คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : Short fic ศิษย์พี่ศิษย์น้อง
“ศิษย์พี่ ดูสิข้าสูงขึ้นอีกแล้ว อืม......เมื่อก่อนข้าสูงเท่าไหล่ของท่าน แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้ข้าจะล้ำหน้าขึ้นกว่านั้นอีก” แบมแบมยิ้มยืดอวดตัวอย่างทะนง เขามองแจ๊คสันศิษยผู้พี่อย่างไร้เดียงสา ขนตายาวๆบนดวงตากลมๆขยับขึ้นลงตามจังหวะกระพริบตาปริบๆ ดวงตาแวววับสุกใสราวเด็กน้อยส่องประกายมายังแจ๊คสันที่ยังทำตัวไม่ถูก ภายหลังจากที่เจ้าเด็กนั่นยื่นหน้าเข้ามาใกล้จนสามารถสัมผัสลมหายใจของอีกฝ่ายที่ปลายคางได้
...........เฮ่อ!...........สวรรค์ทำไมทำกับข้าเยี่ยงนี้..........................
หัวใจของข้าเต้นไม่เป็นส่ำด้วยแรงปราถนาบางอย่างที่น่าอายเหลือแสน
“ข้าเห็นแล้วว่าเจ้าสูงขึ้น ไยเจ้าต้องเข้ามาใกล้ชิดถึงเพียงนี้” แจ๊คสันเลี่ยงตัวออกไปอย่างกระดาก ไม่รอช้ามือใหญ่ๆของเจ้าศิษย์ผู้น้องรีบคว้าไหล่ที่สูงกว่าตนทั้งสองข้างให้เข้ามาประจันหน้าและใกล้ชิดกันยิ่งขึ้น
“ศิษย์พี่ ถ้าไม่ทำเช่นนี้ ข้าจะวัดได้อย่างไรว่าข้าสูงเท่าไหร่เมื่อเทียบกับตัวท่าน ฮึฮึ” แบมแบมตีเนียนยิ้มเริงร่า ทันใดนั้นหน้าผากกลมมนของเขาก็แตะเข้ากับสันจมูกของอีกฝ่ายเบาๆ เนิ่นนานเท่าใดคนที่อยากจะรู้ที่สุดก็คงหนีไม่พ้นแจ๊คสันที่ตอนนี้หน้าแดงไปจนถึงใบหู
....................เจ้าเด็กนี่............................................ข้าจะบ้าตายอยู่แล้วนะ
“เหวอ ไม่เห็นสูงขึ้นเท่าที่คิดเลยแฮะ ข้านึกว่าจะแตะหน้าผากของศิษย์พี่ได้แล้วซะอีก ไหนขอข้าลองวัดอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ” ครั้งนี้แจ๊คสันไม่ยอมเจ้าศิษย์น้องมือไวนี่อีกเด็ดขาด เขาเหวี่ยงตัวเอี้ยวไปด้านหลังและซัดหมัดเบาๆ พร้อมๆกับดัดแขนเจ้านั่นอย่างรวดร็ว
“โอ๊ยยยยยยย ศิษย์พี่ ข้าเจ็บนะ ตีข้าทำไม” แบมแบมร้องท้วง น้ำตาเล็ดด้วยความเจ็บปวด ดูท่าครั้งนี้นอกจากจะไม่ได้สัมผัสกายของศิษย์พี่อันเป็นที่รักจนสมใจอยากแล้ว ยังจะทำให้ระวังตัวขึ้นไปอีกแน่แท้
ไม่น่ารุกเร็วเล้ย ไอ้แบมเอ้ย!
“มีใครเล่าที่วัดส่วนสูงกันท่านี้ เอาหน้าชนกันเนี่ยนะ ใครสั่งใครสอนเจ้าบอกมา” แจ๊คสันทำเสียงโกรธเพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึกที่ทำให้เขาหน้าแดงจนแทบสิ้นสตินี้
“.............” ไม่มีคำตอบจากแบมแบม
“วันหลังห้ามทำเช่นนี้อีก เข้าใจไหม เจ้าเป็นศิษย์น้องจะสูงกว่าศิษย์พี่อย่างข้าได้เช่นไร วันนี้จงสำนึกความผิดของตนซะ” แจ๊คสันปล่อยแบมแบมลงกองกับพื้น และรีบหุนหันเดินจากไป
“ถ้าข้าไม่สูงกว่าท่าน จะจับท่านจูบได้อย่างไรกัน ท่าทางเหมือนท่านจะยอมอย่างนั้นรึ!” แบมแบมบ่นกับตัวเอง และเอนกายลงนอนอย่างเบื่อหน่าย
......................................ใจแข็งดังหินผาซะจริง ............................................
....................................แต่ข้าก็หน้าด้านมากกว่าที่ท่านคิด........ศิษย์พี่.........................
///////////////////////////////////////////////////
สืบเนื่องมากจากรู้สึกว่าช่วงนี้แบมแบมน่าจะสูงเกินหวังไปแล้วรึเปล่า? (ฮา) เลยจัดฟิคสั้นๆที่ให้แบมได้เมะบ้าง ให้หวังเคะ (คือเป็นคู่จิ้นส่วนตัว สมการนี้มีใครจิ้นด้วยบ้าง 55) ฟิคหลักตอนนี้ตันอยู่ค่ะ สารภาพบาปเลย 55 -ไรท์
ความคิดเห็น