ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : แปลกใจ
พักกลางวัน
\"อัยย์ แกจะโดดเรียนไม่ได้นะ\"มินเดินตามฉันอย่างไม่ลดละ
\"น่ารำคาญน่า ฉันจะโดดก็เรื่องของฉัน\"ฉันเดินไปตามระเบียงเรื่อยๆอย่างรวดเร็วแต่มินก็ยังเดินตามพลางยายามเร่งฝีเท้า
\"ถ้า คุณน้ารู้เข้าแกตายแน่\"มินพยายามขู่ ฉันหันหน้าไปมองหน้ามิน
\"ถ้าแม่ฆ่าฉันก็เป็นเรื่องของฉัน อีกอย่างใครจะไปทำเสร็จคณิตมหาโหดตั้ง 10 หน้า\"
\"ฉันเอง\"มินชี้ตัวเอง
\"ฮึ่ย เอาน่า\"ฉันเริ่มเดินกึ่งวิ่งแต่ก็มาสะดุดพวกผู้หญิงที่ยืนอยู่เต็มไปหมด
\"พี่คะ ช่วยรับไว้หน่อย\"เบลทำหน้าแดงๆแล้วยื่นดอกกุหลาบประดิษฐ์ให้ฉัน
\"เอ๋\"ฉันตกใจ มินทำหน้ามุ่ยใส่ฉัน
\"ไม่ต้องมาเอ๋สิ ยัยเบลเขาชอบเธอมากนะ\"เด็กผู้หญิงที่สูงมากคนนึงมาจับไหล่เบลไว้ เบลหน้าแดงปรี๊ดขึ้นอีกเยอะ
\"ง่า เอ่อ\"ฉันเกาหัว ถ้าไม่รับก็ทำลายน้ำใจน้องเขาสินะ ฉันเลยรับเอาไว้
\"คือ เราจะรีบไปกินข้าวกันน่ะ\"มินลากคอเสื้อฉันออกมา พวกผู้หญิงร้องกรี๊ดกร๊าดด้วยความตกใจ
\"เดี๋ยวสิ มีแฟนรึยัง ชื่ออะไร มาจากไหน น่ารัก เป็นนักเรียนใหม่เหรอจ้ะ\"พวกผู้หญิงที่น่ารำคาญพยายามตะโกนถามฉัน ไม่เอานะ ชีวิตแบบนี้ ทีตอนเป็นผู้หญิงไม่เห็นมีใครมาจีบซักคน เอ่อ ที่จริงเพราะความโหดของฉันที่เป็นกิติศัพท์เลื่องลือซะมากกว่า
\"อัยย์ อย่าลืมนะว่าแกเป็นผู้หญิง\"มินพยายามเตือนสติฉัน
\"ฮะ นี่แกอย่าบอกนะว่าหึงน้องเบลคนนั้น น่ารักออกน้า ชอบป่ะ ฮะ ฮะ ในที่สุดเพื่อนฉันก็ชอบผู้หญิงแล้ว นึกว่าเป็นเกย์อยู่ตั้งนาน\"มินหันไปสบถพึมพำอะไรที่ฉันไม่ได้ยินพลางกำหมัดแน่น
\"ฉันชอบเธอคนเดียวแหละ ยัยบ้า\"
\"พูดอะไรน่ะไม่ได้ยินเลย\"หรือว่ามันชอบน้องเขาจนประสาท
\"ยัยทึ่ม ยัยทึ่ม ที่สุดของความทึ่ม โอ้ย ยัยงี่เง่า ความรู้สึกช้า\"
\"ทำไมแกต้องมาด่าฉันด้วย ฉันไปทำอะไรให้แก\"
\"ฮึ่ย เพราะไม่ได้ทำเนี่ยแหละ ยัยคนโง่\"มินพูดแล้ววิ่งออกไป
\"จะทิ้งฉันไปไหนเนี่ย ฉันจะโดดเรียนวันนี้นะ กลับบ้านเองระวังโดนผู้หญิงฉุดล่ะ อ้าว\"มินวิ่งจู๊ดหายลับไป อะไรของมัน ไม่เข้าใจจริงๆ หรือมันเป็นประจำเดือนอารมณ์เลยแปรปรวน เฮ้อ รึว่าเพราะมันชอบเบล อืม ต้องเป็นเพราะอย่างนั้นแน่ๆ อาจจะเป็นผู้หญิงคนไหนสักคน ใครน้า ที่ทำให้ผู้ชายสมอง 8 ขวบมารักได้เนี่ย
