คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : [OS]-SERVANT {GRUVIA}
Title: Servant
Pairing: Gruvia
Author: Whizzview
Rated: M
PS. นิยายตอนนี้เราเป็นคนแต่งขึ้นมาเอง ไม่ได้เอามาแปลเหมือนตอนก่อนๆ
ขอบอกก่อนนะว่าตอนนี้มี nc ด้วยแหละ อย่าลืมคอมเมนต์ให้กำลังใจเราด้วยนะ
--------------------------------
8 ปีก่อน
“ท่าเกรย์ ท่านเกรย์จะมาเล่นกับจูเบียเหรอคะ”
“ว่าไงนะ!”
“ท่าเกรย์จะมาเล่นกับจูเบียเหรอคะ”
“คนอย่างฉันเนี้ยนะจะมาเล่นตุ๊กตากับคนอย่างเธอ เธอมันก็แค่คนรับใช้”
“ฮือๆ ท่านเกรย์ใจร้าย จูเบียเกลียดท่านเกรย์”
ผลั๊ก!
“นี่ เธอมาวิ่งชนฉันทำไมกัน”กว่าเกรย์จะพูดจบประโยคร่างบางก็วิ่งร้องไห้ไปไกลแล้ว
“ยัยขี้แย”
ปัจจุบัน
“จูเบีย จูเบีย เธออยู่ที่ไหน”
“ ท่านเกรย์จูเบียอยู่นี่ค่ะ ท่านเกรย์มีอะไรให้จูเบียรับใช้เหรอคะ”
“วันนี้ ลูกพี่ลูกน้อง ของฉันจะมาที่บ้าน
เธอช่วยไปเตรียมอาหารก่อนบ่ายให้ฉันที”
“เข้าใจแล้วค่ะ ท่านเกรย์”
จูเบียรีบเดินเข้าครัวเพื่อทำอาหารตามที่ท่านเกรย์สั่ง
“เอ๋ ไข่ไก่หมดงั้นเหรอ คงจะต้องไปจ่ายตลาดสินะ”เมื่อร่างบางคิดได้ดังนั้น
จึงรีบออกจากครัวเพื่อไปตลาด
“ลีออน ทำไมมาเร็วจัง นี่ก็ยังไม่ถึงเวลานัดนี่”
“พอดีฉันทำธุระแถวนี้ ฉันเลยแวะมานี้เลย”
“งั้นเหรอ ตอนนี้อาหารยังไม่เสร็จเลย”
“ฉันไม่รีบหรอก ฉันขอตัวไปเดินเล่นที่สวนหลังบ้านก่อนก็แล้วกัน”
ลีออนเดินเล่นในสวนไปเรื่อยๆ
แต่สายตาของเขาจับจ้องไปที่บนท้องฟ้าที่มีแดดอ่อนและเมฆปกคลุม
เขาไม่รู้ตัวเลยว่าเขาเดินมาไกลเท่าไรหรือเดินมานานแค่ไหนอยู่ๆก็สัมผัสกับบางอย่างอย่างแรง
“ขอโทษค่ะ”ของทุกอย่างล่วงกระจัดกระจายไปทั่ว
เป็นขณะเดียวกันที่เขาได้พบกับผู้หญิงคนหนึ่งที่มีสีผิวสีซีดราวกับหิมะ
ผมสีฟ้าดั่งท้องฟ้าที่โปร่งใส ตาสีฟ้าเข้มราวกับท้องทะเล
“มะ...ไม่เป็นไร”
“ขอตัวก่อนนะคะ”
“ดะ...เดี๋ยวสิ”เธอเดินจากไปแล้วโดยที่ยังไม่ได้ถามชื่อเลย
“จูเบีย เธอทำอาหารเสร็จรึยัง”
“จูเบียจัดเตรียมโต๊ะอาหารเรียบร้อยแล้วค่ะ ท่านเกรย์”
“ดีมาก”
“ขอบคุณค่ะ ท่านเกรย์”
“ลีออน มาพอดีเลยอาหารเสร็จเรียบร้อยแล้ว”
“เธอคนเมื่อกี้นี้นี่”
“คุณ!”
