คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : Chapter 16 The Big Brother & The Small Sister
(คุณชายหวังคนโต กับ สะใภ้ใหญ่พี่สาวน้องแบมแบม)
///////////////////
“บอสจะทำยังไงกับพวกมันครับ” เสียงของชายคนหนึ่งถามเจ้านายของเขา หวงเสี่ยวหมิง หัวหน้ามาเฟียตัวร้ายของเรื่องนี้
“ผมว่าบอสทำเกินไปนะครับ” อีกเสียงหนึ่งแย้งขึ้น แต่ทว่าสายตาแข็งกร้าวทำให้เขาไม่อาจะพูดอะไรต่ออีกได้
“เพราะนายมันชักช้าไง ฉันรอนายมานานเกินไปแล้ว ไม่เห็นนายทำอะไรได้สักอย่าง ไม่ใช่ว่านายกลายเป็นพวกตระกูลหวังไปแล้วเหรอ เล้ง” หวงเสี่ยงหมิงจี้ถูกจุดของเขาเข้าอย่างจัง ข้อมูลต่างๆความเคลื่อนไหวของตระกูลหวังที่รายงานตลอดหลายปีที่ผ่านมามันยังไม่เพียงพออีกหรือ เขาไม่ใช่คนที่จะทรยศใครง่ายๆ ทำไมบอสถึงยังไม่เชื่อใจเขาอีกล่ะ
“ฉันถึงต้องเรียกตัวหมอนั่นกลับมาใช้งานแทน ถึงจะไม่แน่ใจว่าจะเชื่อใจมันได้แค่ไหน แต่นายก็ทำเกินไปนะเหวินเล่อ เกิดมันตายขึ้นมาจะทำยังไง” หวงเสี่ยวหมิงตำหนิลูกน้องมือขวาของเขา เจ้านี่มันมีคดีเก่ากับคนคนนั้นอยู่ ด้วยความเป็นคนใจร้อน ในเวลานั้นมันคงจะยั้งอารมณ์ไม่อยู่ เขาดูออกว่ามันเกลียดต้วนอี๋เอินมาก
“ผมขอโทษครับบอส แต่มันก็รอดมาได้ไม่ใช่หรือไง เล้ง” เหวินเล่อหันไปขอคำตอบยืนยันกับเล้ง
“ครับผมเพิ่งได้รับสายยืนยันว่าหมอนั่นพ้นขีดอันตรายแล้ว” เล้งกล่าว เหวินเล่อดูจะไม่ค่อยชอบใจนัก แต่มันก็ถือว่าเป็นเรื่องดี เพราะอย่างน้อยเขาจะได้ไม่ถูกบอสโกรธมากนัก
..........ทั้งที่ภาวนาให้มันตายไปซะยังจะดีกว่า..........
“ผมไม่เข้าใจว่าบอสอยากทำอะไร” เล้งสงสัยว่าสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดนี้มีเหตุผลอะไรกันแน่
“ก็ดีแล้วอย่างน้อยการเอาตัวเข้าแลกของมันคราวนี้คงจะช่วยให้คนที่สงสัยในตัวมันลดลง ฉันพอมองออกว่าคุณชายคนโตน่ะ ฉลาดไม่ใช่เล่น ก็เลยต้องใช้แผนนี้ ฉันอยากให้ตระกูลหวังเชื่อใจนายสองคนแบบที่พวกมันไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังเล่นอยู่กับใคร”
“แล้วคุณชายเจียเอ๋อล่ะครับ จะทำยังไงกับเขา” เล้งตกใจในตอนแรกเพราะไม่ทราบว่าหวงเสี่ยวหมิงคิดทำอะไร หลังจากที่ได้เห็นสภาพของมาร์คเขาไม่แน่ใจว่าคนที่ทำเรื่องพวกนี้ใช่พวกเดียวกันหรือไม่ แต่ตอนนี้เขาพอจะตั้งสติได้แล้ว
“หลังจากนี้ฉันคงต้องฝากนายแล้วล่ะ คุณชายเจียเอ๋อคงจะพึ่งนายมากขึ้นกว่าเดิมเยอะ ระวังคุณชายหวังคนโตด้วย เจ้านั่นมันเก่งที่รอดไปได้ที่อิตาลี ฉันกะจะแค่ทักทายนิดหน่อยแค่นั้นเอง ส่วนอี๋เอินดูหมอนั่นให้ดี ฉันไม่เชื่อใจในตัวมันสักเท่าไหร่” หวงเสี่ยวหมิงสั่งเล้ง