\"เอ๊ะ นักเรียนใหม่เหรอ\"
\"อาจารย์อรอนงค์สวัสดีค่ะ อุ้บ\"ฉันรีบอุดปากตัวเองเพราะดันพูดค่ะ เพราะติดปากออกไป
\"หืม เอ้ะ เธอนารุซากิทำไมใส่ชุดผู้ชาย บอกมาเดี๋ยวนี้นะ\"ฉันเลยจำใจจำยอมต้องเล่าเพราะเจอสายตามหาโหดของอาจารย์ที่บอกเป็นนัยว่า ถ้าโกหกล่ะก็ เตรียมตัวขึ้นเขียงได้เลย
\"อืม\"
\"อาจารย์คะ หนูขอร้องเถอะค่ะ อย่าบอกใครหรือไล่หนูออกเลยค่ะ หนูทำเพราะความจำเป็นจริงๆ\"ฉันขอร้อง
\"ตามใจสิ ฉันยังไม่ได้ว่าอะไรเลย\"อาจารย์อรอนงค์ถือของออกไปเก็บ
\"อ้อ และในฐานะที่ฉันอุตส่าห์ปิดไว้ให้ ระวังตัวดีดีอย่าให้ความแตกนะ\"อาจารย์พูดอย่างไม่ใส่ใจ
\"ขอบคุณค่ะ อาจารย์เป็นแม่คนที่สองของหนูจริงๆค่ะ หนูรักอาจารย์ค้า\"ฉันกระโดดกอดอาจารย์
\"ถ้าฉันเป็นแม่เธอคงเป็นบ้าตาย อ้อ และฉันทำนี่เพราะคนจะเป็นนางงามต้องรักเด็กและช่วยเหลือผู้คนจำไว้\"สายลมผัดใบไม้มาลอยแปะหัวฉัน ตกลงว่าอาจารย์เป็นคนดีที่หลงตัวเองเล็กน้อย หรือเป็นคนที่มีความดีเล็กน้อยแต่หลงตัวเองอย่างยิ่งใหญ่ อาจารย์แกช่วยฉันเพราะอะไรกันแน่ล่ะ เอาเถอะ ยังไงก็ขอบคุณละกัน ฉันวิ่งไปกระโดดข้ามรั้วย่างสวยงามแต่สิ่งที่รออยู่กลับทำให้ฉันตะลึง
\"ว้าย\"ฉันร้องแต่มีมือมาปิดปากฉันไว้
\"ชู่ว์ เงียบๆ อย่าร้อง\"มือนุ่มๆปิดปากฉันเอาไว้พร้อมล็อกตัวเอาไว้
\"อะ ไอ โอนอ้าอามอ่อยอั้นอ้ะ\"แปล ไอโจรบ้ากามปล่อยฉันนะ ฉันดิ้นดุ้กดิกแล้วร้องออกมาแต่ลอดออกไปเหมือนภาษาเขมร เอ่อ ฉันว่าเลิกร้องดีกว่า เอ้ะ ทำไมมือนี่คุ้นๆ
\"อ้ะ เธอเองเหรอ ยัยเอ๋อ\"เสียงนี้จำได้ คิวนี่นา
\"นายจะฆ่าฉันเรอะ ประสาท ถ้าฉันตายไปจะมาหลอกนายคนแรกเลย ฮึ่ย คนบ้า\"ฉันด่าไม่หยุด
\"ฟุ่บ\"ของในกระเป๋านักเรียนเทออกมา เผยให้เห็นของใช้ที่เป็นลายรูปแมวการ์ฟิลด์จอมกวนทั้งหมด มีผ้าเช็ดหน้า กระเป๋าดินสอ ไม้บรรรทัดสารพัน
\"เหมือนจัง\"คิวทำท่าตะลึงไปแป้บนึง
\"อะไร\"ฉันก้มลงเก็บของด้วยความอายเล็กๆ
\"เปล่าไม่มีอะไร\"คิวช่วยฉันเก็บมือแตะโดนกัน หัวใจฉันเต้นผิดจังหวะนิดนึง มองเห็นหน้าคิวแดง
