ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ฉันรักเธอ

    ลำดับตอนที่ #13 : เคว้งคว้าง 100%

    • อัปเดตล่าสุด 30 พ.ย. 57


                        เอี๊ยงช่วยแม่ของนิวจัดกับข้าวรอนิวจิ๋วและพิมพ์ไปพลางๆ เอี๊ยงรู้อยู่แล้วว่าตอนนี้ความรู้สึกของจิ๋วเปลี่ยนไป ตั้งแต่ที่นิวเสียใจเรื่องเป็กจิ๋วก็คอยดูแลนิว จนบางทีเขาก็อดน้อยใจไม่ได้ ที่คนรักจะห่วงเพื่อนมากกว่าแฟน แต่เขาก็ไม่เคยว่าอะไรจิ๋ว เขาเห็นจิ๋วมีความสุขเค้าก็มีความสุข จิ๋วเริ่มห่างเหินกับเขา ไม่ใช่ว่าจิ๋วกับเขาห่างกันแบบเลิกกันนะ แต่ที่รู้สึกว่าห่างกันก็เพราะจิ๋วเริ่มไม่ค่อยมีเวลาให้กับเขาเพราะจิ๋วอยู่กับนิวตลอดเวลา และหลังจากนั้นนิวก็เริ่มหยอดคำหวานใส่จิ๋วจนเขาก็รู้สึกแปลกๆ เขารู้ว่านิวคิดยังไงกับจิ๋ว และคงไม่ได้คิดกับจิ๋วเพียงเพื่อนเท่านั้น เขาดูออก และเขาก็ดูออกว่าจิ๋วก็รู้สึกอย่างเดียวกับนิว เขาเคยคิดว่าบางทีเขาอาจจะคิดมากไป แต่ความคิดของเขาก็เลือนหายไปเพราะนิวเริ่มชัดเจนกับจิ๋วขึ้นเรื่อยๆ เขารู้ดีว่าตอนนี้จิ๋วคงหมดรักเขาแล้ว เขาอยากให้จิ๋วสมหวังกับความรัก เขาพร้อมที่จะจากไปถ้าทำให้จิ๋วมีความสุข เขารอให้จิ๋วบอกลาเขาเท่านั้น แต่เขาก็ยังไม่พร้อมไม่พร้อมจริงๆ เขาแค่ต้องการปล่อยมือจิ๋วให้จากไปอย่างช้าๆ เขาอยากรู้สึกเจ็บให้น้อยที่สุด ถึงแม้เขาจะไม่สมหวังกับจิ๋ว แต่เขาก็มีความสุขที่ครั้งหนึ่งเคยรู้จักการ ให้ และคำว่า รัก อย่างแท้จริง เอี๊ยงรู้สึกถึงตาที่ร้อมผ่าวและเริ่มพล่ามัวเนื่องจากเริ่มมีน้ำใสๆเอ่อคลอ บ้าจริง ว่าจะไม่ร้องไห้แล้วเชียว เอี๊ยงว่าตัวเองในใจ แล้วยกมือมาเช็ดน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม แม่ของนิวเมื่อเห็นเอี๊ยงเช็ดน้ำตา ก็จึงถามด้วยความสงสัย
         “เอี๊ยง เป็นอะไรหรือเปล่าลูก” แม่ของนิวถาม
         “เปล่าครับ แค่ขนตาเข้าตาน่ะครับ เดี๋ยวผมขอไปเข้าห้องน้ำนะครับ” เอี๊ยงบอก
         “จ่ะๆ ห้องน้ำอยู่ทางนั้นนะลูก” แม่ของนิวนิ้วชี้บอก เอี๊ยงเดินไปที่ห้องน้ำ ปิดประตูแล้วดูตัวเองในกระจก ปล่อยให้น้ำตาของลูกผู้ชายไหลออกมาอย่างกลั้นไม่ได้
         “พี่ยังไม่พร้อม ยังไม่พร้อมจริงๆนะจิ๋ว” เอี๊ยงพูดกับตัวเองเสียงแผ่วเบา ปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาเผื่อจะลดความเจ็บปวดในใจของเขาได้บ้าง
    เขาด้ยินเพลงๆหนึ่งลอยเข้าหูของเขา มันยิ่งทำให้เขาร้องหนักกว่าเก่า ใช่ มันเคว้งคว้างจริงๆนั่นแหละ
     
