คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : การเริ่มต้น
“คุณหนู คุณหนูครับ ตื่นได้แล้ว”
“อืม รู้แล้วๆ”
คฤหาสน์หลังหนึ่งในอาณาจักรเรเวน อยู่ตรงใจกลางของอาณาจักร ชายหนุ่มผู้หนึ่งลุกขึ้นมาจากเตียงนอนของเขา ผมสีดำบนหัวดูยุ่งเหยิงอย่างดูไม่ได้ เปลือกตาค่อยๆปรือขึ้น เผยดวงตาสีม่วงสดใส เค้าโครงหน้าออกจะดูดี สีผิวคล้ำนิดๆ
เขาลุกขึ้นมาหาวลึกๆ 2 ครั้ง ก่อนจะหันไปหาชายผู้ซึ่งปลุกเขาจากยามนิทรา
“นี่กี่โมงแล้วหือ เซวาส”
“7.30 แล้วครับ”
“เวรกรรม อย่างนี้จะไปทันมั้ยเนี่ย ลงไปรอฉันข้างล่างก่อน เดี๋ยวฉันลงไป”
แล้วดันก็เผ่นพรวดเข้าหาประตูห้องน้ำอย่างรวดเร็ว พอเข้าไปได้ก็ปิดประตูดังโครม หลังจากนั้นก็ได้ยินเสียงน้ำไหล อย่างที่คนอยู่ในห้องอยากให้มันเร็วที่สุด
ดัน เซฟริงซ์ ลูกชายคนสุดท้ายของตระกูลเซฟริงซ์ ซึ่งเมื่อจบจากสงคราม คระกูลนี้ก็รับจ้างปราบปีศาจให้กับอาณาจักรและทวีปอโครเนียมาโดยตลอด ซึ่งพ่อกับแม่ของดันก็ทำอาชีพนี้ด้วย แต่ได้เสียชีวิตลงเนื่องจากอุบัติเหตุ
“คุณหนูครับ เดี๋ยวผมวางชุดไว้ข้างนอกนะครับ”
“รู้แล้ว รีบไปเตรียมไอ้นั่นให้พร้อม”
“ครับ”
สิบนาทีต่อมา ดันลงมาข้างล่าง เสื้อคลุมสีแดงปลิวไสวไปด้านหลัง ดาบ 2 เล่มห้อยไว้ที่เอวข้างซ้าย ผมบนหัวยังดูไม่ค่อยเรียบร้อยเท่าไหร่
เบื้องหน้าของดันคือวัตถุสีเหลืองสว่าง ลักษณะคล้ายกระดานโต้คลื่น ลอยอยู่เหนือพื้นนิดหน่อย สิ่งนั้นคือ Spirit Board ซึ่งใช้เป็นพาหนะในการเดินทางในเมือง
“ไปกันเลย เซวาซ เดี๋ยวจะไม่ทันเอา”
วันนี้เป็นวันที่โรงเรียนเรเวนเดล โรงเรียนของของอาณาจักรเรเวน เปิดรับสมัครนักเรียนเข้าไปศึกษาเรื่องต่างๆ ทั้งศิลปะการต่อสู้ การเมือง การใช้เงิน ฯลฯ เหล่าวีรบุรุษหรือคนสำคัญของหลายๆอาณาจักร ต่างก็จบมาจากโรงเรียนนี้ทั้งนั้น จึงกล่าวได้ว่า โรงเรียนนี้เป็นที่ 1 ของทวีปอโครเนียเลยทีเดียว ดังนั้น วันนี้จึงมีคนอาณาจักรนู้น อาณาจักรนี้ มาสมัครเข้าเรียนกันเต็มไปหมด
