ฉันรักเธอ

ลำดับตอนที่ #11 : ตัวช่วย (1)

                โอยยย ตั้งแต่อีตาพี่เอี๊ยงมานะ จิ๋วก็ไม่มาอยู่กับฉันเลยอ่ะ อยู่แต่กับอีตาพี่เอี๊ยง นั่นๆ ป้อนขนมให้กันด้วยอ่ะ ที่ฉันไม่เห็นจะป้อนมั่งเลย นั่นจิ๋วกอดแขนอีตาพี่เอี๊ยงด้วย เอ้า!!! ซบกันเข้าไป เห็นหัวฉันบ้างไหมเนี่ย!!! นี่ฉันคิดถูกหรือคิดผิดที่มาเที่ยวเชียงใหม่เนี่ย!!! ว่าจะมาพักผ่อนกับจิ๋วสองคน ไหงอีตานี่ต้องตามมาด้วยอ่ะ ปวดหัวละฉัน!!!
                นิวนั่งกอดอกมองดูจิ๋วกับพี่เอี๊ยงสวีทหวานกันอย่างไม่พอใจ เพราะตั้งแต่เอี๊ยงเข้ามา จิ๋วก็แทบจะไม่ได้อยู่กับเธอเลย พ่อแม่และพี่หนุ่มยืนมองอาการของนิวอยู่ห่างๆ  “พ่อ งานนี้แม่ว่า นิวเจอก้างชิ้นโตแล้วล่ะ” แม่หันมาคุยกับพ่อ “พ่อก็ว่างั้นแหละ เฮ้อ ไอนิวเอ้ย!!” พ่อถอดหายใจเฮือกใหญ่ “ผมว่านะ เราต้องทำอะไรสักอย่างแล้วล่ะ” พี่หนุ่มเอ่ยขึ้น “ทำอะไรล่ะ ตาหนุ่ม” พ่อหันมาหาลูกชายพร้อมกับแม่ “คืองี้ครับ ผมว่า……” พ่อแม่ฟังแผนที่ลูกชายวางไว้ให้อย่างใจจดใจจ่อ                                                                                                             นิวยังคงนั่งกอดอกดูจิ๋วและพี่เอี๊ยงสวีทกัน จนเธอต้องทำอะไรสักอย่างให้ทั้งสองหยุดสวีทกันสักที “อีตา..เอ่อ… พี่เอี๊ยงคะ มาที่นี่ได้ไงเนี่ย” นิวถามพี่เอี๊ยง  “อ่อ พอดีพี่มาดูงานที่เชียงใหม่พอดีน่ะ ก็เลยแวะมาหาจิ๋ว” เอี๊ยงพูดแล้วยิ้มให้จิ๋ว นี่นายคุยกับฉันอยู่รึเปล่า!!!  “แล้วพี่เอี๊ยงรู้ได้ยังไงคะ ว่าจิ๋วอยู่ที่นี่” นิวยังคงถามต่อ ส่วนจิ๋วก็นั่งทำตาปริบๆ เริ่มรับรู้ถึงอะไรบางอย่างที่เริ่มไม่ปกติ “คือ พี่ไปหาจิ๋วที่บ้านแม่ของจิ๋วแล้ว แล้วแม่ของจิ๋วเค้าก็บอกพี่ว่าจิ๋วอยู่บ้านนิว พี่เลยมาหาที่นี่ไง” เอี๊ยงยังคงทำตาหวานใส่จิ๋ว จนนิวรู้สึกอยากจะอวก จิ๋วได้แต่ยิ้มหน้าแหยให้เอี๊ยง ฉัน..ทำตัว…ม..ไม่ถูกกันเลยที่เดียว0-0 “แหม่มม มันช่างบังเอิญจริงๆเลยนะคะ ที่พี่เอี๊ยงมาดูงานที่เชียงใหม่ พอดิบ พอดี๊เลย” นิวทำเสียงสูงแกมประชด ทำให้เอี๊ยงหันมามองหน้านิว “พี่ว่ามันอาจจะไม่ใช่เรื่องบังเอิญก็ได้นะ พี่ว่าเป็นเรื่องของพรหมลิขิตล่ะ” เอี๊ยงจ้องตานิวเมื่อรู้สึกเคืองๆ “แหวะ เลี่ยน อยากจะอวก” นิวทำท่าจะอวก “อ่าว น้องนิว…” เอี๊ยงพูดอย่างไม่พอใจ จนจิ๋วรู้สึกว่าถ้าสองคนนี้ยังคงสนทนากันอยู่ จะเกิดสงครามกันแน่ๆ จิ๋วจึงรีบห้ามเสียก่อน “เอ่อ หยุดค่ะ หยุดเถียงกันได้แล้ว นิว!!ไปกับจิ๋ว!!” จิ๋วหยุดการสนทนาลงแล้วดึงแขนนิวให้เดินตามไปในครัว “นิว!! ทำไมหาเรื่องพี่เอี๊ยงแบบนั้นล่ะ!!! ฮึ!!” จิ๋วถามนิวอย่างไม่พอใจ “ก็นิวอยากจะอวกจริงๆนี่” นิวกอดอกแล้วขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ “นิว นิสัยไม่ดีเลยนะ! ไม่ต้องมายุ่งเลย” จิ๋วพูดอย่างไม่พอใจ “ก็ได้ ชิ!!” นิวเดินออกจากห้องครัวพร้อมกับสีหน้าที่หงุดหงิด หันมอหน้าเอี๊ยงแว๊บเดียวแล้วเดินไปนั่งกับพ่อที่ซ่มโทรศัพท์อยู่ จิ๋วมองตามนิวแล้วกลับมานั่งกับเอี๊ยงตามเดิม                                                                         
