คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 6 kiss xoxo ^3^ part 1
(คุณชายหวัง// ได้ออกแล้ว)
คุณชายหวังเจียเอ๋อ กำลังหงุดหงิด... หลังจากที่พยายามติดต่อพี่ชายคนโตของตระกูลหวัง หวังเหลาหู่ หรือเจสันนานนับชั่วโมง แต่ไอ้พี่บ้านั่นไม่รู้ทำอะไรอยู่ ติดต่อโรงแรมที่พักก็ไม่ได้ โรมมิ่งก็ดันไม่เปิด ที่น่าโมโหคือยัยพี่สาวตัวดีนั่นอีกคน น้องสาวตัวเองเกือบได้รับอันตรายแล้ว ยังไม่รู้ตัวอีก ทั้งคู่เลย มันน่าโมโหนัก ฮันนีมูนจนลืมน้องนุ่งของตัวเองไปแล้ว น้องตัวเองไม่เคยสนใจเลยใช่ไหม พวกพี่บ้าบอพวกนี้
........สงสารเบบี้ที่มีหัวอกเดียวกัน..........................
“ไม่เป็นไรนะเบบี้ พี่ชายแจ๊คสันคนนี้จะคอยดูแลเธอเอง” แจ๊คสันโยนโทรศัพท์ที่ไร้ประโยชน์ในเวลานี้ลงบนเตียงนอน เขารู้สึกเหนื่อยเหลือเกิน หลังจากที่ได้รู้ว่ารถถูกลอบยิง ก็เป็นห่วงเบบี้มาก ดีที่เจ้าเหวินเจิ้งรายงานว่าน้องเบบี้ปลอดภัยดี ถ้าเกิดน้องเป็นอะไรไป ไอ้พวกที่มันกล้าหยามคุณชายตระกูลหวังคนนี้ได้ตายดีแน่ๆ ต้องเป็นพวกมันอย่างไม่ต้องสงสัย ไอ้พวกแก้งค์จั่นเจา ฮึ่ย! เห็นช่วงนี้สงบเสงี่ยมเรียบร้อยดีนึกว่าจะไม่กล้าหืออือ ที่ไหนมาลอบกัดกันแบบนี้วะ?
แม้จะรู้ว่าเหตุการณ์ครั้งนี้แก้งค์จั่นเจาที่ว่าน่าจะแค่ขู่ขวัญเท่านั้น แต่คุณชายหวังก็คงจะต้องเปลี่ยนรถคันใหม่เพื่อความปลอดภัยอีก ที่สำคัญตอนนี้คือมีคนที่เขาจะต้องคอยดูแลปกป้องเป็นพิเศษ ดังนั้นมาตรการรักษาความปลอดภัยคงต้องเข้มงวดมากขึ้น
....โว้ย......อย่างเซ็ง!
แจ๊คสันทิ้งตัวลงบนที่นอน ตามเจ้าโทรศัพท์ที่ไปนอนเอ้งแม้งก่อนหน้านั้น ตอนนี้คงต้องรีบไปปลอบใจน้องเบบี้ก่อน ไม่รู้ว่าตอนนี้จะยังกลัวอยู่ไหมนะ เขาแอบยิ้มเมื่อนึกภาพว่าพี่ชายใจดีของเบบี้จะเป็นใครที่ไหนไปไม่ได้ นอกจากคุณชายแจ๊กสัน หวัง คิคิคิ^_^
ก๊อก ก๊อก ก๊อก!
เสียงเคาะประตูดังขึ้น แจ๊คสันลุกจากเตียงและไปนั่งบนเก้าอี้อย่างเรียบร้อย เก็กมาดคุณชาย ใช่สิ ถ้าอยู่ต่อหน้าคนอื่น เขาต้องพยายามรักษาภาพลักษณ์ของผู้นำตระกูล ห้าว เหี้ยม โหด
“เล้งนายรึเปล่า เข้ามาเลยฉันไม่ได้ล็อคประตู” แจ๊คสันคาดเดาว่าคงจะเป็นพ่อบ้านเล้ง เพราะพ่อบ้านเล้งบอกว่าหากเขาจัดการทุกสิ่งเรียบร้อยที่โรงแรมแล้วจะกลับมารับเขา เพื่อไปดินเนอร์กับน้องเบบี้ ความจริงเขาก็ใส่เสื้อเชิ้ตเรียบร้อย เหลือแค่สวมสูททับเท่านั้นเอง
“เล้ง นายว่าฉันใส่สูทตัวนี้แล้วดูดีไหม?” ขณะที่กำลังจะลุกขึ้นเพื่อหมุนตัวมาหยิบสูทที่พาดบนเตียงด้านหลัง แจ๊คสันก็ถูกใครบางคนสวมกอดจากด้านหลัง
....เฮ้ย! นายทำอะไรของนาย เล้ง!............
