คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : chapter 1
เฮ้ยยย อะไรกันวะเนี้ย เดินตามฉันมาทำไม จะมาทำร้ายร่างกายฉันเหรอ ฉันไม่ค่อยสู้คนนะจะบอกให้ TT
หมับ!!
“นี้ เธอจะรีบเดินไปไหนเนี้ย?”จะ จะ จับมือฉันทำไมมม –[]- โห! แล้วนั้นผมเหรอ แดงอย่างกะเลือด แถมหน้านายนี้เนี๊ยน เนียน เนียนกว่าฉันอีก ฉันหล่ะอายนายเลยนะเนี้ย นายตี๋ >////<
“ฉะ ฉันก็จะไปทำงานของฉันหน่ะสิ”โอมายก๊อตตตตตต!! ฉันพึ่งสังเกตว่ามีคนมองเต็มเลย ฉันไม่ได้อ่อยพวกเขานะเว้ย พวกเขามาเอง กลุ่มเด็กผู้หญิงมองฉันอย่างกะจะกินเลือดกินเนื้อกันแหน่ะ ฉันไม่ได้ทำอะไรผิดนะ
“ฉันไปด้วยสิ ขอไปหลบหน่อย เบื่อเต็มที คนหล่อก็เงี้ย!”หืมมม อะไรนะ นายคนขาสั้นๆ บึกๆ พูดนายไปเอาความมั่นใจนี้มาจากไหน - - ถึงจะหล่อจริงๆก็เถอะนะ
“ปะ ไปกันเถอะเธอทำงานที่ร้านกาแฟใกล้ๆนี้ใช่มั้ย? ฉันร้อนจะตายอยู่แล้ว”นั่นไง! นี้คงเป็นเรื่องด่วนของออนนี่รึเปล่านะ ออนนี่อาจมีเซ้นส์ก็ได้ ให้ตายสิ! เรื่องซวยๆนี้ต้องมาหาฉันตลอด นายตี๋พาซวย ฉันขอตั้งฉายาให้นายเลยแล้วกัน
“ไปไหนก็ได้ฮะ ขอให้ไปไกลๆจากที่นี้ TT ผมอึดอัด หายใจไม่ออกแล้วฮะ”คนตัวเล็กๆพูด ฉันไม่แปลกใจหรอกนะ ตัวเล็กขนาดนั้น ฉันหล้ะสงสาร –v-
“แบมแบม ใจเย็นนะ ฮยองจะช่วยนายเอง”นายคนขาสั้นพูด
“งั้นก็รีบๆเดินมาสิ ไม่งั้นฉันเปลี่ยนใจนะ”สงสารแบมแบมอะไรนั้นหรอกนะ เขาดูตัวเล็กบอบบาง เหมือนลมจะพัดเขาปลิ้วไปเลย~
“ไปเว้ย เจบี จูเนียร์ ยองแจ ยูคยอม”นายขาสั้นนี่ดูเป็นห่วงแบมแบมจังเลยแห่ะ พวกเขาเดินมาพร้อมบอดี้การ์ดอีก 2 คน
กริ๊งงง~
“มาแล้วค่ะออนนี่”ฉันพูดพร้อมกับเดินไปหลังร้านเพื่อเปลี่ยนชุด แต่เอ๊ะ ทำไมออนนี่ไม่พูดอะไรกับฉันเลยหล้ะ ยืนแข็งเป็นหินเลย
“ออนนี่!!!!!”ฉันตะโกนใส่หูออนนี่ พร้อมลากเข้าหลังร้านเพื่อมาเช็คอาการ
“หะ ห๊ะ อะ อะไรทำไมต้องตะโกนใส่หูฉันด้วยเนี้ยยัยซันฮี”ก็ยืนเป็นหินขนาดนั้น - -
“ยืนเป็นหินอยู่ได้ออนนี่อ่า~”
“นี้ยัยซันฮี เธอไปเอาพวกเขามาได้ยังไงเนี้ยยยย>///< GOT 7ที่รักกก”อ่อออ กระจ่างแจ้งแจ่มภพสบสมัย ไม่ต้องสืบเลย แฟนคลับพวก GOT 7 แน่ๆ ไม่น่า ยืนแข็งเป็นหิน
