คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 2 Mister Wang
ทันทีที่เครื่องบินแตะลานจอดที่สนามบินนานาชาติฮ่องกง แบมแบมหยิบเครื่องเล่นเพลงออกมาเสียบหูฟังใส่และไล่เปิดหาเพลงที่เขาชอบ เสียงเบสหนักๆขึ้นต้นเพลงและเสียงร้องเท่ห์เดนตายของ บอง โจวี่ เรียกร้องให้หัวขยับโยกตามจังหวะ
..........."This ain't a song for the brokenhearted
No silent prayer for the faith departed
And I ain't gonna be just a face in the crowd
You're gonna hear my voice when I shout it out loud
It's my life................"
ข้อความในมือถือจากพี่สาวมีที่อยู่แนบมาให้อันหนึ่งส่งถูกมา หึ! นับตั้งแต่ส่งน้องชายไปเรียนภาษาที่อเมริกาคราวก่อน ดูเหมือนว่าเจ๊แกจะดูแลเอาใจใส่น้องชายคนนี้น้อยลงนะ ไม่มีมารับเลย เฮอะ! ก็เข้าใจอยู่หรอกนะที่เจ๊พยายามสอนให้น้องคนนี้พึ่งตัวเองได้ ซึ่งก็ได้ผลนะเจ๊ เพราะตอนนี้น้องชายคนนี้แข็งแกร่งสุดตรีนเลยล่ะ พอจะฆ่าคนตายได้สบายๆ เริ่มที่สามีเจ๊ก่อนดีมะ
"Like Frankie said, I did it my way" หนุ่มน้อยเอ่ยกับตัวเองเบาๆอย่างฉุนๆ และเดินเข้าด่านตรวจคนเข้าเมืองไป
+++++++Baby, welcome to Hong Kong ^^”++++++++++++++++
แผ่นป้ายขนาดกลางชูเหนือศีรษะของเด็กชายวัยรุ่นผู้หนึ่ง ท่าทางรอคอยใครบางคน ซึ่งหากเดาจากข้อความบนป้ายแล้ว ก็คงจะหมายถึงเจ้าของชื่อนั้นไม่ต้องสงสัย แบมแบมเงยหน้ามองพลางนึกในใจ baby อาจจะเป็นชื่อของใครบางคน หรือไม่ก็เจ้าคนมารับเนี่ยท่าทางโอเว่อร์ขนาดหนัก ที่รักงั้นเหรอ น่าอายแทนเป็นบ้า แต่ทว่าเจ้าคนน่าอายกลับเดินตรงเข้ามาหาแบมแบมอย่างรวดเร็ว
“Ah! Baby?” เด็กชายผู้นั้นดีใจมากเมื่อเห็นคนที่เขารอคอย แม้ว่าใบหน้าจะติดออกกวนๆแต่ว่าเหมือนในรูปที่พกมา ไม่ผิดตัวแน่
“What?” แบมแบมถอดหูฟังออกข้างหนึ่ง เจ้าหมอนี่คงเข้าใจผิดอะไรบางอย่างแล้ว ผู้ชายที่ไหนจะมีชื่อว่า baby กัน
“หนีห่าว วะ...หว่อ ..........” เจ้าตัวบอกชื่อตัวเองและตบอกตัวเองเสร็จสรรพ ท่าทางตื่นๆลุกลี้ลุกลนดูไม่เข้ากับแฟชั่นการแต่งตัวเถื่อนๆของหมอนี่ นั่นมันอะไรกันทรงผมรีเจ้นท์โบราณๆ กับไฮไลท์สีเหลืองเหมือนขนลูกเจี๊ยบนั่น สรุปได้อย่างเดียวว่า
..............ไม่น่าไว้วางใจอย่างแรง.................................