“คิดถึงจังเลยครับ คุณชายของผม”
...รอยประทับที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วที่แก้ม และลมหายใจที่สูดกลิ่นน้ำหอมหรูบนคอเสื้อด้านข้าง ทำเอาแจ๊คสันถึงกับผงะด้วยความตกใจ กว่าจะรู้ตัวว่ามือที่กอดเขาไว้กำลังเลื่อนต่ำลงไปที่เอว เขาก็ไม่ทันที่จะห้ามมันได้
...........ทุกสิ่งเกิดขึ้นรวดเร็วมาก.......
..........และมันน่าด่ามาก ถ้าคนที่ทำแบบนี้กับเขาคือเจ้าพ่อบ้านสตอลเกอร์...........
........แต่ไม่ใช่ เขารู้ดี เสียงแบบนี้ไม่ใช่เล้ง แต่เป็น........................................
“มะ...มาร์ค”
“ครับ แจ็คสันที่รักของผม หอมจังเลย”คนที่เพิ่งหันมาเผชิญหน้าตรงๆกับเขากำลังแย้มรอยยิ้มที่ปริ่มเปรม และลมหายใจก็ห่างกันเพียงแค่คืบ
นะ...นาย! แจ๊คสันพูดไม่ออก หน้าเริ่มขึ้นสี หลังจากเริ่มลำดับเหตุการณ์ได้แล้ว
“วันนี้ขอกอดได้ไหม?” เจ้าคนที่อยู่ตรงหน้าพยายามออดอ้อน แกก็กอดฉันอยู่ไม่ใช่รึไง
“นายกลับมาเมื่อไหร่” แจ๊คสันพยายามถามคำถามออกไปทั้งที่ในใจสั่นไปหมดแล้ว ดวงตาสวยๆคู่นั้นยิ้มให้ และฉายแววเหมือนจะรอเวลาขย้ำเหยื่อก็มิปาน
“ก็ตอนนี้ไง นายก็เห็นฉันแล้วนี่” มาร์คตอบและไม่ยอมปล่อยมือที่จับแน่นที่บั้นเอวของแจ๊คสัน ท่าทางเหมือนไม่รู้ตัวว่ากำลังทำอะไรผิดสักนิดเดียว
“กลับมาทำไม”แจ๊คสันถามเครียดพยายามเบี่ยงตัวหลบออก แต่ทว่าคนตรงหน้ากลับจ้องเขม็งและส่ายหน้าช้าๆอย่างคุมเกมส์เหนือกว่า
“ก็...กลับมากินนายยังไงล่ะ” มาร์คยื่นหน้าเข้าไปใกล้อีก ทั้งๆที่มันก็ใกล้จะตายอยู่แล้ว ด้วยคำตอบนี้คุณชายถึงกับถอดสีหน้า
...........มะ ไม่ได้! ยังไงก็ไม่ยอมโว้ย!........................
“แต่นายสัญญาแล้วน้า” มาร์คเริ่มไล่ต้อน เมื่อเห็นอีกฝ่ายสีหน้าไม่ดี เหมือนจะตายให้ได้แล้ว
“ใครเคยสัญญาบ้าๆบอๆแบบนั้นกัน ฉันไม่ทำ!” แจ๊คสันบอกให้คนที่เข้ามาทำให้เขาหัวใจจะวายตายได้รับรู้ มันจะเข้าใจมั๊ยไอ้บ้านี่
“บ้าบอ?” คนทวงสัญญาเลิกคิ้วสูงอย่างไม่เข้าใจ มือที่วางบนเอวของอีกฝ่ายค่อยๆปล่อยออก
“ใช่บ้าบอจะตาย จะเอาอะไรกับคำสัญญาสมัยเด็กๆเนอะ ฮะฮะฮะ ” แจ๊คสันพยายามฝืนหัวเราะให้ดูเหมือนเป็นเรื่องไม่ใหญ่โตอะไร มาร์คหันหลังยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา
“แค่คำสัญญาสมัยเด็กเหรอ เฮอะ! มันไม่ใช่เรื่องบ้าบอ ลืมไปแล้วรึไง พ่อนายเคยทำอะไรไว้กับแม่ฉันห๊ะ?…..” มาร์คหยุดที่หน้าประตูและเปิดมันออก
“เตรียมตัวเอาไว้ล่ะ ฉันไม่สนใจว่านายจะพูดยังไง” มาร์คบอกพร้อมกับปิดประตูอย่างช้าๆและไม่สนใจคุณชายหวังที่พยายามท้วงเลย
..........ใครจะยอมให้ทำอย่างนั้นฟระ……………………………………..
คุณชายหวังเริ่มรู้สึกหมดแรง และโหยหาเตียงนอนอีกรอบ คราวนี้เขาล้มตัวลงนอนอย่างหมดสภาพจริงๆ ขาทั้งสองข้างไม่มีแรงเอาเสียเลย
............อยากลืม.............................
