คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : ♡ Do You Love Me? |รักฉันมั้ย? ♡ : ครั้งที่ 14
ครั้งที่ 14
อดีต
ฮยอนอา!
ท่านผู้อ่านคะ...
นึกถึงตอนคุณหึงแฟน
หรือว่าถ้าไม่มีแฟนก็นึกถึงตอนที่คุณทานก๋วยเตี๋ยวแล้วเก็บลูกชิ้นไว้กินสุดท้าย
แต่มีคนมาฉกไปสิคะ อารมณ์เดียวกับคุณหนูฟานตอนนี้เลยค่ะ
“คิมแทยอน!”
สาวไฮสคูลคนสวย รีบเดินสะบัดชายกระโปรงเข้าไปหาคุณแฟนที่กำลังอยู่กับแม่สาวน้อยในข่าวลืออย่างเร็วจี๋
เหมือนหายตัวได้ในหนังเวทย์มนต์เลยล่ะ....
“อ่ะ...เอ่อ ฟานี่”
ทิฟฟานี่หลุบตาลงล่างเล็กน้อย มองไปที่มือของทั้งสองที่เกยซ้อนกันอยู่
เทพบุตรคิมสุดหล่อชักมือของตัว ออกจากฮยอนอาอย่างไว้
แล้วดึงถุงกระดาษสีน้ำตาลใบใหญ่มาไว้กับตัว
“ทำไมต้องจับมือกันด้วยล่ะคะ
ไม่มีอะไรกันไม่ใช่หรอ?” ทิฟฟานี่กอดอกมองแล้วพูดเสียงเรียบ
แต่ประโยคแฝงที่แทยอนได้ยินนั่นคือ แทยอน...มึงตายแน่
แต่ว่า...ถ้าคุณหนูฮวังมีสติสักนิด
ก็จะรู้ว่า ที่แทยอนจับมือฮยอนอาเมื่อครู่นี้ ไม่ได้จับมือกันแบบลวนลาม
แต่แทยอนเอาถุงจากฮยอนอามาถือต่างหากล่ะ!
อย่างว่านะ
ก็คนมันหึง มันไม่ทันคิดอะไรทั้งนั้นแหละ ต่อให้ระเบิดปรมาณูสัก 100 ลูก
ยังรุนแรงไม่เท่าความหึงของผู้หญิงเลยค่ะ คุณขา....
“ไม่
ไม่ใช่อย่างที่ฟานี่คิดนะ..” แทยอนโบกมืออย่างสั่นๆ
“ไม่ต้องพูดอะไรแล้วค่ะพี่แท
ฟานี่เชื่อไหนสิ่งที่ฟานี่เห็นเอง” ทิฟฟานี่มองแทยอนอย่างผิดหวัง
แทยอนยืนนิ่ง ไม่พูด ไม่แม้แต่จะเอ่ยปากค้านอะไรหญิงสาวตรงหน้า
“พอกันแค่นี้เถอะนะคะ........”
แล้วหญิงสาวก็เดินจากไป พร้อมกับเพื่อนสาวที่มาด้วยกัน
แทยอนได้แต่ยืนนิ่งๆมองเธอเดินจากไปอย่างไร้เรี่ยวแรง
ฮยอนอาสาวน้อยผู้ถูกเข้าใจผิด เอื้อมมือไปตบไหล่ให้กำลังใจพี่ชายที่เคารพเบาๆ
“ค่อยๆคุยกันนะพี่
ฉันกลับบ้านแล้วนะ แฟนไลน์ตามแล้ว...” ฮยอนอาบอกกับรุ่นพี่ แล้วเดินจากไป
...เอาวะไอแท
รอไปหาฟานี่ที่บ้านตอนมืดแล้วกัน...
บ้านทิฟฟานี่ 7:00 PM
ก๊อกๆ
“ใครคะ?”
ทิฟฟานี่ที่กำลังทานอาหารเย็นอยู่กับพี่สาวตะโกนถามคนที่เพิ่งเคาะประตูเมื่อครู่
ก๊อกๆ
บุคคลมาใหม่ไม่ตอบอะไร
แต่เคาะประตูอีกครั้ง แรงขึ้นกว่าเดิม
“เดี๋ยวพี่ไปเปิดเอง..”
