ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : การเริ่มต้นใหม่แบบ เอ่อ...
\"อัยย์ แกจะทำอะไร\"มินยังถามไม่เลิก ฉันตัดรำคาญด้วยการสั่งช่างสาวผมดัดสลวย
\"ช่างค้า เอาทรงที่เท่ที่สุดค่ะ\"ฉันพูดอย่างมั่นใจ ส่วนช่างยังงงเป็นไก่ตาแตก (กำลังจะถูกฉันขว้างด้วยก้อนหินถ้าไม่มาตัดให้เดี๋ยวนี้แหละ)
\"น้องคะ เอ่อ แบบไหนล่ะคะ ซอยสั้น หรือว่าไฮไลท์\"ฉันเริ่มหงุดหงิดเลยชี้ไปที่รูปโปสเตอร์วิกสุดหล่อที่ฉีกยิ้มโชว์ฟันอยู่ข้างผนัง
\"เอาทรงวิกf4ค่ะ สั้นได้ยิ่งดีนะคะ\"มินทำท่าจะเป็นลมรอบสองของวันนี้
\"อัยย์ ผมสุดสวยของแก อย่าตัดเลยน้า\"มินร่ำร้องแทบจะถลามากอดขาฉัน ฉันมองด้วยสายตาเย็นๆ
\"นี่คือการตัดสินใจของฉัน ถ้าแกคิดจะแตะต้องขาฉัน แกโดนเตะแน่\"มินที่ถลามาหยุดกึ้กหันกลับไปเอาหนังสือมาอ่านโดยดี แต่ไม่วายถือกลับหัวแถมยังมีลูกตาโผล่มาเหล่ฉันอีก
\"ตัดเลยนะคะ\"ช่างที่มองอยู่ว่าไอสองคนนี้มันทำบ้าอะไรกัน เดินเข้ามาคว้ากรรไกรเริ่มตัดฉับๆ บ้ายบาย หัวจ๋า ผมลาก่อน ฉันมองผมแบบอาลัยนิดๆ เพื่อการเริ่มต้นใหม่ฉันจำเป็นต้องตัดแก ขอโทษด้วย ฉันนั่งคิดอยู่สักพักก็คว้าหนังสือการ์ตูนมาอ่าน อืม คุราปิก้าน่ารักดีนะ เหมือนผู้หญิง หลังจากฉันอ่านไปได้สักพัก ช่างแกก็เอาบัตตาเลี่ยนมาไถนิดหน่อยแล้วสะบัดผมออก
\"เสร็จแล้วค่ะ 100เดียว เอ่อ ตัดทรงผมนี้ดูดีมากเลยค่ะ คือ แบบว่า\"ช่างแกยังบิดไปบิดมาอย่างไร้สาเหตุแถมยังหน้าแดง นี่ฉันหลงมาในร้านเลสเบี้ยนรึไงเนี่ย ฉันคิดแบบมึนมึนแล้วหันมาดูในกระจก ผู้ชายผมสั้นสีน้ำตาลอ่อนจ้องตอบมา ใบหน้าขาว นัยน์ตาสีอ่อน ริมฝีปากบางเฉียบได้รูป หล่อจังเลย ใครกัน ขอเป็นแฟนดีมั้ยเนี่ย ฉันเริ่มเขินเลยหันไปทางอื่น ผู้ชายสุดหล่อก็หันไปด้วย เอ๋ ฉันหันซ้าย หันขวา นี่มันตรูนี่ฝ่า
\"ปะ เปลี่ยนไปไกลเลยเพื่อน\"มินอ้าปากค้างพะงาบพะงาบแล้วพูดออกมาได้ในที่สุด
\"มาตัดได้ ระ เรื่อยๆนะคะ ยะ ยินดีต้อนรับ\"ช่างแกเกิดอาการช็อกค้าง (แกก็ช็อกเหมือนกันแหละ) ฉันเดินยืดอกออกมาจากร้าน ก๊ากก ในที่สุด ฉันก็เปลี่ยนไปแล้ว