............อยากลืมให้หมด................
..........ไม่อยากทำแบบนั้นอีกแล้ว.................
น้ำตาของลูกผู้ชายเริ่มไหลซึมออกมา ความรู้สึกที่มากมายช่างรวดร้าวเหลือเกิน แม่ฮะ บอกผมทีว่าผมควรทำยังไงดี ผมเป็นลูกที่ดีของแม่ใช่ไหมฮะ ผมเป็นลูกชายที่แม่ภาคภูมิใจได้ใช่ไหมฮะ
“แม่ฮะ แม่กับพ่อรักกันได้ยังไงฮะ” เด็กชายตัวน้อยที่นอนหนุนตักเงยหน้าเอ่ยถามผู้เป็นแม่
“รักเหรอ? อืม......แม่ก็ไม่รู้เหมือนกันจ๊ะ รู้แต่ว่าคุณตาคุณยายพาแม่มารู้จักกับคุณพ่อ ตอนนั้นเราสองคนก็ยังเด็กมาก ไม่รู้ว่าจะรู้จักความรักไหมนะ” แม่เล่าด้วยสีหน้าที่อบอุ่น แจ๊คสันเริ่มซักไซร้ต่อด้วยความอยากรู้
“แต่แม่ก็แต่งงานกับพ่อนี่ฮะ ทำไมถึงแต่งงานกับพ่อล่ะฮะ”
“อาจจะเป็นเพราะว่าในท้องของแม่มีผีเสื้อบินอยู่มั้งจ๊ะ” แม่ตอบแค่นั้นและก็จูบผมเบาๆที่แก้ม อ้อมกอดของแม่ช่างอบอุ่นเหลือเกิน
แจ๊คสัน..............ฉันไม่เห็นจะรู้สึกว่าจูบกับกอดของนายทำให้ผีเสื้อบินอยู่ในท้องของฉันได้ว่ะ มาร์ค สิ่งที่นายเคยทำได้ นายจะไม่มีวันได้ทำมากไปกว่านี้อีกแล้ว ฉันไม่ได้พิศวาสผู้ชาย ฉันชอบผู้หญิง เข้าใจมั๊ย? ไอ้บ้า!
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
แบมแบม..............................
รู้สึกว่าไอ้พี่เขยมันจะเบี้ยวฮะ นี่มันเลยสองทุ่มแล้ว แต่ผมไม่รอมันหรอก หิวจะตาย ผมโซ้ยมื้อเย็นเรียบร้อยตั้งแต่หกโมงเย็นแล้ว ทันทีที่พี่สาวผู้ดูแลคนสวยพาผมมาดูห้อง ผมก็อ้อนให้พี่เขาพาไปที่ภัตตาคารข้างล่างโรงแรม ก็ผมหิวนี่ฮะ ตอนแรกผมกะว่าพอไอ้พี่เขยมาผมก็จะนอนหลับ จะบอกว่าผมเหนื่อยมากกกกก ลุกไม่ไหว ทีนี้มันก็จะต้องมาคอยเก้อ แต่กลายเป็นว่ามันดันไม่มาซะอย่างงั้น เซ็งเลย ช่างเป็นคนดีมากกกกกกก ไม่รักษาสัญญา ช่างเป็นผู้ชายที่ดีจริงๆ ฮ่าฮ่าฮ่า ผมจะฟ้องเจ๊แอปเปิ้ล ทีนี้เจ๊ก็จะเห็นว่ามันเป็นคนยังไง ผู้ชายที่ไม่รักษาสัญญาเนี่ย ไม่น่าฝากชีวิตไว้ได้ จริงไหมฮะ
พี่สาวพาผมกลับมาที่ห้องหลังจากอิ่มอร่อยกับมื้อเย็น เธอบอกว่าหากคุณชายติดต่อมาจะมาเรียกผมอีกที แต่ผมปฏิเสธว่า ไม่มีโอกาสสำหรับคืนนี้แล้ว เพราะผมง่วงมาก ถ้าไม่อยากรักษาสัญญาก็ไม่ต้องเจอกันวันนี้ ผมล่ะสะใจจริงๆ ผมอาบน้ำอย่างสบายใจในอ่างอาบน้ำ โว้ว ได้แช่น้ำอุ่นนี่มันดีจริงๆ แต่ผมไม่เข้าใจว่าทำไม่ต้องมีฟองฟูๆกับกลีบดอกกุหลาบโรยอยู่ทั่วแบบนี้ อยากบอกว่ามันแลดูเสี่ยวมากๆฮะ ผมไม่ใช่เจ้าสาวก่อนเข้าพิธีสักหน่อยนี่นา แต่มันก็หอมดีนะ พอผมยิ่งเปียกน้ำมันก็เลยเหมือนความยาวเพิ่มเข้าไปใหญ่ พรุ่งนี้จะต้องหาร้านตัดผมแหล่มๆสักร้าน หนุ่มร๊อคเกอร์ต้องการแฮร์สไตลิสคร้าบ อิอิ เสื้อผ้าที่เหลืออยู่ตอนนี้ก็มีแค่ชุดเดียว เพราะกระเป๋าเดินทางของผมถูกทิ้งไว้ที่รถคันนั้น พี่สาวเลยอาสาเอาชุดผมไปให้แม่บ้านซัก พรุ่งนี้คงจะได้ใส่
