รักวุ่นๆของสาวหน้าใสอลวนหัวใจ

ลำดับตอนที่ #1 : ก่อนกลับเมืองไทย & เรื่องซวยๆ (100%)

                “เดย์ๆ ยัยเดย์เธอฟังชั้นมั้ยเนี่ย” เสียงหนึ่งดังขึ้นท่ามกลางบรรยากาศสุดแสนจะโรแมนติค ที่ชายหาดแห่งหนึ่ง ในประเทศอังกฤษ ทำให้หญิงสาวคนหนึ่งอายุประมาณ 15-16 ปี หันกลับไปมอง

                “แฮกๆ เดย์ แม่เธอเรียกน่ะ” หญิงสาวรุ่นราวคราวเดียวกันพูดขึ้น หลังจากวิ่งมาบ้านพักอีกฟากหนึ่ง

                “แม่ฉันเรียกอะไรหรอรีย์ ทำไมต้องมาเรียกตอนนี้ กำลังทำอารมณ์ให้เป็นนางเอกเอ็มวีอยู่เลย”

                “โหย.....ไปเร็วๆเหอะ”

                ก่อนอื่นต้องขอแนะนำตัวก่อนที่ฉันจะไปหาแม่ของฉัน ฉันชื่อว่า เดย์ วันนิภา จุรารัตน์ พ่อของฉันเป็นลูกครึ่ง อังกฤษ-ญี่ปุ่น (มันจะมารักกันได้ไงเนี่ย) แม่ของฉันเป็นคนไทย ฟังดูเวอร์เนอะ แต่ก็เพราะอย่างนั้นเลยทำให้ ฉันพูดได้ 3 ภาษา ฉันมีผมเป็นสีทอง หยักเป็นลอน ปากเล็กๆของฉันมีรูปร่างคล้ายๆคันศร ล่ะมั้ง ก็เคยได้ยินบางคนเค้าบอกมาอะ.. อืม และก็ตากลมโต จมูกโด่งเป็นสัน หน้าขาวสะอาด ผิวสีขาวอมชมพู สูง 162ซม.หนัก 44 กก. อย่าหาว่าฉันเวอร์เพราะเธอยังไม่เคยเห็นฉัน (จะเห็นได้ไงก็เพราะเธออยู่ในจินตนาการของผู้เขียน) ความจริงเธอน่าจะรู้ว่าฉันค่อนข้างหลงตัวเอง โฮะๆ และตอนนี้ฉันกำลังวิ่งไปยังบ้านพักอีกฟากหนึ่ง เพื่อที่จะไปหาแม่ ตกลงแม่มีเรื่องอะไรกับฉันนะ อ้อลืมไป คนที่มาเรียกฉันน่ะคือเพื่อนของฉันเอง เธอชื่อว่า รีย์ เมรียา อัฐเสนา เธอเป็นลูกของเพื่อนสนิทมากๆของแม่ฉัน เธอน่าตาสวย ผิวขาวสะอาด ผมยาว ตรง สีดำ เอาล่ะ เราพูดมามากแล้ว ไปหาแม่ของฉันกันดีกว่า แม่ฉันสวยนะแบบไทยๆน่ะ แต่ฉันขี้เกียจบรรยายรูปพรรณสัณฐานของแม่ให้คุณฟัง เพราะว่าแม่ไม่ใช้ตัวเอกของเรื่อง เอ้ย แหะๆ

                “แม่มีเรื่องอะไรกับหนูหรอคะ” เมื่อฉันมาถึงบ้านพักในรีสอร์ทแห่งหนึ่ง ซึ่งแม่ฉันเป็นหุ้นส่วนอยู่ ฉันก็เริ่มถามแม่ทันที โดยไม่สนยัยรีย์ที่นั่งพับเพียบอย่างไทยแท้อยู่ข้างๆ เพราะเธอเป็นคนไทย 100%

                “ก็ ไม่มีอะไร แม่แค่อยากบอกว่า ลูกต้องไปเรียนต่อเกรด 11 ที่ โรงเรียนนานาชาติ ในเมืองไทย” แม่ตอบ