\"ดูสิ ผู้ชายคนนั้นหล่อจังเลยนะ\"ผู้หญิงสองคนเดินคุยกันพลางมองมาแถวฉัน อืม สงสัยมองมินมั้ง
\"ใช่ แต่ทำไมเขาถึงใส่ชุดนักเรียนหญิงล่ะ\"ผู้ชาย+ชุดนักเรียน+บริเวณนี้มีคนเดียว = ฉันเหรอ ฉันชี้ที่ตัวเอง มินพยักหน้าหงึกๆ
\"ว้า ทำไมผู้ชายหล่อๆสมัยนี้ถึงโรคจิตนักนะ\"ฉันสะดุ้งสุดตัว ฉันกลายเป็นคนโรคจิตไปแล้วเรอะ
\"แค่ใส่ชุดนักเรียนหญิงที่ถูกระเบียบโรงเรียน มันผิดตรงไหนฟะ มิน\"ฉันถามมินด้วยน้ำเสียงอึ้งๆ
\"ผิดตรงที่แกหล่อเกินไป\"มินตบบ่าฉันเบาๆแบบเห็นใจสุดสุด ฉันกลืนน้ำลายเอื้อก
\"แนะนำว่าควรไปหาร้านเสื้อผ้าก่อนเหอะ\"ฉันดิ่งไปทันทีเมื่อได้ยินคำแนะนำ มีเสียงวี๊ดว้ายจากพวกผู้หญิงตามทางที่ฉันผ่าน มินวิ่งกวดตามมาแทบไม่ทัน เพราะปกติก็แรงเยอะ(ถึกนิดนิดหน่อยหน่อย)+ความอาย+อาการช็อก ฉันเดินเข้าไปในร้านเสื้อร้านแรกที่เจอ
\"พี่คะ ขอชุดผู้ชายชุดนึงอะไรก็ได้\"พี่พนักงานหัวคิกคักแป้บนึงแล้วหยิบสื้อเชิ้ตแขนยาวสีดำกับกางเกงยีนส์ตัวนึงให้ฉัน
\"ขอเปลี่ยนเลยนะคะ\"ฉันรีบจ่ายตังค์ แล้วรับถุงใส่เสื้อไปทันที
\"หนุ่มๆสมัยนี้รสนิยมแปลกๆแหะ ใส่ชุดนักเรียนหญิงซะด้วย\"ฉันก้มหน้างุดๆเข้าห้องลองเสื้อผ้า ไม่วายได้ยินเสียงพึมพำจากพี่พนักงานขายพอเปลี่ยนเสร็จมองในกระจก อึ้งค่ะ อึ้งอีกครั้ง ผู้ชายหล่อมากค่ะ หล่อจนคิดว่า ถ้าคนที่อยู่ตรงหน้าเป็นผู้ชายจริง ฉันคงไล่จีบสุดชีวิต แต่หลังจากคิดก็เริ่มรู้สึกหนาวยะเยือก แล้วคนอื่นจะคิดเหมือนเรามั้ยเนี่ย ผมที่ถูกตัดทรงวิกสุดหล่อ หน้าที่ดันคล้ายผู้ชาย เสียงที่ตั้งแต่เกิดดันไม่มีความหวานแบบผู้หญิง ความสูง 178 เซ็นติเมตรที่มันออกจะเกินมาตรฐานผู้หญิงไปไกลเล็กน้อย หน้าอกที่แบนราบแถมยังใส่สเตย์รัดอกอีกเลยทำให้มองหน้าอกไม่เห็น ฉันรีบวิ่งออกจากร้านไปทันที ดันเห็นภาพสะท้อนในกระจกร้านส่องเป็นรูปพี่พนักงานหน้าแดง โอ้ย เกิดอะไรขึ้นกับชีวิต
\"เป็นไงการเริ่มต้นใหม่ดีมะ\"มินพูดยิ้มๆ ฉันอารมณ์เสียจนอยากจะไปลุยกับเสาไฟฟ้าได้แล้ว (มันทำอะไรให้ฉันฟะ)
\"ดีมากเลย ดีจนจะบ้าตาย\"ฉันพูดด้วยน้ำเสียงปลงต่อโลก คงต้องรอให้ผมยาว หรือจะใส่วิกผมบาวดี ไม่เอาดีกว่า กะจะเริ่มต้นใหม่แล้วนี่ แต่ว่า...
