คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : Chapter XVI
กว่าริทจะได้กลับเข้าคอนโดก็ปาเข้าไปเกือบค่ำของอีกวันเพราะคนบางคนทำตัวเป็นปลาหมึกเกาะหนืบหนับยิ่งพยายามหนีก็ยิ่งเสียเปรียบ...แต่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเขาเต็มใจยอมเสียเปรียบคนเจ้าเล่ห์เองด้วยหรือเปล่าก็ไม่รู้...รู้แค่ว่าเวลาที่ผ่านไปทำเอาหัวใจเขาแข็งแรงขึ้นแน่นอนก็เล่นเต้นเร็วและรัวอยู่บ่อย ๆ >_<
“กลับไปได้แล้ว” เสียงพูดเบา ๆ จากคนที่ก้มหน้าก้มตาตั้งแต่เดินลงมาจากรถแล้ว
“ไล่จังเลยนะ...ทีเมื่อกี๊กอดซะแน่นเชียว” คนที่อารมณ์ดีสุด ๆ เอ่ยปากแซวคนรัก
“ห๊ะ!...อะ...ไอ้...โอ๊ย...ปัง!!!” ริททำหน้าไม่ถูกเลยคำพูดจากคนตรงหน้า...พูดไม่ออก...บอกไม่ถูกเพราะจริงทุกประการ...ทำได้เพียงแต่กระแทกประตูปิดใส่ใบหน้าคมเข้มที่เต็มไปรอยยิ้มกวนประสาทของนภัทรแทน...แต่สิ่งที่คนเขินรุนแรงได้รับมีเพียงเสียงผิวปากเป็นเพลง I’m yours แทนซะงั้น
นภัทรได้แต่ยิ้มจนแก้มปริอยู่คนเดียวภายในรถไม่นานเชื่อว่าเวลาเพียงไม่นานที่เขาได้รู้จักกับริท...หรือเรืองฤทธิ์ นักแสดงและนักร้องที่มีชื่อเสียงคนนึงแต่ตอนนี้กลับกลายมาเป็นคนที่สำคัญที่สุดสำหรับเขาซะแล้ว...จากตำแหน่งผู้จัดการส่วนตัวที่บังเอิญเขารับปากทำแก้เซ็งบวกกับอยากแกล้งคนที่โตแต่ตัวแถมยังเอาแต่ใจ...ก่อนจะเริ่มทำเพราะเต็มใจและสุดท้ายก็กลายเป็นอยากทำเพราะความรู้สึกพิเศษบางอย่างซึ่งตอนนี้ชัดเจนแล้วว่ามันคงเป็นความรักนั้นเอง...
“แล้วอย่างนี้จะนอนหลับได้ไงเนี่ย” ชายหนุ่มบ่นกับตัวเองเบา ๆ เพราะระหว่างทางที่ขับรถกลับคอนโดตัวเองก็เอาแต่คิดถึงใบหน้าน่ารักของใครอีกคนที่เขาได้ใกล้ชิดแบบสุด ๆ เมื่อคืนไปด้วย...เขายอมรับกับตัวเองทันทีที่รู้ว่าริทถูกตองหลอกไปที่อื่นเพราะนาทีนั้นเองเขาถึงได้รู้ตัวว่าริทสำคัญกับเขาขนาดไหนเพราะงั้นคำว่า ‘รัก’ ที่เขาพูดไปนั้นมันไม่เร็วเกินไปหรอกสำหรับความรู้สึกแบบนี้...
