รักนี้หวานมากป้ะ

ลำดับตอนที่ #6 : เรื่องสั้น {SoNeW 1}

>>NeW<<

ผมได้แต่มองดูคนที่เดินจูงมือกันผ่านไป ไม่ว่าจะชายหญิงหรือทอมหญิงและ...เกย์

ผมอยากบอกตามความจริงว่าผมอิจฉา ผมก็แค่อยากมีคนจูงมือบ้าง ตอนนี้ฝนเริ่มจะลงเม็ดแล้วแต่ผมก็ยังเดินช้าไปโดยไม่คิดอะไรมา การที่เราจะหาใครสักคนให้เคียงข้างเราทำไม่อยากยังงี้ล่ะ เท้าผมเริ่มจะออกตัววิ่งเมื่อฝนมันเริ่มจะตกมากขึ้นผมเข้ามาในศาลาที่เก่ามอซอก่อนจะปัดไรผมที่น้ำฝนมันเกาะ

“อ้าวมีคนอยู่ในนี้ด้วย”ผมได้ยินเสียงเอ่ยขึ้นก่อนจะเงยหน้ามองดูเห็นผู้ชายลักษณะออกบางๆหน่อย ดูหน้าตาแล้วน่ารักมากครับ ผมมองเขาอย่างสำรวจแล้วผู้ชายคนนั่นเข้ามาใกล้ผม ผมก็กระเถิบห่างนิดหน่อยก่อนจะกอดตัวเอง ทำไมมันหนาวยังงี้ว่ะเนี๊ยะ

“ฮัดเช้ย”เสียงผมจามเองแหละ สงสัยเป็นไข้หวัดซะแหละเฮ้อ...แล้วพรุ่งนี้จะทำงานรอดเปล่าว่ะเนี๊ยะ น่าจะพาร่มมาซักคันนึง

“อ่ะ”อยู่มือขาวของผู้ชายคนนั้นมันขอยื่นให้ผม

“อะไรของนาย”ผมตอบก่อนจะปัดมือมันออกไป

“ผ้าเช็ดหน้าไง เอาไปปิดปากน่ะดีแล้ว”มันบอกก่อนจะจับมือผมแล้วยัดผ้าเช็ดหน้าให้

“นายชื่อะไรหรอ เรานิวน่ะ”มันยิ้มให้ผม

“กูชื่อนิว”ผมบอกไปอย่างงั้น

“พูดกูเมิงก็ดีเหมือนกันแหะ”

“แล้วบ้านมึงอยู่ไหนอ่ะ”

“ทำไมกูต้องบอกมึงด้วย”ผมไม่รู้ว่าผมไปสนิทกับไอ่โซ่เมื่อไหร่แต่มันกลับทำให้ผมดีขึ้นยังไงไม่รู้สิ....ขนาดผมยังไม่รู้ตัวเองเลย

“จะไปส่งไง ผมซาแล้วเห็นไม่”มันใช่ไหล่สูงๆของมันผ่านแก้มผม

“เออๆ กูบอกก็ได้กูอยู่.........”

“เคๆเดี๋ยวกูไปส่งน่ะ”มันบอกแล้วมันก็ถอดเสื้อกันหนาวตัวใหญ่ก่อนจะคลุมให้ผมแล้วมันก็จับมือผมก่อนจะเดินนออกไปโดยที่เม็ดฝนก็ยังตกอยู่

หากโลกมันเป็นจักวาลที่กว้างใหญ่เมื่อไหรฉันจะเธอ แต่ตอนนี้ฉันสัมผัสและเจอเธอแล้ว

พบกันใหม่แล้วเราสองคนจะอยู่ด้วยกันน่ะ J