\"เฮ้อ\" ฉันถอนหายใจอย่างหนักหน่วง
\"จ้อก จ้อก จ้อก โครก โครก\"เสียงท้องฉันดังอย่างไม่อายใคร หลังจากเสียพลังงานไปเยอะ สงสัยจะหิวอีกแล้ว วันนี้ไม่ได้กินข้าวกลางวันนี่นา
\"ไปหาข้าวกินกัน\"มินพูดอย่างขำขำ ฉันรู้สึกไม่ค่อยอยากจะเผชิญกับโลกภายนอกเป็นครั้งแรก
\"เอาน่า มันคงไม่เลวร้ายอย่างที่แกคิด\"มินเดินนำฉันไปร้านข้าว
\"ฉันว่ามันอาจจะเลวร้ายกว่าที่ฉันคิดซะมากกว่า\"ฉันพูดพลางห่อไหล่แบบรู้สึกแห้งแล้งสุดๆ
\"แนะนำอย่างนึงนะ แกควรจะเลิกพูดคะ ค่ะ ค้า ถ้าไม่อยากโดนใครคิดว่าเป็นโรคจิต พูดว่าฮะ หรือไม่ก็ไม่ต้องพูดเลยก็ได้\"มินแนะนำแบบผู้เชี่ยชาญ
\"ฉันน่าสมเพศมากมั้ย\"ฉันถามแบบรู้สึกแย่
\"ไม่ ฉันรู้สึกแย่กว่าที่มีผู้หญิงหล่อกว่าฉัน\"ฉันทุบหลังมินแบบโมโหหน่อยๆ
\"เชอะ ถ้าฉันรู้คงไม่ตัดหรอก\"
\"เสียใจด้วยเพื่อน กว่าผมแกจะงอกคงอีกหลายเดือน\"มินเดินนำไปจนถึงหน้าร้านอาหารที่เปิดให้คาราโอเกะด้วย ชื่อร้าน โมนาลิซ่า แค่ฟังชื่อก็ชักไม่อยากเข้าแล้ว เดี๋ยวกระเป๋าขาด
\"มิน ว้าย มาอีกแล้วเหรอ สั่งอะไรดีจ้ะ\"พี่คนขายผมแดงแปร้ดยาวถึงกลางหลังจนดูเหมือนผมแกติดไฟส่ายไปมาตามจังหวะก้าวเดินที่ทิ้งน้ำหนักลงสะโพกเกินความจำเป็น
\"แกเคยมาด้วยเหรอ\"ฉันกระซิบเบาๆ
\"แหะ แหะ เพื่อนเคยพามา\"มินพูดแบบร้อนตัว แน่ใจเรอะ พี่คนขายตวัดสายตาแบบมีจริตดูยั่วยวนมาทางฉันจนขนแขนเริ่มลุกเป็นสัญญานอันตราย
\"อุ้ย ใครเนี่ย หน้าหวานจัง มีแฟนรึยังจ้ะ\"ฉันหันไปหามินแบบขอความช่วยเหลือ แต่มินกลับหัวเราะเบาๆปล่อยให้ฉันเผชิญชะตากรรม ฉันตัดสินใจเล่นละคร
\"อ๋อ มีแล้วฮะ\"ฉันเอื้อมมือไปโอบไหล่มิน มินทำตาเบิกโพลง
\"ว้า เสียดายจัง เปลี่ยนใจเมื่อไหร่มาหาพี่ได้นะ\"พี่หัวติดไฟเดินจากไปด้วยความรู้สึกเสียดาย
\"แกทำอะไรน่ะ\"มินทำท่าโมโหสุดขีด
\"โอบไหล่ รึแกเห็นฉันกระโดดตีลังกา\"ฉันพูดกวนๆ หึ เมื่อกี้ยังทำท่าหัวเราะฉันอยู่เลย
\"ไม่ต้องมาทำไก๋ แกทำให้พี่เขาเข้าใจฉันผิด\"
\"เอ๋ อะไร ฉันก็แค่โอบไหล่แกแบบปกตินี่\"ฉันทำตาใสซื่อบริสุทธ์
