คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เนื้อเรื่องย่อ : เดอะ กามนิต สตอรี่ว์ (Rewrite)
เนื้อเรื่องย่อ กามนิต(ภาคพื้นดิน)
Biw TigerPisces สรุป
บทที่1 เป็นบทแพล่มพรรณนาความสวยเลิศบรรเจิดสุดในสามโลกของสภาพภูมิประเทศ อย่าใส่ใจ ไม่มีอะไรสลักสำคัญ
บทที่2
เริ่ม ที่พระภิกษุรูปหนึ่ง และจากรูปการแบบนี้เดาได้ทันทีว่าเป็น พระพุทธเจ้า ได้เสด็จเข้าไปขอจำวัดที่ร้านปั้นหม้อแห่งหนึ่ง ประจวบเหมาะว่ามีแขกขอพักอยู่ในนั้นเช่นกัน ท่านมิรังเกียจสามารถเข้าไปประทับได้ตามสะดวก และนั่นทำให้พบกับกามนิตยอดชายจะไปค้าข่ายที่โก๊สัมพรีว์ กามนิตก็คุยทักทาย สนทนากันตามปกติ โดยที่ไม่รู้ว่าคนตรงหน้าคือผู้ใด ก่อนที่กามนิจจะแสลนโม้ฟ่อแตกว่าทำไมถึงออกมาแสวงบุญแบบนี้ ทำให้เราต้องเริ่มย้อนดูอดีตกามนิต
(เริ่มย้อนอดีต…)
บทที่3
ตัวละครที่เปิด : บิดากามนิต , คณะราชทูต
เนื้อเรื่อง : กามนิตเป็นคนกรุง อุชเชนี ลูกมหาเศรษฐี เพอร์เฟ็คแมน เก่งทุกอย่าง ทำอะไรก็เริ่ด เจิด วันหนึ่งอยากหาประสบการณ์ใหม่ๆ พ่อเลยส่งให้กามนิตติดสอยห้อยตามคณะราชทูตจากในวังไปค้าขายที่กรุงโกสัมพี เหตุที่เพิ่งจะให้ไปเพราะตามทางโจรชุม ไปกับคณะในวังยังไงก็ปลอดภัยแน่
บทนี้ไม่มีอะไร แค่กามนิตเห็นปลายฟ้า แล้วอุทานออกมาว่า สวยยยยยยยยย สวยยยยยย สวยยยยยย โอเค มีแค่นี้ พอ
บทที่4
ตัวละครที่เปิด : โสมทัตต์ , วาสิฎฐี , สาตาเคียร
เนื้อเรื่อง : เมื่อไปถึงกรุงโกสัมพี ตามสเต็ปเพอร์เฟ็กแมน ขายของได้เสร็จไวทันใจ ขายของเสร็จก็ว่างซะนี่ โสมทัตต์เพื่อนเลิฟเลยชวนไปเที่ยวผับบาร์อาร์โก เอ้ย ไปแสวงหาความสำราญ ดูการละเล่นทั่วไป ก็พบกับการแสดงเดาะคลี(จินตนาการเอาเองว่าเดาะยังไง แต่ที่แน่ๆ พวกนางต้องแดนซ์ยั่วเป็นหนึ่งในปัจจัยเจ้าค่ะ) ทำให้พบกับ วาสิฏฐี ดั่งศรรักปักอกกลางดวงใจ กามนิตตกหลุมรักนางคนนี้อย่างจัง เกิดเปรี้ยวTeenไปแย่งลูกคลีมาแบบไม่ลืมหูลืมตา ติดที่ว่าตอนแย่งลูกคลีมาดันไปกระตุกหนวดเสือ เผลอผลักสาตาเคียร โคตรลูกเจ้าพ่อมาเฟียเข้าให้ จนกลายเป็นแค้นฝังลึก ส่วนเรื่องนางที่รัก ลงท้ายคืนนั้นก็ไม่ทราบว่านางเป็นผู้ใด เลยได้แต่ระบาย..ระบายอารมณ์ผ่านการวาดรูปออกมา เข้าแก๊ปว่า ยาม ดึก ข้านั้นเปลี่ยวหนักคิดถึงยอดรักที่งามวิไล ข้าต้องระบายทันใด ลุกขึ้นมา วาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด วาดเป็นรูปเลยจ้า เฮ้!
