นิทานนกน้อย

ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 2 กำลังจะไปต่อ

“เจ้าจะต้องเรียนรู้ความเจ็บปวด เมื่อใดที่ต้องการความช่วยเหลือ จงเรียกชื่อข้า ...”

แสงอาทิตย์ส่องต้องม่านผืนบาง ลอดผ่านหน้าต่าง กระทบแก้วน้ำใส เบี่ยงเบนขึ้นไปยังกระจกเงา แล้วสะท้อนกลับลงมายังขอบหน้าต่าง บานหน้าต่างทุกบานเลื่อนเปิด ลมพัดผ้าห่มปลิวหวือขึ้นไปในอากาศ หาใช่แรงลมจากภายนอกไม่ ทว่าแรงนั้นเกิดขึ้นในห้อง จากเตียงเล็กๆ ของทารกผู้นั้น พลังแรงมหาศาลดูจะเกิดขึ้นแต่เพียงรอบเตียงของเธอ มันหมุนวนคล้ายพายุเฮอร์ริเคน แสงสว่างจ้าบาดตาวาบขึ้นก่อนที่ทุกอย่างจะเริ่มขึ้น ... เหมือนทุกๆ เรื่อง

“ได้เวลาที่เจ้าต้องเริ่มแล้ว”

นกน้อยลืมตาขึ้น มันพบว่าตัวเองเกาะอยู่บนกิ่งต้นไม้อะไรซักอย่าง ที่แสงแดดส่องลงมาไม่ถึง มันหันมองไปรอบตัว แต่ก็ไม่พบใครเลยที่จะตอบมันได้ว่าที่นี่คือที่ไหน 

“สวัสดีเจ้านกน้อย” เสียงอ่อนหวานดังขึ้นจากด้านหลังมัน ถึงจะอ่อนหวาน แต่แฝงไว้ด้วยอะไรบางอย่างที่ทำให้นกน้อยถึงกับสะดุ้งจนก้าวพลาดเกือบตกลงไปจากกิ่ง เธอผู้นั้นจ้องมองอาการหวาดๆ ของนกน้อยแล้วหัวเราะออกมา 
“ฮ่าๆๆ เจ้านกน้อยซุ่มซ่าม ทำอะไรของเจ้าน่ะ ?” 

“คือ .. ฉัน .. ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน” นกน้อยตอบตะกุกตะกัก “ฉัน .. เอ่อ คุณเป็นใครกัน?” นกน้อยเอ่ยถามพลางมองสำรวจคู่สนทนาตรงหน้า ดวงตาสีน้ำตาลสดใสดวงโตจ้องมองมาที่เธอไม่ละ ใบหูเล็กๆ เป็นสามเหลี่ยมแหลมสองข้างของเธอดูเรียว และสะอาดตา รับกับจมูกเล็กๆ ที่ลากเป็นลายทางลงมาตั้งแต่หน้าผาก เธอไม่ได้ตัวใหญ่มากนัก หางเป็นพวงม้วนอยู่ด้านหลังดูเหมาะเจาะกับสรีระที่งดงามปราดเปรียวของเธอมาก

“ฉันเป็นกระรอก” เธอตอบเมื่อมองเห็นว่านกน้อยไม่รู้จักเธอเป็นแน่ “ครอบครัวของฉันอาศัยอยู่ที่ต้นโอ๊คนี้”

“คุณเป็นกระรอกเหรอคะ?” นกน้อยถามอย่างตกอกตกใจ

“ใช่ เธอเห็นฉันเป็นอะไรล่ะ” คุณกระรอกตอบกลับมาท่าทางเริ่มไม่พอใจปนแปลกใจเล็กน้อยกับความไม่รู้ของนกน้อย “อย่าบอกว่าเธอไม่รู้จักกระรอกนะ”

“แต่...ฉันคิดว่าฉันเป็น ... ฉันจะคุยกับกระรอกได้ยังไง” นกน้อยยิ่งแปลกใจมากขึ้นไปอีกกับคำพูดตัวเอง 
“กระรอกจะรู้ภาษามนุษย์ได้อย่างไรกัน” 

กระรอกมีสีหน้าแปลกใจบ้างเมื่อได้ฟังที่นกน้อยพูด ดูเธอเองก็ไม่ได้เข้าใจประโยคเมื่อครู่ไปกว่าผู้ที่พูดเลย

“เจ้านกน้อย เจ้าเรียนรู้ภาษามนุษย์แล้วเช่นนั้นหรือ” กระรอกเอ่ยถาม เริ่มจะเข้าใจสถานการณ์มากขึ้น

“ก็สิ่งที่ฉันพูดอยู่นี่ ไม่ใช่ภาษามนุษย์หรอกหรือไง” นกน้อยถามย้อน

“ไม่ใช่”
!!