\"ปกติตายล่ะ แกนี่มัน เฮ้อ\"มินกุมหัว แล้วโยนเมนูมาทางฉัน
\"เลือกเอง\"มินพูดแบบงอน
\"โอเค แต่แกจ่าย\"ฉันเรียกพนักงานเสิร์ฟที่เป็นผู้ชาย ย้ำ ผู้ชายเพื่อความปลอดภัยของชีวิต ฉันมองสำราวจอย่างในใจ ผิวดำ ตัวใหญ่ อืม คงไม่ใช่ผู้หญิงอยู่แล้วล่ะ
\"เอากุ้งอบวุ้นเส้น ปลาเก๋าต้มเค็ม ผัดโป๊ยเซียน ยำปลาช่อนฟู ข้าวอีกสามจาน\"บ๋อยหนุ่มจดยิกยิกแล้วมองฉันแบบงุนงง
\"แหม หน้าหวานนี่กินเยอะจังนะตัวเอง ไม่คิดจะกินอย่างอื่นบ้างเหรอ\"บ๋อยหนุ่มที่เปลี่ยนสภาพเป็นกระเทยในพริบตาถามฉันแบบแฝงความหมาย
\"กระเทยเสียบไม้ย่าง\"ฉันเงยหน้าจากเมนูแล้วสั่ง นังกระเทยไม่เจียมบอดี้ทำท่าจะร้องไห้
\"ฮือ รูปหล่อใจร้าย\"กระเทยทำท่าทรุดลงแล้วร้องไห้กระซิกกระซิกไม่สมกับตัวบึกบึน
\"เอ่อ เขาหมายถึงกระเทียมน่ะ แต่ไม่ต้องเอามาหรอก\"มินที่นั่งฟังอยู่รีบปลอบก่อนที่กระเทยจะร้องไห้น้ำตาท่วมโต๊ะชิงรางวังโนเบลสาขามารยาระดับโลก(ที่ไม่มีใครคิดจะเชื่อ)
\"ก็ได้ค่ะ ซิก ซิก จะเอาเขาไปเสียบไม้ย่าง หรือเสียบอย่างอื่นก็ได้นะ\"กระเทยยังไม่เลิกเดินไปแล้วพูดลอยลมมา
\"จะเสียบด้วยเหล็กแหลมน่ะเซ่ นังตุ๊ดยักษ์\"ฉันเปลี่ยนสรรพนามใหม่ให้เรียบร้อย ตุ๊ดยักษ์รีบสะบัดก้นหนีไปทันที ฉันเตรียมลุกไปยันงามๆสักสามสี่ที โดนมินคว้าตัวไว้ก่อน ฉันพยายามดิ้นสุดความสามารถเพื่อจะไปถีบก้นคนที่ทำให้ฉันอารมณ์เสีย
\"จะกินข้าวมั้ย\"มินพูดประโยคที่ได้ผลชะงัด ฉันทรุดลงกับที่นั่งทันที
\"ล่อสั่งแต่ของแพงๆจะให้หมดตัวเลยรึไง\"มินพูดยิ้มๆแต่เริ่มคว้ากระเป๋าเงินมาดูด้วยความหนักใจ
\"ไม่รู้แหละ จะกินให้หมดเลย\"ฉันตั้งตารออาหารแบบสุดสุด เมื่อไหร่จะมาน้า
*หมายเหตุ นางเอกเรื่องนี้เวลาโกรธจะมีสองอารมณ์คือ ลุยแหลก กับ กินแหลก!
\"มาแล้วครับ\"มินเริ่มปลงเมื่อเห็นฉันคว้าช้อนส้อมแบบกระตือรือล้นสุดๆ อาหารค่อยๆถูกลำเลียงออกมาจากถาดสวยหรู พนักงานขายหญิงชม้ายชายตามให้เพียงแต่เจ้าหล่อนไม่รู้หรอกว่าชายหนุ่ม(ปลอมๆ)ตรงหน้าเนี่ยสนใจเพียง.... เรื่องกิน !