บทที่5
ตัวละครที่เปิด : เมทินี
เนื้อเรื่อง : โสม ทัตต์มาเห็นว่ากระดาษในบ้านหายไป นึกเอะใจไปดูแล้วเจอเพื่อนกำลังนั่งอินเลิฟ เลยจัดการเป็นพ่อสื่อ เพราะเมทินี ภรรเมียของตนเป็นญาติผู้พี่ของวาสิฏฐี เลยอาสาบอกจะเอารูปสื่อรักไปให้ หากกามนิตลีลา จักโชว์ความโรแมนติกจิกๆ เลยทำกลอนมหาวงกตใส่ไปทดสอบไอคิวของนังวา แล้ววาฯ(ชื่อพิมพ์ยาก เอาแค่นี้ละกัน)ผู้ไอคิวเกิน180 ก็ ส่งกลอนแบบเดียวกันกลับมา (สงสารคนอ่านบ้างเหอะ ตรูขอร้อง) ทำให้กามนิตยิ่งปลื้มว่าว่าที่ภรรเมียชาญฉลาดแท้ พร้อมฝากเมทินีมานัดไปเจอที่ลานอโศกในวันถัดไป
กามนิตจึงรีบไปเคลียร์คิวเดบิวต์กับคณะราชทูตว่าจะให้ยืดเวลากลับไปนิดดดด มีธุระนิดหน่อยนฮัฟ และนั่น เป็นจุดเริ่มที่ทำให้คณะราชทูตเหม็นขี้หน้าไอ่นี่ขึ้นมาตุๆ
ช่างปะไร ก็คนมันกำลังอินเลิฟอ่ะนะ แม่นางสวยบาดสวยขาดขนาดนี้ใครจักทนไหว!
บทที่6
ตัวละครที่เปิด : วาสิฏฐี , เมทินี (Full ver.)
เนื้อเรื่อง : แล้วทั้งคู่ก็ได้พบกัน ทันใดก็มั่นใจว่านี่แหละคือรักแท้ส์ สเต็ปเรื่องกระชับดำเนินไว(เฉพาะฉากแบบนี้) ทั้งสองเข้ามาจับ มาจูบ มาลูบ… มาคลำ มาขยำ ขยี้ มาอี๋ มาอ๋อ แล้วเขาก็พลอดรักกันปายยยยย (ต๊าย ไวเกิ๊น) อีกทั้งเปิดเดอะมิวสิคคัลบรรยายรักขึ้นมาซะขัณฑสกรยังมิอาจทัดทาน (และคนอ่านก็พลิกข้ามด้วยความว่องไว)
วลีเด็ด : แน่นอนว่าเฮียโสมทัตต์เพื่อนยากกามนิตย่อมเข้าไปแซวอีคู่รักที่จ้องตากันก็รัก ปานจะรับประทานแทนกันได้ ว่าตอนนี้โลกของเป็นสีชมพูว์(ทำเสียงพี่ตูน)แล้วกระมัง หากวาสิฏฐีบทนี้สวยเป็นพิเศษ เลยตอบกลับไปว่า
ความรักในรูปแบบของตนเองต้องเป็นสีดำนิฬกาลดั่งพระศอของพระศิวะ ที่ยอมกล้ำกลืนพิษของโลกเข้าไปเพื่อปกป้องโลกไว้ เพราะนั่นคือความรักที่แม้จะขื่นขมระทมทุกข์ก็จะฟันฝ่าไปด้วยกัน ความรักจักเพิ่มพูนมากขึ้น มากกว่าความรักสีสวยประเดี๋ยวประด๋าวแบบชาวบ้าน ก็…จบบทแบบตำแหน่งนางสาวศรีสยามตกเป็นของวาสิฏฐีไปสวยๆ…
บทที่7
ตัวละครที่เปิด : แก๊งมาเฟียสาตาเคียร
เนื้อเรื่อง : ขอบัญญัติว่าบทนี้คงเป็นบทเอาคืนของสาตาเคียรจากควาแค้นเก่าที่ไอ้กามนิตบังอาจมาผลักข้าในวันงาน