“ครับบอส”
“พรุ่งนี้นายไปรับคุณชายเจียเอ๋อกับ อืม...อีกคนนั่นใครกัน ดูเหมือนเขาจะเป็นห่วงเด็กคนนี้มาก”
“เขาเป็นน้องชายของสะใภ้ใหญ่ครับ เพิ่งมาอยู่ฮ่องกง” เล้งตอบ
“ฮะ ฮะ นั่นเด็กผู้ชายหรอกเหรอ ตอนแรกฉันก็นึกว่าเป็นคนรักของคุณชายเจียเอ๋อซะอีก ดีเหมือนกัน เก็บเด็กนั่นเอาไว้ ฉันว่าหลังจากวันนี้พวกมันคงได้พักปลอบใจกันยาวเลย
“ครับ”
//////////////////////////////
เราไม่มีทางรู้เลยว่ารอบตัวใครที่หวังดีกับเราบ้าง ใครที่คิดร้ายกับเราหากดูเพียงการกระทำภายนอก ในเวลานี้แจ๊คสันไม่รู้ว่าพรุ่งนี้เขาจะเผชิญกับอะไร ไม่มีใครสามารถให้คำตอบได้ เราเพียงแต่ปล่อยให้เวลาผ่านไปเพื่อจะรอความจริงในอนาคตปรากฏออกมาเท่านั้นเอง แบมแบมในอ้อมกอดหลับสนิทอย่างสงบ ลมหายใจสม่ำเสมอท่าทางผ่อนคลาย แจ๊คสันก็อยู่ในห้วงนิทราเช่นเดียวกัน เขาอาจจะไม่รู้ตัวว่าตัวเองเลยว่าขยับเข้าใกล้ร่างเล็กและโอบกอดมันไว้อย่างเป็นธรรมชาติ มันไม่มีอะไรต้องฝืน หากร่างกายโหยหาความอบอุ่นและจิตวิญญาณของกันและกัน
..................บนเตียงนอนนุ่ม คนสองคนนอนหลับใหล เคียงข้างไม่ห่างกาย..............
/////////////////////////////////
หลังจากที่มาถึงฮ่องกง บ้านตระกูลหวังก็เริ่มเข้าสู่สถานการณ์ตึงเครียด คุณชายใหญ่เป็นคนที่สาวใช้และผู้ดูแลไม่ค่อยจะเห็นตัวมากนัก เพราะคุณชายชอบแยกตัวออกไปอยู่อีกบ้าน ไม่ก็เดินทางไปต่างประเทศบ่อยๆ ส่วนใหญ่การติดต่อสื่อสารธุรกิจของตระกูลล้วนอยู่ภายใต้การบริหารของเขาแทบทั้งสิ้น ส่วนคุณชายรองหรือแจ๊คสันไม่ค่อยจะมีบทบาทเต็มตัวสักเท่าไหร่ สาเหตุอาจเป็นเพราะคุณชายยังเรียนอยู่ แถมยังเป็นคนที่ไม่น่าจะกลายเป็นหัวหน้ามาเฟียอะไรได้เลย สาเหตุเพราะใจดีเกินไป
“หมอนั่นมันจะต้องปกป้องแบมแบมได้” คุณชายหวังเหลาหู่หรือเจสันบอกกับคนรักของเขา ท่าทางแอปเปิ้ลเป็นห่วงน้องชายมาก ทันทีที่ได้ข่าวว่าเกิดอะไรขึ้นทั้งสองคนก็รีบกลับจากอิตาลีทันที ทั้งๆที่ก็เพิ่งเกิดเรื่องกับเจสัน
“แบมแบมจะเป็นอะไรบ้างไหมคะ แอปเปิ้ลเป็นห่วงน้อง” เจสันกอดคนรักของเขา และพยายามเช็ดน้ำตาให้เธอ
รายงานตอนนี้ที่เจสันได้รับคือ เด็กในบ้านถูกหามส่งโรงพยาบาล และน้องชายของเขากับแบมแบมถูกจับตัวไป เจสันไม่รู้ว่าพวกมันเป็นใคร แต่เขาเดาว่ามันจะต้องเป็นพวกเดียวที่ลอบยิงเขาที่อิตาลีอย่างแน่นอน
.........ดูก็รู้ว่ายิงขู่.........