ดันมาหยุดอยู่หน้าประตูทางเข้าของโรงเรียนเรเวนเดล อาคารคล้ายปราสาทสีขาวช่างดูใหญ่โตจริงๆ เหล่าวัยรุ่นชาย-หญิงต่างก็มาออกันหน้าประตูของโรงเรียน เพื่อสมัครเข้าเรียนที่นี่ ซึ่งปีหนึ่งจะเปิดรับสมัครแค่ 1 ครั้งเท่านั้น และไม่ได้รับทั้งหมด แต่รับแค่จำนวนจำกัดซะด้วยสิ
“เฮ่อ เกือบไปแล้วไง ตื่นสายกว่านี้อีกนิด มาไม่ทันแน่” ดันพูดแบบหอบๆ
“ท่านผู้มีเกียรติทุกท่านคะ ท่านใดที่จะสมัครสอบ โปรดเข้ามากรอกใบสมัครได้แล้วค่ะ”
“เอ่อ เดี๋ยวชั้นจะต้องแยกกับนายตรงนี้แล้วมั้ง เซวาส”ดันหันไปพูดกับชายที่ยืนอยู่ข้างๆ
“ครับ แล้วตอนเย็นๆ เจอกันนะครับคุณหนู ขอให้โชคดีในการสอบนะครับ”
“อืม ขอบใจนะ”
แล้วดันก็เดินเข้าไปในประตูของโรงเรียน ซึ่งไม่รู้ว่ามีบททดสอบอะไรรอเขาอยู่
เมื่อดันเดินเข้าประตูไปยังส่วนของห้องโถง ก็พบกันความวุ่นวายเอะอะอย่างใหญ่หลวง สาเหตุก็มาจาก
“กรี๊ด ใครใช้ให้เธอมาหว่านเสน่ห์แถวนี้ยะ ที่นี่ต้องให้ชั้นก่อนสิ”
“ก็เธออยากช้าเองทำไมหละ ของแบบนี้ ใครดีใครได้”
“หนอย หน้าตาเธอมันก็ไม่ได้ดูดีนักหรอก อย่างเธอมันก็แค่แอปเปิล”
“แอปเปิลมันเกี่ยวอะไรด้วยยะ”
“ก็เธอมันแค่แอปเปิลไงละ”
ดันเดินไปถึงต้นเหตุของเหตุการณ์ ซึ่งสองสาวยังทะเลาะกันไม่เลิก จนทั้งคู่หันมาเห็นดัน
“กรี๊ด หล่อที่สุด อุ๊ย ต้องเก็บอาการ นี่นี่ นายๆ นายนั่นแหละ ไม่ต้องหัน”
สาวน้อยคนหนึ่งหันมาหาดัน ซึ่งดันจะชิ่งก็ไม่ทันแล้วสิ
“นายชื่ออะไรหรอ”
“หนอยยัยนี่ เอาอีกแล้วหรอ ว้าย ให้ตายเหอะ เกิดมาไม่เคยเห็นคนหล่อแบบนี้มาก่อน”
สาวน้อยอีกนางเดินมาหาดัน
“นายมีแฟนยังอะ” ดันเจอคำถามนี้เข้าไปถึงกับเหวอ ซึ่งสร้างความอิจฉาให้กับหนุ่มๆ รอบข้าง เนื่องจากตอนนี้เขามีสาวๆ มาเกาะแกะเขาถึง 2 คนแล้ว
“นี่เธอเอาอีกแล้วหรอ บอกแล้วไงว่าต้องชั้นก่อน” เหตุการณ์ดูเหมือนจะรุนแรงขึ้นมาอีก ดันจึงชิงพูดขึ้นมาก่อน ก่อนที่จะหมดโอกาสพูด
“สำหรับคำถามแรก ผมชื่อ ดัน เซฟริงซ์ ส่วนคำถามที่ 2 ผมยังโสดสนิท ไม่มีผู้ใดมาข้องเกี่ยวครับ”
“คนจากตระกูลเซฟริงซ์เหรอนี่ กรี๊ด สมาร์ทสุดๆ หวัดดีค่ะ เราชื่อบีเดต้า ดิ ลอร์ด เรียกเราว่าบีจังก็ได้” สาวน้อยคนแรกหันมาแนะนำตัวกับดัน ดวงตาสีเขียวของเธอเป็นประกาย ผมสีดำของเธอปลิวไสวอยู่ข้างหลัง ริมฝีปากจิ้มลิ้มสีชมพูตัดกับใบหน้าสีขาวของเธออย่างโดเด่น ดูแล้วก็น่ารักมากที่เดียว
