ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : สาวห้าวเป็นหนุ่มฮ็อต
We are all rowing the boat of fate
พวกเราต่างก็พายเรือแห่งโชคชะตา....
I want you to know who I really am
ฉันอยากให้เธอรู้ว่าที่จริงฉันเป็นอย่างไร
I never thought I feel this way toward you
ฉันไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าฉันจะรู้สึกอย่างนี้กับเธอ
And if you ever need someone to come along
และถ้าเธอเคยต้องการใครสักคนที่จะเดินเคียงข้างกันไป
I will follow you and keep you strong
ฉันจะตามเธอไปเองและทำให้เธอเข้มแข็งขึ้น
And every time I see your face
และทุกครั้งที่ฉันเห็นหน้าเธอ
The oceans lead out to my heart
มหาสมุทรนำทางมาสู่หัวใจฉัน
You make me wanna strain at the oars
เธอทำให้ฉันต้องการที่จะถือพายไว้
And soon I can\'t see the shore
และในไม่ช้าฉันก็ไม่เห็นฝั่งอีกต่อไป
บางส่วนจาก
Bleach
Life is Like a Boat
_________________________________________________________________________________________
ถ้าหากเราเปรียบชีวิตมนุษย์เป็นเรือหนึ่งลำในมหาสุมทร เรือก็จะพายไปเรื่อยๆอย่างไม่มีที่สิ้นสุดจนกว่าเรือลำนั้น
จะพายไม่ได้อีกต่อไป แต่ละสายน้ำพาเราไปในที่ที่แตกต่างกัน บางครั้งอาจมีคลื่นลมสงบ บางครั้งอาจมีบ้างที่พายุกระหน่ำ
ชีวิตของคนเราไม่ได้ราบเรียบเสมอไป เรืออาจจะพาเราไปพบความสุข ความทุกข์ เรือของแต่ละคนไม่เหมือนกัน
แต่อาจมีบางครั้งเพราะแรงลมหรือสายน้ำก็เป็นได้ ทำให้เรือลำอื่นที่ผ่านลำของเราไป
มีสักลำหนึ่งที่พร้อมจะอยู่ในเรือลำเดียวกับเรา ก้าวเข้ามาในเรือเรา ก้าวเข้ามาในหัวใจเราและ...
ช่วยกันพายเรือแห่งโชคชะตาร่วมกันไปชั่วชีวิต......
ฉันหลบอยู่หลังเสาพลางนึกถึงเรื่องที่แม่เคยสอน ขอให้เรือลำนั้นเป็นพี่ก็อตด้วยเถอะ สาธุ้
\"ตึก ตึก ตึก\"ฉันได้ยินเสียงหัวใจของตัวเองสั่นระรัว เมื่อพี่ก็อตหนุ่มสุดหล่อประจำโรงเรียนเดินผ่าน แค่มองตามก็จะละลายแล้ว ฉันมองตาเยิ้มเหมือนหมาน้อยมองตามกระดูกชิ้นโตต่อไป อา หล่อจังเลย
\"ปั้บ!\"ฉันแทบล้มตูมเมื่อมีอะไรมีคนมาทุบหลังฉันดังอั้ก ฉันหันกลับไปจ้องแบบถมึงทึง
\"แก ไอมิน ไปไกลไกลไป้\"มิน เพื่อนตัวแสบของฉันยิ้มแฉ่งอย่างอารมณ์ดี ฉันชื่อนารุซากิ ซายะ ชื่อเล่นชื่อ อัยย์ ซึ่งเป็นชื่อเล่นมรดกตกทอดมาจากพ่อ ส่วนเรื่องที่ชื่อเป็นญี่ปุ่น เพราะเป็นลูกครึ่ง แต่อยู่ในประเทศไทยตั้งแต่คลอดออกมาจากท้องแม่ ภาษาญี่ปุ่นพูดแทบไม่เป็น เสียชาติเกิดสุดยอด