ในช่วงที่กามนิตกำลังเริงร่า ไปเลื่อนเวลากลับเรื่อยๆ เพื่อให้ได้ไปหานังวาฯ ทุกวันๆ อยู่นั้น ตอนที่พลอดรักกันเสร็จแล้ว ปีนเขากลับจากลานอโศกก็ถูกสาตาเคียรยกแก๊งมาเฟียมารุม กามนิตกับโสมทัตต์โชว์เมพดุจพระเอกละครไทย รอดกลับมาได้แต่ก็พรุนไปหลายแผล ต้องนอนพักฟื้นยาว
ซึ่งคณะราชทูตแทบจะกลายเป็นนิวจิ๋วร้องว่า : ให้ชั้นรอว์ แล้วได้อัลล้ายยยยยย >>> ลงท้ายคือ คณะราชทูตก็สะบัดตูดเดินทางกลับไปก่อน อยากจะอยู่ถ่วงเวลาก็อยู่ไปคนเดียวเถอะไป๊ เชอะ
แต่กามนิตยังมิวาย ส่งจดหมายพลอดรักหักสวาทหากันมิขาด(ภาระอยู่ที่ใคร เมทินีเองค่ะ ต้องคอยแวะเทียวไปเทียวมา) กระทั่งใกล้หายดี ก็แสลนออกไปแอบเจอะเจอกันตามเสต็ปด้วยท่าทีกระอักกระอ่วน ไร้จุดยืน ช่างน่าสงสาร น่าเห็นใจ… ทำได้อย่างมากเพียงนัดกันแค่จะไปเจอกันที่วิหารโบราณของพระกฤษณะเพียงเท่านั้น
บทที่8
เนื้อเรื่อง : โสมทัตต์กับเมทินีทำทีว่าจะไปนั่งให้แม่หมอยิปซี เอิ่ม นักพยากรณ์ตรงนั้นทำนายทายทักกันตามปกติ แล้วให้กามนิตกับวาสิฏฐีเนียนเป็นคนใช้ของทั้งสองฝ่ายติดสอยห้อยตามมา ก็จะได้มาเจอกัน เท่านั้นแหละ ทั้งสองวิ่งเข้าโผหากัน ร่ำร้องอี๋อ๋อกันตามเสต็ป
วลีเด็ด : ไหนๆ ก็ไหนๆ นังวาเห็นว่าจะไม่ได้เจอเดอะบอยเฟรนด์อีกนาน เลยจับมือมอบศักดิ์ปฏิญญาต่อหน้าทิศที่หันไปทางพระแม่คงคา ว่าหากชาตินี้มิได้เจอกัน ก็จะไปรอพบเสวยสุขด้วยกันที่สวรรค์ชั้นฟ้าดาวดึงส์ (อิชั้นรู้ละว่าวลีที่จะไปเจอกันที่ทางช้างเผือก มีแรงบันดาลใจมาจากอะไร…) โอวววว โรแมนติกเกิ๊น
บทที่9
ตัวละครที่เปิด : แก๊งโจรมหากาฬ หัวหน้าคือ องคุลีมาล , โกลิต คนใช้สนิทของกามนิต , วาชศรพ
เนื้อเรื่อง : สืบเนื่องจากความลีลาของกามนิต ทำให้ราชทูตลั่นว่า จักมิทน แล้วแจ้นกลับไปก่อน รอบเดินทางขากลับก็เลยกลับแค่คารวานจากคณะตัวเองตามลำพัง ตกดึกก็ตามที่คาด ถูกแก๊งออฟเดอะโจรบุกเข้า แต่กามนิตโชว์เมพ จัดการฝ่ายโจรไปได้หลายคนเอาการ หารู้ไม่ว่า หัวหน้าคือองคุลีมาล ได้แค้นเคืองเป็นหนักหนาที่บังอาจทำลายกำลังพลตนเองไป จึงฆ่าฝ่ายกามนิตกลับหมด เหลือแต่คนใช้คนสนิทกับกามนิตเป็นดูโอ้โฟร์มดนิวจิ๋ว