                          “ไม่เป็นไรนิว พ่อเรียกตัวช่วยมาแล้ว” พ่อพูดขึ้น ทำให้นิวสงสัย “ตัวช่วยอะไรอ่ะพ่อ?” นิวยิ่งสงสัยเข้าไปใหญ่ “เดี๋ยวก็รู้” พ่อพูด “อ่าว แล้วแม่กับพี่หนุ่มไปไหนอ่ะพ่อ” นิวถามเนื่องจากเธฮหันมองดูรอบรๆก็ยังไม่เห็นแม่และพี่ชายของเธอเลย “เดี๋ยวก็รู้ อิอิ” พ่อตอบคำเดิม “อะไรวะ?” นิวยกมือขึ้นเกาหัวตัวเอง และหันกลับไปมองจิ๋วกับเอี๊ญงที่ยังคงนั่งคุยกันมุ้งมิ้งอยู่อย่างนั้น ไม่นานแม่และพี่หนุ่มก็ก้าวเข้ามาในบ้านพร้อมกับตัวช่วย “นิวคะ” เสียงหญิงสาวที่เพิ่งมาพร้อมกับแม่และพี่หนุ่มกล่าวทักนิว ทำให้นิวละสายตาจากจิ๋วและเอี๊ยงมองตามเสียงนั้น “อ้าว พิมพ์!! ไม่ได้เจอกันตั้งนาน เค้าคิดถึงตัวจังเลย” นิวลุกขึ้นไปกอดพิมพ์อย่างแนบแน่น ทำให้จิ๋วที่นั่งคุยอยู่กับเอี๊ยงหันไปมองนิวอย่างสงสัย ผู้หญิงคนนั้น เป็นใครกัน? ทำไมนิวถึงต้องกอด ทำไมถึงต้องใช้คำว่า ‘เค้า’ กับ ‘ตัวเอง’? คำถามมากมายวิ่งแล่นเข้าสมองของจิ๋วทันที คิ้วเริ่มขมวด สีหน้าเริ่มไม่พอใจ จนเอี๊ยงสังเกตได้ “จิ๋ว เป็นอะไรรึเปล่า” เอี๊ยงสะกิดจิ๋วเบาๆ “เอ่อ ปะ เปล่าค่ะ” จิ๋วละสายตาจากนิวหันมามองเอี๊ยง แต่ก็มิวายที่จะหันไปมองนิวอยู่ดี นิวคลายอ้อมกอดออกจากพิมพ์ “ตัวมาได้ยังไงอ่ะ” นิวจับมือของพิมพ์ไว้ “ก็แม่ตัวอ่ะ บอกว่านิวอยู่ที่บ้าน เค้าก็เลยอยากมาหา ทำไม ตัวไม่อยากให้เค้ามาหาใช่มั้ย!!” พิมพ์พูดอย่างงอนๆ “เฮ้ย เปล่าๆ ตัวมาก็ดีเลย ไปนั่งเล่นบนห้องนิวกัน ป่ะๆ” นิวพูดแล้วจูงมือพิมพ์เพื่อที่จะขึ้นไปบนห้อง พิมพ์คลายมืออกแล้วคล้องแขนนิวไว้แทน “ไม่อยากจับมืออ่ะ ชอบคล้องแขนมากกว่า” พิมพ์พูดอย่างออดอ้อน “ค่ะ คล้องก็คล้อง” นิวยิ้มหวานให้พิมพ์ พิมพ์ยิ้มแล้วหอมแก้มนิวเบาๆ “ขอบคุณค่ะ” นิวยีผมพิมพ์เบาๆแล้วเดินขึ้นห้องไป แทบจะไม่มองจิ๋วเลย นั่นทำให้จิ๋วไม่พอใจ
                         “พี่เอี๊ยงคะ เดี๋ยวจิ๋วมานะ” จิ๋วพูดแล้วลุกขึ้นเดินไปหาแม่ของนิวทันที “แม่คะ เอ่อ ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครคะ” จิ๋วถามด้วยความข้องใจ “อ่อ แฟนเก่านิวล่ะ สมัยตอนเรียนมหาลัยแหละลูก” แม่ของนิวพูด ใช่ สาวสวยที่ตัวพอๆกับนิว ขาว จมูกโด่ง ปากกระจับ หน้าอกใหญ่แบบนั้น คงเข้าตานิวหน้าดู แต่แฟนเก่าแล้วทำไมต้องหอมแก้มกันด้วยล่ะ? จิ๋วยืนคิดแล้วขมวดคิ้ว แม่และพี่หนุ่มเดินไปหาพ่อที่นั่งอยู่ “แม่ว่านะ ตัวช่วยครั้งนี้เริ่มเห็นผลแล้วล่ะ” แม่พูดกับพ่อและลูกชาย “ไอนิวเอ้ย เกิดสงครามแน่ๆละ ฮ่าๆ” พี่หนุ่มพูดและหัวเราะเบาๆ 

                                              แฟนเก่านิวมาทำไมอ่ะ!!!!

 
ปล.ช่วงนี้ไรท์ไม่ค่อยว่าง อาจจะไม่ค่อยได้เข้ามาอัพนะคะ แต่ไรท์ก็จะพยายามมาอัพให้น้าาา