เขาหวังว่าสถานการณ์ของแจ๊คสันในตอนนี้จะเป็นแค่การขู่เหมือนกัน
“คุณชายครับพ่อบ้านเล้งรู้แล้วครับว่าคุณชายรองอยู่ที่ไหน” ชายคนหนึ่งเข้ามารายงาน
“อะไรนะ แจ๊คสันอยู่ที่ไหน” เจสันถามอย่างร้อนรน
“อยู่ที่โรงแรมในเครือของเราครับ”
“หมายความว่ายังไงกัน พาฉันไปที่นั่นเดี๋ยวนี้” เจสันรีบสั่ง แอปเปิ้ลลุกขึ้นตาม แต่เจสันไม่อนุญาตให้เธอตามไปด้วย
////////////////
แจ๊คสัน..............นี่มันหมายความว่ายังไงกันเนี่ย ผมกับแบมแบมมาทำอะไรที่นี่ผมก็ยังไม่ค่อยจะเข้าใจเท่าไหร่ สูทเนื้อดีถูกส่งมาให้เราตอนเช้า โชคดีที่ผมตื่นก่อนแบมแบม นึกภาพไม่ออกว่าหมอนั่นจะโวยวายขนาดไหนถ้าตื่นมาเจอว่าตัวเองอยู่ในอ้อมกอดของผม ผมเกือบเด้งออกจากเตียงแทบไม่ทัน จะว่าไปหมอนั่นก็ไม่ได้เป็นหมอนข้างสักหน่อย แต่ทำไมขนาดถึงเหมาะมือมากนักนะ เลยเผลอไปหน่อย นี่ผมคงจะกอดเขาทั้งคืนเลย คิดแล้วก็รู้สึกผิดในใจ
หลังจากที่แต่งตัวเสร็จแบบงงๆ ทั้งผมและแบมแบมก็ถูกนำมาที่นี่ ทันทีที่ได้เห็นว่าเป็นที่ไหน ไม่เพียงแต่ผมที่ตกใจเท่านั้น แต่แบมแบมด้วย เขาซักผมใหญ่เลยว่าทำไมพวกมันถึงพาเรามาที่โรงแรมของผมกัน
“ฉันจะไปรู้เรอะ” ผมกระซิบกระซาบข้างหูเขา แบมแบมถอยตัวออกห่าง เหมือนจะไม่อยากให้ผมใกล้เขา
ผมรู้สึกฉุนหน่อยๆที่แบมแบมเหมือนจะระวังตัวกับผม เมื่อคืนเราเพิ่งผ่านช่วงเวลาร้ายๆมาด้วยกันนะเว้ย นายลืมบรรยากาศที่มีความรู้สึกดีๆของเราไปหมดแล้วเหรอไง ผมส่งสายตาโมโหอย่างขัดใจไปให้เด็กน้อยที่กำลังจิ้มค๊อกเทลกินอย่างอร่อย มีคนคุมพวกเราหลายคน ผมเห็นพวกมันยืนปะปนกับคนอื่นไปทั่วทั้งห้อง น่าแปลกที่หลายคนเป็นคนที่ผมรู้จัก เราเคยเจอกันตามงานเลี้ยงมาก่อน ผมตอบรับคำทักทายพวกเขาไปตามมารยาท ไม่รู้ว่าควรไว้ใจใครดี คนพวกนี้เป็นพวกเดียวกันหมดเลยรึเปล่านะ
แต่ก่อนที่ผมจะสงสัยต่อไป เสียงเพลงหวานก็ได้เริ่มบรรเลงขึ้น ผมรีบเดินเข้าไปหาแบมแบมดึงเขาเข้ามายืนใกล้ๆทันที แบมแบมโวยวาย แต่ผมก็ไม่ยอมปล่อยหรอก
ภาพที่แจ๊คสันและแบมแบมเห็นก็คือชายหญิงคู่หนึ่งเริ่มเดินเข้ามาในห้อง ผู้หญิงสวมชุดเจ้าสาวสวยงาม ใบหน้าของเธอยิ้มน้อยๆ ส่วนชายคนที่ยืนข้างๆนั้น แจ๊คสันเบิ่งมองด้วยความตกใจ
...........มันคือคนที่จับตัวพวกเขามา..........
