเลย
“มีอะไร” น้องนยองพูดเสียงดังแบบนี้ น้องนยองต้องยังโกรธเขาอยู่แน่ๆ
“น้องนยองไม่ใช่เด็กผู้หญิงจริงอะ”
“แจบอมหาว่าเราโกหกเหรอ”
แจบอมไม่รอให้น้องนยองได้พูดแก้ตัวอะไรอีก หมะม้าเคยสอนว่าคนพูดโกหกมีเยอะแยะ แต่ความจริงนั้นพิสูจน์ได้ด้วยตัวเอง เด็กชายตัวเล็กพุ่งเข้าไปหาน้องนยองสุดที่รักก่อนจะดึงกางเกงของน้องลงแล้วถลกชายเสื้อขึ้น ความจริงตรงหน้าปรากฏให้เห็นเต็มตาเรียวๆ ของเด็กชายแจบอม พร้อมๆ กับที่เสียงร้องไห้จ้าของน้องนยองดังแผดเข้าหู
“แจบอมใจร้าย! ดึงกางเกงเราทำไม! นิสัยไม่ดี! ไม่ดี! เราเกลียดแจบอมแล้ว!”
มือน้อยๆ ของน้องนยองฟาดรัวใส่หน้าใส่ตัวของแจบอมอย่างสะเปะสะปะ ก่อนจะดึงกางเกงของตัวเองขึ้นสวมเหมือนเดิมแล้ววิ่งกลับเข้าบ้าน ทิ้งให้เด็กชายแจบอมยืนงงไม่ต่างอะไรกับเมื่อวาน
ปะป๊าบอกว่าเด็กผู้ชายจะมีตรงนั้น ส่วนหมะม้าเป็นผู้หญิงเลยไม่มี...
น้องนยองมีเหมือนกับแจบอมเลย แปลว่าน้องนยองเป็นเด็กผู้ชายเหมือนกันกับเขาจริงๆ เหรอ เทวดาที่หมะหม้าเคยพูดให้ฟังต้องรักน้องนยองมากกว่าที่แจบอมคิดไว้อีกแน่ๆ ถึงได้สร้างให้น้องนยองเป็นเด็กผู้ชายที่น่ารักได้มากๆ ขนาดนี้ เด็กผู้หญิงคนอื่นก็ไม่น่ารักเท่าน้องนยอง แจบอมเป็นเด็กผู้ชายเหมือนกันยังไม่น่ารักเท่าน้องนยองเลย
ถึงน้องนยองจะไม่ใช่เด็กผู้หญิงอย่างที่แจบอมคิดไว้ แจบอมว่าน้องนยองก็น่ารักเกินกว่าจะเลิกชอบได้อยู่ดี
แต่ตอนนี้ต้องขอโทษน้องนยองก่อนแล้วล่ะ ทำน้องนยองร้องไห้แบบนั้น น้องนยองต้องโกรธมากแน่ๆ เลย
ถ้าแจบอมเข้าไปบอกว่าต่อให้น้องนยองเป็นเด็กผู้ชาย แจบอมก็จะชอบน้องนยองอยู่แบบนี้ น้องนยองจะหายโกรธเขามั้ยนะ...
“น้องนยอง... เราขอโทษ”
เสียงทุ้มหลุดออกมาจากริมฝีปากบางเฉียบของคนที่กึ่งหลับกึ่งตื่นอยู่บนเตียง เรียกให้คนข้างๆ ที่คุ้นเคยกับชื่อเล่นนั้นดีหันไปมองแล้วส่ายหน้าอย่างขำๆ ชินแล้วกับการที่วันดีคืนดีอิม แจบอมจะละเมอฝันถึงเหตุการณ์สมัยเด็กๆ ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของพวกเขาสองคนมาจนถึงทุกวันนี้
พัค จินยองที่ตื่นก่อนได้สักพักแล้วผินหน้าหันไปมองดูนาฬิกาข้างเตียง ถึงเวลาเตรียมอาหารเช้าแล้ว
เขาหยิบที่คั่นหนังสือที่ทำจากดอกเดซี่สามดอกทับให้แห้งใบเดิมที่ใช้เป็นประจำมาวางคั่นหน้าที่อ่านค้างไว้ มีเหตุผลเดียวที่เขาเลือกใช้ดอกไม้ชนิดนี้ทำที่คั่นหนังสือมาหลายปีแล้ว เพื่อที่ทุกครั้งที่เขาทำกิจกรรมที่เขาชอบ เขาจะได้ไม่ลืมดอกเดซี่สามดอกนั้นที่แจบอมเอามาใช้ขอโทษเขา และบอกรักเขาตั้งแต่วันนั้น
END.
ฟิคชั่ววูบหลังจากรูปพรีเดบิวต์ของจินยองโผล่มาในไทม์ไลน์ TwT คุณทนความน่ารักนี้ได้แค่ไหนกันคะ ฮื่อ
ตอนแรกแต่งเล่นๆ ขำๆ ในทวิตเตอร์ค่ะ แต่ไหนๆ ก็เวิ่นยาวแล้วเลยจัดซะหน่อย 5555
ถ้าสกรีมในทวิตเตอร์ติดแท็ก #ฟิคน้องนยอง ได้นะคะ ;w; ขอบคุณค่า
- สมสน.
ความคิดเห็น