คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Slam dunk (yaoi) : ความกังวลใจของเจ้าจิ้งจอง part 1-2 (Hana x Ruka x Sendo)
ความกังวลใจของเจ้าจิ้งจอก
"ขอคุยด้วยหน่อยสิ รุคาว่า"
"มีเรื่องอะไร"
"ก็แค่จะมาบอกว่านายกำลังแพ้ฉันอยู่"
"เรื่อง?"
รอยยิ้มเล็กๆเผยให้เห็นก่อนที่คำตอบจะถูกบอกออกมา ใบหน้าของรุคาว่า คาเอเดะเหมือนไม่แยแสใดๆแต่จิตใจข้างในนั้นใครเล่าจะเดาได้นอกจากตัวของเขาเท่านั้น
ร่างของรูกี้นัมเบอร์วันของทีมโชโฮคุกำลังฟุบหลับบนโต๊ะเรียนไม่ไหวติง ตามปกติแล้วหนุ่มคนนี้ก็มีนิสัยขี้เซาไม่ชอบพูดจากับใครอยู่แล้ว กิจกรรมหลักนอกจากการเล่นบาสของเขาก็คือการนอน หากมันผู้ใดมายุ่งกับนิทราอันแสนสุขของเขา มันผู้นั้นจะถูกสายตาเย็นชาราวกับจิ้งจอกกำลังเตรียมล่าเหยื่อประหัดประหารให้หนีแตกกระเจิงไปสิ้น
....ต้องนอนให้มากที่สุด.....
"รุคาว่าหมู่นี้ท่าทางไม่สดชื่นเลยนะคะพี่อาเคมิ เฉพาะเวลาซ้อมที่เขาเอาจริงเอาจัง แต่นอกเหนือจากนั้นเขาดูเนือยๆกว่าแต่ก่อนอีก" ฮารุโกะจังเอ่ยอย่างเป็นห่วง เธอเฝ้าสังเกตมาได้สักระยะหนึ่งแล้วว่าท่าทางของรุคาว่าคุง ชายหนุ่มที่เธอแอบชอบดูแปลกไป
"เธอก็รู้สึกอย่างนั้นเหรอ พี่คิดว่าอาจเป็นเพราะนัดที่แข่งแพ้ไคนันทำให้เขาอาจจะกังวลกับตัวเองที่หมดแรงตอนแข่งช่วงท้ายเกมส์ จริงอยู่ที่นัดแข่งกระชับมิตรที่ซ้อมกับเรียวนันอาจจะไม่เห็นชัด รุคาว่าย่อมรู้ตัวเองดีว่ามันเป็นปัญหาอันใหญ่หลวงของเขาน่ะ" อาเคมิ กับตันทีมโชโคุแสดงท่าทีกังวลออกมาเช่นกันไม่เพียงแต่รุคาว่า แต่ยังมีเจ้าเด็กปีหนึ่งความหวังของทีมอีกคนหนึ่งที่ช่วงนี้หมอนั่นดูแปลกไปด้วยเหมือนกัน ท่าทางมันจะบ้าพลังน้อยลง จริงจังกับการซ้อมมากขึ้น แต่สิ่งที่อาเคมิกำลังห่วงก็คือ
....เจ้าลิงหัวแดงซากุราหงิ ฮานามิจิ พักนี้ดูท่าทางหมอนั่นมักจะเหม่อลอยชอบกล......
....ตั้งแต่ที่เอสของทีมเรียวนันเข้ามาอาสาที่จะช่วยซ้อมพิเศษให้เด็กใหม่ที่อยู่คนละทีม มันก็เป็นเรื่องที่สุดแปลกอย่างหนึ่งแล้ว....