เจ้านั่นยิ้มให้คนอื่นรวมทั้งแจ๊คสันด้วย ตอนนี้เขาพอจะเดาออกแล้วล่ะว่าที่นี่ถูกจัดเพื่องานอะไร
“ทำไมเจ้านั่นต้องพาพวกเรามางานแต่งงานมันด้วย” แบมแบมถามในสิ่งที่แจ๊คสันก็กำลังคิดอยู่เหมือนกัน
พิธีกรแนะนำว่าเจ้าบ่าวชื่อหวงเสี่ยวหมิง เป็นนักธุรกิจหน้าใหม่จากจีนแผ่นดินใหญ่ ส่วนประวัติของเจ้าสาวแจ๊คสันไม่ได้สนใจเพราะเขามัวแต่คิดว่าเขาเคยรู้จักคนชื่อนี้บ้างหรือเปล่า หวงเสี่ยวหมิง แล้วทำไมถึงต้องจับตัวเขาแบบนี้
“ขอบคุณแขกผู้มีเกียรติทุกท่านที่มาร่วมแสดงความยินดีกับพวกเราในวันนี้ครับ ผมเป็นเพียงนักธุรกิจใหม่ที่นี่ขอฝากตัวกับทุกท่านด้วยนะครับ หลายท่านให้ความเมตตากับผมมาก โดยเฉพาะ......ตระกูลหวัง ผมรู้สึกยินดีมากที่คุณชายหวังให้เกียรติมาเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวให้ ผมได้รับคำชี้แนะในเรื่องธุรกิจมากมายจากเขา ขอบคุณมากนะครับ” สิ้นเสียงขอบคุณ คนทั่วทั้งห้องต่างปรบมือและหันมาทางแจ๊คสัน เขาเข้าใจแล้วว่าตัวเองมาที่นี่ทำไม
...............คิดใช้อิทธิพลของตระกูลหวังสินะ..............
แจ๊คสันได้แต่ยิ้มไม่พูดอะไร เขามองภาพกิจกรรมในงานแต่งงานเรื่อยๆ แต่ตาก็คอยมองแบมแบมไม่ห่างเช่นกัน ตอนนี้มีผู้หญิงวัยเดียวกับแบมแบมสองสามคนเข้ามาทักทายแบมแบม หมอนั่นดูจะไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวสถานการณ์ของตัวเองเลย ใจง่ายเกินไปแล้ว
.............นายต้องมาอยู่ข้างๆฉันสิ จะเป็นตายร้ายดียังไงก็ไม่รู้เลย...................
