คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : go to กทม. 100%
แสงแดดยามเช้าสาดส่องเข้ามากระทบกับสองร่างที่นอนโอบกอดกันอยู่บนเตียง ร่างเล็กขยับตัวเล็กน้อยเมื่อแสงแดดส่องตาและเสียงนกร้องเบาๆ ปลุกให้เธอตื่นจากห้วงนิทรา ร่างเล็กกระพริบตาถี่ปรับแสงรอบๆ เงยหน้าขึ้นมองดูใบหน้าใสของอีกคนถึงแม้ยามหลับใหลก็ยังน่ารัก น่าเอ็นดู และน่าหลงใหลในคราวเดียวกัน ร่างเล็กปัดผมที่ปรกหน้าของนิวออกเล็กน้อย ยิ้มให้ใบหน้านั้นอย่างลืมตัวก่อนที่ในหัวของเธอจะปรากฏภาพเมื่อคืนขึ้น ร่างเล็กใบหน้าเห่อร้อนพรางเอามือมาแตะที่ริมฝีปากอมชมพูของเธอ เม้มปากแล้วยิ้มออกมาเบาๆ ก่อนจะย่นจมูกใส่นิวแล้วยกมือขึ้นดีดหน้าผากของนิวเบาๆอย่างเอ็นดู
“เป๊าะ! นิสัยไม่ดี เป๊าะ! ฉวยโอกาส เป๊าะ! ชอบทำให้เคลิ้ม เป๊าะ! เป๊าะ! เป๊าะ!!” เสียงดีดหน้าผากดังสลับกับการบ่นอุบอิบของจิ๋ว แรงดีดที่มีเล็กน้อยแต่ก็มากพอที่จะทำให้ร่างบางที่โอบกอดเธอนั้นรู้สึกตัวลืมตาตื่นขึ้น ทำให้จิ๋วที่ดีดหน้าผากของเธออยู่ต้องหยุดลงมองหน้านิวอย่างเหรอหรา นิวขมวดคิ้วเมื่อเห็นจิ๋วเอามือมาดีดหน้าผากของเธอ
“ทำอะไรอ่ะ” นิวจับมือข้างที่จิ๋วกำลังดีดหน้าผากของเธออย่างเพลิดเพลิน
“ป…เปล่านะ” จิ๋วตอบปฏิเสษอย่างตะกุกตะกัก พยายามดึงมือออกจากการจับกุมของนิว
“ยังจะโกหกอีก นิวรู้นะว่าจิ๋วทำอะไร” นิวหรี่ตามองพรางขยับใบหน้าเข้าใกล้กับจิ๋วมากขึ้น จิ๋วขยับหนีได้เพียงนิดเดียวแต่ก็ถูกแขนเรียวของนิวรั้งตัวเอาไว้ให้แนบชิดกัน
“ปล่อยนะ จะไปอาบน้ำ” จิ๋วแกะมือและแขนของนิวที่จับมือและเอวคอดของเธอไว้อย่างยากลำบาก
“ไม่ปล่อย จิ๋วมาดีดหน้าผากนิวแล้วจะชิ่งหนีไปง่ายๆแบบนี้หรอ” นิวปล่อยมือข้างที่จับมือของจิ๋วออก
“น..นิว..รู้….ดะ….ได้..ยังไงอ่ะ” จิ๋วถามหน้าเหรอหราเมื่อนิวรู้ว่าเธอทำอะไร
“นิวหลับนะไม่ได้ตาย ถึงจะไม่รู้ว่ามีแมวที่ไหนไม่รู้มาดีดหน้าผาก” นิวส่งสายตากวนๆมาให้ จิ๋วเห็นแล้วก็ยิ่งอยากจะดีดหน้าผากไปสักสิบยี่สิบที แถมยังมาว่าเธอว่าเป็นแมวอีก มันน่านักนะ!