'แค่การกุศลน่ะ ฉันว่างๆ' เซนโดบอกยิ้มๆ หลังจากที่เข้ามาดูการซ้อมบาสของทีมโชโฮคุในวันหนึ่ง
'คนอย่างหมอนี่ จะซ้อมพิเศษรึจะทำอะไรก็ไม่ได้เรื่องอยู่เหมือนเดิมแหละ'รุคาว่าขว้างลูกบาสลงพื้นอย่างแรง เหมือนไม่พอใจอะไรบางอย่าง ก่อนที่จะเดินออกจากโรงยิมไป
'ไอ้ จิ้งจอกรุคาว่า แก๊!!!!! ว่าใครไม่ได้เรื่อง หน๋อย!บังอาจมาว่าซากุราจิ ฮานามิจิ นักบาสอัจฉริยะได้นะแก คอยดู คอยดูให้ดีนะ ฉันจะเก่งจนแกเทียบไม่ติดเลยคอยดูเถอะ' ซากุราหงิตะโกนโวยวายตามหลัง ส่วนเซนโดได้แต่ยิ้มลูกเดียว
'งั้นฝากเจ้านี่ด้วยนะ'อาเคมิตบหัวแดงๆของซากุราหงิเบาๆ
ผ่านมาได้เกือบอาทิตย์นึงแล้วที่ซากุราหงิตัองฝึกซ้อมพิเศษกับเซนโด ถ้าเทียบกับรุคาว่าแล้ว เซนโดเก่งกว่าแค่ไหน หรือรุคาว่าเก่งกว่าเขาก็เทียบไม่ถูกหรอก ท่าทีนิ่งเงียบของเขาทำให้เซนโดต้องถามคำถามเดิมอีกครั้ง
"ว่าไงซากุราหงิ ระหว่างฉันกับรุคาว่านายว่าใครเก่งกว่ากัน" เซนโดเดินเข้ามาใกล้ ในมือถือลูกบาสคาไว้ จ้องมองหน้าของอีกฝ่ายที่กำลังพยายามคิดคำตอบอย่างหนักนิ่งๆ
"ไม่รู้ นายจะถามไปหาสวรรค์วิมานอะไร จะเยาะเย้ยฉันที่เล่นบาสสู้พวกนายไม่ได้ใช่ไหม" แม้จะขี้โม้ยังไงก็ตาม แต่ซากุราหงิก็รู้แก่ใจดีกว่าฝีมือการเล่นบาสของเขาเทียบกับทั้งรุคาว่าและเซนโดไม่ได้เลย ซากุราหงิกระฟัดกระเฟียดด้วยอารมณ์เคืองตัวเองจนเซนโดนึกขำ
"ฉันไม่เคยคิดเยาะเย้ยอะไรนายเลยนะ แต่อยากรู้เฉยๆว่า สำหรับนายแล้ว ฉันมีอะไรที่เหนือกว่ารุคาว่าบ้างไหม" น้ำเสียงของเซนโดดูอ่อนโยนไม่เข้าท่าเลย ซากุราหงิรู้สึกว่ามันประหลาด เขาหน้ามุ่ยกำลังนึกอะไรบางอย่าง สุดท้ายก็ยิ้มออกมา
"ฮ่าฮ่า ฉันมีสิ่งหนึ่งที่เหนือกว่าเจ้ารุคาว่า แต่กับนายฉันไม่แน่ใจต้องลองพิสูจน์ชัดๆก่อน"
"อะไรงั้นเหรอ"
"ถอดออก"ซากุราหงิสั่ง เซนโดกำลังงงว่าอีกฝ่ายจะมาไม้ไหน ให้ถอดอะไรแถวนี้เนี่ย กลางวันแสกๆ แถมยังเป็นสนามบาสกลาวงสวนสาธารณะสถานที่ฝึกซ้อมพิเศษประจำในช่วงหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา
"บอกให้ถอดก็ถอดสิ ดูสิฉันถอดแล้ว" ท่าทีขลุกขลักของซากุราหงิหลังจากถอดสิ่งนั้นออก เร่งให้เซนโดทำตามเขาบ้าง
"รองเท้างั้นเหรอ"เซนโดจ้องไปที่เท้าอันเปลือยเปล่าของซากุราหงิ
"ก็ใช่น่ะสิ ถ้าไม่ถอดรองเท้าพิสูจน์ให้ดูจะๆจะเทียบได้ยังไงว่าใครสูงกว่ากันน่ะ ฉันสูง 188 cm ส่วนเจ้ารุคาว่าสูง 187 cm ฮ่าฮ่า ฉันเหนือกว่าเจ้านั่น ส่วนนายน่ะมันดูยากเพราะไอ้ผมตั้งๆของนายเนี่ยแหละ คิดจะใช้ลูกไม้นี้เพื่อเพิ่มส่วนสูงล่ะสิ เจ้าพวกขี้โกง"ซากุราหงิชี้ไปที่ผมของเซนโดด้วยท่าทีไม่เชื่อใจ เซนโดจำใจต้องถอดรองเท้าของเขาออก
"ฉันสูง 190 cm ไม่รวมผมที่ตั้งๆนี่ นายจะพิสูจน์ไหม"
"ไปวัดกันตรงโน้น" ซากุราหงิท้าทายพร้อมกับชี้ไปที่เสาของแป้นบาส หมายจะใช้เป็นจุดกำหนดความสูงแต่เซนโดส่ายหน้า
"ไม่เห็นต้องยุ่งยากเลย" ร่างของซากุราหงิถูกกระชากเข้าปะทะกับแผงอกกำยำแข็งแรง ใบหน้าแทบจะชนกับเพียงนิดเดียวริมฝีปาก็จะสัมผัสกันอยู่แล้ว มือใหญ่ของเซนโดจับหัวของซากุราหงิไว้ และเจ้าตัวก็กำลังเคลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ จนหน้าผากแตะกันได้ในที่สุด
....เจ้าคนผมแดงไม่ทันได้ตั้งตัว ก็ถูกจัดการได้ซะขนาดนี้...