“ขอบคุณคุณชายมากนะครับ ผมก็แค่อยากเชิญคุณชายมางานของผมเท่านั้นเอง” หวงเสี่ยวหมิงเข้ามาคุยกับแจ๊คสันโดยกระซิบให้ได้ยินแค่สองคน หากมองจากภายนอกคงดูเหมือนเพื่อนที่รู้จักกันยืนทักทายเรื่อยเปื่อย
“แค่นี้ถึงกับต้องถล่มรถฉัน จับตัวมาเลยเหรอ นายนี่มันทำอะไรโอเว่อร์เกินเหตุไปหน่อยนะ”
“ผมกลัวว่าจะไม่ทันน่ะครับ งานจัดกระชั้นชิดเกินไป คุณชายก็ไม่เคยรู้จักผมมาก่อน ผมกลัวว่าคุณชายอาจจะไม่มา ขอโทษที่ผมใจร้อนไปหน่อยนะครับ”
“ตอนนี้ก็คงสมใจนายแล้วนี่ ท่าทางนักธุรกิจหลายคนในที่นี้คงจะเริ่มสนใจธุรกิจของนายขึ้นมาแล้วล่ะ”แจ๊คสันสรุป คนข้างๆเขาหัวเราะชอบใจ
“อย่าพูดแบบนั้นครับ ต่อไปเราก็กลายเป็นเพื่อนกันแล้วนะครับ” แชมเปญถูกยื่นให้แจ๊คสัน เขาไม่รับมัน
“ผมจะจับตาดูคุณเอาไว้นะครับ และโดยเฉพาะอย่างยิ่งเพื่อนตัวน้อยของคุณที่อยู่ตรงนั้นด้วย” เขาหมายถึงแบมแบมที่กำลังหัวเราะไม่รู้สา
“นายกำลังขู่ฉันอย่างนั้นเหรือ”
“เปล่าครับ ผมแค่ชอบเด็กคนนั้น เขาดูน่าสนใจดี วันนี้ขอบคุณมากนะครับที่ให้ผมมาจัดงานที่โรงแรมของคุณชาย...”
แจ๊คสันรีบเดินไปหาแบมแบมและฉุดเขาเดินออกมาจากงานแต่งงานทันที แบมแบมแปลกใจที่ไม่มีใครตามมาอีก ก็ไอ้คนพวกนั้นเมื่อกี้มันยังคุมตัวพวกเขาอยู่เลย
“คุณชายครับ” พ่อบ้านเล้งเรียกเขา แจ๊คสันแปลกใจ ที่เห็นพ่อบ้านเล้งที่นี่
“นาย..”
“เด็กที่โรงแรมโทรไปบอกผมว่าคุณชายมาที่นี่ครับ ว่าแต่ทำไม...”พ่อบ้านเล้งทำสีหน้างุนงง
“นายไปสืบเรื่องของคนที่ชื่อหวงเสี่ยวหมิงมาให้หมด เริ่มจากงานแต่งงานในห้องบอลรูมนั่นเลยก็ได้นะ”แจ๊คสันบอกเล้ง เขาไม่รู้ว่าคำสั่งของเขามันไม่เป็นผลกับคนคนนี้อีกแล้ว
“แล้วมาร์คกับเหวินเจิ้งเป็นยังไงบ้าง”
“อยู่โรงพยาบาลครับ”
“หา ทำไมเกิดอะไรขึ้น” แจ๊คสันตกใจ เขาส่ายหน้ากับตัวเอง ไม่รอคำตอบจากเล้ง
“ช่างเถอะ เตรียมรถให้ฉันหน้าโรงแรมตอนนี้เลย” แจ๊คสันสั่ง และฉุดมือแบมแบมไปด้วย มันอาจจะเป็นเพียงไม่กี่สิ่งที่เขาสามารถสั่งคนคนนี้ได้ เล้งรับคำเหมือนเดิมไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงหน้ากากของพ่อบ้านประจำตระกูลผู้ซื่อสัตย์ เว้นแต่ว่ามันจะถูกถอดออกเพื่อเผยให้เห็นแววตาอันชั่วร้ายของเขา ในตระกูลหวังไม่มีใครรู้เลยยกเว้นคนเพียงคนเดียว
///////////////////
