ฉันรักเธอ

ลำดับตอนที่ #4 : ไม่สบาย kiss

         ตอนนี้เป็นเวลาสามทุ่มจะสี่ทุ่ม จิ๋วอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วโทรหาพี่เจนเพื่อจะถามคิวงานวันพรุ่งนี้  “ฮัลโหลค่ะพี่เจน” “ว่าไงลูกสาว มีอะไรหรือเปล่าคะ”    “คือ จิ๋วโทรมาถามเรื่องคิวงานอ่ะค่ะ พรุ่งนี้มีงานที่ไหนบ้างคะ”   “อ่อ พรุ่งนี้เหรอ มีงานเดียว ในผับ  ร้องประมาณสี่ทุ่ม”   “ค่ะๆ แล้วนิวเค้ารู้รึยังคะ”    “ยังเลย พี่ยังไม่ได้โทรไปบอกเดี๋ยวพี่โทรบอกให้นะ”   “เอ่อ ไม่เป็นไรค่ะพี่เจน เดี๋ยวจิ๋วโทรไปบอกเอง”   “จ่ะๆ งั้นแค่นี้ก่อนนะ พี่ทำธุระอยู่”   “ค่ะ แค่นี้นะคะพี่เจน” จิ๋วพูดจบก็วางสายทันที แล้วกดโทรออกหานิว แต่โทรกี่สายๆนิวก็ไม่รับจนเธอคิดเป็นห่วงนิวกลัวว่าจะเป็นอะไร จิ๋วรีบเดินออกจากบ้านทันทีแล้วตรงดิ่งไปบ้านของนิว จิ๋วไขประตูหน้าบ้านนิวแล้วเดินเข้าไปในบ้าน บ้านเงียบผิดปกติ จิ๋วจึงเดินขึ้นไปบนห้องนิว จิ๋วเคาะประตูห้องนิวแต่ก็ไม่มีใครเปิด จิ๋วจึงเปิดเข้าไปทันที จิ๋วเห็นนิวนอนอยู่บนเตียงจึงไปปลุกเนื่องจากจิ๋วสังเกตเห็นนิวยังอยู่ในชุดเมื่อตอนกลางสันอยู่เลย จิ๋วจับแขนนิวก็พบว่าตัวนิวร้อนทำให้จิ๋วตกใจแล้วเขย่าแขนนิว   “นิว นิวตื่น” จิ๋วยังคงเขย่านิว แล้วเรียกด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วง   “จิ๋ว จิ๋วเหรอ” นิวถามด้วยน้ำเสียงงัวเงีย แล้วลืมตาขึ้น  “นิวไม่สบายอ่ะ ตัวร้อนเชียว กินยาหรือยัง”   “ยังอ่ะ นิวขอนอนต่อนะจิ๋ว นิวไม่ไหวอ่ะ” นิวกำลังเอนหลังลงนอนตามเดิมแต่จิ๋วฉุดมือนิวเอาไว้ไม่ให้นอน “เดี๋ยวสิ พรุ่งนี้มีงานนะ นิวไหวมั้ย ถ้าไม่ไหวจิ๋วจะไปร้องคนเดียวนิวก็นอนพักอยู่นี่แหละ”   “ไหวสิ นิวไม่ให้จิ๋วไปคนเดียวหรอก อันตราย”   “แน่ใจนะนิว” จิ๋วย้ำนิวอีกครั้ง  “แน่สิ แต่นิวขอนอนเอาแรงก่อนแล้วกัน” นิวนอนลงกับที่นอนตามเดิมแล้วห่มผ้า “เดี๋ยวจิ๋วจะเช็ดตัวให้นะ”   “ไม่เป็นไรหรอกจิ๋ว จิ๋วกลับบ้านไปนอนเถอะ”   “จิ๋วจะกลับก็ต่อเมื่อจิ๋วเช็ดตัวให้นิวเสร็จแล้ว” จิ๋วพูดน้ำเสียงจริงจัง “แล้วแต่เลยนะจิ๋ว นิวนอนก่อน” นิวพูดจบก็หลับตาพริ้มทันที เธอเพลียเกินไป
                                   จิ๋วเดินไปหยิบกาละมังและผ้ามาเช็ดตัวให้นิว จิ๋วเช็ดตัวให้นิวอย่างละเอียดอ่อน จิ๋วไล้ผ้าตั้งแต่ต้นแขนถึงหลังมืออย่างเบามือจิ๋วทำเหมือนกันกับอีกข้าง จิ๋วจรดผ้าลงบนหน้าผากเบาๆ แล้วย้ายมาจรดลงที่แก้มของนิวที่เริ่มมีสีชมพูนิดๆเป็นเพราะพิษไข้ จิ๋วมองดูใบหน้าของนิวที่ถึงแม้จะหลับอยู่ก็สวย จิ๋วไล่สายตาลงมาที่หน้าผาก จมูกและริมฝีปากของนิวที่เป็นรูปกระจับ สวย และมีสีแดงจากพิษไข้ จิ๋วจ้องริมฝีปากของนิวอยู่นานจิ๋วคิดว่านิวหลับไปแล้วแต่ที่จริงแล้วนิวยังไม่หลับ นิวรู้สึกว่าจิ๋วหยุดเช็ดตัวให้เธอ เธอจึงลืมตาขึ้น นิวสบตากับจิ๋วอยู่เนิ่นนาน เธอรู้สึกตกหลุมรักผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างหน้าเธอ นิวยกตัวพิงหัวเตียงทั้งๆที่สายตาก็ยังประสานกับจิ๋วอยู่ นิวเคลื่อนใบหน้าของเธอเองเข้าหาใบหน้าของจิ๋วเรื่อยๆ จิ๋วเห็นนิวทำเช่นนั้นเธอรู้สึกเหมือนโดนมนต์สะกด จิ๋วได้แต่หลับตาพริ้มลง นิวเคลื่อนใบหน้าของตัวเองจนจมูกโด่งของเธอสัมผัสจมูกของจิ๋วเบาๆ แล้วหยุดสักพัก เมื่อเห็นว่าจิ๋วไม่ได้ขัดขืนอะไร จึงประทับริมฝีปากของตัวเองลงบนของจิ๋วอย่างแผ่วเบา นุ่มนวลและอ่อนโยน จิ๋วเคลื่อนมือมาจับไหล่นิวไว้ นิวค่อยๆสอดลิ้นร้อนของตัวเองเข้าไปในโพรงปากของจิ๋วช้าๆ ควานหาความหวานในปากของจิ๋วเหมือนได้ลิ้มลองขนม จิ๋วไม่ได้ขัดขืนอะไรปล่อยให้นิวควานหาความหวานจากปากของเธอไปอย่างนั้น นิวขยับตัวอิงที่หัวเตียงแล้วจับเอวคอดของจิ๋วไว้ นิวจับให้จิ๋วนั่งทับหน้าขาของตัวเองที่เหยียดยาว นิวยังคงไม่ปล่อยให้จิ๋วเป็นอิสระ นิวลูบที่หลังของจิ๋วเบาๆ ส่วนจิ๋วก็โอบรอบคอนิวไว้แล้วจูบตอบ นิวปัดผมที่ปรกต้นคอขาวของจิ๋วออกแล้วถอนจูบออกอย่างเชื่องช้า แล้วจรดจมูกลงบนคอขาวระหงส์ของจิ๋ว สูดดมกริ่นหอมกรุ่นจากซอกคอของจิ๋วอย่างกระหาย จิ๋วครางในลำคอเบาๆด้วยความเสียวซ่าน นิวเลื่อนมือเข้าไปในเสื้อแล้วสัมผัสเข้ากับอกอวบของจิ๋วแล้วเค้นคลึงเบาๆ ก่อนที่อะไรจะเลยเถิดไปมากกว่านี้จิ๋วรีบจับมือนิวไว้แล้วดึงมือนิวออกจากอกเธอทันที                                                                          