“ยัยนี่เอาอีกแล้ว ดีค่ะ เราชื่อโรเมียส เรวันน่า เรียกเราว่าโรเมียสก็ได้นะคะ”สาวน้อยคนที่2 หันมะแนะนำตัวกับดันบ้าง ผมสีทองของเธอตัดสั้นเท่าติ่งหู ดวงตาสีฟ้าดูสดใส ผิวคล้ำกว่าคนแรกนิดหน่อย แต่โดยรวมแล้ว ก็น่ารักไม่แพ้คนแรกเลย
แต่ก่อนที่ทั้ง 2 สาวจะได้พูดอะไรต่อ ก็มีเจ้าหน้าที่ของโรงเรียนออกมาประกาศซะแล้ว
“ขอให้นักเรียนที่ต้องการจะสอบเข้าโรงเรียน กรุณาเข้าไปรวมกันด้านในได้แล้วนะครับ”
“ว่า แย่จัง ต้องไปละ บายนะพ่อหนุ่มสุดหล่อ ฮิฮิ” แล้วโรเมียสก็วิ่งหายไป
“ต้องแยกกันซะละ ขอให้สอบได้หอเดียวกับเรานะ” บีจังก็กำลังจะเดินไป
“เดี๋ยวสิ อะไรคือหอที่เธอว่าอะ”ดันหันไปคว้าบีจังได้ทันพอดี
“นายไม่รู้อะไรเลยหรอ เอางี้ เดี๋ยวค่อยๆเดินไป แล้วชั้นจะอธิบายให้ฟัง”
ดันกับบีจังพากันเดินคู่กันเข้าไปข้างใน แล้วบีจังก็เริ่มอธิบายสิ่งที่เธอเรียกว่า “หอ”
“คือ โรงเรียนนี้อะนะ เนื่องจากมีคนจากอาณาจักรอื่นมาสมัครมากมาย เพื่อลดปัญหาที่เกิดขึ้น โรงเรียนเลยทำเป็นระบบนักเรียนประจำซะเลย เพื่อให้คนจากอาณาจักรไกลๆ มีโอกาสที่จะได้มาเรียนที่นี่ไงล่ะ”
“อืม พอเข้าใจละ แล้วเค้าแบ่งไงอะ”
ก็จะมีชื่อ หอมังกรพิโรธ หอนาคาวารี หอปักษาทะยาน แล้วก็หอภูตรัตติกาล ส่วนวิธีการที่จะได้รู้ว่าตัวเองอยู่หอไหน ก็มีแต่ต้องรอเค้าประกาศเอาเท่านั้นหละ เพราะเค้าจะวัดคุณสมบัติตอบสอบเข้า แต่ก็ไม่รู้หรอกนะว่าเค้าวัดยังไง”
“อืม พอเข้าใจละ ว่าแต่เธอทำไมรู้เรื่องพวกนี้ดีจังอะ”
“ก็พี่เราเรียนอยู่โรงเรียนนี้อะ ตอนนี้อยู่ปี 3 แล่ว เลยพอรู้ระบบมาบ้าง”
“อ๋อ แล้วเธออยากเข้าหอไหนอะ”
“ก็อยากเข้าหอเดียวกับพี่เขานั่นเหละ หอมังกรพิโรธอะ”
“อืม งั้นหรอ ขอให้สมหวังนะ”
“จ้า อ๊ะ ถึงแล้วหละ เราต้องแยกกันแล้วนะ ขอให้โชคดีนะ”
“เธอก็เหมือนกัน Good Luck” แล้วบีจังก็เดินเข้าไปในฝูงคน
“เฮ่อ การสอบหรอนี่ พวกนายพร้อมแล้วใช่มั้ย เทนซึกะ ราโชมง” ดันกุมดาบทั้ง 2 ของตัวเอง
“งั้นก็ลุยกันเลย”
ความคิดเห็น