“พี่ตื่นแล้ว”
“นายอยู่นี่ตลอดเลยเหรอ” มาร์คหันไปมองเหวินจิ้ง หมอนี่ยังอุตส่าห์มาหาเขาอีก ทั้งที่ตัวเองก็นั่งในรถเข็น หัวพันแผลเหมือนซอมบี้
“ครับ ผมเป็นห่วงพี่มากเลยนะครับ”เหวินเจิ้งดีใจที่เห็นพี่ชายของเขาปลอดภัย
“อาเจิ้ง นายทำไมดีกับพี่แบบนี้” มาร์คกำลังรู้สึกเศร้า เขาอ่อนไหวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมาก รู้ว่าผิด รู้ดีว่าตัวเองไม่ได้เป็นคนดี แต่เขาไม่เคยสนใจจนกระทั่งคนที่เขารักต้องมาเกิดเรื่องร้ายๆไปด้วย
“ก็พี่เป็นพี่ชายผมนี่ครับ ผมก็ต้องดีกับพี่อยู่แล้ว”เหวินเจิ้งกุมมือของมาร์ค
“นายก็รู้ว่าเราไม่ใช่”
“ผมไม่สน พี่คือพี่ของผมก็พอแล้ว ผมรักพี่ รักมาก พี่รู้ไหมว่าผมกลัวแค่ไหน กลัวว่าพี่จะตาย” เหวินเจิ้งเริ่มน้ำตาซึม มาร์คลูบหัวทุยๆของน้องชายต่างสายเลือด เขาไม่สมควรมีคนดีๆมารักแบบนี้เลย
“ตอนนี้พี่ไม่ตายแล้ว นายก็อย่าร้องไห้นะ ผู้ชายตัวโตๆร้องไห้น่าอายออก” เหวินเจิ้งพยายามเช็ดน้ำตาไม่ให้มันไหลออกมา เขายิ้มให้มาร์ค แต่ก็เริ่มกังวลบางอย่าง
“พี่อี๋เอินฮะ ตอนที่ผมเพิ่งฟื้นผมเจอพ่อบ้านเล้งฮะ เขาให้ผมบอกว่าเกิดอะไรขึ้น”
“เล้ง?” มาร์คครุ่นคิด
“ผมหวังว่าเขาจะช่วยคุณชายกับแบมแบมได้นะครับ ผมเป็นห่วงพวกเขามากเลย”
“นายบอกอะไรเล้งไปบ้างล่ะ”
“ผมบอกว่าผมไม่รู้จักคนพวกนั้น แล้วก็ผมจำชื่อคนคนนึงได้ มันชื่อเหวินเล่อ”
“เหวินเล่อ?”
“ครับ เหวินเล่อ” เหวินเจิ้งย้ำคำตอบ สีหน้าเขาไม่ได้ติดใจกับชื่อนี้เลยจนมาร์คแปลกใจ นี่เหวินเจิ้งจำชื่อนั้นไม่ได้จริงๆหรือ แต่จะว่าไปคนเราชื่อเหมือนกันมีมากมาย ไม่จำเป็นต้องเป็นคนคนเดียวกัน เหวินเจิ้งคงจะไม่ได้เฉลียวใจอะไร นั่นก็อาจจะดีก็ได้
ปั่ก!
เสียงเปิดประตูดังขึ้น และเสียงของคนที่คนในห้องทั้งคู่อยากฟังที่สุดในตอนนี้ก็ดังขึ้น
“พี่มาร์ค! เหวินเจิ้งด้วย! ดีใจจังที่ปลอดภัย” แบมแบมโผเข้ากอดคนทั้งคู่ ตามหลังมาติดๆก็คือแจ๊คสันที่มองมาอย่างเบาใจ
“ฉันยินดีเป็นคนขับรถให้พวกนาย แค่ในช่วงนี้นะ รีบหายเร็วๆเข้าล่ะ”
To be continued.
//////////////
ตอนนี้แค่จะแนะนำคู่รักจอมป่วนของเรื่องแค่นั้นเองค่ะ อิอิ ขอโทษนะคะที่พ่อบ้านเล้งกับพี่มาร์คกู่ไม่กลับแล้ว เค้าต้องเขียนตามพล๊อตที่วางไว้อ่ะ T_Tโปรดติดตามต่อนะคะ-ไรท์
ความคิดเห็น