Shura : เนตรสังหาร

"ศรีภรรยาข้าล่มเมืองเก่งจริงๆ" เทียร์เน้น "ไม่ต้องเมืองไหนหรอก บ้านข้าเนี่ยแหละ ล่มเช้า กลางวัน เย็น รู้ไหมข้าหมดเงินไปกับค่าซ่อมบ้านเท่าไหร่ ข้าแทบจะร้องไห้น้ำตาเป็นสายเลือดเวลานางมีอารมณ์ขึ้นมา"

"หา? ว่าไงนะ นี่มันไม่ใช่นิยายฉ. 18+ นะ เดี๋ยวเว็บมาสเตอร์ก็แบนบทความนี้หรอก"

"เจ้าพูดอะไรของเจ้า" เทียร์กระแทกตราลัญจกรในมือกับโต๊ะดังเปรี้ยง "ข้าหมายถึงเวลานางมีอารมณ์อยากทำกับข้าว!! ตลาดแตก บ้านวอดสันตะโรไปหมด"

"ครับๆ เข้าใจแล้วครับ" พิธีกรรับคำส่งๆ ไม่อยากฟังเนื้อหาที่ชวนหัวใจวายอีกแล้ว เขาเช็ดเหงื่ออีกครั้ง รู้สึกว่าสัมภาษณ์สามคนนี้เหมือนกับชีวิตจะหดสั้นลงถึงหนึ่งในสามของอายุขัยเลยทีเดียว "แล้วที่เขาว่าคุณเป็น Gay King ละครับ???"

"ข้ายอมรับในจุดที่ว่าข้าเป็นคิง แต่ข้าไม่ยอมรับว่าข้าเป็นเกย์ เอาไว้อยากรู้ว่าทำไม เอาไว้ลองไปอ่านในเรื่องละกัน"





"ถ้าถามเรื่องพี่สา..แม่ของผม รับรองได้ว่า เธอติดอันดับหญิงงามล่มเมืองจริงๆ ครับ" ชายหนุ่มหน้าเอ๊าะที่สวมหมวกปีกกว้างปาดเหงื่อ เขาปักจอบกับผืนดินร่วยซุยที่พระมารดาจิกหัวใช้ให้โรยแปลงฟักทองแปลงใหม่รอให้โต ปลูกผักไร้สาร ทำฟาร์มเลี้ยงโคเอานมวัว เพราะเธออยากกินพายฟักทองออร์แกนิคน่ะ..

"อธิบายหน่อยได้ไหมว่า ล่ม..เอ๊ย สวยยังไง"

หนุ่มน้อยแอชเล่ย์ยืนคิดอยู่พักหนึ่งก่อนจะตอบว่า "เอาง่ายๆ ถ้าแม่เดินไปที่ไหนก็ตาม ความสวยของแม่จะต้องกระแทกตาหนุ่มๆ แถวนั้นไปไม่น้อยกว่าร้อยละเก้าสิบ"

"แค่นั้นเหรอ แล้วไงต่อ?"

"อืม ก็ไม่มีอะไรมาก แล้วหลังจากนั้น พวกที่ตามตื๊อแม่ร้อยละร้อยสิบจะโดนกระแทก กระทบ กระทั่ง จนลงไปนอนหยอดน้ำข้าวต้มเลยล่ะ"

"...ได้ข่าวว่า โดยเฉพาะคนที่อยู่อาณาจักรแถวๆ นี้ที่ไปยุ่มย่ามกับอาชูร่าจะซวยหนักหน่อย ใช่รึเปล่า ประมาณว่า ผ่านไปตามถนนก็จะเหยียบโดนอึ๊ ไปตลาดก็จะโดนมะเขือเทศหล่นใส่หัว หนักๆ เข้าก็ไปนอนดูดาวในตารางบ้าง"

แอชเล่ย์ยิ้มเป็นปริศนา

"ถ้าอยากรู้ คุณก็ต้องลองเอง" เจ้าหนุ่มเผยยิ้มใสซื่อ ก่อนจะหัวเราะดัง หึๆๆๆๆ เสียงกังวานขัดกับหน้าตาสุดเอ๊าะโดยสิ้นเชิง "อยากจะได้ข่าวอินไซด์ก็ต้องเสียสละตัวเองกันหน่อย..สิครับ"




"อาชูร่า โอ้..ท่านเทพธิดาผู้เลอโฉม แม่หญิงงามล่มเมืองผู้ติดอันดับ 1 ใน 100 ของสมาคมวัดเกรดหญิงงามทั่วแผ่นดิน"

"ใคร เจ้าหมายถึงใคร ไอ้สมาคมวัดเกรดกิ๊กก๊อกนั่น ใช่ที่ส่งไอ้หน้าแว่นมาเมื่อเดือนก่อนที่พล่ามๆ ว่าให้ข้าติดอันดับ 90 กว่าๆ ใช่ไหม"

