ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Love Story ♡【EXO & SNSD】

    ลำดับตอนที่ #2 : { C H AP T E R 1 }

    • อัปเดตล่าสุด 28 ต.ค. 55


    { C H AP T E R 1 }

     

     

    ถ้าจะถามว่างานของไอ้โหดนั่นเสร็จหรือเปล่า คงต้องตอบว่าไม่ แล้วยังเละกว่าเดิมอีกเป็นสองเท่า เมื่อเจสสิก้าดันเผลอสะดุ้งตกใจกับคำพูดของรุ่นน้องหน้านิ่งนั่น จนลากปากกาไถลพรืดไปทั่วกระดาษแผ่นนั้น

     

    สุดท้ายคริสก็ไม่ได้ส่งงานนั่น แถมยังต้องทำเพิ่มอีกสองเท่าเป็นบทลงโทษของอาจารย์ แต่เรื่องนั้นไม่ได้ลอยอยู่ในหัวสมองเจสสิก้าเลยสักนิด ทั้งหมดมันมีเพียง ...

     

     

    “ก็ถ้าแค่ชอบ ....ก็คงเป็นพี่สิก้าละครับ”

    .

    .

     

    ก็ถ้าแค่ชอบ ....ก็คงเป็นพี่สิก้าละครับ

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    ....ก็คงเป็นพี่สิก้าละครับ

     

     

     

    “สิก้า ! ฟังฉันอยู่เปล่าวะ ?”

     

    ระเบิดเสียงตะโกนออกมา เมื่อประโยคที่เขาบ่นออกไปเมื่อกี้ไม่ได้เขาหูของเจสสิก้าเลยสักนิด ไม่ใช่แค่ตะโกนใส่นะ คริสยังส่งกำปั้นแรงเล็ก ๆ นั่นใส่หัวทองของเพื่อนอีกต่างหาก

     

    “อะไรวะ ก็ฟังอยู่นี่ไง ...”หันไปสบตากับเพื่อนที่ขยับตัวเข้ามาใกล้เกินเหตุ และ

     

     

    ตุ้บ !

     

     

    คริสลงไปกองกับพื้นเรียบร้อย

     

    “ผลักฉันทำไมวะเนี่ย”ร่างสูงยันตัวเองลุกขึ้นจากพื้นสนามหญ้าที่คุณเธอส่งเขาลงไปนั่งเล่นพลาง ๆ

     

    “กะ...ก็แกขยับมาใกล้ทะ..ทำไมวะ”เสียงสั่นไม่มีที่ไป เมื่อใบหน้าของคริสเมื่อกี้

     

    เธอเผลอมองเห็นเป็นหน้าของน้องเซฮุน!

     

    “มีอะไรเปล่าวะ ? ไม่สบายไง ?”ร่างสูงขยับมานั่งบนโต๊ะไม้ตัวเดิม หากแต่เปลี่ยนฝั่งที่นั่งไปนั่งตรงข้ามกับเจสสิก้า แค่ครั้งเดียวก็ระบมไปแล้ว ไม่อยากโดนคุณนายถีบซ้ำสองหรอกนะ

     

    “ปละ..เปล่า เอางานแกมาดิ จะได้ช่วยแก้ให้”มือขาวยื่นไปข้างหน้าหมายจะหยิบกระดาษรายงานของเพื่อนตัวสูง แต่กลับถูกชิงไป

     

    “ไม่เอาแล้ว เดี๋ยวเธอทำพังอีก”

     

    มะ...มันปฏิเสธการช่วยเหลือของเจสสิก้าจอง ! ไอ้โหดใจร้าย !

     

    “ไม่พังหรอกน่า เชื่อฉันสิ”ยังคงดื้อดึงจะคว้ากระดาษในมือของเพื่อนที่ชูขึ้นสูงซะขนาดนั้น แค่มันถือไว้ธรรมดาเจสสิก้าก็แย่งมันไม่ได้แล้ว แต่นี่ ! มันข่มส่วนสูงกันชัด ๆ

     

    “อ้ากกก ไอ้โหด ! ไอ้คริส ! เอามานะเว้ย”

     

    คนโดนข่มเรื่องส่วนสูงลุกจากที่นั่งตัวเองไป แล้วจะวิ่งเข้าไปคว้ากระดาษรายงานแผ่นนั้น แต่ว่าคริสก็กลับตัวเร็วกว่า ยึดกระดาษในมือแน่นแล้วออกตัววิ่งหนี

     

    “ไม่ต้องแล้วสิก้า ! ฉันไม่อยากทำเพิ่มอีกเป็นสิบเท่านะเว่ย”

     

    “ฉันอยากช่วยแกนี่หว่า นั่นมันอุบัติเหตุ !

