คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : คู่จิ้น คู่จริง
“คุณนิวคะ ปวดเมื่อยตรงไหนรึเปล่าคะ” แอร์โฮสเตสสาวถามเสียงหวาน นิวนั่งทำตาปริบๆแล้วหันไปหาจิ๋วเพื่อขอความช่วยเหลือ
“นิวเค้าไม่ปวดตรงไหนหรอกค่ะ” จิ๋วตอบน้ำเสียงเรียบเฉยแต่แฝงด้วยความไม่พอใจ
“ขอโทษนะคะ ฉันไม่ได้ถามคุณ!” แอร์โฮสเตสสาวพูดอย่างไม่พอใจแล้วมองจิกใส่จิ๋ว จิ๋วกำมือแน่นด้วยความโกรธแต่ก็ต้องกักเก็บเอาไว้
“นิวไม่ปวดตรงไหนหรอกค่ะ เบาะนั่งสบายขนาดนี้” นิวตอบยิ้มให้อย่างเป็นมิตร แล้วหันไปมองจิ๋วที่นั่งทำหน้าบึ้ง
“เดี๋ยวน้ำนวดให้นะคะ” แอร์โฮสเตสสาวหรือน้ำ บอกนิว แล้วนวดแขนให้นิวช้าๆ นิวกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอ แขนข้างหนึ่งก็โดนแอร์โฮสเตสสาวสวยนวด ส่วนอีกข้าก็โดนจิ๋วควงไว้จนขยับไปไหนไม่ได้ และรู้สึกถึงเล็บคมๆของจิ๋วที่จิกลงมาบนแบนของเธอ
“โอ๊ย!” นิวร้องออกมาเบาๆ จิ๋วตกใจจึงปล่อยแขนนิวออกแล้วดูที่รอยเล็บเป็นสีแดงจางๆ
“ขอโทษนะ ไม่ได้ตั้งใจ” จิ๋วขอโทษขอโพยนิวด้วยความรู้สึกผิด
“ไม่เป็นไร” นิวยิ้มให้จิ๋วบางๆ ตอนนี้เริ่มรู้สึกถึงมือของแอร์โฮสเตสสาวที่เริ่มเคลื่อนมาลูบไล้บริเวรช่วงไหล่ของเธอ นิวรีบจับมือของแอร์โฮสเตสสาวเอาไว้
“น..นิวว่า นิวเริ่มง่วงแล้วล่ะค่ะ” นิวทำท่าหาวก่อนจะหลับตาลง หลับดีกว่าฉัน อยู่อีกนิดเดี๋ยวจะเสียตัว (-_-)
“ไปทำหน้าที่ของคุณเถอะค่ะ เราจะพักผ่อนแล้วค่ะ!” จิ๋วบอกแอร์โฮสเตสสาว เธอพอใจกับสิ่งที่นิวทำไปก่อนหน้า นั่นเป็นการไล่ทางอ้อมโดยที่ไม่ต้องเอ่ยปาก แอร์โฮสเตสสาวมองจิ๋วอย่างไม่พอใจก่อนจะเดินออกไป
“แม่เนื้อหอมมมม หึ!” จิ๋วบีบจมูกนิวอย่างหมั่นไส้ นิวลืมตามองจิ๋วพร้อมยักคิ้วให้อย่างกวนๆ แล้วหลับตาพริ้ม
…………………………………………………………………………………………………………………
@สนามบิน ณ กรุงเทพ
นิวและจิ๋วฝ่าบรรดาแฟนคลับและผู้คนที่มาขอถ่ายรูปพวกเธอออกมา นิวเดินนำจิ๋วมาที่รถแสนรักของเธอ นิวกดเปิดรถก่อนจะเอากระเป๋าของเธอและจิ๋วเก็บไว้ที่หลังรถ จิ๋วยืนอมยิ้มมองนิวที่ลูบๆคลำๆรถแสนรักแสนหวง
“ชาลีลูกรัก ไม่ได้เจอกันเป็นอาทิตย์ คิดถึงจัง” นิวก้มจูบกระจกรถ จิ๋วขำออกมาเบาๆ
“ขนาดนั้นเลยหรอ” จิ๋วพูดกลั้วหัวเราะ
“ก็คนมันรักอ่ะ” นิวย่นจมูกใส่จิ๋ว แล้วหันมาพูดพึมพำกับรถอีกนานสองนาน
“นี่! จะกลับได้รึยัง พูดกับรถอยู่นั่นแหละ” จิ๋วยืนกอดอกอย่างไม่พอใจ อะไรจะรักรถขนาดนั้นคะคุณนิว!