“ทั้งสองคนรู้จักกันแล้วงั้นเหรอ”
“ก็ยังไม่รู้จักดีขนาดนั้นหรอกเกรย์ ฉันชื่อลีออน แล้วเธอชื่ออะไร”
“ฉันจูเบียค่ะ ท่านลีออน”
“เรามารับประทานอาหารกัน ก่อนดีกว่าลีออน”
“เกรย์ อาหารอร่อยดีนี่ ใครทำงั้นเหรอ”
“จูเบีย”
“เกรย์ ถ้าฉันจะขอจูเบียไปอยู่กับฉัน แกจะให้จูเบียกับฉันไหม”
“ได้ ถ้านายอยากได้ฉันก็จะยกให้”
“พรุ่งนี้ฉันจะมารับตัวเธอ ฝากนายไปบอกเธอด้วย”
“อืม”
“ฉันกลับก่อนแล้วกัน เกรย์”
“จูเบีย จูเบีย เธออยู่ไหน”
“ท่านเกรย์มีอะไรให้จูเบียรับใช้ค่ะ”
“คืนนี้เธอเตรียมเก็บเสื้อผ้าให้เรียบร้อย”
“ทะ...ทำไมเหรอค่ะ ท่านเกรย์”
“พรุ่งนี้เธอจะได้ไปอยู่กับลีออน เธอจะได้มีความสุขและสบาย
ไม่ต้องมาเหนื่อยมารับใช้ฉันอีก”
“แต่จูเบีย...”
“เธอมีปัญหาอะไรงั้นเหรอ”
“เปล่าค่ะ จูเบียไม่มีปัญหาอะไร”
“ก็ดีแล้ว”
“จูเบียขอตัวไปเก็บข้าวของก่อนนะคะ”
จูเบียเดินมาเรื่อยๆจนถึงห้องพักของตัวเอง เธอปิดประตูลง น้ำตาของจูเบียค่อยๆรินไหลลงมาอย่างห้ามไม่ได้
ในหัวของเธอขาวโพลนไปหมด
‘ท่านเกรย์คงเกลียดขี้หน้าจูเบียมากถึงได้ไล่จูเบียไปอยู่ที่อื่น’
“ท่านเกรย์เรียกจูเบียมีอะไรรึเปล่าค่ะ”
จูเบียถามท่านเกรย์โดยรออยู่หน้าประตูห้องนอนของท่านเกรย์
“ก็ไม่มีอะไรมากหรอก แค่มีเรื่องอยากจะถาม เข้ามาก่อนสิ”จูเบียทำตามที่ท่านเกรย์สั่ง
เธอเดินเข้าไปในห้องนอนโดยไม่ลืมที่จะปิดประตูให้สนิท
จากนั้นก็เดินไปหาเข้าไปหาท่านเกรย์
“ท่านเกรย์มีอะไรจะถามจูเบียค่ะ แล้วท่านเกรย์ไม่ใส่เสื้อ
อากาศมันเย็นนะคะ เดี๋ยวจะไม่สบายเอา”
“ช่างชั้นเถอะน่า ว่าฉันจะเป็นตายร้ายดียังไง”
“แต่...”