     

    ยังคงตะโกนด่าว่ากันไปมา พร้อมกับวิ่งหนีวิ่งไล่กันไม่จบไม่สิ้น คนในบริเวณนั้นต่างก็พร้อมใจกันหลบหลีกให้เพื่อนสนิทสองคนนี้วิ่งไล่จับกันเป็นนานสองนานจนกว่าใครสักคนจะเริ่มเหนื่อยก่อน

     

    ...และก็ไม่มีทางเป็นคริสที่จะเหนื่อยหอบก่อนแน่ ๆ

     

    “ไอ้โหด ! เหนื่อยแล้วนะ”เจสสิก้าทรุดตัวลงกับพื้นหญ้าข้าง ๆ  ต้นไม้ริมสระน้ำของมหาลัย

     

    คนที่ถูกเรียกว่าไอ้โหดยอมหยุดวิ่งแล้วหันกลับมามอง จนแน่ใจว่าเจสสิก้าเหนื่อยจริง ๆ

    แล้วจึงยอมเดินกลับมานั่งข้าง ๆ

     

    “คราวหลังก็หัดออกกำลังกายบ้างสิ มัวแต่เดินเชิดไปเชิดมา เดี๋ยวก็ง่อยกินหรอก”ก็ได้แต่แอบเอ็ดว่าคนตัวเล็กที่เกลียดการออกกำลังกายอยู่เสมอ ๆ

     

    “ก็ฉันไม่ชอบเหงื่อนี่  ต่อให้ฉันเป็นง่อยนะ ฉันก็มีเพื่อนอย่างแกคอยดูแลไง”

     

    โดนว่าแบบนั้นยังจะหันมายิ้มกว้างอีกนะ

     

    คริสถอนหายใจออก ก่อนจะทิ้งตัวลงกับพื้นหญ้าสีเขียว แล้วหลับตาลง

     

    บางที ... การวิ่งไล่กับเจสสิก้าเนี่ย มันทำให้หัวใจเขาสูบฉีดเร็วยิ่งกว่าเล่นบาสสามชั่วโมงเสียอีก

     

     

     

     

    -♡- 

     

     

     

    ภาพของคนตัวสูงที่แบกกระเป๋าสองใบไว้บนไหล่ทั้งสองข้าง พร้อมกับหญิงสาวผมยาวสีบลอนด์เดินกลับหอพักมาพร้อมกัน ก็คงจะกลายเป็นภาพธรรมดา ๆ ไปแล้วในสายตาเจ้าของหอพัก แถมทั้งสองยังเอ่ยทักเจ้าของหอพักทุกครั้งที่เจอหน้ากันด้วย

     

    แต่การที่มีรุ่นน้องที่ไม่คุ้นหน้ามากนักมานั่งรออยู่ตรงม้านั่งนั่น อาจจะไม่คุ้นชินเท่าไหร่

     

    “มาทำอะไรตรงนี้ ?”เป็นหญิงสาวที่เอ่ยทัก พร้อมกับสีหน้าสงสัยของผู้ชายตัวสูงข้างกาย

     

    “ผมมีเรื่องอยากจะคุยกับพี่สิก้า ว่างไหมครับ ?”

     

    รุ่นน้องอย่างเซฮุน ถึงแม้จะไม่ค่อยชอบใจกับสายตาที่ผู้ชายตัวสูงอย่างคริสมองมาทางเขาสักเท่าไหร่นัก แต่ก็คงต้องโค้งเคารพเขาในฐานะที่อายุมากกว่า

     

    “ว่างสิ  คริส ! ขึ้นไปก่อนนะ เดี๋ยวฉันตามไป เอากระเป๋าไปเก็บให้ด้วย กุญแจอยู่ในกระเป๋าหาเอาเองนะ”

     

    คนถูกใช้จำต้องว่านอนสอนง่าย ยอมขึ้นหอพักไปก่อน

    ค่อยถามทีหลังก็ได้ ว่ารุ่นน้องคนนั้นคือใคร

     

     

     

     

    “มีอะไรเหรอ ?”หญิงสาวเริ่มบทสนทนาเมื่อเห็นตัวเลขลิฟต์ของหอพักขึ้นไปแล้ว

     

    “พี่สิก้า ...กับพี่ผู้ชายคนนั้นเป็นแฟนกันเหรอครับ ?”

     

    ยิงคำถามมาแบบนี้ สิก้าจะตอบยังไงวะ

     

    “เปล่า”

     

    ตอบไปแล้วนี่ ! =_____=

     

     

     

     

     

    ถ้างั้นผมจีบพี่ได้ไหม ?”