\"ก็เห็นแกมองตามสุดที่รักแบบละห้อยถึงขีดสุด เลยอยากปรับอารมณ์ให้น่ะ\"มินพูดแล้วไม่ว่าเปล่ามาตบหลังฉันแบบเข้าอกเข้าใจ
\"ถ้าอยากได้สุดหล่อมาเทรน เรียกฉันได้ทุกเวลานะจ้ะ คุณซายะ\"มิน เป็นผู้ชายอายุ 18 แต่สมองไม่ถึง8ขวบ เพื่อนสนิทที่สุดของฉัน เป็นเพื่อกันตั้งแต่รุ่นแม่แล้ว มันเคยบอกว่ามีพี่ชายคนหนึ่งแต่ไม่เคยเจอ คงไม่หล่อเท่าพี่ก็อตหรอกเนอะ มีข่าวกันมาหลายรอบว่าเป็นแฟนกันแต่สุดท้าย พวกชอบนินทาทั้งหลายก็เลิกพูดเมื่อเห็นฉันเตะมินตกคลอง
\"อืม เชื่อ เชื่อว่าหล่อ\"ฉันทำท่าพยักหน้าหงึกๆ
\"ในที่สุดแกก็เชื่อแล้วใช่ม้า\"มินทำท่าเหมือนผู้ชนะ
\"หล่อกว่าผีในป่าช้านิดเดียวนะ จะออดแล้วกลับห้องก่อนน้า\"ฉันเหลือบมองนาฬิกาแล้ววิ่งแข่งกับเวลาไปถึงห้องเรียน
\"เชอะ ใครแพ้ต้องเก็บจานให้อีกคนหนึ่งอาทิตย์ โอเค้\"มินยังทำท่ามั่นอกมั่นใจ ในขณะที่ฉันสตาร์ทออกตัวไปเรียบร้อยแล้ว
\"ทั้งที่นายต้องเก็บจานข้าวให้ฉันมาเกือบเดือนแล้วเนี่ยนะ\"ฉันส่ายหัวอย่างระอาแล้วเร่งความเร็วเมื่อมินตามมาติดๆ ฉันถึงประตูห้องเมื่อออกดังพอดี
\"ผู้หญิงอะไรถึกเป็นบ้าเลย\"มินเริ่มโอดครวญพอเห็นฉันชนะ
\"เหงกแน่ะ\"เสียงฉันเขกหัวมิน
\"งั้นเปลี่ยนเป็นนายช่วยเรียกชื่อฉันให้ถูกได้มะ ฉันชื่ออัยย์ ชื่ออัยย์ได้ยินมั้ย ไอคุณชายหลงตัวเอง!\"ฉันจ้องหน้าแบบเอาเรื่อง
\"ก็ได้งั้นฉันไม่ต้องเก็บจานให้แล้วใช่ม้า\"
\"เหลือ 6 วันแทน\"ฉันชูนิ้ว 6 นิ้วให้มินดู มินทำท่าจะเป็นลม อาจารย์ประจำชั้นเดินเข้าห้อง อาจารย์ชื่อ นภาพร อรอนงค์ ฉันมักจะเรียกนิคเนมกับมินสองคนว่า อาจารย์หมูยอ ลักษณะพิเศษคือ... บ้ายอเกินมนุษย์
\"ไงคุณนารุซากิ ถึงห้องวันนี้ทันอีกตามเคยนะยะ\"อาจารย์สะบัดเสียงค้อน ฉันรีบยิ้มแฉ่ง
\"อาจารย์คะ หนูอยากมาเจออาจารย์นี่คะ อาจารย์ออกจะสวยเลิศเลอ สอนเก่ง นิสัยดี รักเด็ก\"ฉันยังยอไม่เลิก
\"แหม นารุซากิ ไม่ต้องชมหรอกจ้ะ อาจารย์รู้ตัวดี\" ถ้าฉันบอกว่าแกควรจะเลิกโบ๊ะเครื่องสำอางหนาสามนิ้วมาโรงเรียนได้แล้ว จารย์\'หมูยอจะยังพูดแบบนี้รึเปล่าเนี่ย การชมอาจารย์มีประโยชน์อย่างเดียว คือความพิศวาสของท่านอาจารย์บ้ายอ แต่มันมีข้อเสียคือ ต้องฝนโกหกทุกวันจันทร์ยันศุกร์
\"อาจารย์กะจะไปประกวดเหมือนกัน แต่อาจารย์ชอบทำงานกับเด็กมากกว่า\"อาจารย์ยิ้มเผยให้เห็นริมฝีปากที่ทาลิปสติกสีแดงเคลือบมันแว้บสะท้อนแสงแดด ปิ๊ง ปิ๊ง อาจารย์ได้แน่นอนค่ะ ถ้าเขาจัดการประกวด มิสหมูยอ