“จูเบีย เธออยากไปอยู่กับลีออนรึเปล่า”
“จูเบียเป็นคนของท่านเกรย์ ไม่ว่าท่านเกรย์จะสั่งอะไรจูเบียทำได้หมดค่ะ”
“เธอตอบไม่ตรงคำถามนะจูเบีย”
“จูเบียไม่อยากไปค่ะ ท่านเกรย์”
“ทำไมถึงไม่อยากไปหล่ะ”
“เพราะ....เพราะจูเบีย”
“หืม”
“จูเบียรักท่านเกรย์ค่ะ”
เกรย์ไม่ตอบอะไรทั้งสิ้น
แต่เขาเคลื่อนตัวมาใกล้จูเบียแล้วครอบครองริมฝีปากของร่างบางโดยที่ร่างบางยังไม่ทันตั้งตัว
“ท่านเกรย์”
(ฉาก NC)
“ท่านเกรย์ไม่ใส่ถุงยางเหรอค่ะ”
“ก็ใช่น่ะสิ นี่เธอไม่รู้เลยรึไง”
“ก็จูเบียไม่รู้นี่ค่ะ
อีกอย่างท่านเกรย์ไม่ป้องกันแล้วจูเบียเกิดท้องขึ้นมาจะทำยังไง”จูเบียพลิกตัวไปอีกข้างเพื่อที่จะพักผ่อน
เพราะเธอเหนื่อยมากกับวันนี้
“นี่เธองอนฉันเหรอจูเบีย”
“จูเบียไม่กล้างอนท่านเกรย์หรอกค่ะ จูเบียไม่กล้างอนท่านเกรย์ด้วย
จูเบียรู้ดีว่าจูเบียเป็นอะไร แล้วท่านเกรย์เป็นอะไร”
“ถ้าเธอไม่ได้งอน เธอก็หันกลับมาหาฉันสิ”จูเบียพลิกตัวกลับตามที่ท่านเกรย์สั่ง
“ท่านเกรย์จะส่งจูเบียไปอยู่กับท่านลีออนจริงๆเหรอคะ”
“ตอนนี้เธอเป็นของฉัน ฉันไม่มีทางส่งเธอไปให้ใครแน่นอนอยู่แล้ว”
“ขอบคุณท่านเกรย์นะคะ ที่ให้จูเบียอยู่ที่นี่
ให้จูเบียได้เฝ้ามองดูแลท่านเกรย์อยู่”
“จูเบียเธอจะมาเฝ้ามองฉันทำไม เพราะตอนนี้ฉันอยู่ตรงหน้าเธอแล้ว”
“จูเบียรู้ตัวดีค่ะ ว่าจูเบียเป็นแค่คนรับใช้
เป็นที่ระบายอารมณ์ของท่านเกรย์ ขอแค่จูเบียได้แอบรักท่านเกรย์แบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ
จูเบียก็มีความสุขมากแล้วค่ะ”
“จูเบียเธอไม่ได้เป็นที่ระบายอารมณ์ของฉันซักหน่อย
ตอนนี้เธอเป็นเมียฉันนะ”
“แต่จูเบียเป็นแค่...”
“ฉันรักเธอจูเบีย”
“คะ”
“ฉันบอกว่าฉันรักเธอ อย่าให้ฉันต้องพูดซ้ำได้ไหม”
“ขอโทษค่ะ ท่านเกรย์”
“ช่างมันเถอะ”เกรย์เสมองไปทางอื่นเพราะความเขินอาย
“ตั้งแต่เมื่อไรค่ะ ท่านเกรย์”
“หืม”
“ท่านเกรย์ชอบจูเบียตั้งแต่เมื่อไร”
“ตั้งแต่เด็กแล้วหล่ะ
ฉันมองเธอเล่นตุ๊กตาที่สวนผ่านริมหน้าต่างทุกๆวันเลย”
“...”
“วันหนึ่งฉันเดินไปหาเธอเพื่อที่จะขอเธอเล่นด้วย
แต่เป็นเพราะฉันเขินก็เลยพูดทำร้ายจิตใจเธอไป”
“จูเบียจำวันนั้นได้ค่ะ วันนั้นท่านเกรย์ร้ายกาจมาก”
“งั้นเหรอ ฉันใจร้ายกับเธอขนาดนั้นเลยเหรอ”จูเบียจูบแก้มเกรย์อย่างแผ่วเบา
“แต่ตอนนี้ท่านเกรย์ใจดีมากเลยค่ะ”
“เมื่อกี้ เธอหอมแก้มฉันเหรอจูเบีย”
“คือ..จูเบียอยากจะทำแบบนี้กับท่านเกรย์มานานแล้วค่ะ
แต่ถ้าท่านเกรย์ไม่ชอบจูเบียจะไม่ทำอีก”
“จะไม่ชอบได้ยังไง น่ารักแบบนี้ งั้นฉันขออีกรอบนะจูเบีย”
“ดะ...เดี๋ยวก่อนสิคะ ว้าย!”
กว่าพวกเขาทั้งสองจะได้นอนก็ปาไปเกือบรุ่งเช้าของอีกวัน :)
END
ความคิดเห็น