     
    กี่หยดน้ำ ที่มันไหลลงมา จากขอบตา ไม่ขาดสาย
    มันอัดอั้น บีบคั้น ในใจ
    จึงยอมให้ มันออกมา
    เคว้งคว้าง เหมือนหลงทาง กลางป่า
    ยืนมองฟ้า ไร้ดาว  
    ความเดียวดาย ช่างปวดร้าว
    เหมือนถึงคราว สิ้นใจ

    http://youtu.be/zLL5bDkPkAw

     …………………………………………………………………………………………………………………
     

      จิ๋วเดินควงแขนนิวลงมาแล้วหยุดอยู่ตรงบันได นิวทำหน้าสงสัยเป็นคำถาม

         “พิมพ์น่ะ แฟนเก่านิวหรอ” จิ๋วถามปล่อยมืออกจากแขนนิว

         “อ่าฮะ ว่าแต่ จิ๋วรู้ได้ไงอ่ะ” นิวถามแล้วทำหน้าจับผิด จิ๋วกรอกตาไปมา

         “ก็ก็..แม่นิวบอกจิ๋วน่ะ” จิ๋วตอบแบบติดๆขัดๆ ใครจะไปบอกว่าถามมาล่ะ ถ้าบอกไปแบบนี้เท่ากับฉันหึงเธอน่ะสิ

         “โถ่ ไม่หึงกันหน่อยเลยหรอ” นิวทำหน้าผิดหวัง

         “หะ..หึงทำไม เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย” จิ๋วพูดแล้วหันหน้าหนี

         “เป็นสิ เราก็เป็นเพื่อนกันไงจิ๋ว”

         “เพื่อนกัน แล้วเพื่อนที่ไหนเขาหึงกันล่ะยะ” จิ๋วถามนิว

         “ก็เพื่อนแบบเราไง” นิวโอบไหล่จิ๋วไว้หลวมๆ จิ๋วรู้สึกร้อนผ่าวตรงแก้ม เพื่อนแบบเรางั้นเหรอ แล้วเราเป็นเพื่อนกันแบบไหนล่ะ?

         “เอ่อ ไปกินข้าวได้แล้วนิว” จิ๋วเดินออกจากการเกาะกุมของนิว แต่นิวก็ดึงตัวเธอเขามากอดไว้หลวมๆ

         “นี่ อย่าเพิ่งไปสิ วันนี้เรายังไม่ได้จู๋จี๋กันเลยนะ” นิวทำหน้าเจ้าเล่ห์

        “จู๋จี๋อะไรเล่า ปล่อยนะ เดี๋ยวมีคนมาเห็น” จิ๋วพูดน้ำเสียงลนลานดิ้นขลุกขลักในอ้อมกอดของนิว

         “อย่าดิ้นสิ ขอ kiss kiss หน่อยนะ ทีเดียวแล้วจะปล่อย” นิวพูดจบแล้วยื่นหน่าเข้าหาจิ๋ว แต่จิ๋วดันคางไว้ได้  

         “อย่าน้า ไม่อาววว” จิ๋วดันคางนิวแล้วเบี่ยงหน้าหนีจมูกอันซุกซนของนิว

         “น่านะ ทีเดียวเอง” นิวยังคงยื่นหน้าเข้าหาจิ๋วอย่างไม่ลดละ

         “ไม่เอา เดี๋ยวพี่เอี๊ยงมาเห็น” จิ๋วพูดขึ้นทำให้นิวหยุดการแกล้งจิ๋วล้วปล่อยจิ๋วทันที แคร์กันจังเลยนะ ชิ!

