ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : วันนี้วันที่....
(ฮัลโหล วิน อยู่ไหนอ่ะ ตอนนี้ฉันอยู่รอนายอยู่เเอร์พอร์ทเเล้วน่ะ) ทุกๆวันนี้ของทุกปีเเคทต้องมารอชายหนุ่มที่สนามบินเพื่อที่จะพบหน้ากับเขา
(รู้เเล้วจ๋า รอที่คาเฟ่ ช็อป ล่ะกันน่ะ เดี๋ยวฉันเดินไปหาน่ะคร๊าบบบบ) วินเช่ตอบด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นสุดๆ เพราะปีนี้เป็นปีที่ 2 เเล้วที่เขาคบกันมา เเล้ะแถมปีนี้ เขาก็จะกลับมาอยู่ลอนดอน อย่างเต็มตัว
"เฮ้ !!! วินทางนี้" ในที่สุดก็ได้พบกันเเล้วสิน่ะ ทั้งสองเข้ากอดกันอย่างกลมดิ๊ก ไม่มีใครอยากผละออกจากกัน แต่เพราะอายสายตาผู้คนที่มองมาที่เขาทั้งคู่ บ้างก็มองว่า คู่นี้น่ารักจริงๆ
''ไปกันเถอะ เเคท ฉันมาที่นี้เเล้วน่ะ เธอต้องพาฉันเที่ยวน่ะ เอาให้ทั่วกว่าปีที่เเล้วเลยยย''
''55+ นายเนี่ยตื่นเต้นกับลอนดอนจริงๆเลยน่ะเนี่ยยย ไป เร็วๆสิวิน" ระหว่างทางที่เดินอยู่ นั้น วินเช่มองทางนู้นทีทางนี้ที ไปพบกับสาวลอนดอนมากมาย ตัวเขาเองน่ะ เจ้าพ่อเจ้าชู้เลยยย
"วิน..วิน...วินเช่ !!!!"
''ห้ะ.. หา ว่าไงครับที่ร๊ากก"
"เหม่อไรอยู่หรอ ?? มาดูนี่สิ" ตอนที่เเคทนั้นมองดูของน่ารักๆ อยู่ วินเช่ ก็มองสาวลอนดอนที่เดินผ่าน เเล้วยื้นนามบัตร จากนั้นเจ้าหล่อนก็เดินผ่าน ประจวบเหมาะพอดีกับตอนที่ เคทเงยหน้าขึ้นมาพอดี อะไรจะกะร่อนได้ขนาดนี้น่ะ
24.45 p.m
ณ โรงเเรม WW
"นี่วิน เรายังรักกันอยู่ใช่มั้ย ?? " เเคทถามวินด้วยความไม่มั่นใจเลยแม้เเต่น้อย
'' รักสิ เรายังรักกันอยู่ น่ะเเคท " เเล้ววินเช่ก็จูบเเคทด้วยสัมผัสที่อ่อนโยนแปรเปลี่ยนเป็นความร้อนเเรง จนชวนให้หลงไหล เมื่อวินเช่รากริมฝีปากไปบนตัวของเเคทอย่างช้าๆ ทุกๆอย่างเหมือนหยุดเคลื่อนไหว ในยายวิกาลเช่นนี้ คงไม่มีใครหยุดเขาทั้งสองไว้ได้อีกเเล้วล้ะ
(รู้เเล้วจ๋า รอที่คาเฟ่ ช็อป ล่ะกันน่ะ เดี๋ยวฉันเดินไปหาน่ะคร๊าบบบบ) วินเช่ตอบด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นสุดๆ เพราะปีนี้เป็นปีที่ 2 เเล้วที่เขาคบกันมา เเล้ะแถมปีนี้ เขาก็จะกลับมาอยู่ลอนดอน อย่างเต็มตัว
"เฮ้ !!! วินทางนี้" ในที่สุดก็ได้พบกันเเล้วสิน่ะ ทั้งสองเข้ากอดกันอย่างกลมดิ๊ก ไม่มีใครอยากผละออกจากกัน แต่เพราะอายสายตาผู้คนที่มองมาที่เขาทั้งคู่ บ้างก็มองว่า คู่นี้น่ารักจริงๆ
''ไปกันเถอะ เเคท ฉันมาที่นี้เเล้วน่ะ เธอต้องพาฉันเที่ยวน่ะ เอาให้ทั่วกว่าปีที่เเล้วเลยยย''
''55+ นายเนี่ยตื่นเต้นกับลอนดอนจริงๆเลยน่ะเนี่ยยย ไป เร็วๆสิวิน" ระหว่างทางที่เดินอยู่ นั้น วินเช่มองทางนู้นทีทางนี้ที ไปพบกับสาวลอนดอนมากมาย ตัวเขาเองน่ะ เจ้าพ่อเจ้าชู้เลยยย
"วิน..วิน...วินเช่ !!!!"
''ห้ะ.. หา ว่าไงครับที่ร๊ากก"
"เหม่อไรอยู่หรอ ?? มาดูนี่สิ" ตอนที่เเคทนั้นมองดูของน่ารักๆ อยู่ วินเช่ ก็มองสาวลอนดอนที่เดินผ่าน เเล้วยื้นนามบัตร จากนั้นเจ้าหล่อนก็เดินผ่าน ประจวบเหมาะพอดีกับตอนที่ เคทเงยหน้าขึ้นมาพอดี อะไรจะกะร่อนได้ขนาดนี้น่ะ
24.45 p.m
ณ โรงเเรม WW
"นี่วิน เรายังรักกันอยู่ใช่มั้ย ?? " เเคทถามวินด้วยความไม่มั่นใจเลยแม้เเต่น้อย
'' รักสิ เรายังรักกันอยู่ น่ะเเคท " เเล้ววินเช่ก็จูบเเคทด้วยสัมผัสที่อ่อนโยนแปรเปลี่ยนเป็นความร้อนเเรง จนชวนให้หลงไหล เมื่อวินเช่รากริมฝีปากไปบนตัวของเเคทอย่างช้าๆ ทุกๆอย่างเหมือนหยุดเคลื่อนไหว ในยายวิกาลเช่นนี้ คงไม่มีใครหยุดเขาทั้งสองไว้ได้อีกเเล้วล้ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น