รักนี้หวานมากป้ะ

ลำดับตอนที่ #2 : [เฮียงอล]

>>>So<<<

ผมมองนิวที่เหมือนจะกลัวผมซะเหลือเกินแค่พูดจะจับกดแค่นี้อ่ะทำเป็นกลัว[แกไม่กลัวว่างั้น]ผมค่อยเอาหน้าไปใกล้นิวยิ่งเห็นว่ามันหน้าแดง เฮ้ย!จะน่ารักไปไหนเนี๊ยะ

“ไม่เล่นและ ไม่หนุกเลย”ผมตั้งสติได้กันปล่อยตัวมันถ้าเข้าไปใกล้กว่านี้เกิดทนไม่ไหวจับกดขึ้นมามีหวังมองหน้าไม่ติดแน่

“แล้วมึงคิดว่ากูสนุกป่ะล่ะ” น่านนน มีแขวะครับเดี๋ยวจะโดนไม่น้อย

“อยากโดนรึไงพูดแบบนี้อ่ะ”ผมกระทืบเท้าแรงทำเอามันสะดุ้งเลย

“มึงไม่ต้องเลยไปไกลตีนกูเลย”มันชี้ไปทางประตูเพื่อบอกให้ผมออกไป

“เออๆ บ้านมึงมีอะไรกินมั้งว่ะ”ผมเดินลงมาปุ๊ปก็เข้าไปในห้องครัวเลย

“ไม่มีอ่ะ พ่อแม่กูไม่อยู่”มันบอกก่อนจะกินส้มที่ผมเห็นมันตั้งไว้นานแล้ว

“มึงเอาส้มมากินอันดิ๊”ผมบอกมันมันจะหยิบส้มมาผมลูกนึง ขี้เกียจปอกแฮะ[เฮียขี้เกียจเกินไปแล้วน่ะ]

“เฮ้ย โทรไปหาไอ่เจย์ยังอ่ะ”อยู่นิวมันโพล่งขึ้นมา

“ยังเลย ตอนนี้นอนอยุ่ที่บ้านยังมั้ง”ผมบอกไม่ได้ใส่ใจอะไรมากมาย

“แล้วไอ่เคนอ่ะ”

“มันบอกว่ามันอยู่ที่บ้านไอ่เจย์สงสัยนอนด้วยกันมั้ง”ผมยักไหล่ก่อนจะหยิบไอโฟนขึ้นมาโทรหาแครอลดีกว่าผมเดินไปนั่งที่โซฟาที่น้ำตาลอ่อนๆก่อนจะโทรหาแฟนสุดที่ร๊ากกของผม[ที่จริงพี่ฟ้าไม่ใช่หรอ]

~ใครกันที่ทำให้ฉันรัก ใครกันที่มาอยู่ในความฝัน~

เสียงโทรศัพท์ของคุณนิวเขาน่ะครับไม่เกียวกับผม

“ฮัลโหล อ้าวฟ้ามีอะไรอ่ะ”อยู่ๆไอ่นิวมันโพล่งขึ้น สีหน้ามันดูจะแย้มกว่าเดิมน่ะนั่นน่ะแล้วทำไมผมต้อหงุดหงิดด้วยเนี๊ยะบ้าไปแล้ววว

“คร้าบบ นิวอยู่ที่บ้านอยุ่กับโซ่มันน่ะ”แหม๋~ที่งี้ล่ะพูดเพราะเชียวที่กับกูอ่ะ พ่องตายมั้งง สัส เชี๊ย เยอะอ่ะ[แล้วเฮียไปทำอะไรเข้าอ่ะล่ะฮ้า~~] มันเดินเข้ามานั่งใกล้ผมก่อนจะยักคิ้วให้ งอลแล้วโว้ยไม่ต้องยักคิ้วให้กูเลย

“คร้าบบแค่นี้น่ะครับ บายครับ”

“ไม่คุยต่ออ่ะ”ผมแขวะมันทันทีพอมันวางสาย

“มึงงอลกูหรอ”มันเอาหน้ามาตั้งไว้ที่ไหล่ผม

“ป่าววว กูกับก่อนล่ะกัน”ผมพูดก่อนจะลุกขึ้น

“ง๊า~~ ได้ไงอ่า”

 ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++