‘หลับแล้วเหรอ’ เสียงเตือนข้อความเข้าทำให้ริทเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์มาดู
“ไรว่ะ...ดึกป่านนี้แล้วนะเนี่ย” บ่นไปแต่ก็อมยิ้มกับข้อความบนหน้าจอโทรศัพท์
‘ใจร้าย’ พอไม่มีการตอบรับคนส่งก็แกล้งบ่นใส่...คนถูกว่าได้แต่เบะปากใส่แต่ก็ยังไม่ตอบอะไรไปดูสิจะมาไม้ไหนอีก
‘จริงอย่างที่เค้าว่ากันนะ...คนน่ารักมักใจร้าย’
‘ทำไมแฟนเราใจร้ายจัง...เฮ้ออออ’ และอีกหลายข้อความชวนเลี่ยนต่าง ๆ ทยอยส่งมาไม่หยุดจนคนน่ารักรู้สึกว่าถ้าไม่ตอบอะไรไปบ้างหมอนั้นคงไม่หยุดง่าย ๆ แน่
‘...ฝันดีนะ...’ สั้น ๆ แค่นั้นแล้วริทก็กดปิดเครื่องแล้วก็ปิดไฟนอนทันที...เพราะก็ก่อนหน้านี้ก็ได้แต่นอนคิดอะไรวุ่ยวายไปหมดกับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนและวันนี้ทั้งวัน...จนมาถึงตอนนี้ก็เกือบเที่ยงคืนแล้วก็ยังหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้รู้แค่ว่า...ไม่เคยรู้สึกกับใครเหมือนกับหมอนี่มาก่อน...บ้าไปแล้ว แต่ตอนนี้พักความคิดฟุ้งซ่านไว้เท่านี้ก่อนก็เพราะคืนเขาจะฝันดีแล้วหนิ ^^
------------------------------------------------
มุมหนึ่งของบ้านมีสองสามีภรรยากำลังซุ่มตัวที่ไม่เล็กนักอยู่หลังเคาน์เตอร์บาร์ที่อยู่เยื้องจากห้องนั่งเล่นเพื่อวิแคะแกะเกาภาพตรงหน้า...ก็มันไม่เหมือนทุกครั้งเลยนี่น่า
“ตาชั้นไม่ได้ฝาดใช่ไหม” เบียร์ถามย้ำกับสามีสุดที่เลิฟอีกครั้ง
“ไม่ฝาด...ถ้ายาวอ่ะ...ไม่แน่” ตอบเสร็จก็เบี่ยงตัวหลบฝ่ามืออย่างรวดเร็ว...ไม่พลาดอยู่แล้ว...ฝ่ามืออรหันต์จากภรรยาประทับลงที่ไหล่เต็มที่ 555+
“แกนี่...อย่าเพิ่งเล่นสิ...ชั้นจริงจังนะเนี่ย” เบียร์หันกลับมาซุ่มเกาะติดสถานการณ์อีกครั้งก่อนที่หนึ่งจะโผล่หัวออกมามองด้วย...ภาพที่สองคนกำลังมองคือ คนนึงพยายามนั่งชิดติดกับอีกคนอย่างสุดความสามารถแม้ว่าคนที่ตัวเล็กกว่าจะขยับหนีแล้วเจ้าน้องชายตัวดีก็ขยับไปนั่งชิดติดชนิดไม่มีว่างเหลือเผือใครเลยทีเดียว...แถมหน้าก็บานซะคนที่แอบมองอดหมั่นไส้ไม่ได้...มันต้องมีอะไรดี ๆ เกิดขึ้นกับไอ้กันแน่นอนเพียงแต่ทั้งสองคนยังสรุปไม่ได้ว่าคืออะไร
“นั่งดี ๆ สิ” คนน่ารักบ่นอีกครั้งแล้วก็ขยับตัวออกห่าง
“ก็คิดถึงนี่” พูดจบนภัทรก็ขยับชิดเหมือนเดิม ^^
