คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ep.1 สนามสอบ
จิตใจของคนที่ไม่สมบูรณ์เปรียบดังสิ่งของที่ใช้งานไม่ได้มีเเต่ถูกเขี่ยทิ้งไม่สนใจ มันก็เหมือนกับมิตรภาพที่เป็นเเก้วอันเเสนเปราะบางพร้อมที่จะหายทุกเมื่อโดยไม่รักษาเอาไว้
"น่าเบื่อจริงจังนะครับ~ ชิๆๆ" เสียงของชายหนุ่มในร้านเเห่งหนึ่งที่อยู่ใกล้ๆทะเลสาบ
ปัง! ปัง!
"โฮะๆๆ เจ้าหนูไม่ได้เจอกันนานนะ"ผู้ปรากฎใหม่สำหรับ ' เซย์ ' เเล้วช่างเป็นอะไรที่ไร้มารยาทสิ้นดี
"ชิๆๆ ยังไงกระผมก็ยังไม่อยากเจอคุณหรอกนะตาเเก่ เเล้วมานี่มีอะไร?" เซย์ถามออกไปด้วยความไม่เต็มใจนักเนื่องจากตนนั่นค่อนข้างที่จะไม่ตาเเก่นี้
"ช่างเเสนรู้ซะจริงนะ~ เอาล่ะๆ ฉันอยากให้นายไปลองสอบฮันเตอร์ดู เห็นบ่นว่าเบื่อนี่หืม?" เเต่เเก่เเสนรู้ซะจริง
"ชิๆๆ เอาเถอะๆยังไงกระผมก็จะลองไปดูนะขอรับ~
ปัจจุบัน
ถึงจะพูดไปอย่างนั้นเเต่ว่าตอนนี้ต้องรอ? อ่า..ช่างเป็นกิจกรรมที่ค่อนข้างน่าเบื่อสำหรับกระผมเลยนะขอรับ..เอาๆละงั้นนอนไปเรื่อยๆจนกว่าจะหมดเวลาละกัน..
ตึก..ตึก..
เซย์ลืมตาขึ้นมาทันทีเมื่อได้ยินเสียงทีข้างหูเเละรู้สึกว่าตอนนี้คนจะเยอะเอาเรื่องเลยเเหะอืม..จะว่าไปคนผ่านการสอบนี่มีไม่ดี่คนนี่นา หึๆชักน่าสนุกขึ้นมาเเล้วสิ
' ชิๆๆ '
เสียงหัวเราะอันเเผ่วเบาที่เเสนอารมณ์ดีของเซย์ดังขึ้นมาเล็กน้อยเเต่นั้นก็เพียงพอให้คนที่อยู่ใกล้คนลุกซูขึ้นมาได้
ว่าเเต่..ใครเดินมาใกล้ๆเค้า? เซย์หันซ้ายหันขวาก็ผมกับ..ตัวตลก? ไม่สิๆดูเหมือนจะเเต่งตัวคล้ายซะมากกว่าผมสีฮ๊อตพิงค์ซะด้วยเเสบตาชะมัด
"อะอ่าวตื่นขึ้นมาซะเเล้วงั้นเหรอคุณผมขาว~"
เสียงของคนตรงหน้าเซย์ดังขึ้นดูจะเเปลกใจเล็กน้อยที่เซย์ตื่นเเต่..เเปลกใจ? ทำไมฟร่ะ?
"ชิๆๆ คิดว่ากระผมผมจะตื่นรึขอรับบเล่นเดินมาซะขนาดนั้น"
เซย์ถามด้วยเสียงขี้เล่นเล็กน้อยตามประสาปกติของตนที่ชอบใช้พูดกับทุกๆนยกเว้นเเต่ตาเเก่คนนึงละนะเพราะเกลียดขี้หน้า(ฮ่าา)
"หึๆ นายนี่เเปลกซะจริงนะ"พูดพร้อยรอยยิ้มดู เอิ่ม..ยังไงดีละขนลุก? ก็จะอธิบายอย่างนั้นก็ว่าได้เเต่สำหรับผมเฉยๆละนะ
จากนั้นชายหนุ่มผมสีฮ๊อตพิงค์ก็เดินออกไปอย่างไม่มีอะไรเกิดขึ้น เเต่กลับมีเสียงรอบข้างซุบซิบอยู่กลายๆ
' ถ้าจำจากฐานข้อมูลเท่าที่จำได้หมอนี่น่าจะชื่อ ฮิโซกะน่ะนะ '
"สวัสดีเด็กใหม่ฉันชื่อ ทอมป้า เจ้าตัวตลกเมื่อกี้ชื่อ ฮิโซกะ ฉันเเนะนำอย่างยุ่งกับมันเลยมันเป็นอันตราย อะนี่น้ำอัดลมเผื่อคอเเห้ง"
จากนั้นทอมป้าก็ยื่นน้ำอดลมมาให้เซย์เเต่ด้วยที่เซย์กำลังมึนอยู่บวกกับได้กลิ่นเหมือนยาถ่ายในกระป๋องน้ำก็ได้พูดขึ้น..
"ชิๆๆ ขอรับไว้เเค่น้ำใจเท่านั้นนะขอรับ~"
"ไม่เป็นไร ไม่ต้องเกรงใจๆ"
ด้วยความที่ทอมป้าคิดว่าเด็กใหม่นี่ดูเกรงใจน่าดูเลยได้โอกาสยัดกระป๋องน้ำอัดลมให้เซย์
"อยากนอนในโรงศพที่กระผมจัดให้ขนาดนั้นเลยรึขอรับ?"
"เอ๊ะ?.."
"ชิๆๆ ไม่ต้องห่วงๆกระผมจะจัดให้เเบบพิเศษเลย~ช่วงนี้ไม่ค่อยมีใครมาให้ผมไปเเต่งศพเลย โรงของกระผม้ลยว่างเต็มไปหมด หึๆ"
เซย์พูดพร้อมเเสยะยิ้มกลายๆให้ทอมป้าจนเเม้เเต่คนเเถวนั้นก็ได้เเต่ขนลุกเเทน..
.
.
.
.
เจ้าบ้านั้นโรคจิตชะมัด!//ทุกคนในสนามสอบ
T.B.C
=============
ขอบคุณที่มาอ่านนะคะ~เรื่องก็ฝากด้วยเด้อออ อริๆบายยค่าา ปล.ถ้าพลาดก็ขออภัยยเด้อออ
ความคิดเห็น