ฉันรักเธอ

ลำดับตอนที่ #3 : เกือบ!!!

      9.30 น.                                                                                                                                                                          สายๆของวัน นิวตื่นขึ้นมาจากเตียงนอนแล้วรีบลุกไปอาบน้ำทันทีเพราะวันนี้เธอมีนัดกับเป็กแฟนหนุ่มของเธอว่าจะไปเที่ยวกันข้างนอก ไม่นานนักนิวก็เดินออกมาแล้วรีบแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าที่สบายๆตามสไตล์ของเธอ นิวแต่งตัวด้วยกางเกงขายาวสีชมพูที่มีเนื้อผ้าใส่สบายเสื้อแขนกุดที่คล้ายๆเสื้อกล้ามมีสีชมพูเช่นกันพร้อมกระเป๋าสีน้ำตาลที่ใช้สะพายข้างรับกับผมสีบล์อนของเธอ หยิบแว่นตากันแดดมาใส่แล้วรีบเดินลงมาข้างล่างทันที  “ไม่รักไม่ต้องมาแคร์ไม่ต้องมาดีกับฉัน ไม่รักไม่ต้องมาหวงไม่ต้องมาห่วงใยฉัน” เสียงโทรศัพท์ของนิวดังขึ้น “ฮัลโหลเป็ก”  “นิว เดี๋ยวเป็กอาจจะถึงประมาณสิบโมงหรื่อไม่ก็สิบโมงครึ่งอ่ะรถติด นิวรอได้มั้ย” เป็กถาม “นิวรอได้ เป็กไปรับนิวที่บ้านจิ๋วก็แล้วกันนะ นิวจะไปรอที่บ้านจิ๋ว”      “โอเคคร้าบบบ งั้นแค่นี้นะนิว เป็กกำลังจะไป”  เป็กพูดจบก็วางสายทันที                                                                
                   นิวเมื่อวางสายจากเป็กจบก็เดินไปบ้านของจิ๋วทันที ไม่นานนิวก็ถึงหน้าบ้านของจิ๋ว นิวยืนเกาะรั้วมองเข้ามาในมาบ้านแต่รู้สึกว่าคนข้างในบ้านจะยังไม่ตื่น นิวหยิบกุญแจสำรองของบ้านจิ๋วขึ้นมาแล้วไขประตูหน้าบ้านทันที    อ่อ ทำไมฉันถึงมีกุญแจเข้าบ้านของจิ๋วน่ะเหรอ จิ๋วไม่ได้เหมือนฉันหรอกนะที่ความจำสั้น ไม่ใช่สิ ต้องบอกว่า ขี้ลืม ที่มีกุญแจสำรองก็เพราะเผื่อเวลาฉุกเฉินจิ๋วทำกุญแจหายจะได้มาเอาที่ฉัน แต่จิ๋วเป็นคนรอบครอบกุญแจบ้านยังไม่เคยหายสักครั้งเลย ต่างกับฉันลิบลับ -_-‘   นิวไขกุญแจเข้าบ้านไปแล้วเดินไปไขเปิดประตูเข้าไปในบ้านจิ๋วทันที สงสัยจะยังไม่ตื่น บ้านเงียบเชียว นิวเดินขึ้นไปบนห้องของจิ๋วแล้วลองจับลูกบิดห้องก็พบว่าไม่ได้ล็อก นิวเลยเปิดเข้าไปทันที นิวเดินเข้ามาในห้องของจิ๋วก็พบกับจิ๋วที่นอนอยู่บนที่นอน นิวเดินไปนั่งบนเตียงข้างๆที่จิ๋วนอน นิวปัดผมที่ปรกหน้าใสของจิ๋วออกเบาๆกลัวว่าจิ๋วจะตื่น นิวมองหน้าใสของจิ๋วอย่างลุ่มหลงและสายตาที่หวานเยิ้ม นิวเคลื่นหน้าเข้าไปใกล้แก้มเนียนของจิ๋วเรื่อยๆ นิวในตอนนี้บังคับตัวเองไม่ได้ แต่แล้วนิวก็ต้องหยุดลงเมื่อจิ๋วลืมตาขึ้นและขยับใบหน้า ทำให้จมูกของนิวสัมผัสกับจมูกของจิ๋ว จิ๋วตาโตในทันที