         “ปล่อยก็ได้” นิวพูดเสียงแข็ง เดินออกจากจิ๋วอย่างรวดเร็ว จิ๋วยืนงงกับกิริยาของนิว

         “อ่าว เป็นอะไรไปล่ะ” จิ๋วพึมพำคนเดียว แล้วมองนิวอย่างไม่เข้าใจ

    …………………………………………………………………………………………………………………

       เอี๊ยงเดินออกมาจากห้องน้ำที่เขาเพิ่งจะสงบสติอารมณ์ของเขา เอี๊ยงเดินมาถึงที่โต๊ะกินข้าวก็พบว่าทุกคนกำลังคุยกันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา เอี๊ยงเดินมานั่งที่ว่างข้างๆจิ๋วอย่างปกติ

          “เอี๊ยงมาแล้วหรอลูก เป็นยังไงบ้าง น้ำตาหยุดไหลรึยัง” แม่ของนิวถามเอี๊ยงทำให้จิ๋วหันมองเอี๊ยงที่ขอบตายังคงแดงจากการร้องไห้

         “ครับ หายแล้วล่ะครับ ทานข้าวกันเถอะครับ” เอี๊ยงยิ้มแย้มทำตัวให้เป็นปกติ จิ๋วจับหน้าหน้าเอี๊ยงเบาๆ

         “พี่เอี๊ยงเป็นอะไรคะ ร้องไห้ทำไม” จิ๋วถามอย่างเป็นห่วงเป็นใย นิวหันมองจิ๋วที่เอามือลูบหน้าเอี๊ยงด้วยอารมณ์ขุ่นมัว พิมพ์ที่นั่งข้างนิวก็มองตาม ยังไงกันนะ จิ๋วคิดกับนิวยังไงกันแน่ แล้วจิ๋วคิดยังไงกับผู้ชายคนนั้น พิมพ์ขมวดคิ้วคิด เริ่มไม่แน่ใจว่าจิ๋วรักใครกันแน่

           “ขนตาเข้าตาพี่น่ะ น้ำตาเลยไหล ไม่มีอะไรหรอก ทานข้าวกันเถอะ” เอี๊ยงจับมือจิ๋วที่ลูบหน้าของเขาอยู่ มองจิ๋วด้วยแววตาอ่อนโยน ทำให้พ่อแม่ พี่หนึ่ งพิมพ์และนิว จ้องกันแทบไม่ละสายตา นิวชักเริ่มจะหงุดหงิดที่เอี๊ยงไม่ปล่อยมือจิ๋ซสักที

            “อะแฮ่มๆ กินข้าวกันเถอะค่ะ มัวแต่จ้องหน้ากันอยู่นั่นแหละ จะกินมั้ยเนี่ยข้าวเนี่ย” จิ๋วพูดกระทบเอี๊ยงกับจิ๋ว ทำให้เอี๊ยงปล่อยมือจิ๋วออก

           “ใช่ค่ะ พิมพ์ว่าทานข้าวกันเถอะนะคะ กับข้าวจะเย็นซะก่อน” พิมพ์พูดเสริม

           “อ่ะนิว เดี๋ยวพิมพ์ตักอันนั้นให้กินนะ” พิมพ์ตักกับข้าวมาใส่จานให้นิวแล้วยิ้มหวานให้ นิวยิ้มตอบ อารมณ์ขุ่นมัวย้ายมาอยู่ที่จิ๋วแทน หวานกันอยู่นั่นแหละ จะอ้วก แหวะ

          “พี่เอี๊ยงคะ เดี๊ยวจิ๋วตักอันนั้นให้นะคะ” จิ๋วตักกับข้าวให้เอี๊ยง ส่วนเอี๊ยงก็รับอย่างเต็มใจ ถึงแม้เขาจะรู้ว่าจิ๋วทำประชดนิว

          “ขอบคุณค่ะ มาพี่ตักให้บ้าง” เอี๊ยงเล่นไปตามหมากที่เหมือนจะวางไว้แล้ว เอี๊ยงตักกับข้าวให้จิ๋วแล้วยิ้มให้ นิวก็ไม่แพ้เช่นกัน