“ก็ด้ะ! ดูสิชาลี แม่เค้าว่าพ่ออ่ะ” นิวบ่นอุบอิบกับรถ จิ๋วที่ได้ยินนิวพูดแบบนี้ก็ถึงกับหน้าแดง
“อย่ามามั่วนิ่ม! พ่อแม่อะไรของเธอยะ!!” จิ๋วแย้งอย่างร้อนรน นิวพูดอะไรก็ไม่รู้!! เธอพูดแบบนี้เท่ากับฉันกับเธอ เป็นอะไรกันน่ะสิ!!!
“ก็เราเป็นสามีภรรยากัน ใครๆเขาก็บอก” นิวเล่นหูเล่นตาใส่ ก็เมื่อก่อนพวกเธออยู่บ้านเดียวกันจนใครๆก็บอกอยู่กันแบบสามีภรรยา
“หยุดพูดเดี๋ยวนี้นะ! เดี๋ยวใครมาได้ยินเค้าจะเข้าใจผิด” จิ๋วเอื้อมมือไปปิดปากนิว นิวหัวเราะเบาๆในลำคอ ยกแขนเรียวโอบเอวคอดของจิ๋วไว้ มืออีกข้างก็แกะมือเล็กที่ปิดปากเธอออก
“อย่ามาฉวยโอกาสนะ!!!” จิ๋วเอามือดันไหล่นิวไว้ ให้ตายเถอะ!! นี่มันลานจอดรถนะ!!!
“ฮ่าๆๆ กลัวนิวจะทำอะไร” นิวปล่อยจิ๋วช้าๆพร้อมกับหัวเราะออกมาเมื่อเห็นจิ๋วทำท่าตกใจ
“เธอน่ะชอบเล่นอะไรแผลงๆ” จิ๋วเดินเข้าไปนั่งรอนิวในรถ นิวส่ายหน้าไปมาแล้วเปิดประตูนั่งที่ฝั่งคนขับ
ในรถมีเพียงเสียงเพลงจากวิทยุเพราะจิ๋วก็ก้มหน้าก้มตาเล่นโทรศัพท์ส่วนนิวก็ขับรถอย่างตั้งใจ ก่อนที่จิ๋วจะทำลายความเงียบลง
“จิ๋วไลน์ไปบอกพี่เจนแล้วนะว่าเรากลับกรุงเทพแล้ว” จิ๋วหันมาบอกนิว แล้วเอื้อมมือไปหยิบน้ำให้นิวเมื่อเห็นว่านิวพยายามจะหยิบมาดื่ม
“ขอบใจ” นิวกระแอมเล็กน้อยเมื่รู้สึกระคายคอ
“แล้วพี่เจนว่าไง” นิวถามต่อ
“พี่เจนบอกว่าจะทำกับข้าวไว้รอ ตอนนี้อยู่บ้านนิว”
“นี่บ้านนิวหรือบ้านพี่เจนเนี่ย” นิวพูดติดตลก
“รู้สึกจะบ้านพี่เจนนะ ฮ่าๆๆ” จิ๋วตอบแล้วหัวเราะ
“นี่นิว พี่เจนบอกว่าเรากลายเป็นคู่จิ้นไปอีกคู่แล้วล่ะ” จิ๋วบอกอย่างไม่ใส่ใจ ตั้งแต่ที่นิวลงรูปครั้งนั้น พวกเธอก็ถูกขึ้นหน้าหนึ่งว้เป็นคู่จิ้นไปอีกคู่
“ว๊าวว ดีจังเลยอ่ะ” นิวทั้งยิ้มทั้งขำ จิ๋วหันมองหน้านิว
“เหอะ ดีตรงไหน เราเป็นคู่จิ้นอ่ะนะ หึ” จิ๋วถาม ใช่ว่าเธอไม่พอใจกับข่าวแบบนี้ แต่ถ้ามีกระแสแบบนี้ออกมา ก็คงจะไม่พ้นงานที่จะต้องถ่ายแบบคู่กันออกแนวที่คนเห็นก็ต้องคิดว่าพวกเธอสองคนเป็นมากกว่าเพื่อน งานโชว์ตัวก็คงจะเยอะขึ้น นิวค่อยๆขับรถจอดข้างทางแล้วหันมาหาจิ๋ว จิ๋วอ้าปากกำลังจะถามแต่นิวก็พูดขึ้นมาซะก่น