ตามหลักของโจรแล้ว เนื่องจากจะฆ่าแล้วเอาทรัพย์ที่มีมันมิคุ้ม เลยเลือกจะจับให้เหลือสองคน แล้วทำแบบฮันเซลกับเกรเทลคือ ปล่อยเกรเทลไป ให้เอาหาเงินมาไถ่ฮันเซลที่ถูกขังภายในเวลาที่กำหนด (พูดง่ายๆ ถ้าคนที่ได้รับการปล่อยตัว แล้วเกิดทรยศขึ้นมา คนที่จับเป็นตัวประกันก็โดนเชือด) คนใช้ของกามนิตถูกปล่อยตัวไป ทำให้กามนิตได้มาอยู่รอเป็นสมาชิกในแก๊งโจรไปหลายวันโข
นี่เอง คือจุดเริ่มต้นของความจิ้นไร้ศักดินาพรมแดน ระหว่างกามนิตกับวาชศรพโอปป้า!!
กามนิตกับวาชศรพเห็นคราวแรกก็ปิ๊ง เอ้ย ถูกชะตาฟ้าลิขิตซึ่งกันและกัน ครั้นโจรคนอื่นจะทำร้ายกามนิต วาชศรพโอปป้าก็ได้ออกตัวปกป้องยิ่งกว่าคุณประจักษ์กับวนิดา แอร๊ยยยย พร้อมอาสาเป็นพี่เลี้ยง คอยฝึกงานการเป็นโจร(?)แนะนำให้กามนิตเป็นอย่างดี เอ…เพื่ออะไรกันหนอ…? ตอบไม่ยาก….
ด้วยเหตุผลแค่ว่า …กามนิตน่าเกิดใต้ดาวโจร ต้องเป็นโจรที่ยิ่งหญ่ายแน่ๆ ข้าเลยปกป้อง…ก็เท่านั้นเอ๊ง!!
(แถวบ้านเรียก ซึน เจ้าค่ะ)
บทที่10
เนื้อเรื่อง : บทนี้เป็นบทที่อ่านยากที่สุดในสามโลกา ท้าวความความถึงหลักแนวคิดของสมาคมมหาโจรว่ามีหลักถืออย่างไร สรุปง่ายๆ พวกโจรคิดว่า
มนุษย์ เป็นเพียงภาพมายาที่เทพสร้างขึ้นให้วนเวียนไปเรื่อย ตายไปก็เกิดใหม่ วนลูปไป ไม่ต่างจากสัตว์ในระบบปศุสัตว์ มันสิทำกรรมมาเองแล้วพวกโจรอย่างเราก็คือผู้จัดการ ดังนั้น ฆ่าคนก็ไม่ใช่เรื่องผิด นรกเหรอ อย่ามาหลอกให้กลัวกันซะให้ยากส์
บทที่11
เนื้อเรื่อง : ยังอยู่ในระยะการอวยระหว่าง กามนิต กับวาชศรพโอปป้า เพราะใกล้วันที่จะครบเวลาในการหาสินมาไถ่เต็มที กามนิตที่กลัวตัวสั่นหวั่นไหว วาชศรพไม่รอช้า เข้ามาปลอบโยน… เป่า กระหม่อมอีกหนหนึ่ง (ไม่ลืมเป่าหูว่าจะรอดแล้วเป็นมหาโจรอีกกำลัง) แต่ไม่ต้องรอนาน คนใช้ผู้ภักดีปรากฏตัว มอบเงินค่าไถ่ ยังดีที่โจรยังรักษาสัตย์ ปล่อยตัวกามนิตให้รอดปลอดภัยกลับไป
นอกเรื่องนิด…. แฉ บทอวยที่สุดของกามนิตกับวาชศรพโอปป้า
‘กามนิตได้ล่ำลาวาชศรพอย่างฉันชอบพอรักใคร่กัน วาชศรพมีอาการข่มความอาลัยไว้’ แน่ะ!!