เธอไม่รู้ว่านิวเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่ จิ๋วเผลอสบตากับนิวที่ตอนนี้หวานเยิ้มจนจิ๋วหน้าแดงระเรื่อ  นิวค่อยๆเคลื่อนหน้าหวังว่าจะประทับริมฝีปากลงบนริมฝีปากอมชมพูของอีกคน จิ๋วเคลื่อนมือมาจับต้นแขนของนิวเบาๆ จิ๋วเคลิบเคลิ้มไปกับอารมณ์นิว นิวเอียงหน้าให้จมูกจรดลงกับแก้มใสของจิ๋ว นิวค่อยๆเคลื่อนให้ริมฝีปากของตัวเองเข้าไปใกล้กับริมฝากของจิ๋วเรื่อยๆ อีกเพียงนิดเดียวริมฝีปากของนิวก็จะจรดลงบนที่เดียวกันของอีกคน แต่จิ๋วก็ดึงสติกลับมาก่อนที่จะเบี่ยงหน้าหลบริมฝีปากของนิวซะก่อน ทำให้สติของนิวกลับมาและรีบผละออกจากจิ๋วในทันที จิ๋วรีบลุกขึ้นนั่ง แล้วเอามือกุมหน้าอกของตัวเองไว้ เธอรู้สึกว่าหัวใจเธอเต้นแรงเหมือนเพิ่งออกกำลังกายเสร็จ  เธอทำให้ฉันตื่นเต้นแต่เช้าเลยนะนิว-_-   “เอ่อ จะ..จิ๋ว คือ นิว” นิวพูดติดๆขัดๆ แล้วมองหน้าจิ๋ว  “จิ๋วขอไปอาบน้ำก่อนนะ” จิ๋วรีบตัดบทแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปทันที  “ซวยแล้วไอนิวว ทำอะไรวะเนี่ยย!!!” นิวเอ่ยขึ้นเมื่อจิ๋วเดินเข้าห้องน้ำไป นิวขยี้ผมตัวเองแรงจนผมยุ่ง                
                  ทางด้านจิ๋วที่เดินเข้าห้องน้ำมาอย่างรนๆ จิ๋วรีบล็อกประตูห้องน้ำแล้วยืนหน้ากระจกกุมที่หน้าอกของตัวเองที่เต้นเร็วขึ้นจนจิ๋วรู้สึกหายใจไม่ทัน มองตัวเองในกระจกที่ตอนนี้หน้าแดงเหมือนกับแต่งหน้า จิ๋วเอามือข้างที่ไม่ได้กุมหน้าอกยกขึ้นมาแตะแก้มตรงจุดที่นิวเพิ่งจะจรดจมูกลงแล้วเลื่อนมาที่ริมฝีปากสวยของตัวเอง ในหัวก็คิดถึงเรื่องที่เพิ่งจะเกิดขึ้น จิ๋วรีบเรียกสติของตัวเองกลับคืนมา แล้วเปิดฝักบัวอาบน้ำทันที                         
                      “ทำไมเธอชอบเล่นแบบนี้อยู่เรื่อยเลยนะ” จิ๋วพูดกับตัวเองแล้วอาบน้ำต่อ                                                                     นิวที่เพิ่งจะเดินลงจากห้องจิ๋วแล้วมานั่งรอที่โซฟาของจิ๋ว นิวไม่ได้ตั้งใจที่จะทำแบบนั้นกับจิ๋ว (รึเปล่า-.-) นิวนั่งรอจิ๋วจนจิ๋วเดินลงมาจากข้างบนแล้วเข้าห้องครัวไป นิวกำลังคิดว่าจะเริ่มคุยกับจิ๋วอย่างไรดี เธอรู้สึกกลัวว่าจิ๋วจะไม่คุยด้วยจะโกรธกับเหตุการณ์ที่เพิ่งจะเกิดขึ้น จิ๋วเดินออกจากห้องครัวเอาน้ำส้มมาวางไว้ที่ข้างหน้านิวแล้วนั่งลงที่โซฟาอีกตัวนึง แล้วก็ไม่พูดอะไรต่อ ที่เธอไม่พูดไม่ใช่ว่าเธอโกรธนิวนะแต่เป็นเพราะเธอไม่รู้จะพูดอะไรมากกว่า  นิวและจิ๋วนั่งเงียบกันอยู่นานส่วนจิ๋วก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นเพื่อทำลายความเงียบ ด้านนิวได้แต่เหลือบมองจิ๋วบ่อยๆ จนนิวต้องตัดสินใจพูดอะไรสักอย่างเพื่อทำลายความเงียบและความอึดอัด “เอ่อ จิ๋ว ไปเที่ยวด้วยกันมั้ย” นิวเอ่ยถามจิ๋วที่นั่งเงียบเล่นโทรศัพท์อยู่นานสองนาน “ไม่ไปอ่ะ จิ๋วอยากพักผ่อน” จิ๋วพูดขณะที่สายตาก็ยังจ้องอยู่ที่โทรศัพท์ เธอไม่กล้าจะมองหน้านิวเพราะเธอกำลังกลั้นความเขินของเธออยู่ -///-  “งั้นเดี๋ยวนิวจะซื้อของมาฝากนะ” นิวพูดด้วยน้ำเสียงดีใจเพราะคิดว่าจิ๋วจะไม่คุยกับเธอ     “อืม” จิ๋วตอบนิวเพียงแค่นี้  ทำไมคุณจิ๋วตอบสั้นจังนิวถามคุณจิ๋วตั้งยาว - -‘ นิวคิดในใจ  “นิวครับ เป็กมารับแล้ววว” เป็กที่เพิ่งจอดรถอยู่ที่หน้าบ้านตะโกนเรียกนิว ทำไมไม่กดกริ่ง = = นิวรีบลุกออกจากโซฟาทันที แล้วหยิบกระเป่าของตัวเองเดินกำลังจะเดินออกไป แต่ก็หันมาหาคุยกับจิ๋วก่อนที่จะไป “จิ๋ว นิวไปก่อนนะ”   “อือ”  นิวเห็นจิ๋วพูดแคนี้โดยไม่พูดอะไรต่ออีก นิวจึงเดินออกไปหาเป็กทันที  ในเวลาไม่นานเป็กก็ขับรถมาถึงจตุจักร นิวและเป็กเดินดูของมากมายและมีบรรดาพ่อค้าแม่ค้าและคนที่มาเที่ยวขอถ่ายรูปนิวและเป็กเป็นระยะๆ นิวได้ของติดไม้ติดมือมาเยอะพอๆกับเป็ก นิวให้เป็กแวะที่ร้านกาแฟเพื่อนั่งทานนู่นนี่นั่นชิวๆ “นิว พรุ่งนี้ทางค่ายส่งเป็กให้ไปอัดรายการท่องเที่ยวที่อังกฤษกับสิงค์โปรเดือนนึง นิวโอเคใช่มั้ย” เป็กถามด้วยสีหน้าที่ไม่แน่ใจ เป็กและนิวไม่เคยห่างกันนานขนาดและไกลนี้ถึงจะเป็นเรื่องงานก็เถอะ “โอเคสิเป็ก เป็กก็ต้องทำงานนะ ทำไมนิวจะไม่โอเคล่ะ” นิวพูดแล้วยิ้มบางๆให้เป็ก “เป็กจะต้องคิดถึงนิวมากแน่ๆเลย ไม่ได้เห็นหน้ากันตั้งเดือนนึงแหนะ” เป็กพุดด้วยน้ำเสียงออดอ้อน แล้วกุมมือนิวไว้ “นิวก็คงจะคิดถึงป็กมากเหมือนกัน อย่าลืมของฝากนะไม่งั้น ตายแน่” นิวเอามืออกจากการกุมของเป็กแล้วเอานิ้วชี้ปาดคอตัวเอง เป็กเห็นท่าทางของนิวแล้วถึงกับกลืนน้ำลาย นิวเห็นท่าทางของเป็กแล้วยิ้มออกมา ที่จริงแล้วเธอไม่ได้รักเป็กเลย พยามที่จะรักแล้วจริงๆ ทั้งๆที่เป็กก็เป็นคนตลก สนุกสนาน สุภาพบุรุษ และน่ารัก แล้วทำไมเธอถึงไม่เคยรักเป็กเลยสักนิด  “กลัวขนาดนั้นเลยเหรอ กลับบ้านกันเถอะเป็กป่ะ” นิวพูดจบแล้วจ่ายเงินค่ากาแฟเดินออกมาขึ้นรถพร้อมเป็ก ไม่นานรถคันงามของเป็กก็จอดลงที่หน้าบ้านนิว  “นิวเข้าบ้านก่อนนะ ขับรถดีๆล่ะเป็ก”               “ครับนิว บ๊ายบาย” เป็กพูดจบก็ขับรถออกไปทันที นิวเดินเข้าบ้านแล้ววางข้าวของที่เพิ่งซื้อมาลงกับโต๊ะ  แล้วเดินขึ้นห้องทันที เธอรู้สึกไม่สบายอาจจะเป็นเพราะวันนี้เธอตากแดดก็เป็นได้ นิวเอนหลังลงกับเตียงแล้วนอนหลับทันที
                              

   ตื่นเต้นแต่เช้าเลยฉัน