\"ไม่สบายเหรอ\"ฉันจับหน้าผากคิว แต่คิวรีบเอามือฉันออก แล้วยิ้มหวานที่ฉันไม่เคยเห็นให้
\"ด้วยการไถ่โทษและต้อนรับพวกหนีเรียนด้วยกันไปเดินเล่นกันเถอะ\"คิวจับมือฉันแล้วจูงไป
\"จับมือฉันทำไม\"ฉันพยายามแกะมือออกแต่คิวไม่ยอมปล่อย
\"เดินไปด้วยกันดีกว่าเดี๋ยวจะเอ๋อเดินหายไป\"คิวตอบคำตอบที่ไม่เหมือนคำตอบสักนิดให้ฟัง
\"เชอะ ฉันไม่ได้ใช่เด็กแล้วนะ ต้องมาคอยจูงเหมือนหมา\"
\"ยังไม่ได้ใส่ปลอกคอไม่ใช่เหรอ\"คิวล้อฉัน
\"นาย...กรอด\"ฉันกัดฟัน
\"สงบศึก จะเอาไอติมอะไร\"คิวหันหน้ามาถาม สวยจัง มองกี่ทีก็สวย อย่านะ อัยย์ นั่นมันผู้ชายท่องไว้ แต่ก็สวยอยู่ดี อ้าย ฉันเป็นอะไรไป
\"ชะ ช็อกโกแล็ต\"คิวซื้อไอคิมแล้วยื่นให้ฉัน ให้ตายซิ มือเขาสวยชะมัด เชอะ ฉันมองดูมือตัวเอง นิ้วยาวเป็นบ้าเลย
\"สตรอเบอรี่อีกอัน คุณป้าสุดสวย คุณป้าใจดีกับเด็กน่ารักน่ารักใช่มั้ย ขอเพิ่มอีกนิดนะฮะ\"คิว หยอดลูกอ้อนให้คุณป้า
\"ได้จ้ะ แหม เด็กสมัยนี้น่ารักกันจริงนะ ป้าแถมให้อีกถ้วย\"คุณป้าแกบิดไปบิดมา ฉันเจอแต่คนแก่บ้ายอรึไงเนี่ย วันนี้เจอมินเป็นบ้า หมูยอเปลี่ยนไป คิวพิลึก กับคุณป้าประหลาด เอาเข้าไป พรุ่งนี้ฉันจะคอยดู ฉันเชื่อว่าพระอาทิตย์จะขึ้นทางตะวันตก คิว ยื่น ไอติมช็อกโกแล็ตให้ฉันแล้วเล็มไอติมตัวเอง ฟ้าครึ้มฝนเริ่มตกเปาะแปะ
\"ฝนตกแล้ว ไปหลบกันเถอะ\"คิวลากฉันไปใต้หลังคาศาลา ฉันกินไอติมอย่างอร่อย
\"ง่ำ ง่ำ ไอติมป้าอร่อยจังเนาะ\"ฉันกัดโคนดังกร้อบๆ
\"เปื้อนแล้ว ยัยบ้า\"คิวส่งทิชชู่ให้ฉัน เป็นรูปหมีพูร์อีกแน่ะ ไปซื้อจากไหนเนี่ย ฉันพยายามเช็ดแต่รูสึกว่ามันเหนอะหนะกว่าเดิม
\"มา เช็ดให้\"คิวบรรจงเช็ดให้ฉัน แต่ยังไม่สะอาด คิวเอาผ้าเช็ดหน้าลายหมีพูร์ของตัวเองไปรองน้ำฝนมาเช็ดหน้าฉัน
\"เย็นนะ\"ฉันหันหน้าหนีเพราะความเย็น
\"เชอะ ดีกว่าหน้าเธอเป็นสิว\"คิว พยายามเช็ดใหญ่ รู้สึกเหมือนคิวเป็นแม่แล้วเช็ดหน้าให้ฉันตัวอายุ 3 ขวบจัง แบบนั้น น่ากลัวมากกว่านะ
\"ถ้างั้นเชิญเช็ดไปเถอะ คิก อุ้บ\"
\"เป็นอะไรฮะ\"คิวถามแบบหงุดหงิด
\"เปล่านะ ฉันไม่ได้คิดว่านายเป็นเหมือนคุณแม่ลูกอ่อน อุ้บ!\"ฉันรีบอุดปากตัวเองไม่ทันซะแล้ว แง้ โดนคิวตีแน่เลย แต่พอฉันมองเห็นคิวมองหน้าฉันยิ้มๆ