         “ตัว อันนั้นอร่อยนะ มาๆ เดี๋ยวเค้าป้อนให้” นิวป้อนให้พิมพ์แล้วยิ้มหวานให้ จิ๋วเหมือนคิดอะไรออกแล้วยิ้มเหมือนมีเลศนัย

         “นิวคะ เดี๋ยวจิ๋วตักอันนั้นให้ดีกว่า” จิ๋วตักให้นิว แล้วยิ้มหวานให้ จนนิวรู้สึกแปลกๆ จิ๋วต้องไม่สบายชัวร์ๆ   จิ๋วหันมาเย็นๆยิ้มให้พิมพ์ พิมพ์เห็นแล้วก็อดหมั่นไส้ไม่ได้ เดี๋ยวค่อยช่วยนิวที่หลังแล้วกัน ขอแกล้งแม่จิ๋วนี่ก่อนละกัน หึๆ

         “กินอันนู้นดีกว่านะนิว เดี๋ยวเค้าป้อน” พิมพ์ตักแล้วจ่อที่ปากนิว นิวกำลังจะกินแต่จิ๋วก็ตักกับข้าวอีกอันมาจ่อที่ปากนิว

         “กินของจิ๋วดีกว่านะนิว อ่ะๆ” นิวกำลังจะอ้าปากกินแต่พิมพ์ก็ดึงแขนนิวไว้ก่อน

         “กินของเค้าดีกว่านะ” พิมพ์กำลังจะป้อนแต่จิ๋วก็เรียกไว้ซะก่อน

         “กินของจิ๋วนะ อันนี้อร่อย”

         “กินของเค้าสิ อันนี้อร่อยกว่านะ” นิวมองสลับไปมาอย่างตัดสินใจไม่ถูกแล้วถอนหายใจออกมายาวๆ ส่วนพ่อแม่และพี่หนุ่มก็มองอย่างลุ้นๆว่านิวจะกินของใคร เอี๊ยงนั่งกินข้าวอยู่เงียบๆไม่อยากมองภาพบาดตา

         “เอางี้นะ” นิวหยิบช้อนในมือของนิวและพิมพ์แล้วเอาข้าปากพร้อมกัน

         “อร่อยทั้งคู่แหละ” นิวพูดขณะที่กับข้าวยังเต็มปาก  ฟู่ เกือบติดคอละฉัน - - พ่อแม่และพี่หนุ่มหัวเราะเบาๆกับการตัดสินใจของนิว การกินข้าวอันแสนวุ่นวายของนิวก็จบลง

    …………………………………………………………………………………………………………………

          21.50.

        เอี๊ยงแยกย้ายกลับไปนอนที่โรงแรมที่เขาจองไว้ ส่วนพิมพ์ก็กลับบ้านของเธอด้วยมีพี่หนุ่มไปส่ง

          “แยกย้ายกันไปอาบน้ำนอนกันได้แล้วนะลูก แม่ไปนอนแล้วนะ” แม่พูดกับนิวและจิ๋วจบก็เดินเข้าห้องไป

         “พ่อก็ไปนอนแล้วนะ” พ่อตบไหล่นิวสองสามทีแล้วเดินตามแม่เข้าไปในห้อง

         “เราไปนอนกันเถอะจิ๋ว นิวง่วงแล้ว” นิวจับมือจิ๋วให้เดินตามเธอมา จิ๋วขออาบน้ำก่อนนิวส่วนนิวก็ไปอาบอีกห้องนึง

          “มานอนกัน มาๆ” นิวที่อาบเสร็จก่อนจิ๋ว นั่งอยู่บนเตียงด้วยเสื้อเชิ้ตสีขาวและกางเกงขาสั้น จิ๋วหันมองดูตัวเองที่ตอนนี้ก็ใส่ชุดแบบเดียวกับนิว ทำไมเธอถึงใส่ชุดเหมือนฉันล่ะเนี่ย - -