“เอางี้มั้ย เราเปลี่ยนจากคู่จิ้น มาเป็นคู่จริงดีมั้ย” นิวพูดทีเล่นทีจริง แต่ในแววตาแฝงไปด้วยความจริงใจ ความรัก ทำให้คนที่สบตาด้วยตอนนี้ ชักจะไม่รู้แล้วสิว่านิวพูดเล่นหรือพูดจริงกันแน่
“พ…พูดอะไรของเธอ หยะ…อย่าเข้ามานะ” จิ๋วพูดติดๆขัดๆ มือทั้งสองข้างก็ดันตัวนิวไว้เพราะนิวเริ่มเคลื่อนเข้ามาหาเธอจนตอนนี้เธอติดกับประตูรถ จิ๋วหลับตาปี๋เธอรู้สึกถึงลมหายใจร้อนที่รินรดข้างหูของเธอก่อนที่นิวจะ
“แกรก” เสียงบางอย่างดังขึ้น จิ๋วลืมตาขึ้นมองใบหน้านิวที่เคลื่อนห่างออกไป แล้วมองที่ตัวเองตอนนี้สายเข็มขัดนิรภัยมาอยู่บนตัวเธอเรียบร้อยแล้ว
“นิวแค่จะรัดเข็มขัดให้ จิ๋วคิดว่านิวจะทำอะไร ฮื้ม” นิวพูดกวนจิ๋ว
“ป..เปล่า…ม..ไม่ได้คิดอะไร” จิ๋วกระพริบตาถี่ตอยตะกุกตะกัก แล้วหันกลับไปนั่งในท่าเดิม
“เราเปลี่ยนจากคู่จิ้น มาเป็นคู่จริงดีมั้ย” คำพูดของนิวยังดังก้องอยู่ในหัวของจิ๋วซ้ำไปซ้ำมา แล้วถ้าวันนึง พวกเธอเปลี่ยนจากคู่จิ้นเป็นคู่จริงขึ้นมา พวกเธอจะเป็นยังไงต่อนะ…
…………………………………………………………………………………………………………………
@บ้านนิว
หลังจากที่นิวขับรถเลยบ้านตัวเองเพื่อที่จะไปส่งจิ๋วก่อน ฉันขับรถเลยบ้านตัวเองเพื่อ? เธอขับรถกลับมาที่บ้านตัวเองพร้อมกับจิ๋วที่เก็บของที่บ้านตัวเองเสร็จ จิ๋วเดินเข้าบ้านมาพร้อมกับนิวก็พบกับ ผู้จัดการของพวกเธอที่ทำกับข้าวไว้รอ เป็นทั้งผู้จัดการ แม่ครัว แล้วก็แม่บ้าน เยี่ยมจริงๆเลยพี่เจน ^o^
“มากันแล้วหรอลูกสาว คิดถึงจังเลย ขอกอดที” ทันใดนั้นนิวกับจิ๋วก็หายไปในอ้อมกอดของพี่เจนทันที
“คิดถึงเหมือนกันค่ะ” จิ๋วยกมือขึ้นกอดพี่เจน
“นิวก็คิดถึงพี่เจนม๊ากกมากกก” นิวลากเสียงยาว ทั้งสองคนผละออกจากอ้อมกอดของพี่เจน
“ของฝากพี่ล่ะ” พี่เจนแบมือลงตรงหน้านิว นิวตีมือพี่เจนไปหนึ่งที
“เดี๋ยวสิพี่เจน มันอยู่ในกระเป๋า เดี๋ยเอาออกมาให้ ตอนนี้ขอไปเก็บกระเป๋าก่อน” นิวพูดจบก็หิ้วกระเป๋าขึ้นห้องทันที
“ไปกินข้าวกันเหอะพี่เจน จิ๋วชักจะหิวแล้ว” จิ๋วลากพี่เจนมาที่อาหารที่มีอาหารวางเรียงราย
“มีอะไรกินมั่งอ่ะพี่เจน” จิ๋วนั่งลงแล้วมองอาหารตรงหน้า
“มีต้มยำกุ้ง ผัดผัก ยำวุ้นเส้น แล้วก็นี่เลย ส้มตำ!” พี่เจนพูดให้หน้าตื่นเต้นพร้อมกับสองมือที่ชี้ลงตรงจานส้มตำ
“โอ้โห!! จัดเต็ม!!”