“ฉันเป็นคนย่ะ ไม่ใช่แมว!” จิ๋วพูดเสียงเข้ม
“เป็นแมวน่ะดีแล้ว” นิวพูดเสียงกระเซ่าทำให้คนฟังขนลุกซู่ จิ๋วเริ่มขยับตัวออกจากการเกาะกุมของนิวอีกครั้ง เมื่อเห็นว่านิวไม่น่าไว้ใจในสถานการณ์ ณ ตอนนี้
“เป็นแมวมันดีตรงไหน” จิ๋วถามอย่างสงสัยพรางเอามือดันไหล่นิวไว้
“ก็มันดีตรงที่…..น่าขย่ำยังไงล่ะ” นิวพูดเสียงหวานใบหน้าทะเล้นมือไม้ของนิวเริ่มอยู่ไม่สุข จิ๋วเริ่มทุบตีเบาๆที่มือและแขนของนิวชักจะลามปามร่างกายของเธอไปทั่ว ทันใดนั้น
“นิว!!!” จิ๋วดิ้นขลุกขลักใต้ร่างของนิวเมื่อนิวพลิกตัวขึ้นคร่อมเธอไว้อย่างรวดเร็ว แขนทั้งสองข้างของเธอถูกนิวกดติดไว้กับที่นอนจนเธอขยับแขนทั้งสองข้างไม่ได้ นิวยิ้มอย่างมีเลศนัย
“มาให้นิวขย่ำซะดีๆ แมวน้อย” นิวหัวเราะในรำคอก่อนจะก้มลงมาจรดจมูกลงบนลำคอขาวระหงของจิ๋ว ที่ถึงแม้ว่าจะผ่านมาหลายชั่วโมงแต่กลิ่นหอมกรุ่นก็ยังไม่ได้หายไปจาตัวเลยแม้แต่น้อย จิ๋วพยายามเบี่ยงหน้าหนีซึ่งก็ช่วยอะไรไม่ได้นัก
“หยุดนะ! ไม่เล่นแล้ว! นิว!!” จิ๋วยิ่งดิ้นเร้ามากกว่าเดิมเมื่อนิวเลื่อนหน้าต่ำลงมาอยู่ที่เนินอกอวบของเธอ นิวปล่อยมือออกจากแขนทั้งสองข้างของจิ๋ว แล้วนำมือของเธอมาปลดกระดุมที่เสื้อจิ๋วออก จิ๋วทั้งทุบทั้งตีนิวแต่นิวก็ยังไม่ยอมหยุด นิวปลดกระดุมสามเม็ดแรกออกอย่างสบายๆ ก่อนจะกดจมูกลงซุกไซร้อกอวบของอีกคนอย่างขี้แกล้ง จิ๋วได้แต่กัดริมฝีปากจนเป็นสีแดงสดทั้งโกรธทั้งเขินอายปนกัน นิวยังคงไม่หยุดจนกระทั่ง
“ตุบ! ตึก!! โอ๊ย!!!!” เสียงถูกเตะหน้าท้องตามมาด้วยเสียงร่างของนิวกระทบพื้นและเสียงร้องของนิว จิ๋วลุกขึ้นนั่งบนเตียงแล้วชะเง้อมองดูนิวที่นั่งกุมหน้าทองตัวเองด้วยใบหน้าที่บิดเบี้ยว
“ลามกนักใช่มั้ย! สมน้ำหน้า!! แบร่!” จิ๋วแลบลิ้นใส่นิวแล้ววิ่งไปหยิบผ้าเช็ดตัววิ่งเข้าห้องน้ำไปอย่างสบายๆพร้อมกับอมยิ้มนิดๆ
“เตะมาได้ จุกนะเนี่ย” นิวลุกขึ้นนั่งบนเตียงก่อนจะไปจัดเตรียมชุดในการเดินทางกลับกรุงเทพวันนี้
จิ๋วหยิบผ้าเช็ดตัวที่พาดอยู่บนไม้แขวนออกมาแล้วมาพันตัวของเธอก่อนจะเดินไปเปิดประตูห้องน้ำแต่ต้องชงักเมื่อเห็นนิวนั่งพิจารณาชุดอยู่บนเตียง จิ๋วปิดประตูกลับเข้าไปในห้องน้ำอีกครั้งแล้วหยิบชุดคลุมที่พาดอยู่อีกไม้แขวนมาใส่แทน แล้วเปิดประตูออกไป