\"ไม่โกรธเหรอ\"ฉันถามแบบแปลกใจ
\"เปล่า\"
\"คิดอะไรอยู่น่ะ\"
\"ไม่มีอะไร ฉันแค่คิดว่าดูดีดีเธอก็น่ารักดีเหมือนกันนะ\"
\"ห๊า อะไรนะ นายพูดอะไร\"ฉันตกใจสุดขีด ผีสิงคิวแล้วเหรอไง
\"อ๋อ ก็เพราะแสงเงาตอนนี้มันทำให้หน้าทอมๆของเธอดูดีขึ้นแค่นั้นแหละ\"คิวพูด อา นั่นสินะ อย่างนายนั่นถ้าชมฉันจากใจคงแปลกพิลึก ฉันสังเกตหน้าของคิวที่กำลังอมยิ้ม ทำไมวันนี้เขาดูมีความสุขจัง ปกติก็ดูดีอยู่หรอก แต่วันนี้รู้สึกสดใสกว่าปกติ สงสัยเจอเรื่องดีดีล่ะสิ
\"ทำไมวันนี้ดูนายมีความสุขจัง\"
\"เอ๋ ฉันก็มีความสุขทุกวันนี่นา เธอหาว่าวันอื่นฉันมีแต่ความทุกข์เหรอยัยบ้า\"พูดจาหาเรื่องชะมัด
\"เปล่า แค่เห็นวันนี้นายเอาแต่ยิ้มเหมือนคนบ้า\"ฉันพูดความจริงออกไป
\"เหรอ อืมก็จริงนะ คือเจอคนที่อยากเจอแล้ว\"คิวนั่งเท้าคางจ้องฉัน
\"เขาเป็นคนยังไงเหรอ\"ฉันถามด้วยความอยากรู้พลางขยับเข้าไปใกล้อีก
\"ก็นะ เป็นคนแปลกๆมั้ง ไม่ค่อยเหมือนใคร แล้วก็ใจดีมากเลยล่ะ แต่แสดงออกไม่ค่อยตรงกับที่ตัวเองคิดเท่าไหร่ บางทีก็ชอบทำอะไรบ้าๆให้ใจหายใจคว่ำ ขี้ลืม งก นิสัยไม่ดี ปากเสีย ไม่เคยพูดหวานๆเลย ขี้เกียจ ตัวสูง\"คิวเล่าออกมาด้วยสีหน้ามีความสุข ตอนท้ายๆเริ่มบ่นๆออกมาบ้าง ใครกันน้า
\"เหรอ แล้วครั้งสุดท้ายก่อนที่จะมาเจอเธอนี่ นานรึยัง\"
\"ไม่นานหรอก 10 ปีเอง ตอนนี้ก็เจอเขาแล้วด้วย\"
\"เหรอ\"
\"อื้อ แต่เขาดันจำฉันไม่ได้แย่จริงๆเลยนะ\"คิวทำทาหงุดหงิดแบบมีความสุข เอ่อ ถ้าไม่ได้มาเห็นสีหน้าคิวตอนนี้คงอธิบายไม่ถูก
\"แย่จังเลย คนคนนั้นนี่แย่จริงๆเลยนะ\"ฉันบ่นพึมพำ
\"แล้วเขาเป็นใครเหรอ\"
\"รักแรกของฉัน\"ฉันแทบสำลักไอติมออกมา
\"ว่าไงนะ\"
\"อืม เรียกว่าเป็นคนที่สอนให้ฉันรู้จักกับความสุขมั้ง มันเป็นความรักแบบเด็กๆน่ะ แต่ก็ทำให้เด็กขี้เหงาอย่างฉันรู้สึกดีมากเลย เขาไม่กลัวใครเลยแล้วก็ไม่ชอบให้ใครขอบคุณเป็นที่สุดเลย แปลกเนอะ ว่ามั้ย\"ฉันพยักหน้าหงึกๆ นิสัยสุดท้ายนี่เหมือนฉันเลยโดนมินบ่นมาหลายรอบแล้วล่ะ ไม่รู้เป็นอะไร ไม่ชอบให้ใครมาขอบคุณนี่
\"เหมือนกัน ฉันก็ไม่ชอบให้ใครมาขอบคุณ\"
\"เหรอ แล้วถ้างั้นคนแบบเดียวกันอย่างเธอ อยากได้อะไรล่ะ\"