“I… um… go home. Apple…. Go home” คำพูดตะกุกตะกักที่พยายามจะสื่อความหมาย ทำให้แบมแบมพยายามปะติดปะต่อเรื่องราว สายตาพิจารณามองทั่วตัว คนตรงหน้าน่าจะอายุมากกว่าเขา แต่ดูไม่น่ามากกว่าเจ๊แน่ๆ หรือว่า นี่มันไอ้พี่เขยที่เจ๊บอก ที่สำคัญมันดันสูงกว่าเยอะ แบมแบมเลยทำได้แต่เงยหน้าประสานสายตาหาเรื่องอย่างเต็มที่
“Who are you? My sister's boyfriend?” แบมแบมเริ่มโมโห เจ้าหมอนี่เหรอแฟนพี่ หน้าตาไม่ได้เรื่อง ท่าทางก็จ๋องๆเหมือนพวกลูกกระจ๊อก
“N….No! ” เจ้าตัวลนลานพูดตอบไม่ได้ เหตุเพราะฟังภาษาอังกฤษได้เล็กน้อย แต่พูดแทบไม่ได้ มือรีบล้วงกระเป๋าเสื้อหยิบกระดาษสีขาว ละล่ำละลักส่งให้แบมแบม เขาเปิดอ่านมันถูกเขียนเป็นภาษาอังกฤษซึ่งแปลได้ใจความว่า
.........’สวัสดีเบบี้ ผมส่งคนมารับคุณที่สนามบิน หวังว่าคุณคงเดินทางปลอดภัยดีนะ หากคุณไม่มั่นใจก็โปรดดูที่อยู่ข้างล่างนี้ว่าเหมือนกับที่พี่สาวของคุณส่งให้หรือเปล่า ผมจะรอต้อนรับคุณอยู่ที่บ้านของเรานะ
Jackson Wang
เมื่อเทียบว่าที่อยู่เหมือนกันแล้ว แบมแบมก็เหลือบมองเจ้าคนที่มารับเขาตาขวาง นึกว่าจะต้องไปเองซะแล้ว แต่ทำไมเจ๊ต้องให้ คนอื่นมายุ่งกับน้องชายตัวเองด้วย แบมแบมพยักหน้าให้เพื่อส่งความหมายว่าเข้าใจสถานการณ์แล้ว อีกฝ่ายยิ้มและกุลีกุจอเข้าช่วยขนกระเป๋าเดินทางของแบมแบมทันที พลางนึกในใจว่า เบบี้น่ารักแบบที่คุณชายบอกจริงๆ แต่ท่าทางเป็นเด็กผู้หญิงที่ห้าวเกินไปหน่อยนะ แน่นอนว่าเขาเข้าใจผิดและคงไม่ใช่แค่ตัวเขาเท่านั้น คุณชายที่ว่าก็คงจะเงิบเหมือนกันถ้ารู้ความจริงว่าแบมแบมเป็นเด็กผู้ชายที่เตรียมตัวมาเด็ดชีวิตพี่เขยของตัวเอง!!
.....ไอ้คนบ้านนี้ แค่ชื่อก็ยังเรียกไม่ถูก ข้าชื่อแบมแบม ไม่ใช่เบบี้เฟ้ย ยากตรงไหน ไอ้พี่เขยแกชื่อแจ๊คสัน หวัง งั้นเหรอ เดี๋ยวแกได้เจอคนดับหวังแกแน่ ไอ้หวังตายแน่ (ตายแน่ไอ้หวัง ปล.ใครไม่เก็ทมุกนี้แสดงว่าอาจจะเด็กกว่ารุ่นเดี้ยนค่ะ555)
//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
หวือ..........
ฟั่ว.......................
ฉวับ!............................
............................................................................
ปลายดาบแหลมๆตัดอากาศอย่างรวดเร็ว จากด้านซ้ายไปขวาจนอีกฝ่ายไม่ทันตั้งตัว ดาบของฝ่ายตั้งรับทานน้ำหนักที่กดลงมาอย่างสั่นไหว และไม่อาจทนได้อีกต่อไปเมื่ออีกฝ่ายสะบัดโคนดาบอย่างแรงซ้ำ จนทำให้ฝ่ายรับเบี่ยงตัวหลบเซออกไปด้านข้างอย่างหวุดหวิด และล้มลงไปในที่สุด
“วันนี้เล่นแย่จังเลยครับ” ฝ่ายชนะยื่นมือออกมาให้อีกฝ่ายฉุดตัวขึ้นมา
“เปล่าสักหน่อย” คนถูกบ่นพยายามแก้ตัว และถอดหมวกป้องกันออก เหงื่อไหลชุ่มตามไรผมสีดำสนิท เจ้าตัวเดินออกจากห้องซ้อมฟันดาบ ไปทางห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า ชุดฟันดาบถูกปลดออกทีละชิ้น จนเหลือแต่ชั้นในที่เผยให้เห็นไม่นานก่อนผ้าเช็ดตัวสีขาวสะอาดจะถูกส่งจากอีกฝ่ายให้เพื่อพันกายปกปิดมันไว้ หลังจากที่บริการอีกฝ่ายแล้ว คู่ซ้อมที่เป็นฝ่ายชนะก็เปลี่ยนชุดออกบ้าง แต่เขาไม่เดินเข้าห้องน้ำไปเหมือนชายคนแรก เพียงแต่นั่งรออยู่ข้างนอก เพื่อรอให้คุณชายของเขาชำระร่างกายให้เสร็จก่อน
“นายอย่าเพิ่งได้ใจเลย วันนี้ฉันยอมอ่อนให้นายวันนึงก็เท่านั้นเอง” เสียงที่ฝ่าสายน้ำจากฝักบัวถูกเอ่ยขึ้น
“ครับคุณชาย ท่าทางคุณชายดูจะไม่มีสมาธิเท่าไหร่ ดูใจลอยๆชอบกล เกี่ยวกับคนที่จะมาถึงวันนี้รึเปล่าครับ เมื่อวานผมเห็นคุณชายนั่งทำอะไรอยู่ในห้องครัวก็ไม่รู้ กว่าจะนอนก็เกือบ ตี 2” คนรอตอบกลับ พลางอมยิ้มกับเรื่องที่ตัวเองเล่า
ผลั่ก!