“นี่นาย...ทำไมไม่ประกาศให้พี่เบียร์กะพี่หนึ่งรู้ไปเลยหล่ะ...” ริทที่เริ่มฉุนกับคนที่ทำตัวเป็นปลิงแล้วก็เริ่มเล่นเก้าอี้ดนตรีอีกรอบ...โดยที่ทั้งคู่ไม่รู้เลยว่าไม่ต้องเสียเวลาไปบอกพี่ทั้งสองหรอกเพราะแอบดูอยู่นานแล้ว
“หรือว่า...น้องริทเสร็จมันแล้ว...หน๊อยย...อุ๊กส์” หนึ่งลองเดาเล่นแต่ได้คำตอบเป็นศอกจริง ๆ เข้าตรงท้องพอดี
“ไม่มีทาง...น้องริทไม่น่าจะ...แต่ถ้าเป็นจริงคืนนี้ต้องคุยกันยาว!!!” เบียร์ประกาศกร้าว...ก่อนจะเนียนทำเป็นเพิ่งยกของว่างมาให้
“น้องริททททท...เจ้ากัน!!!...กินของว่างเร็ว” เสียงร้องทักทำเอาหนุ่มร่างเล็กสะดุ้งเล็กน้อยส่วนอีกคนทำเหมือนไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นได้แต่ยิ้มกลับไปให้พี่สาวเท่านั้น
“พะ...พี่เบียร์” ริทสะบัดมือที่ถูกอีกฝ่ายจับไปออก...อาการที่แปลกไปไม่สามารถตบตาคนสนิทอย่างเบียร์ไปได้แต่เจ้าตัวก็ตัดสินใจรอเวลาที่เหมาะสมก่อนอีกอย่างก็อยากให้แน่ใจว่าทั้งสองคนนี้รู้สึกเหมือนกันอย่างที่เธอคิด
“สองสามวันมานี่เป็นไงบ้าง...ได้พักผ่อนเต็มที่ไหม” คนถามเอ่ยปากถามอย่างบริสุทธิ์ใจ
“เต็มที่สิครับ...จริงไหม” หนุ่มผิวเข้มกลับเป็นฝ่ายตอบแทนซุปตาร์ร่างเล็กแถมยังมีการถามกลับอีก...
“อ่ะ...เอ่อ ก็ดีฮะ ว่าแต่พี่เบียร์หล่ะเป็นไงบ้าง...ลูกทูนหัวริทแข็งแรงดีไหม” คนน่ารักรีบเปลี่ยนก่อนที่มันจะโดนซักไซร้ไปมากว่านี้...ยังมีหน้ามายิ้มอีก...ไอ้บ้านี่ ริทได้แต่บ่นในใจ
“น้องริทททททททททททท” สักพักสมาชิกคนสุดท้ายก็ออกมาสมทบพร้อมกับยื่นมือไปทำท่าจะกอดคนน่ารักที่ยิ้มแป้นรับทันทีที่ได้ยินเสียงเรียกชื่อตัวเองดังขึ้นเพียงแต่ว่าคนที่หนึ่งได้สวมกอดกลับกลายเป็นนภัทรแทน...
“เฮ้ย...ไอ้เสือ...เล่นบ้าไรเนี่ย...น้องริทจ๋าพี่คิดถึงน้องริทจังเลย” พอระลึกได้ว่าร่างที่กอดซะเต็มรักไม่ได้บอบบางอย่างที่คิดไว้หนึ่งก็รีบผลักหัวน้องชายนอกใส่กระเด็นก่อนจะโผหาเป้าหมายที่แท้จริง ๆ
“ตุบ...อ้าว” ร่างสูงกอดอากาศตรงหน้าก่อนจะหน้าทิ่มโซฟาแทน
“น้องริทไปช่วยพี่ซื้อของทำอาหารเย็นนี้ดีกว่า” เบียร์ที่รีบดึงริทขึ้นมายืนข้าง ๆ ตัวทันทีที่เห็นสามีตัวดีโผเข้ามาร้องบอก
“ก็เอาสิฮะ” คนน่ารักยิ้มตาหยี...ริทรักพี่เบียร์จังเลย ^^ ก่อนเบียร์จะจูงมือน้องชายคนโปรดออกไปทิ้งให้ใครบางคนมองตาละห้อยโดยไม่รู้ตัว