พิธีกรถึงกับถอดแว่นออกเพื่อเช็ดเหงื่อ เขาสวมแว่นที่เอียงไปเพราะโดนทุบ..เอ๊ย เพราะแม่หญิงอาชูร่าคนงามช่วยดัดให้ เพ่งมองในนิตยสารแล้วกล่าวซ้ำอย่างไม่มั่นใจว่า

"แต่ดูดีๆ แล้ว ตอนนี้คุณอยู่อันดับที่ 13 นี่ขอรับ"

"ลักกี้นัมเบอร์ ..ล่ะมั้ง ข้าจำได้ว่าคราวที่แล้ว ข้าบอกให้มันยัดข้าไปในอันดับ 1-10 เท่านั้นไม่งั้นก็ไม่ต้องใส่ ไปๆ มาๆ ก็ย้ายข้าลงไปสามอันดับซะงั้นน่ะ" ชูระกระชากแว่นจากดั้งของพิธีกรมาสวมเอง "ไหน ชื่อที่อยู่เจ้าแว่นนั่นมันอยู่ไหน ข้าจะไป 'คุย' กับ 'ปรึกษา' และให้ 'คำแนะนำ' อย่างดีเรื่องวิธีการจัดอันดับที่ถูกต้องซะหน่อย นิตยสารเดี๋ยวนี้ต้องการการจัดระเบียบสักหน่อยน่ะ ว่าไหม"

"อ้าว เจ้าไปไหนแล้ว" ชูระโบกแว่นหยอยๆ มองพิธีกรใส่แว่นที่หายตัวไปเรียบร้อย "เจ้าลืมแว่นน่ะ เฮ้!!? กลับมาเอาก่อน ข้าขี้เกียจไปตามหาเจ้าที่สำนักพิมพ์ เจ้าแว่น..เจ้าแว่น หืม..ข้าลืมอะไรไปรึเปล่าเนี่ย"




เด็กน้อยที่กัดจุกยางสำหรับลับฟันเด็กทารกอย่างเมามันส์มองไมค์ในมือพิธีกรอย่างมีความหมาย ทารกที่สวมชุดหูกระต่ายสุดโมเอ้ส่งเสียงเอ๊าะแอ๊ะ พยายามยืนสองขาแปะๆ เข่าของหนุ่มแว่นผู้มีชะตากรรมแสนน่าสงสาร

แอชเล่ย์คร่ำครวญ"ออร์เจล ไม่เอาน่า คราวที่แล้วก็ล่อคนส่งไปรษณีย์ไปทีหนึ่งแล้ว คราวนี้จะเอาพิธีกรเลยเหรอ ไม่ไหวนะ ข้าขี้เกียจตามปิดข่าวแล้ว"

ชูระลงดาบสังหารด้วยการให้ท้ายว่า "ไม่เป็นไร เจ้าแว่นนี่พิธีกรเก่าเก็บ เป็นดาวอับแสงใกล้เข้ากรุเต็มทนแล้ว แอชเล่ย์ ถ้าน้องร้องไห้จะเป็นเรื่องใหญ่กว่านะ"

"นั่นสินะครับ" แอชเล่ย์ถอนใจเบาๆ "วันนี้ถ้าจะเป็นวันไม่ดีของคุณเลยนะครับ คุณพิธีกร"

"...พ่อหนุ่มน้อย เธอจะทำอะไรน่ะ" พิธีกรร้องโหยหวยเมื่อรู้สึกว่าพื้นใต้เท้าหายไป หนุ่มน้อยที่ร่างผอมกว่าพิธีกรเกือบสามเท่ายกเขาสูงท่วมหัวเหมือนมดยกก้อนน้ำตาลสบายๆ วิ่งหายไปในโรงเก็บเครื่องมือ มีเด็กทารกคลานเดี๊ยะๆ ตามพื้นไปอย่างรวดเร็ว ประกายตาแสนสุขใสเมื่อได้ของเล่นใหม่ แถมยังร้องแอ้ๆ ไปตลอดทาง


"รอข้าด้วยสิ" คุณแม่คนงามร้องสั่งเสียงดัง "จะเล่นสนุกกันโดยไม่รอแม่ก่อนได้ยังไง" เธอบ่นอุบอิบๆ แล้วเดินลุยแปลงฟักทองแสนรักของแอชเล่ย์โดยไม่ไยดี


ทิ้งให้ป๊ะป๋าเกย์คิง นอนเฝ้าไร่เป็นหุ่นไร่กาผู้น่าสงสารโดดเดียวเดียวดาย


TT-TT เก๊าถูกลืมอ่ะ แง้~ ชูระ แอชเล่ย์ ออร์เจล ลืมพ่อคนนี้ได้ยังไงกัน!!





ใครที่ได้สบดวงตาคู่นี้จงกลายเป็นตุ๊ด!!! เนตรสารพัดประโยชน์ที่ตกลงมาในเงื้อมมือจอมโฉดทำให้ผู้คนซวยไปตามๆกัน ฮ่าๆๆๆ ใครกล้ากำแหงท่านชูร่าผู้นี้จะสาปให้หมด หญิงงามในใต้หล้าคือข้าเพียงผู้เดียวเท่านั้น!!!