           “จิ๋ว เราใส่ชุดเมือนกันเลยอ่ะ” นิวยิ้มและมองชุดของจิ๋วที่เหมือนกับเธออย่างกับนัดกันมา เธอรู้ความคิดฉันไดไงล่ะนั่น

          “นั่นสิ” จิ๋วนั่งเช็ดผมหน้ากระจก

           “สงสัย ใจเราจะตรงกัน ว่ามะ” นิวพูดทำให้จิ๋วชงัก ใจเราตรงกัน อร๊ายเขิน คุมสติไว้ปิยนุช จิ๋วเช็ดผมเสร็จก็เดินมานั่งบนเตียงกำลังจะปิดไฟแต่นิวห้ามไว้ก่อน

           “เดี๋ยวสิ ไม่ทาครีมก่อนหรอ เดี๋ยวผืวแตกนะ” ปกติจิ๋วจะต้องทาครีมก่อนนอนทุกคืน

           “อุ๊ยลืมอ่ะ แหะๆ” จิ่วลุกขึ้นมาอย่างรวดเร็ว จิ๋วจะหยิบขวดโลชั่นในมือของนิวแต่นิวชักกลับ

           “ทาให้นิวก่อน จิ๋วค่อยทา” นิวทำหน้าเจ้าเล่ห์

           “นิว ไม่เล่นนะ ง่วงแล้ว” จิ๋วจะหยิบแต่นิวก็รวบตัวจิ๋วไว้

           “จะทาให้นิว หรืจะทำอย่างอื่นดีล่ะ” นิวทำปากจู๋ จนจิ๋วต้องเบนหน้าหนี

           “ก็ได้ย่ะ เอามาสิ” จิ๋วหลุดออกจากอ้อมกอดของนิว นิวส่งโลชั่นให้จิ๋ว จิ๋วค่อยๆทาให้เนิวอย่างแผ่วเบาแต่รวดเร็ว

           “อ่ะ เสร็จละ เดี๋ยวจิ๋วจะทาบ้าง จะได้นอนสักที” จิ๋วกำลังจะบีบโลชั่นแต่นิวก็หยิบไปซะก่อน

           “เดี๋ยวนิวทาให้ แลกกัน” จิ๋วยังไม่ทันตออบตกลงนิวก็บีบโลชั่นทาให้เธอทันที

            "ไม่ต้องๆ เดี๋ยวทาเอง” จิ๋วจะแย่งกลับคืนมาแต่นิวก็ชักกลับอย่างรวดเร็ว

            “อยู่เฉยๆ” นิวจ้องตาจิ๋วทำให้จิ๋วหยุดนิ่งเหมือนโดนมนต์สะกด

       นิวดันให้จิ๋วอิงหัวเตียงก่อนจะค่อยๆละเลงโลชั่นบนแขนของจิ๋วเบาๆตั้งแต่ตนแขนถึงฝ่ามือนิวยายมาทำกับแขนอีกข้างเหมือนกัน ก่อนที่จะย้ายมาละเลงที่ขาของจิ๋วเบาๆ ไล่ตั้งแจ่ต้นขาที่ขาวเนียนจนถึงข้องเท้า จิ๋วหลับตาลงเมื่อรับสัมผัสที่แผ่วเบาจากนิว นิวทาเสร็จก่อนที่จะนั่งมองจิ๋วที่นั่งหลับอิงหัวเตียง ใบหน้าอันเกลี้ยงเกา ปากกระจับหน้าประทับจูบลงอย่างแผ่วเบา จิ๋วลืมตาขึ้นเมื่อรู้สึกเมื่อยเห็นนิวนั่งจ้องเธออย่างกับจะกลืนกินจนต้องทำลายความเงียบ