“ผลั๊ววว...” เสียงฝ่ามือกระทบศรีษะทุยอย่างไม่แรงนักเรียกให้นภัทรหันหน้ามาหาพี่เขยได้ในที่สุด
“โอ๊ยย...พี่หนึ่งตบกันทำไมเนี่ย” แม้จะไม่ได้แรงเลยแม้แต่หน่อยพ่อคนเจ้าบทบาทก็ร้องประท้วงซะดังลั่นก่อนจะจัดผมให้เป๊ะเหมือนเดิม
“แกบังคับน้องริทของพี่ใช่ไหม” หนึ่งไม่รอช้ารีบถามเข้าประเด็นทันที
“เฮ้ยยย...พี่หนึ่งพูดอะไร...กันไปทำอะไรริท แล้วอีกอย่างนะพี่...ริทของกัน...ไม่ใช่ของพี่ครับ” นภัทรตกใจเมื่อได้ยินคำถามแต่ก็เรียกสติกลับมาได้อย่างรวดเร็วแถมยังแก้ไขความเข้าใจของพี่เขยซะใหม่ด้วย
“นั้นไง...คิดไม่ผิดจริง ๆ แก..ทำ..อะ..ไร..น้อง..ริท!!!” คราวนี้หนึ่งเอาจริงเพราะเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล่น ๆ ถ้าไอ้เสือไม่คิดจริงจังเขาก็จะไม่สนับสนุนเด็ดขาด...สีหน้าและท่าทางที่ไม่เคยเห็นจากหนึ่งทำเอานภัทรแปลกใจก่อนจะตอบออกไป
“กันรักริทครับ...” คำพูดเดียวที่แสดงความจริงใจทั้งหมดที่มีและนภัทรก็ไม่ลังเลที่จะบอกออกไป...คนฟังยังตีหน้าเข้มจนคนที่ถูกจ้องเริ่มเหงื่อซึม...เอาไงดีว่ะเนี่ย หนึ่งกระตุกยิ้มเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยขึ้น
“แล้วววว...น้องริทเค้าบอกรักแกแล้วเหรอ” คำถามที่ทำให้นภัทรหายใจทั่วท้องมากขึ้น...นึกว่าจะโดนซะแล้ว
“ยังไม่ได้ยินจากปาก...แต่อีกไม่นานหรอกคร้าบ” นภัทรตอบอย่างมั่นใจ
“มันต้องอย่างนี้สิวะ...แต่พี่ขอบอกไว้ก่อนนะ...ห้ามแม้แต่จะคิดนอกลู่นอกทางเชียวนะ...ไม่งั้นเบียร์เอาแกตายพี่ไม่รู้นะ” หนึ่งตบบ่าน้องชายแรง ๆ เป็นการย้ำคำพูดเมื่อครู่
“สัญญาครับ...แต่ถ้าริทเป็นฝ่ายหักอกกันหล่ะ”
“พี่ก็จะฉลองที่น้องริทตาสว่างไงล่ะ 555” หนึ่งตอบอย่างอารมณ์ดีก่อนทั้งสองจะเริ่มเปิดประเด็นกากเรื่องอื่นต่อไป
ส่วนอีกฟากหนึ่งเบียร์ยังไม่ได้พูดอะไรระหว่างอยู่ในรถแต่เจ้าตัวก็พยายามคิดหาวิธีการที่จะพูดกับน้องชายนอกไส้สุดที่รักอยู่ในใจแต่เท่าที่ดูจากอาการของคนข้าง ๆ ตอนนี้เธอก็รู้สึกว่าริทดูสดใสขึ้นกว่าแต่ก่อน...ปกติก็ดูน่ารักสดใสอยู่แล้วแต่ตอนนี้มันดูสดใสกว่านั้นแถมก็ไม่เห็นอาการเหวี่ยงที่เคยเป็นเหมือนแต่ก่อนเลยแล้วยิ่งเวลาอยู่กับไอ้แสบที่บ้านนั้นยิ่งแล้วใหญ่...อย่างกับเธอตอนสาว ๆ ไม่ผิดเพี้ยน...แอร๊ยยยยย