“อ่าวจิ๋ว ออกมาแล้วหรอ ช่วยมาดูชุดให้นิวหน่อยสิ ว่าโอเคมั้ย” จิ๋วเดินเข้าไปดูตามที่นิวบอกแต่ก็แอบระแวงว่านี่อาจจะเป็นแผนของนิวก็ได้ จิ๋วกระชับชุดให้มิดชิดกว่าเดิม พรางดูชุดที่นิวจัดเตรียมไว้
“โอเคนะ เข้ากันเลย” จิ๋วมองชุดของนิวแล้วหยิบจับนู่นนี่นั่น นิวหันมามองจิ๋วที่ใส่ชุดคลุมออกมาเธอจำได้ว่าจิ๋วหยิบผ้าเช็ดตัวเข้าไปไม่ใช่ชุดคลุม
“จิ๋วหยิบชุดคลุมเข้าไปด้วยหรอ ทำไมนิวไม่เห็นอ่ะ” นิวทำหน้าครุ่นคิดเอามือลูบปรายคางตัวเองอย่างสงสัย
“อ่ะ เอ่อ จิ๋วหยิบเข้าไปด้วยนะ นิวไม่ได้สังเกตมั้ง” จิ๋วเดินออกไปหยิบชุดของตัวเองมาวางไว้บนเตียงเช่นกัน แล้วหันไปมองนิวที่นั่งมองเธออยู่
“ไปอาบน้ำสิ นั่งมองอะไร จิ๋วจะเปลี่ยนเสื้อผ้า” จิ๋วพูดเสียงดุเมื่อเห็นนิวไม่ไปอาบน้ำสักที เอาแต่นั่งมองเธอ
“นิวจะดูจิ๋วเปลี่ยนเสื้อผ้า” นิวยิ้มร่าก่อนจะหลบกระปุกแป้งที่โดนขว้างมาจากจิ๋วด้วยความเร็วสูง
“ไอโรคจิต!” จิ๋วไม่รู้จะด่าว่าอะไรนิวกับคำพูดที่ดูกำกวมของนิว
นิววิ่งเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นจิ๋วกำลังจะปาสิ่งของอย่างอื่นตามมา แล้วระเบิดเสียงหัวเราะออกมาดังลั่นภายในห้องน้ำ ก่อนจะได้ยินเสียงของจิ๋วทำให้เธอหยุดหัวเราะออกมาทันที
“หุบปาก!!!” จิ๋วแผดเสียงออกมา ทำให้คนที่อยู่ภายในน้ำเงียบกริบกันเลยทีเดียว
…………………………………………………………………………………………………………………
11.00 น.
นิวและจิ๋วล่ำลาพ่อแม่และพี่หนุ่ม พวกเธอสองคนผลัดกันไหว้ผลัดกันกอดผู้ใหญ่ นิวลากกระเป๋าของเธอกับจิ๋วไปไว้บนรถของพี่หนุ่ม เราะพี่หนุ่มอาสาขับรถไปส่งพวกเธอที่สนามบิน
“พ่อกับแม่ดูและสุขภาพด้วยนะคะ นิวเป็นห่วง” นิวพูดขึ้นเมื่อผละออกจากอ้อมกอดของพ่อและแม่
“จ่ะ ลูกก็อย่าลืมดูและสุขภาพตัวเองด้วยนะลูก อย่าหักโหม” แม่แตะบ่านิวเหมือนสื่อให้นิวรู้เรื่องที่กำลังคุยกันอยู่ นิวยิ้มบางๆแล้วพยักหน้า
“จิ๋วก็ไปก่อนนะคะ คุณพ่อ คุณแม่” จิ๋วไหว้ทั้งสองอย่างนอบน้อม
“พ่อฝากดูและเจ้านิวด้วยนะลูก” พ่อเอ่ยบอกจิ๋ว จิ๋วพยักหน้ายิ้มรับ
“นิวไปเถอะลูก เดี๋ยวจะขึ้นเครื่องไม่ทัน” แม่พูดขึ้นเมื่อรู้สึกจะล่ำลากันนาน
“ค่ะ ไปก่อนนะคะ” นิวโบกมือลาแล้วกำลังจะก้าวขึ้นรถ แต่มีเสียงหนึ่งเรียกไว้ก่อน
“คุณนิว” เสียงนั้นดังขึ้นจากด้านหลัง นิวหันตามเสียงนั้นก็เจอสาวสวยนั่นก็คือปราย