นิวเดินลงมาพร้อมกับถุงของฝากในมือ นิวนั่งลงบนโต๊ะอาหารแล้ววางถุงลงบนโต๊ะ นิวตักข้าวใส่จานก่อนจะหันมองหน้าที่ทำหน้าอยากรู้อยากเห็น
“อยากรู้ล่ะสิ” นิวถามหยั่งเชิง พี่เจนพยักหน้าหงึกๆ นิวหยิบของที่อยู่ในถุงออก
“นี่ สตรอว์เบอร์รี่ หวานๆ” นิวหยิบกล่องสตรอว์เบอร์รี่ออกมาสองกล่อง พี่เจนทำหน้าตายก่อนจะหันไปหานิวอย่างหมดอารมณ์
“พี่เจนอย่าทำหน้าอย่างนั้นดิ คือ นิวไม่รู้ว่าจะซื้ออะไรมาให้พี่เจน” นิวยิ้มแหยๆแล้วเกาหัวตัวเอง
“ไม่เป็นไร นิวซื้ออะไรมาให้พี่ พี่ก็เอาหมดแหละ หุๆ” พี่เจนหยิบกล่องสตรอว์เบอร์รี่ไปถือไว้
“มันมีประโยชน์นะพี่เจน มีทั้งวิตามินเอ วิตามินบี วิตามินซี มีกรดโฟลิก แล้วก็มีเส้นใยอาหารอีกด้วยนะ” นิวสาธยายสรรพคุณให้พี่เจนฟัง จิ๋วหัวเราะเบาๆเพราะเห็นพี่เจนนั่งทำตาปริบๆ
“เอ่อ สรรพคุณเค้าดีจริง แต่ ช่วยอธิบายให้พี่เข้าใจมากกว่านี้ได้มั้ย” พี่เจนเกาหัวตัวเอง
“ไปหาใน google เอาเองละกัน” นิวถอนหายใจเฮือกใหญ่
19.00 น.
การทานข้าวผ่านไปอย่างรวดเร็ว บนโต๊ะอาหารมีแต่เสียงหัวเราะ ทั้งสามคนคุยกันจนตอนนี้พระอาทิตย์ก็ตกดินแล้ว นิวหันไปมองพี่เจนที่นั่งอ่านหนังสืออยู่บนโซฟา
“พี่เจนเดี๋ยวนิวไปส่งจิ๋วที่บ้านก่อนนะ” พี่เจนละสายตาออกจากหนังสือ
“อ่าๆ รีบๆมาล่ะ มืดแล้ว”
“ค่า” นิวลากเสียงยาวก่อนจะเดินตามหลังจิ๋วออกไป ระหว่างทางไม่มีใครพูดอะไร เพราะพวกเธอนั่งเม้าท์กับพี่เจนมาหลายชั่วโมง นิวหยุดยืนเมื่อเห็นจิ๋วไขประตูหน้าบ้านออก
“เข้ามากินน้ำก่อนสิ” จิ๋วเอ่ยชวนเมื่อเห็นนิวหอบหน่อยๆ
“ไม่เป็นไร”
“โอเค งั้นก็กลับบ้านดีๆนะ” จิ๋วบอกด้วยความเป็นห่วง
“อื้ม” นิวยิ้มให้จิ๋วก่อนจะเดินกลับบ้านของเธอ
22.45 น.
Brandnew_nj
“หลับรึยัง?”
Jewerly_nj
“ยังอ่ะ”
Brandnew_nj
“ทำอะไรอยู่ ยังไม่นอนหรอ?”
Jewerly_nj
“ถ้านอนแล้วคงไม่มาพิมพ์อยู่แบบนี้หรอกย่ะ”
Brandnew_nj
“อ่าว คุณจิ๋วตอบกวนจัง -0-”
Jewerly_nj
“ฮ่าๆๆ ล้อเล่น จิ๋วกำลังจะนอนแล้วล่ะ”
Brandnew_nj
“อ่าว งั้นนิวไม่กวนแล้ว ฝันดีนะคุณจิ๋ว (ฝันถึงนิวด้วยนะ) ^_^”
Jewerly_nj
“ปากหวานนักนะ ฝันดีเหมือนกันค่ะคุณนิว ^*^”
New: เราเปลี่ยนจากคู่จิ้น มาเป็นคู่จริงเลยดีมั้ยอ่ะคุณจิ๋ว
Jiew: ไม่เอา ไม่ตอบ เขิน 
มาแล้วๆ ไรท์มาแล้ว ช่วงนี้อากาศหนาวดูแลสุขภาพตัวเองด้วยนะคะรีดทุกคน ช่วงนี้มีฟิคนิวจิ๋วเรื่องใหม่เกิดขึ้นเยอะแยะเลยเนอะ ยังไงไรท์ก็ติดตามอ่านทุกเรื่องในฐานะรีดคนนึงเน้ออ
ความคิดเห็น