“เสื้อผ้าเปลี่ยน คุณชายเตรียมให้แล้วค่ะในตู้เสื้อผ้า เชิญคุณเบบี้เลือกได้ตามสบายเลยนะคะ” พี่สาวบอกก่อนที่จะออกไป ผมน่ะฟังรู้เรื่องบ้างไปรู้เรื่องบ้างเพราะกำลังแช่ตัวเพลินๆในห้องอาบน้ำ และนึกถึงช่วงเย็นที่ได้คุยกับแม่
“แบมแบมเป็นไงบ้างลูก ได้เจอพี่เขารึยัง” แม่ถามด้วยความเป็นห่วง หลังจากที่ผมสามารถขอใช้โทรศัพท์ทางไกลได้
“ยังฮะ แต่เดียวหมอนั่น ผมหมายถึงไอ้เจ้าพี่เขยน่ะฮะ ก็คงมาแล้วล่ะ ผมติดต่อเจ๊แอปเปิ้ลไม่ได้เลยแม่ ตอนนี้ผมสบายดี”ผมเกือบร้องไห้ออกมา ผมอู้อี้ตอบแม่ด้วยอาการคัดจมูกไป ไม่กล้าบอกว่าผมเจอเหตุการณ์อะไรมา กลัวแม่เป็นห่วง ทั้งๆที่ผมน่ะกลัวแทบแย่แน่ะ
ผมสลัดความคิดต่างๆนานาทิ้งไปและขึ้นจากอ่างอาบน้ำ คืนนี้ขอนอนยาวๆละกันเหนื่อยมาเยอะ ผมสวมชุดคลุมอาบน้ำและตรงไปที่ตู้เสื้อผ้า เปิดประตู และที่นั่นเอง ผมแทบเป็นลมล้มทั้งยืน
ในตู้เสื้อผ้านั่น ชุดที่ไอ้พี่เขยมันเตรียมไว้ให้ผม มันเป็นเสื้อผ้าของผู้หญิงครับ!!!!! กระโปรงหลายสีสัน ที่มากหน่อยคือสีชมพูทำเอาผมอึ้ง กระทั่งชุดนอนมันก็ยังเลือกชุดกระโปรงให้ ไอ้พี่เขยเลววววววววว แล้วผมจะใส่เข้าไปได้ยังไงฟระเนี่ย ยังไม่หมด แม้แต่ชุดชั้นใน.....ก็ยังเป็นชุดชั้นในของผู้หญิงแล้วไอ้ลูกไม้บ้าๆนี่แกจะให้ฉันใส่เร๊อะไอ้หวังงงงงงงง
ผมรีบควานหาชุดเดิมที่ใส่ตะกร้าไว้อย่างใจเสีย แต่ตะกร้าว่างเปล่า มะ ไม่มี! พี่สาวเอาไปแล้ว แล้วตอนนี้ก็ดันจะเที่ยงคืนแล้ว ไอ้แบม! แกแช่น้ำหาสวรรค์วิมานอะไรของแกห๊ะ! ป่านนี้จะเรียกใครเขาได้ฟระ!
ไอ้พี่เขย แก-ตาย-แน่!!!!
To be continued.
/////////////////////////////////////////////////////
จัดฉากฟินๆให้หวังแล้วน้า อิอิ เป็นมาร์ครึหวังที่ฟินหว่า หวังดีใจไหมเนี่ย 555 แอบสงสารหวังอ่ะ หวังค่อยไปลุ้นตอนหน้าต่อน้า
บางทีไรท์ก็เห็นออร่าเคะๆของหวังนะคะ ส่วนพี่มาร์คคึ พี่แกหน้าหวานแต่ไรท์สัมผัสได้แต่ออกร่าเมะอ่ะนะ รังสีหื่นมันฟรุ้งฟริ้งชอบกลก็เลยอยากเขียนแบบนี้ อิอิอิ แต่ฟิคไรท์อ่ะ ไม่มีตายตัวค่ะ จู่ๆแบมแบมอาจจะเมะขึ้นมาก็ได้ใครจะไปรู้ นับวันแบมยิ่งดูแมนขึ้นเรื่อยๆละ หุหุหุ- ไรท์
ความคิดเห็น