“คุณนิวจะไปไหนคะ” ปรายเอ่ยถามนิว เดินไปหาปรายส่วนจิ๋วก็ลงมาจากรถเมื่อเห็นหญิงสาวคนนั้น
“อ๋อ นิวกำลังจะกลับกรุงเทพน่ะค่ะ” นิวยิ้มให้ปราย
“จะกลับแล้วหรอคะ ว๊า วันนั้นปรายติดธุระเลยมาหาคุณนิวไม่ได้อ่ะค่ะ พอวันนี้ปรายว่างก็เลยมาหา แต่คุณนิวก็จะกลับซะแล้ว” ปรายทำหน้าเศร้า
“เดี๋ยวนิวก็กลับมาค่ะ ยังไงบ้านนิวก็อยู่ที่นี่ ถ้านิวมาเมื่อไหร่ เดี๋ยวนิวจะโทรไปบอกนะคะ” นิวยิ้ม พูดน้ำเสียงอ่อนโยน ปรายยิ้มให้นิวบางๆ
“แล้วคุณนิวรู้จักเบอร์ปรายหรอคะ” ปรายถามกลั้วหัวเราะไปด้วย
“อ่า แหะๆ นิวไม่รู้จักอ่ะ” นิวเกาหัวตัวเองแกรกๆ เพราะเธอไม่มีเบอร์ปราย
“งั้นดี๋ยวปรายบอกเบอร์ค่ะ 08xxxxxxxx” ปรายบอกนิว ส่วนนิวก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดบันทึกอย่างรวดเร็ว
ทางด้านจิ๋ว
“เหอะ ขอเบอร์สาวทางอ้อมล่ะสิ! ชิ!” จิ๋วที่ยืนดูอยู่นานก็เอ่ยขึ้นอย่างหมั่นใส้ พี่หนุ่มที่ยืนข้างๆก็บังเอิญได้ยิน
“อะไรนะจิ๋ว” พี่หนุ่มหันมาถามจิ๋ว เพราะเขาได้ยินไม่ค่อยชัด
“ม….ไม่มี..อะไรค่ะ” จิ๋วตอบอย่างตุกตะกัก
กลับมาที่นิว
“งั้นนิวไปก่อนนะคะ บ๊ายบาย” นิวโบกมือให้ปราย แต่
“เดี๋ยวก่อนค่ะ ปรายขอถ่ายรูปด้วยได้ไหมคะ” ปรายหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาทำหน้าอ้อนวอน นิวพยักหน้าเป็นคำตอบก่อนที่จะถ่ายรูปแล้วละออกมา
@บนเครื่อง
จิ๋วนั่งเงียบตั้งแต่อยู่บนรถจนถึงตอนนี้ นิวเอื้อมมือไปจิ้มไหล่จิ๋วเบาๆ จิ๋วยังคงนิ่งมองออกไปนอกกระจก
“เป็นไรอ่ะจิ๋ว ไม่คุยกับนิวเลยนะ” นิวถามเบาๆเพราะกลัวเสียงดังรบกวนคนอื่น
“เปล่า” จิ๋วตอบเสียงเรียบแล้วหันไปทิศทางเดิม
“อย่ามาโกหกนิว” นิวดึงแขนจิ๋วให้หันกลับมาทางเดิม
“ไม่ได้โกหก” จิ๋วตอบเสียงเรียบดังเดิม นิวหรี่ตาลงมองอย่างจับผิด แล้วมองตาจิ๋วก่อนจะยิ้มอย่างมีเลศนัย
“อ๋อ นิวรู้แล้ว จิ๋วหึงนิวกับปรายใช่มั้ยล่า” นิวชี้หน้าจิ๋วพรางยิ้มกริ่มอย่างชอบใจ
“บ้า ไม่ใช่ซักหน่อย” จิ๋วดึงมืออกจากการเกาะกุมของนิวซ่อนรอยยิ้มเอาไว้
“ถ้าไม่ใช่ ก็อธิบายมาว่าทำไมถึงไม่คุยกัน”
“ก็…ก็…” จิ๋วอึกอัก ฉันก็แค่ไม่ชอบที่นิวกับปรายคุยกันอย่างสนิทสนม ไม่ได้หึงนะ ไม่ได้ถึงจริงจริ๊ง
“ก็อะไร” นิวเคลื่อนใบหน้าเข้าใกล้จิ๋ว แต่จ๋วก็เอามือดันไว้ซะก่อน นี่บนเครื่องบินนะ ไม่อายคนอื่นบ้างรึไง!!