หากเมื่อกามนิตกลับไปแล้ว ก็ได้ทราบข่าวว่า สาตาเคียรยอดมาเฟียปราบแก๊งจอมโจรได้ราบคาบ โอ้ไม่นะ… วาชศรพได้จากไปเสียแล้ว แต่กามนิตก็ทำลืม รีบแจ้นกลับไปหานังวาทันทีทันใดเพราะไปต้องเกรงว่าจะเจอโจรปล้นอีกต่อไปแล้ว
ทุกอย่าง ดูจะราบรื่น แม้จะจราจรติดขัดเพราะติดขบวนแห่งานแต่งของสาตาเคียร อริศัตรูความรักเก่า แต่กามนิตก็ทำฟู่ฟ่าว่าจะได้เจอคนรักเลยใจเย็นรอได้
แต่ก็เมื่อตบะแตกทันที เมื่อเห็นเจ้าสาวในขบวนนั่นคือ วาสิฏฐี…
บทที่12 กามนิตเฮิร์ทเป็นนะขอบอก
เนื้อเรื่อง : กามนิตพร่ำพรู โทรไปหาพี่อ้อยพี่ฉอดได้ไม่ถึงหน้าเรื่องวาสิฏฐีโดนสาตาเคียรปาดหน้าเค้ก แป๊บๆ แว้บๆ ไม่กี่หน้าก็หายเฮิร์ท หันไประลึกถึงสามี เอ้ย เพื่อนจิ้น เอ้ย เพื่อนยากตอนอยู่ในกองโจรแทน ก็เลยรีบไปเบิ่งดูศพของวารชศรพ ที่ตอนนี้แห้งกรังปักคาตรงที่เสียบลงทัณฑ์ กามนิตก็ยิ่งเสียใจหนักกว่าเดิม ตามว่า อนิจจา เสียทั้งเมีย เสียทั้งผั..เอ้ย เพื่อนไปในคราวเดียวกัน…
ดูสิ… กามนิตช่างยุติธรรม เรื่องของวาสิฏฐียอดรัก เฮิร์ทแค่ไม่กี่หน้า แต่พอเห็นศพของวาชศรพ อังศุมานิต ก็กระวีกระวาดไปถามหาโกโบศรพว่า ทำไมถึงมาเป็นแบบนี้ โดนจับยังไง บลาๆๆๆ ผิดกับเรื่องวาสิฏฐี ไม่ถามไถ่อะไรเพิ่มเติมเลยสักนิด…
ด้วยความที่เฮิร์ทจัดเกินกว่าพี่อ้อยพี่ฉอดจะเยียวยา กามนิตจึงประชดชีวิตเดินฝ่าหิมะ เอิ่ม ไม่มีนี่หว่า เอาเหอะ ไปตรงกลางถนนอีกรอบ ด้วยความอยากทำให้คำสั่งเสียของวาชศรพเป็นจริง จึงนึกในใจลั่นว่าอยากให้โจรมาอีกรอบ รอบนี้จะเข้าไปเป็นมหาโจรตามที่สามี… เอ้ย วาชศรพเคยกล่าวไว้ว่า กามนิตน่ะมีแววเป็นโจรนะเออ ให้มันรู้แล้วรู้รอด
แต่จบที่ไม่มีใครมา… ก็เลยเดินคอตกกลับเมืองตัวเองไป
บทที่13 ม.สระเอีย เมีย คนแรก
ตัวละครที่เปิด : เมียหลวง
เนื้อเรื่อง : กามนิตกลับมาแสวงทางโลกเต็มที่ ค้าขายให้มั่งมีที่สุดในเมือง ยามว่างก็ระเริงกับการละเล่นรวมถึงนารีเต็มพิกัด อยู่ๆ บิดาก็มาเลียบๆ เคียงๆ ว่า ตอนนี้ถึงวัยของการออกเรือนตามหลักของพราหมณ์แล้ว เดี๋ยวพ่อหาผู้หญิงมาตบแต่งให้นะ กามนิตก็ไม่ว่าอะไร ตกลงเออออไปงั้นๆ แล้วก็แต่งงานมีเมีย มีลูกสาวถึง 2 คน