พี่สาวคนสวยของทิฟฟานี่เอ่ยปาก แล้วลุกไปเปิดประตูน้ำตาลเงาสวยด้วยตัวเอง
“สิก้า.....”
บุคคลมาเยือนใหม่นั่นคือแทยอน
เขามาพร้อมกับถุงสีน้ำตาลใหญ่ที่ไปซื้อกับฮยอนอามาวันนี้
“ไอ้แ..ทะ”
เจสสิก้ากำลังจะเอ่ยปากด่าแทยอน แต่แทยอนปิดปากเอาไว้ก่อน
แล้วเอานิ้วชี้แตะที่ริมฝีปากบางชมพูสดของตัวเอง
“ชู่ว...
ฉันจะมาเซอร์ไพรส์วันเกิดฟานี่” แทยอนชี้ถุงสีน้ำตาลใบใหญ่ที่วางอยู่ข้างประตูให้เจสสิก้าดู
เจสสิก้าเหลือบตามองถุงเล็กน้อย แล้วจับมือแทยอนออกจากปากของเธอ
“ใครมาหรอพี่เจสสสสส” เสียงใสๆของทิฟฟานี่ดังมาจากห้องครัว
“อะ...เอ่อ อ่อ ยุนอาน่ะฟานี่
พอดีมีธุระของทางมหาลัยนิดหน่อย ถ้าฟานี่ทานเสร็จแล้ว พี่ฝากเก็บจานด้วยนะ”
เจสสิก้าตะโกนปดตอบน้องสาว
“มานี่ไอแท
มาคุยกับฉันก่อน” เจสสิก้าลากแทยอนออกมาที่ลานกว้างของบ้าน
“อะไรเจส ฉันรีบนะ”
แทยอนพูดอย่างเอาแต่ใจ
“ไม่ต้องมาง๊องแง๊งเลยไอแท
วันนี้แกทำอะไรน้องฉันอีก” เจสสิก้ามองแทยอนอย่างกับแทยอนเป็นนักโทษแหกคุก
ที่ไปก่อคดีเตะหมา ฆ่าคนแก่มายังไง อย่างงั้นล่ะ
“ก็วันนี้ฉันไปนัดรับเอาของขวัญจากฮยอนอาไง
ฉันกับฮยอนอาเจอกันไม่ถึง 5 นาทีด้วยซ้ำ แต่ฟานี่ดันโป๊ะเชะมาเจอพอดี”
“ก็เลยเข้าใจผิดว่างั้น”
“ก็ใช่น่ะสิ
ถ้าเข้าใจถูกฟานี่จะงอนฉันมั้ยล่ะ แกก็ถามแปลกๆ.”
แทยอนพูดได้กวนเบื้องล่างของคุณเจมากค่ะ
“กวนตีนนะแท.. ไปๆ
จะไปเซอร์ไพร์สอะไรก็เชิญ คุยกับแกแล้วอารมณ์เสียว่ะ” เจสสิก้าบอกปัด แล้วเดินไป
“แล้วแกไปไหนอ่ะ”
แทยอนถาม
“ไปนอนดิวะ..”
ว่าแล้ว แม่สาวน้อยเจ้าหญิงนิทราก็เริ่มหาว
“นอนตั้งแต่ทุ่มนึงเนี่ยนะ
บ้าละ”
“เออ ทำไมล่ะ
นอนในห้องน้ำคาอ่างล้างหน้าฉันยังเคยมาแล้วเลย”
“เออๆ ไปเถอะ”
แทยอนเอ่ยไล่ แล้วแบกถุงกระดาษถุงใหญ่ขึ้นไปหาทิฟฟานี่ที่ห้อง
ห้องนอนทิฟฟานี่
ก๊อกๆ...
