คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : ตัดใจ 100%
จิ๋วลืมตาตื่นขึ้นมาในตอนเช้าหันไปมองอีกฝั่งนึงที่ไม่มีนิวนอนอยู่ตั้งแต่เมื่อคืน ทำให้เธอต้องนอนคนเดียวกับอากาศหนาวๆ จิ๋วลุกขึ้นบิดขี้เกียจก่อจะคว้าผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำ ไม่นานจิ๋วก็อาบเสร็จพร้อมกับเสื้อผ้าที่ใส่สบายๆ จิ๋วเดินลงมาก็พบแม่ของนิวที่เพิ่งเดินออกมาจากห้อง จิ๋วก็ไม่รอช้าที่จะเดินไปถามหานิว
“แม่คะ นิวตื่นรึยังคะ” จิ๋วถามแม่ของนิวที่ดูเหมือนว่าเพิ่งจะตื่น
“อ่าว แล้วนิวไม่ได้นอนกับจิ๋วเหรอลูก” แม่ถามอย่างสงสัย
“ก็..เอ่อ..นิวเค้าบอกว่าจะลงมานอนกับแม่นี่ค่ะ” จิ๋วถามต่อเพราะดูเหมือนว่าแม่ของนิวจะไม่รู้เรื่องเลย
“นิวเค้าไม่ได้มานอนกับแม่นะจิ๋ว แล้วมีอะไรกันรึเปล่าลูกทำไมนิวถึงไม่นอนด้วย” แม่ถาม
“เปล่าค่ะ” จิ๋วพูดจบก็เดินออกมาทันที พรางคิดว่านิวไปนอนอยู่ที่ไหน
“ไปไหนของเค้านะ” จิ๋วพึมพำกับตัวเอง จิ๋วเดินมาที่ลานหลังบ้าน เห็นนิวนอนอยู่บนเก้าอี้ไม้ตัวยาว ก็รีบเร่งฝีท้าเดินเข้าไปหาคนที่หลับไม่รู้เรื่อง
“ไหนบอกจะไปนอนกับแม่ไง ไหงมานอนอยู่ตรงนี้ เดี๋ยวยุงก็กัดตายซะหรอก” จิ๋วบ่นอุบอิบเบาๆเพื่อไม่ให้นิวได้ยิน
“นิว ตื่นได้แล้ว นิว…” จิ๋วเขย่าเรียกนิวเบาๆก่อนจะสังเกตเห็นคราบน้ำตาที่ติดอยู่บนแก้มใสของนิว
“นิว ร้องไห้หรอ” จิ๋วพูดเบาๆเอื้อมมือไปแตะที่คราบน้ำตาเบาๆ ทำให้นิวรู้สึกสัมผัสอุ่นๆที่แก้มของเธอก่อนจะลืมตา นิวรีบจับมือจิ๋วที่แตะแก้มของเธออยู่ จิ๋วมองหน้านิวนิ่งก่อนจะเอ่ยเบาๆ
“นิว นิวร้องไห้ทำไม” จิ๋วเอื้อมมือไปแตะหน้านิวอีกครั้ง มันอาจจะเป็นเพราะเหตุการณ์เมื่อคืนที่ทำให้นิวเป็นแบบนี้ จิ๋วคิดได้เพียงเรื่องนี้จริงๆ นิวมองจิ๋วด้วยแววตาที่ว่างเปล่าแต่แฝงไปด้วยความเศร้า นิวสะบัดหน้าหนีก่อนจะลุกขึ้น
“อ่อ คือ เมื่อคืนนิวฝันร้ายน่ะ เดี๋ยวนิวไปอาบน้ำก่อนนะ” นิวเดินไปทันที จิ๋วมองนิวด้วยความไม่เข้าใจ
นิวปิดประตูห้องน้ำเปิดฝักบัวก่อนที่จะนำตัวของเธอเข้าชำระร่างกายให้สะอาจ ในหัวก็พลางคิดแต่เรื่องเมื่อคืนและคำพูดของจิ๋ว
“อย่านะนิว เรา..เราเป็นเพื่อนกัน เราทำแบบนี้ไม่ได้นะ” คำพูดของจิ๋วยังคงวนเวียนอยู่ในหัวของเธอ