\"ของขวัญ ของกินล่ะมั้ง หรือไม่ก็รู้สึกดีกับเราแบบจริงใจ\"ฉันอมปลายโคนไอติมที่พยายามเก็บเอาไว้แบบเหม่อลอย
\"เหรอ\"คิวนั่งเหม่อลอยทำท่าคิดไปไกล นั่นสินะ ถ้าได้เจอคนที่ไม่ได้เจอมา 10 ปีก็ต้องดีใจกันมั่งแหละ แต่คนคนนั้นจะเป็นใครกันน้า
\"จ้อก จ้อก โครก\"เสียงท้องฉันร้องดังลั่นแบบไม่ไว้หน้าเจ้าของ ฉันไม่ได้กินข้าวกลางวันมานี่นา
\"ฮะ ฮะ ยัยตะกละ\"คิวหัวเราะเสียงท้องฉัน
\"หนอย เมื่อกลางวันฉันไม่ได้กินข้าวนะ\"
\"เหมือนกันเลย เธอรออยู่นี่นะ เดี๋ยวไปหาอะไรให้กิน\"คิวตั้งท่าจะวิ่งออกไป แต่เหมือนนึกอะไรได้เลยย้อนกลับมา ถอดเสื้อสูทออกคลุมฉัน ยังมีไออุ่นของคิว อยู่เลย
\"นี่ แล้ววิ่งตากฝนไปเดี๋ยวก็เป็นหวัดตายหรอก\"
\"อย่างฉัน สบายอยู่แล้ว\"คิวทำท่าเบ่งกล้ามให้ดูแล้ววิ่งฝ่าสายฝนออกไป ที่จริงนายนั่นก็เป็นคนดีเหมือนกันนะ แบบนี้แสดงว่าได้กินฟรี แต่นายคิวจะกลับมาเก็บตังค์รึเปล่าเนี่ยสิ ฉันเก็บไอติมที่คุณป้าขายไอติมให้คิวมาเรียบวุดเพราะความหิว ทำไมคิวถึงยังไม่มานะ หนาวจังถึงจะได้เสื้อคลุมเป็นผ้าห่มก็เถอะ อืม ง่วงจัง แล้วก็หลับไป
\"ที่จริงนายก็น่ารัก เหมือนกันน่ะแหละ แจ้บๆ\"คิววิ่งเข้ามาได้ยินพอดี
\"อ้าว หลับไปแล้วเหรอ ฮะ ฮะ หิวจนหลับเลยล่ะสิ เฮ้ย ตัวร้อนจัง\"คิวรีบวางขนมปังกับไส้กรอกจากเซเว่นอีเลฟเว่นลงแล้วไปประคอง
\"ไข้ขึ้นสูงทำยังไงดี\"คิวอุ้มอัยย์ไปไว้บนที่นั่ง ถอดเสื้อเหลือแต่เสื้อกล้ามบางๆเอามาปูเป็นที่นอน และเสื้อสูทห่มอัยย์เอาไว้ พลางเอาผ้าเช็ดหน้าไปชุบน้ำฝนมาวางบนหัว
\"อย่าเป็นอะไรนะ ถ้าฝนหยุดแล้วจะพาออกไป ฮัดชิ้ว หนาวจัง\"คิวเดินไปนั่งบังลมให้อัยย์
\"ถ้าเธอไม่ใช่รักแรกของฉันฉันจะไม่ทำแบบนี้หรอกนะ ฮึ หายเมื่อไหร่จะเอาคืนซะให้เข็ด\"คิวมองหน้าอัยย์แล้วหัวเราะพลางยิ้มอารมณ์ดีกับตัวเอง
\"....ฉันไม่ได้โกหกนะ เธอน่ารักจริงๆ น่ารักจนฉันเลยต้องรักเลยแหละ ยัยบ๋อง....\"
แง TT^TT โดนแม็กบาดนิ้ว แต่ไม่เป็นไรกั้บ เอาพลาสเจอร์แปะนิ้วแล้วมานั่งพิมพ์ อนาถเล็กน้อย พิมพ์ยากจัง ถ้าผิดตรงไหน ขออภัยด้วย เฮ้อ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น