                                       “นิว พอแล้ว ไหนบอกว่าไม่สบายอยากพักผ่อนไง” จิ๋วพูดด้วยใบหน้าที่ขึ้นสีแล้วหลบสายตานิวงุดๆ  “เอ่อ นิว..ขอ..ขอโทษนะจิ๋ว” นิวพูดตะกุกตะกัก เธอห้ามอารมณ์ตัวเองไม่ได้จริงๆ มือของนิวยังจับอยู่ที่เอวคอดของจิ๋ว  “มะ..ไม่เป็นไร นะ…นิวนอนเถอะ จิ๋วจะกลับแล้ว” จิ๋วพูดแล้วเอามือออกจาคอของนิวแล้วพยามจะลุกแต่นิวยังจับเอวคอดของเธออยู่   “ไม่ต้องกลับหรอกจิ๋ว ดึกแล้วอันตราย นอนที่นี่แหละ” นิวพูดน้ำเสียงที่แผ่วเบาและออดอ้อนแล้วกระชับให้เอวคอดของจิ๋วติดกับตัวเธอมากขึ้น   “นิว ปล่อยจิ๋วก่อนสิ แล้วจะนอนยังไงล่ะ” จิ๋วพยามแกะมือนิวออกแต่ยิ่งแกะนิวก็ยิ่งกอด  “นอนได้สิ” นิวพลิกตัวให้จิ๋วลงนอนข้างๆแล้วกอดจิ๋วเอาไว้ จิ๋วพยายามดิ้นให้หลุดจากการกอดของนิว แต่ดิ้นยังไงก็ไม่หลุดแถมนิวยังกอดแน่นขึ้นไปอีก  “นิว ปล่อยจิ๋วสิ จะกอดจิ๋วทำไมเดี๋ยวจิ๋วก็ติดไข้ด้วยหรอก” จิ๋วหยุดดิ้นเนื่องจากเธอรู้สึกเหนื่อย  “ไม่เป็นไร” นิวตอบงึมงำแล้วหลับตา เธอไม่เป็นไรแต่ฉันเป็นนี่!! ถ้าฉันติดไข้ล่ะ - -   จิ๋วปล่อยให้นิวนอนกอดเธอไปแบบนั้น มันช่างเป็นกอดที่อบอุ่นเหลือเกิน ไม่นานจิ๋วก็หลับไป..       

         
                        นิวไม่รู้เรื่องน้าาา นิวไม่สบาย คริๆ

   ปล.พรุ่งนี้ไรท์งดอัพหนึ่งวัน เอ๊ะ!! หรือจะอัพดีนะ ยังมีใครรออ่านอยู่รึเปล่าน้าาา