“พอแล้ว พอกันที นิวจะไม่แย่งจิ๋วอีกแล้ว นิวยอมแล้ว” นิวหลับตากลั้นน้ำตาของตัวเองเอาไว้ภายใต้ฝักบัวที่ยังคงมีน้ำ ไหลลงมาไม่ขาดสาย
“ยังไง เราก็เป็นได้ แค่เพื่อนกัน” คำพูดของนิวยิ่งตอกย้ำความรู้สึกของตัวเข้าไปอีก เหมือนย้ำให้เธอรู้ว่าเธอกับจิ๋ว เป็นได้แค่ ‘เพื่อน’ กันเท่านั้น
………………………………………………………………………………………………………………
นิวเดินลงมาข้างพร้อมกับชุดที่ใส่สบายๆ ดวงตาที่บวมหน่อยๆจาการร้องไห้เสร็จเพียงไม่นาน นิวเดินไปหาพ่อที่นั่งซ่อมนาฬิกาอยู่
“พ่อมีอะไรให้นิวช่วยมั้ย นิวอยากทำ” นิวถามพ่อที่นั่งเปลี่ยนถ่านนาฬิกาอยู่
“ไม่ต้องหรอกนิว ไปปลุกตาหนุ่มให้พ่อหน่อยไป เมื่อคืนกลับมาดึก” พ่อบอก กว่าหนุ่มจะกลับมาก็ปาไปเกือบเที่ยงคืน
“อ่าว ทำไมกลับดึกขนาดนั้นล่ะพ่อ แค่ไปส่งพิมพ์ไม่ใช่หรอ?” นิวถามอย่างสงสัย
“ตาหนุ่มไปเจอเพื่อนน่ะ แล้วก็นั่งกินเหล้ากับเพื่อนต่อ”
“งั้นก็ปล่อยพี่หนุ่มนอนไปเถอะ เดี๋ยวนิวจะช่วยพ่อทำ มาๆ” นิวนั่งลงเก้าอี้ตัวข้างๆ แล้วหยิบนาฬิกาสองเรือนที่วางอยู่ใกล้ๆมาวางไว้ข้างหน้าตัวเอง แล้วหยิบเครื่องไม้เครื่องมืออย่างคล่องแคล่ว
“เปลี่ยนถ่านใช่มั้ยคะพ่อสองเรือนนี้” นิวถาม พ่อพยักหน้าเป็นคำตอบ นิวลงมือเปลี่ยนถ่านอย่างขมักเขม่น เธอไม่อยากคิดเรื่องของเธอกับจิ๋ว จนต้องหาอะไรทำไม่ให้คิดถึงจิ๋ว แค่นี้ก็เป็นพอ
จิ๋วยืนมองนิวอยู่ไกลๆ ตั้งแต่นิวลงมายังไม่ได้คุยกับเธอเลย จิ๋วรับรู้ถึงความผิดปรกติของนิวได้ว่า นิวจะไม่เหมือนเดิม
“เป็นไงบ้างลูก ปวดตาล่ะสิ” พ่อถามนิว
“ค่ะ นิดหน่อยเอง แค่นี้สบายมาก” นิวลืมตาแล้วหันมายิ้มให้พ่อ จิ๋วยังคงนั่งมองนิวอยู่ห่างๆเมื่อเห็นนิวปวดตา จิ๋วลุกขึ้นไปเปิดตูเย็นหาอะไรออกมาให้นิวดื่มจะได้สดชื่น
นิวกำลังจะลุกขึ้นแต่ก็ต้องนั่งลงที่เดิมเมื่อเห็นผู้หญิงหน้าตาสวย หุ่นดีคนหนึ่งเดินเข้ามาในร้าน นิวมองนาฬิกาในมือที่สาวสวยคนนั้นถือมาด้วย ก็ทำให้เธอเดาได้ไม่ยากว่ามาทำอะไร
“คุณลุงคะ หนูมาเปลี่ยนถ่านนาฬิกาน่ะค่ะ” สาวสวยยื่นนาฬิกายี่ห้อดังให้กับพ่อของนิว
“มาเปลี่ยนถ่านหรอหนู นู่น ไปเปลี่ยนกับลูกสาวลุงเลย” พ่อชี้มาที่นิว
“ค่ะ” สาวสวยเดินมาทางนิว แล้วยื่นนาฬิกาให้ นิวหยิบมาดูก่อนจะค่อยๆแกะฝาหลังออก สาวสวยเริ่มสังเกตหน้าตาของนิวที่รู้สึกว่าคุ้นๆ
“ขอโทษนะคะ คุณใช่คุณนิว ที่เป็นนักร้องรึเปล่าคะ” สาวสวยที่นั่งหยู่ฝั่งตรงข้าวของนิวถามขึ้น