     

     

     

    “จีบพี่....ได้ไหม ?”

     

     

    “จีบพี่.....ได้ไหม ?”

     

    “....ได้ไหม ?”

     

    “....ได้ไหม ?”

     

     

     

     

    -♡- 

     

     

     

     

    ชายร่างสูงผู้ดำรงตำแหน่งเป็นคนรับใช้แบกกระเป๋า ควานหากุญแจห้องของหญิงสาวที่ทิ้งเขาไว้กับกระเป๋าแล้วไปกับไอ้เด็กหน้าอ่อนนั่น

     

    คิดแล้วมันน่าโมโห  ทิ้งเพื่อนได้ลงคอ  เหอะ

     

     

    แกร๊ก ...

     

     

     

    จังหวะที่ลูกกุญแจเสียบเข้ารูลูกบิด ประตูบานนั้นก็เปิดออกมาพร้อมกับร่างของสาวตายิ้มที่เกือบจะกระโจนใส่เขาอีกเพียงแค่นิดเดียวเท่านั้น

     

     

    “โธ่ นึกว่าสิก้าจะมา ที่แท้ก็นายเองเหรอ”   พูดแบบนี้ หมายความว่าไม่อยากเจอหน้าเขางั้นสิ ?

     

    “มาได้ยังไงน่ะทิฟฟานี่ ? แล้วเข้าห้องยัยมึนนั่นได้ไง ?”คริสถาม แต่ไม่ได้รอคำตอบ รีบเดินตรงดิ่งไปวางกระเป๋าใบโตของเจ้าของห้องด้วยความเมื่อยทันที

     

    “แอบปั๊มกุญแจไว้” ช่างนิสัยไม่ดีจริง ๆ -_-  “แล้วยัยสิก้าละ ?”

     

    “คุยกับรุ่นน้องอยู่ข้างล่าง”ตอบเสียงแข็ง แถมจงใจกระแทกใส่ตรงคำว่ารุ่นน้อง

     

    “เอ๋ ? น้องลู่หานมาเหรอ !

     

    “ใครไม่รู้ ไม่รู้จัก ตัวสูง ๆ ขาว ๆ ผอม ๆ ....”

     

    “น้องเซฮุน!”ทิฟฟานี่ขัดคริสขึ้นมาเสียก่อนที่เขาจะพูดจบ

     

    น้องเซฮุน ? เซฮุนอะไร ? แล้วเซฮุนไหนวะ ?

     

    คริสขมวดคิ้วทันทีที่ทิฟฟานี่เอ่ยชื่อคนที่เขาไม่คุ้นเคยออกมา สาวตายิ้มเองก็กระตุกคิ้วตามร่างสูงไปด้วย จะเครียดทำไมกันแค่น้องเซฮุนเอง

     

    “ก็เป็นเพื่อนกับน้องลู่หานน่ะ เห็นว่าชอบเจสสิก้าล่ะ

     

    ....ชอบเจสสิก้า

     

    ...ชอบเจสสิก้า

     

    ...ชอบเจสสิก้า

     

     

     

    “อ้าว ! คริสจะไปแล้วเหรอ ?”ทิฟฟานี่ร้องทักที่จู่ ๆ คริสก็หมุนตัวกลับออกไปโดยไม่บอกกล่าวเธอสักคำ

     

    สาวตายิ้มก็ไม่ได้สนใจอะไร หันกลับไปจัดข้าวของของตัวเองต่อ

     
     

     

     

    -♡- 


     

     

    “เฮ้ย ! ไอ้ฟานี่แกทำอะไรกับห้องฉันวะ ?”

     

    เจ้าของห้องถึงกับช็อคเมื่ออยู่ดี ๆ เหล่าข้าวของสีชมพูที่ไม่ใช่ของเธอก็ปรากฏประปรายไปตามมุมห้องต่าง ๆ

     

    “ขออยู่ด้วยอาทิตย์หนึ่งดิ”

     

    “ทำไมวะ ?”

     

    “น้องชานยอลตามไปอยู่หอฉัน ห้องข้าง ๆ เลย !

     

    เจสสิก้าระเบิดหัวเราะออกมา แต่หัวเราะได้ไม่นานก็โดนตุ๊กตาหมาขว้างใส่โดยฝีมือของผู้มาขออาศัยด้วย ก็เอาเถอะ ไหน ๆ ก็มาแล้วนี่

     

    สงสารน้องชานยอลจริง ๆ =____=







    © Tenpoints!
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×