เสียงเปิดประตู
“ใครบอกว่าวันนี้ฉันไม่มีสมาธิกัน! เออ....เมื่อคืนเพราะนอนดึกไง วันนี้เลยเล่นไม่ดี แต่ไม่ได้ใจลอยซะหน่อย อีกอย่างทำไมนายต้องคอยแอบดูว่าฉันทำอะไรฮะ เจ้าสตอลเกอร์” ร่างกายชุ่มน้ำสั่นระริก ด้วยความประหม่า นั่นทำให้ “เล้ง” พ่อบ้านหนุ่มอดที่จะอมยิ้มไม่ได้ คุณชายของเขาช่างงดงามแม้ยามโกรธ หรือไม่ก็ตอนเขินอาย จนอยากที่จะ...........แกล้งอีก(^^)
“คุณชายครับ อย่าว่าผมเลยครับ มันเป็นหน้าที่ที่ผมต้องคอยดูแลรับใช้ แต่ท่าทางคุณชายดูตื่นเต้นมากเลยนะครับ เรื่องน้องของเจ๊ใหญ่ วันนี้ก็จะได้เจอแล้วนี่ครับ ยังไม่รู้ว่าจะเข้ากันได้หรือเปล่า” เล้งพยายามแก้ตัวพลางหยิบผ้าขนหนูอีกผืนคลุมไหล่ให้คุณชาย เขาดูเหมือนปลอบใจแต่ที่จริงกำลังสนุกอยู่แน่ๆ มือที่วางอยู่บนไหล่กำลังจะออกแรงเพื่อเช็ดตัวให้คุณชาย แต่มันกลับถูกฝ่ามือของอีกฝ่ายยับยั้งไว้
“ฉันทำเอง” คุณชายเบี่ยงตัวออกห่างและเดินอออกจากห้องไป เล้งส่ายหน้า คนคนนี้ไม่ว่าจะเมื่อไหร่ก็ทำให้เขาสนใจได้เสมอสิน่า
.............คุณชายหวังเจียเอ๋อ..................