“ค่ะ ใช่ค่ะ รู้จักนิวด้วยเหรอคะ” นิวเงยหน้ามายิ้มหวานให้ก่อนจะก้มหน้าซ่อมนาฬิกาต่อ สาวสวยยิ้มเขินๆให้นิว
“รู้จักสิคะ ออกจะดังซะขนาดนี้” สาวสวยมองหน้านิวที่ตอนนี้มัดผมไว้ลวกๆ พร้อมกับผมสีบลอนสวย กำลังขะมักเขม้นกับการเปลี่ยนถ่านอยู่ ช่างน่ารักเหลือเกิน นิวหัวเราะเบาๆเป็นการตอบ
“แล้ว คุณจิ๋ว เพื่อนคุณนิวไม่มาด้วยหรอคะ” สาวสวยยังคงถามต่อ นิวหยุดกึกแล้วตอบเสียงปรกติ
“มาค่ะ อยู่ข้างในน่ะค่ะ” นิวเงยหน้ายิ้มให้เบาๆ ก่อนจะปิดฝาหลังของนาฬิกาเป็นขั้นตอนสุดท้าย จิ๋วเดินออกมาพร้อมกับน้ำส้มในมือที่ถือมาให้นิว จิ๋วเห็นนิวกำลังคุยกับสาวสวยอยู่ก็ขมวดคิ้มสงสัยอย่างห้ามไม่ได้ ใครน่ะ แล้วไปรู้จักกันตอนไหน? จิ๋วค่อยๆเดินไปหานิวแล้ววางน้ำส้มให้นิวช้าๆ
“อ่ะนิว จิ๋วเอามาให้ เห็นปวดตา ดื่มซะจะได้สดชื่น” จิ๋วยิ้มให้นิว
“ขอบใจนะ” นิวตอบจิ๋ว แล้วหันมามองสาวสวยตรงหน้า หยิบนาฬิกาที่เพิ่งจะซ่อมเสร็จให้
“อ่ะ นี่ค่ะ เสร็จแล้ว” นิวพูด สาวสวยหยิบนาฬิกามาใส่
“นี่คุณจิ๋วใช่มั้ยคะ ตัวจริงตัวเล็กนิดเดียวเองนะคะ” สาวสวยทักจิ๋วอย่างเป็นมิตร จิ๋วก็ยิ้มตอบตามมารยาท
“ค่ะ แล้วคุณเป็น..” จิ๋วเว้นระยะให้สาวตรงหน้าตอบ
“อ่อ เป็นลูกค้าน่ะค่ะ มาซ่อมนาฬิกา” สาวสวยยิ้มให้นิว จนจิ๋วก็นึกหมั่นไส้ ยิ้ม ให้นิวยิ้มทำไม!!
“นิวยังไม่รู้จักชื่อคุณเลยนะคะ คุณชื่ออะไรคะ” นิวถามสาวสวยที่คุยกันตั้งนานสองนานแต่ก็ยังไม่รู้ชื่อเลย จิ๋วนั่งลงบนเก้าอี้อีกตัวข้างๆนิว
“ชื่อปรายค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักคุณนิวคุณจิ๋วนะคะ” ปรายยิ้มให้นิวและจิ๋ว
“แล้ว ค่านาฬิกา เท่าไหร่คะ” ปรายหยิบกระเป๋าตังค์ของตัวเองขึ้นมาแล้วหยิบเงินในกระเป๋าออกมา
“ไม่เป็นไรค่ะคุณปราย นิวไม่คิดตังค์ค่ะ” นิวพูดอย่างจริงใจ ยิ้มให้ปราย จิ๋วนั่งมองนิวอย่างขัดใจ อะไรจะใจดีขนาดน๊านน!!
“รับไว้เถอะค่ะ ถ่านก็ตั้งแพงนี่คะ เดี๋ยวคุณนิวจะเหนื่อยเปล่าๆ” ปรายยื่นธนบัตรให้นิว ส่วนนิวก็ดันมือปรายออก
“ถือว่าเราเป็นเพื่อนกันแล้วนะคะ นิวก็ซ่อมให้จิ๋วอยู่บ่อยๆ นิวไม่คิดตังค์จิ๋วเลยสักบาท” นิวพูดแล้วหันไปมองหน้าจิ๋วแว๊บเดียว แล้วกลับมามองปรายเหมือนเดิม ฉันมีตัวตนหรือเปล่าเนี่ย!!! ฉันนั่งอยู่ตรงนี้มีใครเห็นฉันบ้างมั้ย!!