\"เรามาเริ่มบทเรียนวันนี้กันเถอะ นักเรียนที่น่ารัก ภาษาไทยของเรามี บลา บลา บลา\"สรรพสิ่งเริ่มเงียบลง เมื่อฉันหลับ แต่ฉันไม่เคยหลับคาฟุบโต๊ะในวิชาอาจารย์หมูยอ เพราะเดี๋ยวคะแนนพิศวาสตก ฉันใช้วิธีที่ยอดเยี่ยมที่สุด หลับใน ตาแข็งค้าง ส่วนสติสัมปชัญญะ ไปเฝ้าพระอินทร์เรียบร้อยแล้ว
\"พึ่บๆ พึ่บ\"เสียงอะไรบางอย่างอยู่ข้างๆหูฉัน แต่ฉันยังคงไม่สนใจ
\"คุณอัยย์คร้าบ เลิกเรียนแล้ว\"
\"เออ ฉันหลับไปนานขนาดนั้นเลยเหรอ\"ฉันลุกขึ้นพลางเก็บของที่วางไว้เฉยๆใต้โต๊ะโดยไม่มีการแตะต้อง
\"ใช่\"มินสะพายกระเป๋าไปรอฉันหน้าห้อง
\"เก็บจานข้าวเริ่มนับพรุ่งนี้ละกัน\"ฉันตะโกนตามหลังมินไป มินสะดุ้งเฮือกลางบ่นพึมพำ
\"นึกว่าจะลืมแล้วซะอีก ยัยถึกความจำดี\"มินออกไปข้างนอกแล้วก็เจอสิ่งที่ไม่พึงปราถนายิ่งกว่าฉันที่ยืนอยู่ในห้องเรียน นักเรียนหญิงเป็นสิบคนออกันอยู่หน้าห้องเรียนเหมือนปราการมนุษย์ขวางทางเดิน
\"กรี๊ด กรี๊ด มิน หล่อจังมีแฟนรึยังคะ\"เด็กผู้หญิงรุ่นน้องพูดขึ้นจากหนึ่งในสิบที่กำลังรุมทึ้งมินอยู่
\"ว้าว ตัวจริงหล่อจัง แต่งงานกับฉันเถอะ\"ผู้หญิงหน้าตาเคลือบด้วยเครื่องสำอางพยายามทึ้งแขนเสื้อมิน มินเห็นฉันแล้วส่งสายตาขอความช่วยเหลือ ฉันพยายามชั่งใจว่าจะช่วยดีมั้ย หรือว่าปล่อยไว้สักพักแล้วค่อยเดินไปหา เมื่อเห็นหน้าของมินกับสัญญาล้างจานฉันก็ตัดสินใจได้
\"แรดน้อยทั้งหลายกลับสวนสัตว์ไป ชิ้ว ชิ้ว อย่ามายุ่งกับมิน เขาไม่มีรสนิยมแบบพวกเธอหรอก ปายเซ่ เดี๋ยวแม่ตีให้เละซะเลยนี่\"ฉันควงไม้กวาด เหมือนเจ้าหญิงขี่ม้าขาวถือไม้กวาดไปช่วยมินจากสัตว์ประหลาดทั้งหลาย แรดน้อยแหวกเป็นทางเพราะกลัวฤทธ์ไม้กวาดมหากาฬ
\"มิน วิ่งเร็ว\"ฉันเขวี้ยงม้กวาดทิ้งแล้วลากมินไปในที่ลับตาคน พวกผู้หญิงที่กรี๊ดกร๊าดพยายามวิ่งตามมินถูกสลัดหลุดหมดแล้ว ฉันรู้สึกเหมือนเพิ่งหนีจากเกมส์ไล่ล่าในคอม เพียงแต่ถ้าเราแพ้ มินต้องโดนจับทำมิดีมิร้ายแน่ๆลย ส่วนถ้าพวกนั้นชนะก็จะได้มินไปครอง นี่ฉันคิดบ้าอะไรเนี่ย
\"แฮ่ก แฮ่ก เหนื่อยชะมัด\"
\"อือ เหมือนกัน\"ฉันพิงผนังอย่างหมดแรง
\"มีเธอคนเดียวดีกว่าบอดี้การ์ดเป็นโขยงอีก\"มินมองฉันด้วยสายตาชื่นชมกึงขำ