บทที่14 ม.สระเอีย เมีย คนสอง
ตัวละครที่เปิด : เมียรอง
เนื้อเรื่อง : ปัญหายังมีอยู่ตรงที่ว่า เมียคนแรกมีบุตรชายให้มิได้ พ่อกามนิตยิ่งกระวนกระวายว่าจะไม่เป็นการดี ต้องหาหญิงที่มีลักษณะว่าจะมีบุตรชายได้โดยเร็ว และเข้าพิธียุ่งยากกว่าเดิม แต่ก็คุ้มที่ได้บุตรชาย1คน สมใจอยาก แต่ทุกอย่างก็ยังไม่ราบรื่น เมียหลวงก็เชิดคอว่ามาก่อน ส่วนเมียรองก็เชิดคอกลับ ว่าตรูมีลูกชายให้ได้ หล่อนล่ะมีดีอะไร ก็เลยตบตีหน้ากระทรวงแรงเงาอัพขึ้นYoutubeทุกคืนวัน กามนิตปวดเฮ้ด…
บทที่15 - 16
ตัวละครที่เปิด : องคุลีมาล(ภาคภิกษุ)
เนื้อเรื่อง : วันหนึ่ง เมียทั้งสองเกิดสามัคคีกันไปด่าคนที่มาเยือนถึงหน้าบ้าน นั่นคือภิกษุคนหนึ่งที่มาขอบิณฑบาต ครั้นกามนิตไปพบก็แทบตกใจสิ้นไม่ประสมดีกระวีกระวาดหาเซียงเพียวอิ๊ว ภิกษุรูปนั้นจำได้แม่นว่าองคุลีมาลชัวร์ๆ แต่ก็ข่มความตื่นเต้ลล์ไว้ รีบเข้าไปจัดหาภัตตาหารมาให้
แต่พอออกมา…ภิกษุองคุลีมาลก็อันตราธานไปไหนแล้วก็มิทราบ…
กามนิตสติแตก จริงๆเจ้าค่ะ กามนิตสติแตกอย่างรุนแรง มโนเรื่องราวไปเองว่า องคุลีมาลที่รอดจากการประหาร ยังแค้นที่กามนิตตั้งแต่คดีที่บังอาจโชว์เมพจัดการลูกน้องไปหลายคน แล้วจะมาเอาคืนด้วยการปลอมตัวเข้ามาด้วยวิธีนี้ พอตกดึกค่อยยกขึ้นบุก เมียก็อยู่ ลูกก็มี บ้านก็หวง จึงโวยวายอพยพยิ่งกว่าหนีน้ำท่วมกันจ้าละหวั่น (เอิ่ม เขาบวชหาทางธรรมแล้วจริงๆ ก็ยังจะไประแวงเขาอยู่ได้เนอะ)
ถามว่าทำไมมันถึงสองบทมีแค่นี้ ก็เพราะหน้ากระดาษหมดไปกับบทที่สองเมียด่ากันแค่นั้นแล
บทที่17 กามนิต vs ตรรกะในจิตใจตัวเอง
เนื้อเรื่องย่อ : เมื่อ อพยพคนออกจากวอลโรสเข้าวอลมาเรีย ไม่ใช่ๆ คือ อพยพลูกเมียไปอยู่บ้านปู่เรียบร้อย กามนิตก็จัดค่ายกลตั้งพลกำลังไว้มากมาย แม้จะหนีหายไปหลายคน แต่ก็มากพอจะรับมือ ที่เหลือก็แค่วิตกรอว่าองคุลีมาลจะบุกมาเมื่อไหร่