“ค่ะ งั้นเดี๋ยวปรายจะเลี้ยงเค้กคุณนิวดีมั้ยคะ” ปรายเก็บตังค์เข้ากระเป๋าแล้วยิ้มให้นิว
“งั้น นิวจะกินไม่อั้นเลยนะคะ ฮ่าๆ” นิวหัวเราะอย่างหยอกล้อ
“กินเถอะค่ะ ร้านของปรายมีเค้กอร่อยๆเยอะแยะเลยนะคะ คุณนิวคุณจิ๋วไปกินกันเลยมั้ยคะ” ปราบชวนนิวและจิ๋วไปทานเค้ก
“คุณปรายเปิดร้านเบเกอร์รี่หรอคะ” นิวถามอย่างอยากรู้ ต่างกับจิ๋วที่ตอนนี้นั่งหน้าบึ้ง
“ใช่ค่ะ ลองไปทานมั้ยคะ เดี๋ยวปรายพาไป” ปรายเอ่ยชวนอย่างมีน้ำใจ
“จะดีหรอคะ นิวกินจุนะคะ” นิวพูดเป็นเชิงหยอกล้อ
“ดีสิคะ เชิญคุณจิ๋วด้วยนะคะ” ปรายกล่าวเชิญจิ๋วแล้วยิ้มให้บางๆ
“ขอบคุณนะคะ” จิ๋วตอบตามมารยาท แล้วหันหน้าไปมองค้อนให้นิว แต่นิวก็ไม่ได้สังเกตเห็นเพราะมัวแต่คุยกับปรางอย่างสนิทสนม ทั้งๆที่เพิ่งจะเจอกันแท้ๆ แต่ต่างกับเธอที่นิวไม่ได้หันมาคุยด้วยเลยสักนิด..
…………………………………………………………………………………………………………………
10.00 น.
นิวนั่งซ่อมนาฬิกาต่อ เนื่องจากเธอได้ปฏิเสษปรายไปว่าวันนี้เธอต้องช่วยพ่อซ่อมนาฬิกาทั้งวัน ปรายจึงบอกนิวว่าวันพรุ่งนี้เธอจะมาชวนนิวไป นิวก็ตอบตกลงทันที นิวยังขะมักเขม้นซ่อมนาฬิกาหลายเรือนที่วันนี้มีคนมาซ่อมเยอะเป็นพิเศษ จิ๋วยังคงนั่งข้างๆนิวไม่ไปไหน เธอกลัวว่านิวจะเหนื่อย และอีกอย่างที่สำคัญ ที่เธอนั่งอยู่กับนิวก็เพราะว่ากลัวเจอลูกค้าสาวๆมาจีบ ซึ่งนิวก็ไม่ได้รู้เลยว่าสาวๆมาขายขนมจีบให้ ทำให้จิ๋วต้องนั่งอยู่กับนิว เหมือนกับกลัวว่าเนื้อสดชิ้นนี้กำลังจะถูกคาบไปกินด้วยเสือสาวหลายตัวที่จับจ้องอยู่
“นิว หิวรึเปล่า” จิ๋วถามนิว ที่ตอนนี้ยังก้มหน้าก้มตาอยู่กับการซ่อมนาฬิกาอย่างไม่ลดละ ซึ่งตอนนี้ก็สิบโมงแล้ว แต่เธอก็ยังไม่เห็นนิวกินอะไรนอกจากน้ำส้มของเธอเลย
“ยังอ่ะ จิ๋วหิวหรอ ถ้าหิวก็ไปกินก่อนเลย นิวว่าแม่น่าจะทำกับข้าวเสร็จแล้วล่ะ” นิวชะเง้อมองไปทางโต๊ะอาหารที่มีกับข้าวหลายอย่างวางเรียงรายกันอยู่
“จิ๋วยังไม่หิว รอกินพร้อมนิว”
“เฮ้อ…” นิวถอนหายใจยาว เหมือนมีอะไรหนักใจ จนจิ๋วมองหน้านิวอย่างสงสัย
“เป็นอะไรรึเปล่านิว ถอนหายใจทำไม” นิวจ้องหน้านิวต้องการคำตอบ