\"เชอะ หัดดูแลตัวเองไม่ให้โดนรุมทึ้งแบบนั้นได้อีกดีกว่าน่า\"ฉันบ่นแบบหงุดหงิด วันนี้เป็นวันที่สำคัญที่สุดในชีวิตฉัน ฉันกำลังจะบอกรักผู้ชาย พี่ก็อตนั่นเอง ควรจะทำยังไงดีน้า ผมที่อุตส่าห์สระไดร์มาดันยุ่งเหยิงเพราะแม่พวกนั้น อืม หน้าฉันที่ไม่เคยแตะเครื่องสำอางถูกทาแป้งบางๆกับลิปมันมีสีชมพูอ่อนๆ ฉันคิดไปเรื่อยพลางตกใจเมื่อเห็นว่ามินยื่นหน้าเข้ามาใกล้หน้าฉันมาก ฉันมองแบบงุนงง
\"มีอะไรอ่ะ\"มินหันหัวสะบัดแบบหงุดหงิด
\"ยัยทึ่ม งี่เง่า โง่ เฮ้อ ฉันจะพูดยังไงดีนะ ถึงจะให้เธอรู้ได้\"มินทำท่ากุมขมับ
\"อะไรอ่ะ\"ฉันถามแบบไม่เข้าใจ เจ้าเพื่อนสนิทนี่จะแกล้งอะไรฉันอีกล่ะ
\"ฉันชอบ...\"มินยืนหน้าเข้ามาใกล้แบบสุดๆ
\"ติ๊ด ติ๊ด\"ฉันมองนาฬิกาที่ได้เวลาแล้ว ฉันเอาจดหมายรักไปหย่อนไว้ในล็อกเกอร์พี่ก็อต นัดเวลาไว้ ฉันจะไปสารภาพรักกับเขา
\"จะพูดอะไรเหรอ นายชอบอะไร\"ฉันยืนหน้าไปใกล้มินพลางมองหน้าเขาชัดๆ หน้ามินสีแดงเรื่อมากตอนนี้ยิ่งแดงกว่าเป็นเท่าตัว
\"ฉันชอบไอติมสตรอเบอรี่ ยัยทึ่ม\"มินพูดพลางผลักฉันแล้ววิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว เขาเป็นอะไรของเขากันนะ ฉันมองตามหลังแว้บๆของมินแบบไม่เข้าใจจริงๆ อา ช่างเถอะ ตอนนี้ฉันกำลังจะไปสารภาพรักกับพี่ก็อต ความรัก 3 ปีของฉันจะได้รับการบอกกล่าวกับเจ้าตัวที่ฉันฝันถึงมานานซะที โลกเป็นสีชมพู วันนี้ท้องฟ้าช่างสดใสบรรยากาศเป็นใจ ฉันเดินไปหาพี่ก็อตที่ยืนอยู่ใต้ต้นไม้
\"มีอะไรก็ว่ามา ฉันไม่มีเวลามาก\"ฉันที่กำลังอารมณ์สุนทรีชะงักกึกกับคำพูดของพี่กอล์ฟ
\"เอ่อ คือ...\"ฉันหน้าแดงแปร้ดเมื่อได้สบตาของพี่ก็อตจริงๆเป็นครั้งแรก ใจละลาย ใจละลาย
\"ยัยนี่ จะพูดอะไรก็พูด ไม่ใช่เอาแต่จ้องหน้าฉันอยู่ได้\"พี่ก็อตเสยผมอย่างหงุดหงิด
\"คือ ฉันชอบพี่ก็อตค่ะ ชอบมานานแล้ว ตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เห็นพี่เลย ฉันชอบพี่มาหลายปีแล้วนะคะ ฝันถึงพี่ทุกคืนเลย ฉันพยายมอธิษฐานมาตลอดว่าอยากเป็นแฟนกับ....\"ฉันพูดโพล่งออกไป แต่ยังไม่ทันจบพี่ก็อตก็พูดแทรกขึ้นมา ฉันพูดไปได้ยังไงนะ มันไม่เหมือนที่ฉันท่องมาทั้งคืนเลย แย่จริงๆ
\"เหอะ บอกว่าชอบ ชอบ แล้วไง ผู้หญิงหน้าตาดีว่าเธอมีตั้งเยอะ ฉันยังไม่ชอบเลย หน้าตาก็ไม่เหมือนผู้หญิง แถมยังห้าวอีก น่าเบื่อ ฝันถึงฉันเรอะ ฟังแล้วอยากจะ...\"ฉันพยายามอดทนกลั้นฟังมานานก็พูดขึ้น
\"หยุดเดี๋ยวนี้นะ ถึงจะเป็นคนที่ชอบแต่ฉันก็มีขีดจำกัดความอดทนเหมือนกันนะ\"ฉันพูดออกไปพลางมองหน้าพี่ก็อต ผู้ชายที่ฉันรักมาหลายปีทำไมเป็นแบบนี้ ไม่เหมือนที่คิดไว้เลย