"เอาล่ะ ใครที่สูงกว่ากัน ซากุราหงิ" แววตาที่ปกติเฉยเมยจ้องลงมามองซากุราหงิจนเขารู้สึกประหม่า นี่เซนโดไม่รู้เลยรึไงว่า ผู้ชายสองคนมาเอาหน้าผากชนกันเนี่ย มันโคตรจะแปลก
"อะ ไอ้ บ้า บ้า"ซากุราหงิหน้าแดงแป๊ด
"หน้านายมันแดงไปหมดแล้ว โกรธเหรอหรือว่า อา..."
โป๊ก!!!!!!!!!
ยังไม่ทันพูดจบซากุราหงิก็เอาหน้าผากของตัวเองโขกเข้ากับหน้าผากของเซนโดอย่างจัง เซนโดร้องโอ๊ยเบาๆ ลูบหน้าผากตัวเองป้อยๆ
"ไอ้บ้าอย่างแกมันต้องเจอแบบนี้ ฝึกพิเศษอะไร ฉันไม่เอาด้วยแล้ว ถึงฉันจะแพ้เรื่องความสูง แต่สักวันฉันจะต้องเอาชนะทั้งแกทั้งเจ้ารุคาว่าให้ได้ กลับบ้านไปตกปลาเลยไป๊ ไอ้หัวตั้ง" ซากุราหงิเข่นเขี้ยวบอกอย่างอาฆาตมาดร้ายจากไป
"งั้นเหรอ รุคาว่าก็มีเรื่องที่แพ้ซากุราหงิด้วยสินะ" เซนโดมีเรื่องแหย่รุคาว่าเล่นอีกเรื่องแล้ว
....นอกจากเรื่องที่หมอนั่นกำลังชอบซากุราหงิอยู่.....
...รุคาว่า คาเอเดะ อยากเห็นสีหน้าเจ้านั่นโกรธชะมัด..
...ไปหาหมอนั่นดีกว่า.....
รุคาว่า คาเอเดะ กำลังประสบปัญหาใหญ่หลวงในชีวิต เขาเตี้ยกว่าคนที่เขาแอบชอบไปหนึ่งเซนติเมตร อันที่จริงมันก็หลายเดือนมาแล้วหลังจากการแนะนำตัวของสมาชิกชมรมบาส ความสูงของแต่ละคนน่าจะมีการเปลี่ยนแปลงบ้าง เพราะยังอยู่ในวัยหนุ่มแถมออกกำลังกายทุกวัน แต่ยังไงก็ตาม รุคาว่าก็ไม่กล้าที่จะวัดส่วนสูงซ้ำ
...ถ้าเกิดมันไม่เพิ่มขึ้นเลยล่ะ....
...ถึงจะสูงขึ้น แต่ถ้าซากุราหงิก็สูงขึ้นด้วยล่ะ...
'ฉันชนะนายอยู่เรื่องนึงนะ นายรู้มั้ย' เซนโด อากิระ เจ้านั่นมาหาเขาวันก่อน
'นายมีอะไรจะพูดก็พูดมา' รุคาว่าตัดรำคาญ เขารู้ว่าเจ้าเอสของทีมเรียวนันคนนี้มันกวนประสาทแค่ไหน ทั้งๆที่กับคนอื่นมันก็ไม่เห็นเคยยุ่งอะไรกับใคร
...ทำไมมันจะต้องชอบหาเรื่องกันนักนะ...
...โดยเฉพาะทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับซากุราหงิ ฮานามิจิ...
'หมอนั่นน่ะ ใช้ได้เลยนะ ฝึกกับฉันแค่อาทิตย์เดียวฝีมือก็พัฒนาจนไม่น่าเชื่อเลยล่ะ เห็นดื้อไม่สนใจใครแบบนั้น บทจะเป็นนักเรียนก็เชื่อฟังเป็นอย่างดี ครูอย่างฉันแสนจะชื่นใจ หมอนั่นก็มีส่วนที่น่ารักเลยน่าเอ็นดูชะมัด'เซนโดพยายามยั่วรุคาว่า เขาอยากเห็นเจ้าหน้าปลายตายนี่ของขึ้น เพราะไม้แรกที่เอามาคือเรื่องความสูง เจ้ารุคาว่าไม่แสดงท่าทีสะทกสะท้านเลยแม้แต่นิดเดียว แถมยังจะเดินหนีอย่างเบื่อๆด้วย
..งานอดิเรกอย่างหนึ่งคือ กวนโมโหเจ้านี่...
..ก็มันน่าสนุกดี.....