“ก็แค่คิดว่า ถ้าเรากลับไปทำงาน เราก็คงไม่ได้ไปพักผ่อนอีกนานเลย ก็แค่นั้นแหละ”
“จริงหรอ” นิวกรี่ตามองอีกครั้ง
“จริงสิ” จิ๋วตอบแล้วดันใบหน้าของนิวออกไป นิวกลับมานั่งสภาพเดิม
“ไม่หึงนิวเลยหรอ” นิวถามเสียงแผ่วเบาๆ ปนเศร้า เธออยากได้ยินว่าจิ๋วหึงเธอก็แค่นั้น
“จะหึงได้ยังไง เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย” จิ๋วตอบแบบขอไปที โดยที่ไม่รู้ว่าคำตอบนั้นเหมือนมีดกรีดใจอีกคน ก่อนจะหันไปมองหน้านิวที่มีน้ำตาเอ่อคลอ จิ๋วตกใจเล็กน้อย เธอไม่ได้ตั้งใจที่จะทำให้นิวเสียใจ ก่อนะเอื้อมกุมมือของนิว แต่นิวก็ลุกขึ้นซะก่อน
“ดะ..เดี๋ยวนิว..ไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ” นิวพูดเสียงขาดๆหายๆเนื่งจากเธอกลั้นเสียงสะอื้นที่ไม่อยากให้ใครได้ยิน พูดจบนิวก็เดินไปทันที นิวปิดประตูห้องน้ำลงก่อนจะหันไปมงกระจก
“เธอไม่หึงฉันจริงๆหรอ เธอไม่คิดอะไรกับฉันบ้างเลยหรอ เธอไม่เคยรักฉัน…แบบที่ฉันรักเธอ….เลยใช่มั้ย” นิวพูดออกมาอย่างไม่มีเรี่ยวแรง เธอปล่อยให้น้ำตาไหลออกมา ก่อนที่เธอจะ
“ตึก ตัก ตึก ตัก” หัวใจของเธอเต้นเร็วขึ้น นิวยกมือขั้นกุมหน้าออกตอนนี้เริ่มเจ็บจี๊ด เริ่มหายใจไม่ออก นิวเริ่มหอบถี่เมื่อรู้ว่าอาการจากโรคนั้นกำลังเล่นงานเธออยู่ นิวเอื้อมมือไปเปิดประตูออก หันไปเจอกับแอร์โฮสเตสสาว
“ขะ…คุณ..คะ ไป…หยะ..หยิบกระเป๋า..หะ….ให้พี่..หน่อย…อยู่ตรงนู้น” นิวพยายามทำตัวให้เป็นปกติที่สุดแต่ก็ปิดบังไม่ได้ นิวชี้มือไปตรงที่นั่งของเธอพรางกำหน้าอกแน่นขึ้น เมื่อหัวใจของเธอแบบตัวแน่นกว่าเดิม เธอก็ทนความเจ็บแปลบๆนั้นไม่ไหว
“โอ๊ย!!” เสียงนิวร้องออกมาอย่างเจ็บปวดและทรมาน “ขะ…คุณ เร็วๆ” นิวบอกเสียงแผ่ว แอร์โฮสเตสสาววิ่งไปตามทางที่นิวชี้ แอร์โฮสเตสสาวหยิบกระเป๋าของนิวกำลังจะเดินออกไป แต่จิ๋วที่นั่งอยู๋ก็เห็นพรางจับมือแอร์โฮสเตสสาวไว้
“คุณจะเอาไปไหน” เสียงของจิ๋วถามอย่างแปรกใจ คิ้วขมวดเป็นปมทันที
“คุณเค้าบอกให้ฉันมาหยิบค่ะ” พูดจบ แอร์โฮสเตสสาวก็เดินออกไอย่างรีบร้อน แอร์โฮสเตสสาววิ่งมาประคองนิวที่นั่งอยู่บนพื้นห้องน้ำแล้วยื่นกระเป๋าให้ นิวหยิบมาแล้วค้นหายานั้น เธอรีบหยิบมันเข้าปากแต่ก็ต้องรีบลุกขึ้นไปหยิบน้ำที่วางอยู่ข้างนอกนั้นดื่ม สักพักนิวกลับมาเป็นปกติ นิวหายใจหอบถี่ คลายมือที่กุมหน้าอกของเธอออกแล้วหันไปหาแอร์โฮสเตสสาว