           “เอ่อ นิว” จิ๋วเรียกนิวเบาๆ

           “ฮื้ม” นิวค่อยๆเขยิบเข้าไปหาจิ๋วแล้วจับผมทีปรกหน้าจิ๋วอยู่ไปทัดหู

           “นิว” จิ๋วกำลังจะพูดแต่นิวก็พูดประโยคหนึ่งขึ้นมาเสียก่อน

           “I want to kiss you” นิวพูดอย่างแผ่วเบาก่อนที่นิวจะประทับจูบลงอย่างแผ่วเบา เป็นจูบที่นิวไม่ได้ลุกล้ำเข้าไป นิวถอนจูบออก นิวมองตาจิ๋วแล้วจับคางจิ๋วให้เชิดขึ้นก่อนที่จะจูบลงไปอีครั้งแต่ครั้งนี้นิวได้ครอบครองลิ้นแสนหวานของจิ๋ว จิ๋วพยายามจะขัดขืนแต่ร่างกายกลับไม่ขยับซะอย่างงั้น ปล่อยให้นิวจูบจนพอใจ นิวเลื่อนจมูกลงมาที่ขอขาวระหงสูดกลิ่นหอมกรุ่นจนเต็มปอด ตอนนี้จิ๋วก็ห้ามอารมณ์ของเธอไม่ได้เช่นกัน นิวเลื่อนมือแกะกระดุมของจิ๋วออกอย่างชำนาญ เลื่อนถอดเสื้อออกเชิ้ตออก ตามมาด้วยสายบรา มือของนิวเริ่มลูบไล้เอวคอดของจิ๋วอย่างอยู่ไม่สุข นิวกดจูบลงบนไหล่กลมกลึงมีกลิ่นครีมอาบน้ำหน่อยๆ มือของนิวจับจิ๋วขนันเข่าขึ้นก่อนจะค่อยๆลูบไล้มาถึงต้นขาเนียน นิวจูบจิ๋วอีกครั้งก่อนที่จะเริ่มนำมือลูบต้นขาขาวไปปลดกางเกงของจิ๋ว จิ๋วผลักไหล่นิวเบาๆเพื่อให้นิวหยุดการกระทำ นิวหยุดลงหลับตาข่มสติตัวเองเหมือนกับจิ๋ว นิวจรดหน้าผากของตัวเองลงบนส่วนเดียวกันกับจิ๋ว ทั้งห้องมีแต่เสียงหายใจหอบถี่ข่มสติอารมณ์อย่างยากลำบาก

           “อย่านะนิว เรา..เราเป็นเพื่อนกัน เราทำแบบนี้ไม่ได้นะ” จิ๋วเอ่ยเบาๆ

           “ขอโทษนะ นิวห้ามหัวใจตัวเองไม่ได้จริงๆ จิ๋วนอนเถอะ เดี๋ยวนิวจะไปนอนห้องแม่” นิวค่อยๆเขยิบออกมา

           “ทำไมล่ะ นอนด้วยกันนี่แหละ จิ๋วไม่ได้โกรธนิวนะ” จิ๋วจับแขนนิวไว้

           “ถ้าหากว่านิวนอนที่นี่ นิวก็อาจจะห้ามใจตัวเองไม่ไหวอีก” นิวหยิบหมอนและผ้าห่มออกจากห้องไป

     จิ๋วมองตามหลังนิว ใจนึงก็อยากจะรั้งนิวให้นอนด้วย อีกใจนึงก็บอกว่านิวทำแบบนี้แหละถูกแล้ว นิวค่อยๆเดินลงมาข้างล่าง เธอเดินผ่านห้องของแม่ไป นิววางหมอนและผ้าห่มไว้บนเก้าอี้ไม้ตัวยาวที่นอนได้ เธอไม่อยากไปกวนแม่ของเธอ

           “เธอคงรกพี่เอี๊ยงมากสินะจิ๋ว” นิวพึมพำกับตัวเอง น้ำตาที่ไม่รู้ว่ามันไหลออกมาตอนไหนก็ไหลอาบแก้มนิว นิวค่อยๆหลับตาลงแล้วหลับไปพร้อมกับคราบน้ำตา

     
    เหมือนnjเลยเนอะๆ ถ้าผู้หญิงอีกคนผมสั้นนะ ใช่เลยล่ะรีดว่ามะ

    ปล.ไปขโมยรูปมาอิอิ

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×