ส่วนซุปตาร์ร่างเล็กพอเห็นคนสนิทเดี๋ยวยิ้มเดี๋ยวทำหน้าครุ่นคิดก็เริ่มเป็นห่วงเจ้าตัวเล็กในท้อง...สงสัยจะทิ้งให้อยู่กะพี่หนึ่งนานไปอย่างนี้ต้องหาเวลาพาพี่เบียร์ออกมาข้างนอกบ้านบ้าง
ขณะที่ทั้งสองพี่น้องกำลังเดินดูของสดเพลิน ๆ เพื่อเตรียมไปทำอาหารเย็นคืนนี้จู่ ๆ เบียร์ก็เอ่ยปากเข้าประเด็นที่สงสัยทันที
“น้องริท...คิดยังไงกับเจ้ากันจ๊ะ” หญิงสาวถามพร้อมรอยยิ้มหวาน
“ตุ๊บ...” เสียงผลไม้ในมือคนถูกถามหล่นลงพื้นทันทีที่ได้ยิน...ดวงตาหวานเบิกกว้างขึ้นก่อนจะก้มลงไปเก็บผลไม้ขึ้นมา
“มะ...หมายความว่าไงฮะ” แก้มใสเริ่มมีสีเข้มขึ้นแถมยังไม่สบตาคนถามอีกต่างหาก...เบียร์เริ่มมั่นใจแล้ว 83%
“พี่ก็หมายถึง...งานที่เจ้ากันมันรับผิดชอบแทนพี่ไง...กันดูแลริทดีไหมจ๊ะ” คำถามที่ทำให้ร่างเล็กใจเต้นตึกตัก
“เอ่อ...ก็ดีฮะ ไม่มีปัญหาอะไรนี่น่า...ไปดูน้ำหวานกันดีกว่าฮะ” ริทบอกแล้วก็ชวนหญิงสาวไปซื้อเครื่องดื่มต่อ
“แล้ว...ริทอยากให้เจ้ากันดูแลริทตลอดไปไหม ^^” คำถามสุดท้ายที่เบียร์อยากรู้เพื่อจะได้มั่นใจว่าสิ่งที่เธอและสามีชี้นำทั้งสองหนุ่มมาตลอดนั้นเป็นเรื่องที่ถูกต้องแล้วหรือเปล่า
ร่างเล็กรู้ดีว่าคำถามนี้พี่เบียร์หมายถึงอะไร...เพราะรู้จักกันมานานอีกฝ่ายเลยรู้ว่าการพูดเรื่องแบบนี้ตรง ๆ คงอาจจะไม่ได้คำตอบจากคนปากแข็งอย่างเขาแน่นอนและที่ถามอย่างนี้ก็คงเพราะเป็นห่วงความรู้สึกของเขามากกว่าอีกคนด้วยซ้ำ...ริทรู้จักพี่เบียร์มานานความผูกพันของทั้งสองคนนั้นมันเกินกว่าคำว่าผู้จัดการส่วนตัวไปนานแล้ว...แต่สิ่งเดียวที่ริทไม่รู้คือ...อยากให้ ‘คนนั้น’ ดูแลตลอดไปรึเปล่า
“ริท...ไม่รู้” นั้นคือคำตอบเดียวที่ร่างเล็กสามารถตอบได้ในตอนนี้...แม้ว่าใครคนนั้นจะทำให้ริทมีรู้สึกดีด้วยมาก ๆ ก็ตาม...ตอบเสร็จสีหน้าเครียดแสดงออกชัดเจนบนใบหน้าใสจนคนถามเริ่มใจไม่ดี
“งั้น...ก็ให้เวลาช่วยตอบคำถามน้องริทดีไหม” เบียร์เอื้อมมือไปจับมือของอีกฝ่ายไว้แน่น
“และก็ไม่ต้องกลัวนะ...ส่วนที่ริทกังวลก็ค่อย ๆ หาทางออกกันไปพี่กับพี่หนึ่งไม่ยอมให้ใครทำน้องริทเสียใจเด็ดขาด...ต่อให้เป็นเจ้ากันก็ตามเถอะ” เบียร์บอกให้เจ้าตัวสบายใจเพราะรู้ได้ถึงสิ่งที่เจ้าตัวกำลังกังวล...