“ขอบคุณนะคะ ที่หยิบกระเป๋ามาให้” นิวกล่าวขอบคุณตามมารยาท ถ้าไม่ได้แอร์โฮสเตสสาวสวยคนนี้ เธอก็คงจะตายไปแล้วล่ะ
“ไม่เป็นไรค่ะ” แอร์โฮสเตสสาวยิ้มตาปิดให้นิว แล้วเดินเข้ามาประคองนิวไว้
“ไม่ต้องพยุงนิวหรอกค่ะ นิวไหว” นิวยิ้มบางๆให้แอร์โฮสเตสสาวอย่างเป็นมิตร
จิ๋วเห็นว่านิวหายไปนานจนเธอก็ร้อนใจ เธอกลัวนิวจะเกิดอาการเหมือนตอนนั้นอีกครั้ง เธอจึงลุกขึ้นเดินไปตามนิว แต่เธอก็ต้องหยุดเมื่อเห็นสองสาวประคองกอดกันอย่างไม่อายใคร จิ๋วพยายามข่มอารมณ์ที่เริ่มจะขุ่นมัวซึ่งก็ไม่รู้ว่าเกิดขึ้นเพราะอะไร จิ๋วเดินไปดึงนิวให้มาอยู่กับเธอ นิวทำหน้าเหวอเมื่อจิ๋วดึงเธออย่างไม่ได้ตั้งตัว แอร์โฮสเตสสาวมองหน้าจิ๋วอย่างไม่ค่อยชอบ
“เดี๋ยวฉันพยุงนิวเองค่ะ” จิ๋วพูดเสียงเย็นๆ ก่อนจะหันมาหานิว “นิวเป็นอะไรอ่ะ เหงื่อแตกหมดเลย” จิ๋วถามพรางยกมือเช็ดเหงื่อบนใบหน้าให้นิวอย่างแผ่วเบา ทั้งหวงทั้งห่วงทั้งอารมณ์หลายอย่างปะปนกันไป
“นิว นิวหน้ามืดน่ะ” นิวบอกจิ๋วไปอย่างนั้น เพราะเธอเคยบอกจิ๋วไว้ว่าเธอหน้ามืด
“งั้นเรากลับไปนั่งกันเถอะ ป่ะ เดี๋ยวจิ๋วพยุงเอง” จิ๋วกำลังพยุงนิวออกมาแต่โดนแอร์โฮสเตสสาวจับแขนนิวไว้ก่อน นิวหันมาหาแอร์สาวสวยคนนั้น
“คุณคะ อ่ะนี่ค่ะ กระเป๋า” แอร์โฮสเตสสาวยื่นกระเป๋าคืนนิวแล้วยิ้มหวานให้
“ขอบคุณนะคะที่ช่วยนิวไว้” นิวยิ้มหวานให้แอร์โฮสเตสสาวาวยตรงหน้า ก่อนที่แอร์โฮสเตสสาวสวยนั้นจะก้มหน้าลงมาจุ๊บแก้มนิวเบาๆ ทำเอานิวตกใจ แต่คนที่ตกใจที่สุดก็คือจิ๋ว ที่แอร์โฮสเตสสาวสวยนั้นมาฉวยโอกาสหอมแก้มนิวของเธอ? นิวกระพริบตาถี่เพราะเธอยังตกใจกับเหตุการณ์เมื่อกี้
“เราไม่มีอะไรติดค้างกันแล้วนะคะ” แอร์โฮวเตสสาวยิ้มหวานให้นิว
“เดี๋ยวฉันจะเอาเครื่องดื่มไปให้คุณนะคะ คุณไปนั่งรอได้เลยค่ะ” แอร์โฮสเตสสาวหันไปมองจิ๋วอย่างเยาะเย้ย ก่อนจะยิ้มหวานให้นิวแล้วเดินไปหาเครื่องดื่ม
“กลับไปนั่งที่กันได้แล้วนะ” จิ๋วพยุงนิวกลับไปที่ๆนั่ง จิ๋วเช็ดรอยลิปสติกที่ติดบนแก้มของนิวออก สงสัยเที่ยวบินนี้จะเกิดสงคราม…
สงสัยจะมีเรื่องแล้วล่ะปิยนุช!!
ไรท์มาแล้วว มาลงให้ซะดึกเลย แหะๆ ไม่รู้ว่าตอนหน้าจะได้ลงวันไหน ขอไรท์นั่งแต่งสักวันสองวันก่อนนะค้าาา 
ความคิดเห็น