\"อุ้ย!\"พนักงานเสิร์ฟเอามือมาโดนฉันอย่างตั้งใจพลางยัดกระดาษแผ่นเล็กๆให้ แต่...ฉันรีบวางกระดาษแล้วสวาปามอาหารทันที
\"ไม่ดูหน่อยเหรอคะ\"พนักงานเสิร์ฟพยายามถามอย่างมีความหวังแม้ว่าใจจะเริ่มแป้วลงแล้ว
\"หืม งึม กรุ้บ กรั้บ กร้วม งั่ม ไว้ จะ ดูนะ พี่สาว งั้ม กร้วบ อร่อยจังเลย กุ้งนี่พันธ์อะไรเนี่ยตัวโตชะมัด ข้าวก็นุ่ม งั่มๆ\"แล้วพนักงานสาวก็ตัดสินใจได้ว่า ไม่ควรไปยุ่งกับหนุ่มหล่อนักกินอีกต่อไป เลยเดินไปเข้าหลังครัวด้วยความมึนงง
\"แก กะจะป่วนร้านเขาให้พังเลยเหรอ\"มินถามพลางถือรีบแยกผัดโป๋ยเซียนมาก่อนที่จะหมดไปเพราะพายุไต้ฝุ่นอัยย์
\"ไม่นี่ อาหารอร่อยดี ไว้วันหลังมากินใหม่\"ถ้าพนักงานเสิร์ฟได้ยินแบบนี้คงน้ำตาร่วงกันมั่งล่ะ
\"ฉันจะไม่แปลกใจเลย ถ้าแกจะกลายเป็นหนึ่งในรายชื่อแขกแบล็คลิสต์ห้ามยุ่งด้วย\"ฉันไม่สนใจกินเอากินเอา
\"นี่ ถ้าเขามีการวิจัยเพาะพันธุ์ปลาไร้ก้างเมื่อไหร่ฉันจะสนับสนุนเต็มที่เลย\"ฉันพูดพลางทำหน้าเหยเกเพราะก้างปลาที่ติดอยู่ในคอ
\"ค่อก แค่ก โอ้ย ไม่ออกซักที\"ฉันสำลักแต่ยังไม่ออกมา
\"แกเป็นอะไรมากมั้ย\"มินพูดพลางพยายามตบหลังฉันแรงๆแต่ก้างปลาก็ไม่ออก
\"ถ้าฉันต้องมาตายเพราะก้างปลาตำคอล่ะก็ น่าเกลียดตายเลย อ่อก แค่ก ไปห้องน้ำก่อนเดี๋ยวมา\"ฉันพยายามคายออกมาแต่ก็ยังไม่ออก
\"ห้องน้ำไปทางไหนฮะ แค่ก\"ฉันถามพี่ที่ประจำตรงเคาน์เตอร์
\"เป็นอะไรมากมั้ยจ้ะ เอ่อ ตรงไปแล้วเลี้ยวขวาจ้ะ\"พี่คนนี่สวยน่ารักหน่อยแต่ จะตายอยู่แล้วววว ฉันวิ่งทะลุทุกสถิตินักกีฬาโอลิมปิกไปห้องน้ำพลางเปิดประตูห้องน้ำเข้าไป เจอผู้หญิงหลายคนกำลังแต่งหน้าอยู่ ฉันไม่คิดอะไรรีบวิ่งไปที่อ่างล้างหน้า
\"กรี๊ด กรี๊ด ออกไป วี้ด\"ยัยพวกนี้เป็นอะไรเนี่ย ฉันก็ผู้หญิงนะ เอ๊ะ เดี๋ยว ตอนนี้มันไม่เหมือนแล้วนี่นา ผู้หญิงในห้องน้ำประสานเสียงกันร้องวี้ดว้ายปาเครื่องสำอางใส่ฉันจนต้องวิ่งออกมา
\"อ่อก แค่ก อนาถตัวเองจัง จะตายมั้ยเนี่ย ม่ายน้า แค่ก\"ฉันวิ่งไปเข้าห้องน้ำชายโดยไม่อายอะไรแล้ว ไปที่อ่างล้างหน้าแล้วพยายามล้วงคอสุดชีวิต คนหันมามองกันใหญ่
\"อ้อก แค่ก อ้วก โอ้ก โอ้ก\"ในที่สุดก็ออกมาได้ ก้างปลาชิ้นเบ้อเริ่ม นี่มันกระดูกสันหลังปลารึไงฮะ ถึงได้ออกยากออกเย็นนัก ฉันโยนลงถังขยะแล้วล้างหน้าพยายามทำใจให้สงบ เรารอดตายแล้ว เฮ้อ
\"น้องสาว เข้าห้องผิดรึเปล่าจ้ะ\"เสียงผู้ชายแซวใครสักคนนึงอยู่ ฉันหันไปมอง เจอผู้หญิงผิวขาวอมชมพูแต่ตัวสูงมาก ผมดำยาวสลวย ตาสีดำขลับ ใส่เสื้อสีฟ้ากางเกงยีนส์ กำลังโดนผู้ชายตัวใหญ่หัวล้นหนวดเคราครึ้มขวางทางออกอยู่ ฉันเปลี่ยนเป็นทอมไปจริงๆดีมั้ยเนี่ย ก็ออกจะน่ารักซะขนาดนั้น
\"ฮะ ฮะ ฮะ ใช่แต่ว่าอยากให้พี่พาออกไปมั้ยจ้ะ เดี๋ยวจะพาไปเที่ยวด้วย\"ผู้ชายอีกคนหัวเราะเป็นลูกคู่
\"ไม่ ไอโล้น ถอยไปเด้ะ\"ผู้หญิงคนนั้นยืนจังก้าจ้องตาพวกนั้น ทั้งที่รู้ว่าเอาตัวไปเกี่ยวกับเรื่องยุ่งยากแต่ฉันก็ยังเข้าไปช่วย
โดยที่ไม่รู้เลยว่าการที่ฉันกระโดดเข้าไปขวางนั้นมันจะทำให้ชีวิตฉันเปลี่ยนแปลงไปมากมาย
\"นาย\"ผู้หญิงคนนั้นหันมามองฉันอึ้งๆ ถึงอย่างนี้ก็ยังน่ารัก
\"ไอ้แห้งแกคิดจะทำอะไร\"โล้นถามฉันด้วยเสียงโหดโหด
\"ช่วยผู้หญิงคนนี้ไงล่ะ ไอคนไร้มนุษยธรรม\"ฉันตอบแบบพระเอกหนัง
\"เอ๋ มนุษยธรรมเหรอ บังเอิญไม่เคยมีว่ะ\"โล้นพุ่งตัวเข้ามาหาฉัน
\"หลบไป รีบวิ่งออกไปเร็ว\"ฉันรีบตะโกนบอกผู้หญิงคนนั้นแต่เเธอกลับไม่ยอมไปไหน
\"บ้าเอ้ย\"ฉันสบถพร้อมเตะอัดที่ท้องโล้น แล้วเอาถังขยะครอบหัวพร้อมเตะเจาะยางจนมันล้มถังขยะกลิ้งหลุนๆออกมา
\"แหวะ อ้อก\"โล้นถุยทิชชูออกมา จะสงสารดีมั้ยเนี่ย ฉันเห็นเงาสะท้อนในกระจก นักเลงอีกคนหยิบมีดจากกระเป๋ากางเกงแล้วรี่เข้ามาหาฉัน ฉันหลบไม่ทันหลับตาปี๋คิดว่าจะตายแล้วแต่
\"เคร้ง\"เสียงมีดโดนเตะตกพื้น ฉันสงสัยว่าใครมาช่วยแต่สิ่งที่เห็นถึงกับอึ้ง ผู้หญิงคนนั้นค้างอยู่ในท่าเตะสูงอย่างสวยงาม
\"กร้อบ กร้อบ เตรียมตัวตายรึยังจ้ะ\"เสียงผู้หญิงคนนั้นหักนิ้วจนฉันนึกกลัว นักเลงคนนั้นเก็บมีดแล้ววิ่งเข้ามาอีกครั้ง จากระยะนี้ฉันวิ่งไม่ถึงแน่ แต่ผู้หญิงคนนั้นจับแขนล็อคเอาไว้แล้วหักหัวไหล่ทันที นักเลงยังยืนได้อยู่แต่โงนเงนมากแล้วก็จบลงอย่างสวยงามด้วยท่าเตะก้านคอนักเลงล้มลงสลบเหมือดทันที
\"อ่า เป็นอะไรรึเปล่าจ้ะ\"ผู้หญิงคนนั้นหันมายิ้มให้ฉันแต่ทำไมรู้สึกเหมือนยิ้มนั้นมันโหดขึ้นยังไงไม่รู้ ผู้หญิงสมัยนี้ทำไมโหดจังนะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น