เล้งก้าวเข้าไปในห้องน้ำที่เปียกเพราะถูกใช้ก่อนหน้า อย่างใจเย็น เพราะคุณชายทำให้ทุกวันนี้ช่างเป็นวันที่น่าสนุกเหลือเกิน เขาอธิบายไม่ถูกว่าอยากให้คนคนนี้มีความสุขหรือเศร้า เพราะไม่ว่าอย่างไหน มันก็สร้างความหรรษาให้เขาทั้งคู่ กลิ่นสบู่ที่เขากำลังใช้ เหมือนของคุณชาย มือลูบไล้มัดกล้ามแข็งแรง เพื่อชำระคราบสกปรกตามตัวออก
“ผมหวังว่า ผมจะสะอาดได้สักวันนึงเหมือนคุณชายนะครับ”
และแล้วสายน้ำก็ไหลชะโลมฟองสบู่ให้ละลายหายไปช้าๆจนหมด
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
“จัดการทุกอย่างเรียบร้อยหรือยัง” หวังเจียเอ๋อ หรือแจ๊คสัน คุณชายหวังของบ้านเอ่ยถามแม่บ้านคนหนึ่งที่กำลังง่วงกับกระถางดอกไม้ข้างฝาของห้องโถง เธอพยักหน้าอย่างเกรงกลัว ท่าทางคุณชายวันนี้น่ากลัวกว่าทุกวัน ปกติคุณชายก็ดูน่ากลัวอยู่แล้ว แม้ว่าจะเพิ่งเข้ามาทำงานได้เดือนกว่าๆ แต่เธอก็สัมผัสได้ว่าทุกคนในบ้านกลัวคุณชายกันทั้งนั้น ก็จะเพราะอะไรล่ะ ตระกูลหวังใครๆก็รู้ว่าเป็นมาเฟียใหญ่ของฮ่องกงแม้ว่าจะมีธุรกิจโรงแรมทั่วเกาะฮ่องกงบังหน้าไว้ก็ตาม และคุณชายก็เปรียบเสมือนเจ้านายที่อาจจะสืบทอดตำแหน่งหัวหน้าแก้งค์สักวันหนึ่ง ใครบ้างจะไม่กลัวคุณชาย
“นั่นทำอะไรน่ะ ฉันบอกว่าไม่เอาริ้บบิ้นสีขาว ให้เอาสีชมพูไง ใครสั่งเนี่ย ถ้าเกิดน้องเขาไม่ชอบจะทำยังไงล่ะ” คุณชายหวังโวยวายเมื่อเห็นริบบิ้นประดับไม่ใช่สีชมพู แต่ก็ไม่ใช่ความผิดของใครนอกจากคุณชายเอง เพราะเลือกเอาไว้สองสีไม่ตัดสินใจสักที มัวแต่ไปยุ่งกับงานส่วนอื่น ทำให้คนจัดงานต้องเลือกกันเอง เหล่าแม่บ้านแอบสบตากัน แต่ก็ไม่กล้าท้วงติงอะไร
“คุณชายคะ ของที่อยู่ในห้องครัวให้ยกมาเลยไหมคะ” แม่บ้านคนหนึ่งเข้ามาถามคุณชายท่าทางกลัวๆกล้าๆ
“ไม่ต้อง ฉันจะเข้าไปดูให้เรียบร้อยก่อน” คุณชายรีบดิ่งตรงไปยังห้องครัว
เมื่ออยู่เพียงลำพังแล้ว แจ๊คสันคว้าผ้ากันเปื้อนขึ้นมาสวม เปิดตู้เย็นหยิบกรวยครีมออกมาบรรจงบีบให้ออกมาเป็นข้อความลงบนสิ่งที่วางอยู่เบื้องหน้า ขนมเค้กก้อนโต เป็นของพิเศษที่จะเตรียมเซอร์ไพร้น้องของว่าที่สะใภ้ตระกูลหวัง
‘น้องชั้นจะมาอาทิตย์หน้าแล้ว นายเตรียมตัวต้อนรับดีๆนะยะ ถ้าชั้นกลับมาแล้วเจอว่านายไม่ทำตัวดีๆแล้วนายตายแน่!’ เสียงเจ้าหล่อนยังคงดังก้องในหัว ยัยเจ๊ใหญ่เอ้ย นิสัยไม่เข้ากับหน้าตาเลยให้ตายสิ ไม่เหมือนน้อง แค่เห็นในรูปก็น่ารักแล้ว ตัวจริงจะน่ารักขนาดไหนนะ แจ๊คสันละเมอเพ้อพก พลางตกแต่งข้อความให้สมบูรณ์มากขึ้น
.............Baby...............................