ในความเงียบทำให้กามนิตนึกอะไรขึ้นมาได้
....ทุกวันนี้เขามีความสุขแล้วหรือ เพราะยิ่งมีทรัพย์มาก ยิ่งมั่งมีมาก ยิ่งมีครอบครัว ยิ่งหวงกลัวว่าจะเสียไป ยิ่งทุกข์หนักกว่าสมัยที่ยังไม่มีขนาดนี้
ฟีลอารมณ์ของกามนิตพลิกอีกรอบยิ่งกว่าคนเมนส์มา รอบนี้กามนิตตั้งตารอว่าเมื่อไหร่โจรจะมาถล่มบ้านให้มันวอด จะได้ไม่ต้องมีของให้หวงอีกต่อไป เอาเลย เอาเลยเซ่!!
สุดท้าย เมื่อโจรไม่มา กามนิตได้เลิกจะรอคอยความสุขที่โจรจะมอบให้ เลยตัดสินใจถือเพศออกแสวงบุญหาความสุขที่แท้จริงโดยฉับพลัน…
//คนอ่านกล่าว…เอ่อ กรูตามอารมณ์ไม่ทันจริงๆ…
บทที่18 - 19
เนื้อเรื่องย่อ : ย้อนกลับมาสมัยปัจจุบัน
พระพุทธเจ้าที่ทรงรับฟังมานาน จึงได้โปรดเทศนาธรรม เรื่องทางสายกลาง มรรคมีองค์แปด ต้นเหตุแห่งความทุกข์ และละสาเหตุแห่งความทุกข์
โดยที่กามนิตคิดว่าเป็นภิกษุทั่วไปมาเทศน์อยู่นั่นแหละ…
และพระพุทธเจ้าก็สรุปความเทศนาธรรมว่า ความสุขที่เจ้าตามหา ที่เห็นจะเป็นสุขที่สุดก็คือ การบำเพ็ญเพียร ไปสู่นิพพาน... (เพราะว่า ถ้าไม่เกิดมา ก็จะไม่รู้จักทุกข์สุข เรียกได้ว่า สุขที่แท้จริง เกิดจากการไม่มีทุกข์นั่นเอง)
บทที่20 นี่สินะ บัวใต้น้ำ…
เนื้อเรื่องย่อ : กามนิตติสต์แตก โวยวายทันตาสรุปเป็นภาษาคนปกติว่า
‘ไม่ จริง หญิงไม่เชื่อ อัลไลกัน อุตส่าห์บำเพ็ญเพียรแทบประดาสิ้น แทนที่จะได้ไปเกิดเป็นพรหมเทวดาเสวยสุขตลอดกาล กลับดับสูญ ไม่เกิดมาอีกเนี่ยนะ อย่างนี้จะได้เป็นสุขยังไง คุณหลอกดาวส์ จริงสิ ได้ยินว่าจะมีพระพุทธเจ้าเสด็จมา ถึงเวลานั้นเราไปทูลถามหาวิธีให้พบความสุขที่แท้จริงดีฝ่ามานั่งคุยกับท่าน ที่ไม่เห็นจะได้ความอะไร’
อีนี่ก็ยังไม่รู้ต่อไปว่าคนที่เอ็งคุยตรงหน้า นั่นแลพระพุทธเจ้า เดอะไอด้อลที่เอ็งตามหา…
บทที่21 (ตอนจบ)
ตัวละครที่เปิด : พระสารีบุตร , พระอานนท์
เป้าหมายมีไว้พุ่งชน กระทิงแดง!!