ความสัมพันธ์แบบนี้แถมอีกฝ่ายยังเป็นถึงนักแสดงที่มีชื่อเสียงก็คงเป็นเรื่องธรรมดาที่ริทเองจะไม่แน่ใจกับความสัมพันธ์ครั้งนี้แม้เจ้าตัวจะดูมีความสุขมากขึ้นในสายตาของเธอส่วนอีกฝ่ายนะเหรอ...เด็กนอกที่มั่นใจในตัวเองอย่างกันคงไม่สนใจแต่สิ่งเดียวที่น้องชายตัวแสบเธอแคร์ก็คือ ร่างเล็กข้าง ๆ เธอนี่แหละ...แม้จะห่างกันไปนานแต่เธอก็รู้ดีว่ากันเป็นคนยังไงเธอได้เพียงแต่หวังว่าอีกฝ่ายจะรู้เช่นเดียวกัน
ทันทีที่ทั้งสองหอบของกินมากมายกลับมาถึงบ้านคนที่ชะเง้อรอจนคอยาวก็รีบเข้าไปเปิดประตูรถเพื่อรับของทันทีแต่ว่า...
“ดีจริงนะ...พี่ท้องโย้อยู่แท้ต้องลากสังขารเข้าบ้านเอง...เฮ้ออออ” เบียร์โอดครวญอย่างรู้สึกหมั่นไส้น้องชายตัวแสบที่เก็บอาการไม่อยู่...นึกสงสารก็แต่คนที่ถูกแย่งของในมือมาถือที่หน้าแดงอีกแล้วเพราะความเยอะของน้องชายเธอ
“โอ๋ๆๆ อย่าน้อยใจนะคร้าบบ...กันก็จะมาช่วยพี่เบียร์อยู่แล้วไง” พอรู้สึกตัวว่าพลาดไปนภัทรก็รีบไปช่วยพี่สาวถือของทันทีก่อนที่หนึ่งจะออกมาสมทบอีกคน
“เหมามาหมดห้างเลยรึเนี่ยน้องริท” หนึ่งที่เดินมาสมทบแซวเมื่อจำนวนถุง
“ก็...พี่เบียร์บ่นว่าอยากกินนี่น่า...ริทก็เลยซื้อมาหมดเลย” คนตัวเล็กบอกอย่างอารมณ์ดี...ก่อนทั้งหมดจะเข้าไปช่วยทำอาหารเย็นอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา
ระหว่างที่ริทกับหนึ่งง่วนกับการโชว์ฝีมือทำเมนูเด็ดของแต่ละฝ่ายอยู่นั้นเบียร์ก็หยิบจดหมายที่ส่งมาเมื่อวันส่งให้เจ้าของชื่อ...
“มาถึงตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ” ชายหนุ่มถามพร้อมรับจดหมายมาเปิดดู
“วันก่อนน่ะ...แล้วคุยกับริทรึยัง” เบียร์ถามอย่างเป็นห่วงเพราะทั้งสองเพิ่งจะรู้ใจกันแท้ ๆ
“พี่เบียร์ก็รู้ว่าเมื่อถึงเวลานั้น...กันจะตัดสินใจยังไง” นภัทรตอบพร้อมยิ้มกว้างก่อนจะมองกลับเข้าไปในครัวที่มีเสียงหัวเราะร่าของใครบางคนดังอยู่...
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ฟิคกากมาแล้วววววว...คลอดก่อนกำหนดนะเออ 555+
ขอบคุณน้องเอิง กะ เซเลบเบียร์ ด้วยนะคะที่มาปัดฝุ่นให้
ความคิดเห็น