\"แล้วจะทำไม เธอจะทำอะไรฉันได้ อธิษฐานเหรอ ฟังแล้วคลื่นไส้ มันไม่มีวันเป็น...\"
\"พลั่ก\"ฉันต่อยพี่ก็อตเต็มแรง น้ำตาพรั่งพรู
\"หน้าหล่อๆของฉัน แก ถึงจะเป็นผู้หญิงฉันก็อัดได้นะ ตายซะเถอะ \"พี่ก็อตพุ่งตัวมาหาฉัน ต่อไปนี้ฉันจะไม่เรียกมันว่าพี่แล้ว ฉันจะไม่รักมันแล้วด้วย ดีที่นี้แกไม่รักฉันแล้วยังดูถูกฉันอีก
\"ไอเวร เลวที่สุด ฉันรักแกมาหลายปีทำไมทำแบบนี้วะ\"ฉันเตะอัดที่ท้องทันที ก็อตลงไปจุกแอ้กที่พื้น ฉันเตะซ้ำที่ท้องอีกรอบ วันวันเอาแต่แต่งหล่อไปมาเลยสู้ฉันไม่ได้ล่ะเซ่
\"ถึงจะไม่คบกับฉันก็ไม่เห็นจะต้องพูดถึงขนาดนั้นเลยนี่นา ทำไมต้องเหยียบย่ำความรักของฉันด้วยห๊า\"ฉันชกหน้าก็อตอีกรอบจนฟันกระเด็น น้ำตาของฉันไหลลงไปผสมกับเลือดของก็อต
\"พอเถอะ\"มีเสียงนุ่มๆแล้วฉันรู้สึกอบอุ่นที่หลัง
\"เธอยังมีฉันอยู่นะ อัยย์\"มินกอดฉันไว้แน่น ฉันพยายามดิ้นอย่างบ้าคลั่ง
\"ไม่ ฉันจะฆ่ามัน\"
\"ขอร้องเถอะ พอได้แล้ว\"
\"ทำไม\"ฉันหยุดอาละวาดแล้วถามเสียงเรียบเฉย
\"ไม่เหมือนเธอเลยรู้มั้ย\"มินลูบหัวฉันเบาๆ
\"ใช่ ไม่เหมือนฉัน เพราะว่าฉันเป็นแบบนี้ มันถึงไม่รักฉันไง ฮือ\"ฉันนั่งลงร้องไห้กับพื้น
\"กับความรักที่พยายามแล้ว ทำไมต้องดูถูกกันด้วย ทำไม ฉันไม่มีสิทธ์ที่จะรักรึไง ไม่ชอบก็ไม่เห็นต้องทำแบบนี้นี่\"ฉันร้องไห้ฟูมฟาย
\"ขอโทษนะ ไม่ว่าเธอจะเป็นใคร ฉันเข้าใจแล้ว ขอโทษด้วย\"ก็อตพึมพำแล้วสลบไป ฉันเบิกตาโพลง น้ำตาหยุดไหล
\"เห็นมั้ย อย่างน้อย เธอก็ทำให้เขาเข้าใจ เอ่อ แม้จะด้วยหมัดก็เถอะ\"มินพูดแบบลำบากใจนิดหน่อย ฉันหัวเราะ
\"มานี่ด้วยกันหน่อยสิ\"ฉันจูงมือมินแต่มินปลดออกแล้วบอกว่า
\"เธอไปก่อนนะ เดี๋ยวจะรีบตามไป\"ฉันมองแบบงุนงงแล้วก็รีบวิ่งออกไปทันที
\"ทำไม ทำไมคนที่เธอสารภาพรักไม่ใช่ฉัน ทำไม\"มินร้องไห้เบาๆ
\"อย่างน้อยถึงฉันไม่ใช่คนที่เธอรัก แต่ฉันจะคอยปลอบโยน และรักเธอตลอดไป\"มินพูดกับตัวเองเบาๆแล้วรีบวิ่งตามไป
ที่ที่ฉันมาก็คือ ร้านตัดผม
“มาทำอะไรที่นี่อ่ะ”มินถามฉันแบบแปลกใจสุดๆ
“เหอะ เหอะ ”ฉันหัวเราะเบาๆ
“จะทำอะไรน่ะ”มินถามฉันตอนฉันกำลังก้าวเข้าประตูร้านตัดผม
“เปลี่ยนแปลงเป็นคนใหม่ไงล่ะ”ฉันยิ้มแบบมีเลศนัย ฉันจะเปลี่ยนแปลงตัวเป็นคนใหม่ไม่เอาอีกแล้วความรักบ้าๆแบบนี้ ช้ำครั้งเดียว เข็ดไปจนวันตาย ฉันมองมินที่ยังทำหน้าแปลกใจสุดขีดไม่หาย ฮึ ฮึ เดี๋ยวนายก็รู้
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น