เนื้อเรื่องย่อ : เช้ามา กามนิตติสต์แตกหนักขึ้น เมื่อได้ข่าวจากช่างปั้นหม้อว่า พระพุทธเจ้าจะเสด็จมาแถวนี้ ตรงป่ามะม่วงใกล้ๆ ไม่ต้องไปตามหาให้ไกล กามนิตไม่รอช้า รีบวิ่งกรีดกรายออกไป วิ่งชนเด็ก ชนคนแก่ เท่าไหร่ฮีไม่สน ในใจคิดแค่ว่า ถ้าได้เจอพระพุทธเจ้าก็จะเจอวิธีทำให้มีความสุขที่แท้จริงอย่างที่ปรารถนาไว้
ทัน ใดนั้นเอง วัวมาธาดอร์อิมพอร์ทนำเข้าจากสเปนก็พุ่งเข้าขวิดกามนิตติดคริติคัล ดาเมจขึ้น 25000!! ลอยคว้างกลางอากาศธาตุ กระแทกฝาบ้านอีกหนึ่งอักดาเมจขึ้นมากโข
ตูม…
กามนิต Hp/Lpเหลือ0 ยังเหลือเวลาอีกไม่มากระหว่างรอเกมโอเว่อร์ ลมหายใจของฮีรวยรินเพราะเสียเลือดมาก หากเจ้าตัวยังมิวาย จะขอเจอพระพุทธเจ้าให้ได้ ชาวบ้านก็รีบหอบไปถึงป่ามะม่วง แต่เจอแค่พระอานนท์กับพระสารีบุตร (ก็พระพุทธเจ้ายังเสด็จไล่หลังตามมาจากบ้านช่างปั้นหม้อเลยนะนาย…) พระสารีบุตรคอมเม้นท์ติดลบใส่กามนิตทันทีว่าอยากเจอพระพุทธเจ้าเพียงแค่เห็นเป็นพระพุทธรูปบูชา งมงายแตะแล้วจะมีความสุขทันที
พระอานนท์นั้นยังเมตตาสูง พยายามเปลี่ยนหัวข้อสนทนา คาดคะเนว่าตอนนี้พระพุทธเจ้าได้เพิ่งเสด็จออกจากบ้านช่างปั้นหมอ หรือว่า พ่อหนุ่มคนนี้จักได้ฟังพระธรรมเทศนาทั้งคืน โดยที่ไม่รู้เลยว่าคนตรงหน้าคือพระศาสดา
กามนิตได้ยินดังนั้นก็ถึงกับเงิบ…. เงิบหนักล่ะสิ…
จุดจบของกามนิตเพียงว่า ยกมือขึ้นชี้ฟ้า เห็นท้องฟ้าเป็นสายธารพระแม่คงคาที่เคยปฏิญญากับวาสิฏฐีไว้ กล่าวชื่อ วาสิฏฐีหนึ่งหน ก่อนจะสิ้นลมหายใจไป…
พระพุทธเจ้าได้มาปิดท้ายเรื่องแค่ว่า กามนิตยังเป็นผู้ที่ต้องการเพียงทางโลกถึงมากที่สุด ตอนนี้เขาก็จะได้พบกับจุดที่สุขที่สุดของทางโลกนั่นคือสวรรค์วิมานอากาศ เรียบร้อยแล้ว…
------------------------------------------
อันนี้เป็นแค่เนื้อเรื่องย่อนะจ๊ะ ไม่ได้มีบทวิเคราะห์มาให้ (เพราะเจ้าตัวก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะวิเคราะห์อะไร) อ่านตามนี้ไปก่อนละกันนะเทอว์
ความคิดเห็น