“แค่ ปวดหัว ปวดตา นิดหน่อยน่ะ” นิววางอุปกรณ์ลง ตอนนี้เหลือนาฬิกาแค่เรือนเดียวเท่านั้น นิวยกมือขึ้นวดขมับเบาๆ ให้ตัวเงผ่อนคลาย พ่อเดินมาหานิวเมื่อซ่อมนาฬิกาเรือนใหญ่เสร็จ
“ไปกินข้าวกันลูก พ่อว่าพักก่อนดีกว่า ป่ะๆ” พ่อเรียกนิวเพราะเห็นนิวนั่งอยู่นาน
“แม่ก็ว่างั้นแหละ นิว มากินข้าวก่อนเถอะลูก” แม่เรียกนิวช่วยพ่ออีกแรง
“ไม่เป็นไรค่ะพ่อแม่ นิวยังไม่หิว เหลืออีกแค่เรือนเดียวเอง เดี๋ยวก็เสร็จแล้ว” นิวยังคงเอามือนวดขมับอยู่
“หิวก็มากินนะลูก จิ๋ว มากินข้าวกัน” แม่เรียกจิ๋วที่นั่งข้างๆนิว
“กินกันเลยค่ะ จิ๋วจะนั่งเป็นเพื่อนนิว” จิ๋วตอบ แล้วหันมามองนิวอย่างห่วงใย
“นิว มา..จิ๋วนวดให้” จิ๋วจับมือนิววางลงกับหน้าตัก แล้วนวดขมับให้นิวเบาๆ
“ไม่เป็นไร นิวนวดเอง” นิวพยายามจะนวดเองโดนจิ๋วเอ็ดก่อน
“ไม่! จิ๋วจะทำให้” จิ๋วเอ็ดนิวจนนิวนิ่งไป นิวหลับตาอย่างสบายๆ จิ๋วมองหน้านิวอย่างหลงใหล ไล่ตั้งแต่ดวงตาที่หลับพริ้ม จมูกโด่งสวย ปากบางกระจับ นิวลืมตาขึ้นเมื่อรู้สึกดีขึ้น ทำให้สบตากับจิ๋วโดยบังเอิญ ทั้งสองมองตากันอยุ่เนินนาน บางอย่างทำให้จิ๋วควบคุมอารมณ์ไม่ได้ จากมือที่อยู่ขมับนิว ก็ค่อยๆเลื่นมาโอบรอบคอนิวช้าๆ จิ๋วค่อยๆเลื่อนหน้าเข้าไปหานิว ซึ่งนิวได้แต่นั่งตัวแข็งกับเหตุการณ์นี้ ทำให้ลืมโลกภายนอกไปชั่วขณะ แต่ก่อนที่จิ๋วจะ…
“น้องจิ๋วครับ” เสียงใครคนหนึ่งดังขึ้น ทำให้จิ๋วรีบเอามือที่โอบรอบคอนิวออกทันที
“เอ่อ พี่เอี๊ยง” จิ๋วเอ่ยอย่างกล้าๆกลัวๆ ไม่รู้ว่าเอี๊ยงเห็นอะไรบ้าง นิวหันมาหาเอี๊ยงแล้วยิ้มให้บางๆ
“ตามสบายนะคะพี่เอี๊ยง นิวไปเข้าห้องน้ำก่อน ขอตัวนะคะ” นิวลุกออกไปอย่างรวดเร็ว จิ๋วมองตามหลังนิวไป เอี๊ยงได้แต่งงกับการพูดของนิวที่พูดกับเขาเปลี่ยนไป ซึ่งต่างจากเมื่อวานโดยสิ้นเชิง…
ฮื้ม!!!! พี่เอี๊ยงอ้ะ!!!
เนื่องจากวันที่ 3 ธ.ค. ที่ผ่านมา เป็นวันเกิดของพี่จิ๋ว ไรท์ก็ Happy birthday ย้อนหลังให้กับพี่จิ๋วด้วยเนอะๆ
แล้วก็เนื่องจากวันที่ 5 ธ.ค. เป็นวันพ่อนะคะ ำรท์ก็ขอให้รีดเป็นลูกที่น่ารักของคุณพ่อและคุณแม่นะคะ
ปล.กำลังเขียนเรื่องใหม่อยู่ รอใหเรื่องนี้จบก่อนไรท์ก็จะเปิดเรื่องใหม่ทันทีเน้ออ
ความคิดเห็น