fic-exo: krisyeol และอื่น ๆ.

ลำดับตอนที่ #5 : one-shot: krischanyeol - too good to be true -

too good to be true.
krischanyeol
story by กาแฟ
twitter: @BKAFFEE
hashtag: #bkaffeefic



 

"คริสฮยอง ผมอยากเห็นพี่มีความสุข"

แล้วริมฝีปากสีสดก็ยกยิ้ม เขามองคริสยิ้มด้วยใจเป็นสุข ไม่มีคำถามและไม่มีคำตอบ แต่ได้ประโยคบอกเล่าชัดแจ้งในหัว
โดยไม่รู้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างเราคืออะไร แต่เขาอุ่นใจที่พบว่าคริสยังยิ้มให้เขา

"ผมเหนื่อยจังเลยว่ะ"

"พี่ก็เหนื่อย"

"เราเหนื่อยด้วยกันนะ"

"อื้อ"

"พี่ยังมีผมนะ"

"ครับ"

"กอดหน่อยได้ไหม"

แล้วสองแขนก็อ้าออก เขาโผเข้าหาความอุ่นที่คุ้นเคยดี แขนยาวโอบเขาจนมิด ปาร์คชานยอลรูปร่างสูงใหญ่ แขนขายาวเก้งก้าง แม้จะผอมแค่ไหน แต่ก็หาใครจะโอบเขาเอาไว้ได้มิดรอบตัวขนาดนี้ยากเต็มทน แต่ว่าคริสทำได้ คริสกอดเขาเอาไว้ราวเขาเป็นเด็กน้อยเสมอ มือที่มีขนาดไม่ต่างจากเขาลูบเบา ๆ ที่ศีรษะ แขนที่ยาวกว่าเขาเพียงเล็กน้อยล้อมอยู่ที่แผ่นหลัง อกข้างซ้ายที่มีหัวใจหนึ่งดวงเต้นอยู่แนบติดกับใบหูของเขา

เวลาเรากอดกัน หัวใจเราไม่เคยเต้นแรง แต่เขาพอใจที่เป็นแบบนั้น

"ผมอยากเห็นพี่มีความสุขจริง ๆ นะ"

"พี่รู้..."

เขาดันตัวออก ประคองหน้าคริสเอาไว้ด้วยมือทั้งสองข้าง ตอนนั้นเองที่เขาพบว่ามือเขาสั่นอย่างรุนแรง ด้วยเหตุผลกลใดก็ไม่ทราบได้ แต่มันสั่นจนคริสต้องขยับมือของตัวเองมาวางทาบ

"ตอนที่ผมหลับตา ผมนึกสีของดวงตาพี่ออกด้วย"

คริสยิ้มอีกหน วูบหนึ่ง เขารับรู้ได้ว่าตัวเองกำลังจะร้องไห้ อย่างไม่มีที่มาที่ไป แต่อกเขาอัดแน่นด้วยความรู้สึกนับล้าน มากมายจนเขาเผลอออกแรงกับฝ่ามือที่ประคองหน้าอีกฝ่ายอยู่ แล้วชั่ววินาทีที่น้ำตากำลังจะไหล เขาก็กดแนบริมฝีปากลงไป

ทั้งที่เริ่มจูบก่อน แต่กลับเป็นฝ่ายถูกจูบ ยิ่งร้องไห้หนักมากเท่าไร จูบก็ยิ่งลึกซึ้งมากขึ้นเท่านั้น

เขาลืมตาอยู่ตลอดเวลาที่ริมฝีปากเราสัมผัสกันแนบแน่น แม้แต่จะกระพริบตายังไม่กล้า แต่แล้วเมื่อทนไม่ไหว ก็จำต้องหลับตาลงเพื่อขับหยดน้ำให้พ้นไป เท่านั้นเอง เมื่อลืมตาขึ้นอีกครั้งในเสี้ยววินาที ทุกอย่างก็หายไปจริง ๆ อย่างที่นึกกลัว

มันไม่ใช่แค่ฝันหรอก เพราะทุกอย่างเคยเกิดขึ้นจริง เขาเพียงแค่ฝันถึงสิ่งที่เคยเกิดขึ้นมาก่อนแล้วก็แค่นั้น ฝันมันซ้ำ ๆ ถึงทุกอย่างที่ผ่านพ้นไป

น้ำตาเป็นของจริง รอยจูบเคยเป็นของจริง ความว่างเปล่าตอนนี้ที่เขากอดเก็บเอาไว้ก็ของจริงเหมือนกัน

ทุกอย่างจริงหมด เขาจะฟูมฟายเรียกร้องเอาอะไรได้ ทุกอย่างจริงหมด เขาจะตีโพยตีพายกล่าวโทษอะไรได้ ทุกอย่างจริงหมด จะทำอะไรได้นอกจากใช้ชีวิตต่อไปในโลกความจริง ทุกอย่างจริงหมด จะหลอกตัวเองว่าอะไรในเมื่อทุกอย่างมันจริงขนาดนี้

จริงหมดทุกอย่าง

เขามองไปในความมืด อีกนานกว่าจะเช้า เขารู้ว่าเมื่อแสงสว่างมาถึงเขาต้องรับมือกับความจริงประเภทไหน เขารู้ว่าต้องพบเจอกับความจริงอะไร เขารู้ทุกอย่าง รู้แม้กระทั่งว่าตัวเขาจะพบเจอความจริงแบบไหนในตอนที่เขาหลับตา

อีกนานกว่าจะเช้า...

ในฝันที่ไม่ใช่ฝัน ในฝันที่เกิดขึ้นจริง เขาพบคริสยิ้มให้เขาเหมือนเคย

.
.
.


"ผมอยากเห็นพี่มีความสุข"

end.

เขียนสดแบบไม่มีดราฟต์
มีที่มาที่ไปแต่ไร้จุดหมายปลายทางโพด ๆ .