ชื่อน่ารักจัง ^^ เด็กผู้หญิงมาฮ่องกงคนเดียวคงจะประหม่าแย่เลย ดังนั้นพี่ชายคนนี้จะใจดีกับเบบี้ให้มากๆนะครับ จะทำหน้าที่ดูแลน้องแทนยัยพี่สาวไม่ได้ความคนนั้นเอง มีอย่างที่ไหนน้องสาวมาทั้งที ดันมีไฟท์บินไปยุโรป ฉันรู้นะว่าบินไปเจอใคร
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
“ฮัดชิ่ว!” แอปเปิ้ลจามออกมาอย่างดัง ทำเอาคนข้างๆหลุดขำออกมา
“คุณเป็นหวัดงั้นเหรอ” คำถามพร้อมกับสวมกอดจากข้างหลัง ทำเอาแอปเปิ้ลแอบดีใจเล็กน้อย ปกติคนคนนี้ไม่ค่อยหวานเท่าไหร่ สงสัยบรรยากาศที่อิตาลีเป็นใจ ทำให้คนหน้าตายเกิดอารมณ์โรแมนติกขึ้นมาได้
“เปล่าค่ะ สงสัยอากาศเปลี่ยนมั้งคะ แอปเปิ้ลเป็นห่วงน้องจังเลยค่ะ” แอปเปิ้ลกังวลใจเล็กน้อยเมื่อนึกถึงแบมแบม แต่เธอคิดว่าไม่น่ามีปัญหาอะไร เพราะตระกูลหวังเป็นตระกูลใหญ่มีอิทธิพลมาก แบมแบมไม่น่าจะหายตัวจนตามหาไม่ได้ อีกอย่างเธอก็กำชับกับเจ้าว่าที่ผู้ปกครองคนใหม่ของแบมแบมแล้ว
“ไม่ต้องห่วงหรอก แจ๊คสันจะต้องดูแลน้องของเธอได้เป็นอย่างดี เพราะนั่นเป็นหน้าที่อย่างหนึ่งที่ผมให้เขาไว้ เขารับปากด้วยตัวเองแล้ว” ชายคนรักปลอบ
“นั่นเพราะแจ๊คสันคิดว่า แบมแบมเป็นเด็กผู้หญิงที่ชื่อเบบี้น่ะสิคะ เฮ้อ! ทำไมเจ้านั่นจะต้องคิดเองเออเองตอนที่เห็นรูปของแบมแบมด้วยคะ แอปเปิ้ลก็เลยต้องเลยตามเลย เพราะเขาดูท่าทางดีใจมากที่จะมีน้องสาวขนาดนั้น ถ้าบอกว่าเป็นเด็กผู้ชายแถมร้ายขนาดนั้นมีหวังไม่ยอมรับปากแหง” แอปเปิ้ลบ่นอย่างกังวล จนหวังเหลาหู่หรือเจสันต้องลูบหัวแฟนสาวเบาๆ เขายิ้มกว้างให้เธอ จนเธอเริ่มเขินกลบเกลื่อนความอายด้วยการย่นจมูกใส่
“น้องผมมันต้องเจออย่างนี้ เจ้านั่นมันต้องเจอของแข็งบ้าง โตไปจะต้องเป็นผู้นำตระกูล ตอนนี้หมอนั่นใจดีเกินไป ไม่มีภาพลักษณ์แข็งแกร่งเท่าไหร่ ต้องฝึกให้โหดเป็นบ้างจะได้คุมคนอยู่”(แล้วทำไมพี่ชายใหญ่อย่างนายไม่เป็นผู้นำตระกูลซะเองล่ะยะ-ไรท์)
“แบบคุณอย่างนั้นเหรอคะ ว้าย โหดจังเลย” แอปเปิ้ลทำท่ากลัวเกินเหตุทำเอาคุณชายหวังคนโตต้องขอยอมแพ้
“ชื่อผมแปลว่าเสือนะ แต่ตอนนี้ผมรู้สึกว่าตัวเองกลายเป็นลูกแมวไปซะละ” อ้อนนักนะคนเจ้าเล่ห์ แอปเปิ้ลนึก
“แต่ว่าแบมแบมจะยอมอยู่ที่ฮ่องกงเหรอคะ ถ้ารู้ความจริง”
“นั่นเป็นเรื่องที่แจ๊คสันจะต้องจัดการ แต่ตอนนี้ผมของจัดการคุณก่อนนะ”
“บ้า คนบ้า” แอปเปิ้ลดึงผ้าห่มมาคลุมโปง แต่เจสันหรือจะยอมเขายื้อผ้าผืนนั้นไว้และดึงมันออกอย่างง่ายดาย ราตรีนี้คงเป็นอีกครั้งหนึ่งที่เขาจะไม่มีวันลืมได้เลย
//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
อีกด้านหนึ่งของซีกโลกแบมแบมหนุ่มน้อยสายเอสและคุณชายหวังผู้แสนใจดีไม่ได้รู้เลยว่าตัวเองกำลังจะต้องเผชิญชะตากรรมที่คาดไม่ถึงภายในอีกไม่กี่ชั่วโมงนับจากนี้ จะเป็นชะตากรรมแบบไหนกันนะ
To be continued.
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
โปรดตามตามตอนต่อไปค่ะ ว่าแบมแบมจะเม้งแตกหรือไม่ และคุณชายหวังจะโหดหรือเปล่า (หวังความจริงแล้วเป็นคนใจดีจริงๆเรอะ 55- ไรท์แอบสบประมาท)
ความคิดเห็น