'อย่ายุ่งกับหมอนั่น' รุคาว่าขู่หน้าตาขึงขัง เซนโดยิ้มให้กับความสำเร็จของตัวเอง
'ฉันไม่ยุ่งกับสุดที่รักของ นายหรอก นายเนี่ยมาโซชะมัด อดทนยังกะพระ ชอบเขาก็บอกเขาไปสิ ซากุราหงิเป็นพวกเข้าใจอะไรยาก นายคอยเอาแต่จ้องเขา ส่งสายตา ไม่ก็คอยกระแนะกระแหนยังกับเด็กประถมที่ชอบแกล้งคนที่แอบชอบอยู่อย่างนี้ ซากุราหงิก็เข้าใจไปใหญ่เลยว่านายไม่ชอบขี้หน้าเขาสิ รู้มั้ยว่าหมอนั่นน่ะน้อยใจนายนะ เรื่องที่ไม่ว่าจะทำดีแค่ไหน เล่นบาสเก่งขึ้นยังไง แต่นายก็เอาแต่เหน็บ เอาแต่บอกว่าไม่ได้เรื่อง'
'นายพล่ามอะไรของนาย'
'รุคาว่า ฉันพูดจริงๆนะ นายมันซึนตัวพ่อเลยว่ะ หัดชมเขาหน่อยดิวะ ซากุราหงิเป็นประเภทถ้าถูกชมแล้วจะทำได้ดีขึ้น ถ้าขืนทำตัวเย็นชาแบบนี้ต่อไป ซากุราหงิจะถูกใครแย่งไปก่อนก็ไม่รู้ด้วยละนะ หมอนั่นยิ่งเป็นคนมีเสน่ห์กับเพศเดียวกันอยู่'
'ทำไม นายชอบหมอนั่นรึไง' รุคาว่าพยายามอดทนกับสิ่งที่เซนโดบอก
..ทำไมจะไม่รู้ โดยเฉพาะแก เจ้าเซนโดบังอาจมาอาสาสอนบาสอย่างหน้ามึนๆ แกคิดอะไรของแกอยู่...
รุคาว่าสะบัดหัวเบาๆ ช่วงนี้แม้จะงีบเยอะ แต่กลับรู้สึกนอนไม่พอ นั่นเพราะว่าหมู่นี้เอาแต่คิดถึงซากุราหงิอยู่ตลอดเวลาเลยเก็บหมอนั่นเอาไปฝันถึงบ่อยมาก ทำไมแม้แต่ในฝันซากุราหงิก็ยังทำท่ารังเกียจเขาเสียเต็มประดา แถมเจ้าเซนโดก็คอนวนเวียนอยู่ใกล้ๆราวกับจะแย่งชิงซากุราหงิไป
โกรทฮอร์โมนจะหลั่งได้ดีตอนกลางคืนโดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนที่เรานอนหลับ มีบางคนบอกว่าเด็กที่เกิดหน้าหนาวจะตัวยาวกว่าเพราะกลางคืนยาวนานกว่ากลางวัน จึงอาจทำให้สูงขึ้นได้ การออกกำลังกายก็ช่วยได้ดีเหมือนกัน.....
รุคาว่าจ้องทีวีไม่กระพริบเมื่อได้ยินเรื่องที่อาจมีวิธีเพิ่มความสูงได้เมื่อหลายเดือนก่อน เขาอยากสูง ดังนั้นไม่ว่าจะเป็นที่ไหน เมื่อไหร่ที่นอกเหนือจากการซ้อมบาส สิ่งทีาเขาทำก็คือการนอนเพื่อเพิ่มส่วนสูง
เอาล่ะ ตอนนี้ถึงเวลาวัดผลละ รุคาว่าปั่นจักรยานคู่ใจจนมาถึงบ้านของซากุราหงิ เสียงเคาะประตูดังติดต่อกัน จนซากุราหงิเริ่มหงุดหงิด
"จะเข้าก็เข้ามาสิวะ โยเฮ ประตูไม่ได้ล็อค นายซื้ออะไรมาบ้างฉันหิวแล้วง่ะ"ซากุระหงิไม่ได้หันไปดูว่าคนท่ีเดินเข้ามาและยืนค้ำหัวเขาที่กำลังนอนอ่านการ์ตูนอยู่ไม่ใช่โยเฮเพื่อนรัก รุคาว่าเริ่มเดือดปุดๆที่ได้ยินชื่อผู้ชายคนอื่น
"ไม่ยักรู้นะว่าปกตินายมีผู้ชายมาหาที่บ้านด้วย เป็นเพราะว่าอยู่คนเดียวรึไง อะไรๆก็ง่ายไปซะหมด" รุคาว่าโกรธแล้ว ซากุราหงิรีบหันไปดูด้วยความตกใจ
To be continued part 2-2 นะคะ // ไรท์
ความคิดเห็น