“ว่าไงพี่เจส”
ทิฟฟานี่ที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่บนเตียงในห้องนอนตะโกนออกไปหาคนที่เธอคิดว่าเป็นพี่สาว
ก็อกๆๆๆ
“รอแปปพี่”
แล้วทิฟฟานี่ก็เดินไปเปิดประตู เอาล่ะครับ... เห็นพี่แทยืนถือถุงใบใหญ่ปิดหน้า
แต่เห็นแค่แขนก็รู้แล้วค่ะว่าแทยอน
“ฟานี่คะ
สุขสันต์วันเกิดนะคะ” แทยอนวางถุงใบใหญ่ แล้วยิ้มตาปิดให้ทิฟฟานี่
“ไม่ต้องมาพูดเลยคนบ้า....”
แม่หญิงคงยังงอนอยู่ แต่ยังพอลดทิฐิลงบ้าง เลยไม่ค่อยรุนแรงนัก
“โอ๋ ฟานี่ของพี่
ไม่งอนนะ นี่ไง วันนี้ฮยอนอาไปรับของขวัญแทนพี่ เพราะพี่ติดเรียนไง
เลยแวะไปเอาที่ฮยอนอาตอนบ่าย ฟานี่เข้าใจพี่นะคะ” แทยอนพุ่งเข้าไปกอดทิฟฟานี่เบาๆ
“...”
“ไม่อยากเห็นของขวัญหรอคะ”
แทยอนพูดเสียงน่ารัก
“...” นางไม่พูดนะ
แต่นางเดินหยิบถุงแล้วเดินไปปแกะดูที่เตียงอย่างไว
โอ้วมายก๊อด! ฟานี่ไลค์ดิสโซมัชเลยค่ะพี่แท
ตุ๊กตาโตโตโร่สีชมพู
รุ่นลิมิเต็ดที่ฟานี่บ่นอยากได้เมื่อเดือนก่อน....
“รู้ได้ไงว่าฟานี่อยากได้...”
ทิฟฟานี่พูดเสียงเรียบ
แต่หน้าตานี้ยิ้มหูตานี้เปี่ยมไปด้วยความปลื้มปิติในตัวที่รักไปหมด
“แหม ฟานี่เล่นบอกพี่ว่าไม่อยากได้
แต่ส่งรูปให้พี่ดูเกือบทุกคืนเนี้ย พี่ไม่รู้เลยครับว่าฟานี่อยากได้”
แทยอนมองอย่างไม่เข้าใจความคิดของผู้หญิงสักเท่าไหร่ แต่เขาก็พอรู้นะ
ว่าเธอต้องการอะไร
“แฮะๆ ขอบคุณนะคะ”
ทิฟฟานี่หันไปยิ้มตาปิดให้แทยอน
“หายงอนพี่แล้วหรอ”
แทยอนเข้าไปกอดทิฟฟานี่จากด้านหลัง
“ยังมั้งคนบ้า”
“เอ...
ถึงพี่จะไม่ค่อยเข้าใจผู้หญิงเท่าไหร่ แต่พี่รู้อย่างนึงนะ
ว่าเวลาผู้หญิงพูดว่าบ้า แปลว่าเขิน” แทยอนมองแก้มแดงระเรื่อของทิฟฟานี่อย่างมันเขี้ยว
“บ้ะ... อุ้บ”
ทิฟฟานี่กลืนคำลงคอแทบไม่ทัน ถ้าพูดออกมาคงโดนแทยอนแซวเป็นแน่
“ฮ่าๆ แฟนใครเนี้ย
น่ารักจัง” แทยอนฉวยโอกาสหอมแก้มชมพู ที่ขึ้นสีเพราะความเขินไปฟอดใหญ่
“คนแถวนี้มั้ง”
“พี่ขอโทษที่ทำให้เข้าใจผิดนะครับ”
“ไม่เป็นไรค่ะ
ฟานี่ก็ขอโทษที่ไม่ฟังพี่อธิบายเลย”
“พี่รักฟานี่นะ
รู้มั้ย”
“ฟานี่ก็รักพี่แทนะคะ
รู้มั้ย...”
Talk with writer
คิดถึงยัง หายไปนาน
ฉันจะปิดเทอมละ
จะมาต่อบ่อยๆเลย
สัญญา
ความคิดเห็น