“ก็พวกเขาบอกว่าจะมาหลบ อะไรนี้แหละ ออนนี่”ฉันพูดพร้อมแต่งตัวแล้วเดินไปหน้าร้าน
“นี่เธอ!!ล็อคประตูได้มั้ย ฉันไม่อยากให้ใครเข้ามาอีก”หน๊อย นายหน้าตี๋ ได้ทีสั่งฉันเลยนะย้ะ
“ไปปิดให้มาร์คเถอะหน่ายัยซันฮี”ง่า ออนนี่ก็เอากับนายตี๋ด้วยเหรอ ใช่สิ ฉันไม่ได้อยู่ในสายตาออนนี่แล้วหนิ -3-
“เธอ ชื่อ ซันฮีเหรอ? หึ เธอจริงๆด้วย”อะไร! ยังไง! หะ นายหน้าตี๋ พูดเหมือนรู้จักฉันมาก่อนอย่างงั้นแหละ ฉันกลัวนะเว้ย
“นะ นาย ทำไมพูดอย่างงี้หล้ะ ฉันกลัวนะเว้ย”จู่ๆมาพูดแบบนี้ อะไรของนายย้ะ
“จำฉันไม่ได้เหรอ?”นายพูดอะไรของนายเนี้ย ฉัน งง ไปหมดแล้วนะ
“อะไรของนายวะมาร์ค รู้จักเธอด้วยเหรอ”นายขาสั้นพูด พวกเขาก็คง งงๆเหมือนฉันสินะ - -
“ช่างเถอะ ได้เจอกันอีกแน่ ยัยซันฮี ^__^ ไปเถอะ ฉันอยากกลับหอหล้ะ”นายตี๋ นี้มันยังไงกันนะ
Mark part
ยัยซันฮี ฉันเจอเธอจนได้ ถึงเธอจะจำฉันไม่ได้ แต่ฉันจำเธอได้แม่นเลยหล้ะ
3 ปีก่อน
@ American high school
“เฮ้ย ไอมาร์ค จะไปจริงๆเหรอวะ”ไอซึงรี เพื่อนสนิทผมพูด
“ไปจริงๆดิวะ”ผมอยากไปทำตามความฝันของผมให้เป็นจริงสักที
ปึ้ก!! ซ่าส์~
“โอ้มายก๊อต!! ซอรี่ ฉันไม่ได้ตั้งใจนะ”ซวย ซวย ซวย ซวยจริงๆยัยซุ่มซามเอ้ยยย
“นิ เดินยังไงของเธอเนี้ย เปียกหมดเลย”หึ่ยยย มีเรื่องแต่เช้าเลยผม
“ขอโทษอ่า~ มาฉันเช็ดให้”ยัยนั้นเช็ดเสื้อให้ผม แต่ทำไมผม.....
ตึก ตึก ตึก!
ยัยนี้น่ารักจังแหะ เฮ้ยย ไม่ใช่สิ ทำไมหัวใจผมเต้นแรงแบบนี้นะ
“อ้ะ! เสร็จหล้ะ ขอโทษนะ”ยัยนั้นสำเนียงแปลกๆแหะ
“เดี๋ยว! เธอชื่ออะไร?”ผมไม่ได้สนใจเธอหรอกนะ ก็แค่อยากรู้เฉยๆ>_<
“ซันฮี คังซันฮี”ก็ว่า สำเนียงของเธอมันแปลกๆคนเกาหลีสินะ
“เธอเป็นคนเกาหลีเหรอ?”
“ใช่ ลูกครึ่งหน่ะ ทำไมเหรอ?”ทำไมวะไอมาร์ค? หรือเราสนใจยัยนี้แล้วจริงๆ
“เปล่านิ ไปกันเถอะไอซึง”ไปก่อนดีกว่า อยู่ตรงนี้นานๆคงจะไม่ดีแน่ ไว้เจอกันใหม่นะยัยซุ่มซาม
*ทำไม นางเอกถึงไปอยู่อเมริกาได้นะ?
อยากรู้ต้องติดตามมมมม
ความคิดเห็น