                “OoO จริงหรอคะ” ฉันถาม โอ้ว มายกอด ถึงฉันจะมีเชื้อสายไทย แค่ 50% แต่ฉันก็รักเมืองไทย ฉันถึงพูดภาษาไทยบ่อย (เพราะคนเขียนไม่ค่อยมีความรู้ เหอะๆๆ) ฉันชอบประเพณีของเมืองไทยนะ มันดีกว่าเมืองนอกตั้งเยอะ อยากไปเมืองไทยจัง

                “จริงสิจ๊ะ” แม่คือแม่ที่ (เพิ่ง) ดีที่สุดเลย

                “แล้วจะให้หนูไปวันไหนคะ” ฉันถามแม่ ตื่นเต้นอะ

                “อืม มะรืนนี้เลยมั้ยลูก”

                “ก็ดีค่ะ หนูรักแม่ที่สุดเลย” จะบอกอะไรให้ ฉันเกิดที่เมืองไทย แต่พออายุ 5 ขวบ ฉันก็ต้องมาเรียนที่อังกฤษและรีย์ก็ตามมาด้วย ตอนนั้นน่ะ อยากมาอังกฤษมากกกกก......

                “อ้อ หนูรีย์ หนูก็ต้องไปด้วยนะ น้าขอแม่หนูเรียบร้อยแล้ว” แม่หันไปพูดกับรีย์

                “ค่ะๆ หนูก็อยากกลับไทยเหมือนกัน” รีย์พูดอย่างสุภาพ ผิดกับตัวจริงของเธอลิบลับ

                “อืม มีเรื่องแค่นี้แหละ จะไปเล่นที่ไหนก็ไปเลย เดี๋ยวพรุ่งนี้ ต้องกลับลอนดอนเพื่อเตรียมเก็บของไปที่สนามบินแล้วนะ อย่าลืมล่ะ”

                “ค่า งั้นหนูไปนะ ว่าจะไปเที่ยวก่อนกลับเมืองไทยซะหน่อย ไปกันเถอะรีย์”

                ที่ย่านการค้าแห่งหนึ่งในประเทศอังกฤษ

                “รีย์ เดี๋ยวฉันไปห้องน้ำแปปนึงนะ เดี๋ยวมา เธอรอตรงนี้นะ”

                “อืม ตามใจเหอะ เร็วๆนะ”

                “ย่ะ”

                ห้องน้ำอยู่ไหนเนี่ย หาไม่เจอ นั่นไง(รึเปล่า) มันเขียนว่า Rest room ฮ่าๆๆ หาเจอแล้ว ต่อมาฉันก็เข้าไปในห้องน้ำทันที โดยที่ไม่ทันดูสัญลักษณ์แบ่งเพศ และฉันก็เห็น เอ่อ เห็น คนเค้ากำลัง kiss กัน ฉันไม่ชอบเลย มันเหมือนว่าผู้หญิงเราไม่มียางอาย ทันใดนั้นผู้ชายคนนั้นก็หันมามองฉัน ทำให้อาการปวดปัสสาวะหายเป็นปลิดทิ้ง เค้าหน้าตาหล่อมากๆ ผมสีดำ ระต้นคอ หน้าคล้ายๆดาราเลย

                “What(อะไร)” พอเค้าถามฉันเลยมองที่ป้าย เฮ้ย! ห้องน้ำหญิง แล้วตานี่เข้ามาได้ไง ไม่มีมารยาทเลยอะ(รักความเป็นไทย หุหุ)

                “Misfires(หน้าด้าน)” ขอด่าหน่อยแล้วกัน

                “Good speaks don’t or(พูดดีๆไม่ได้หรอ)” เขาละกิจกรรมตรงหน้าหันมาพูดกับฉัน โดยมีผู้หญิงคนนั้นมองอย่าง งงๆ

                “Better go to don’t want have problem(ไปดีกว่า ไม่อยากมีปัญหา)” ฉันคิดว่าฉันควรจะรีบไป แหะๆแล้วทำไมต้องมองเหมือนจะฆ่ากันด้วยล่ะ    เอ่อ ฉันก็ลืมไปที่นี่ไม่เหมือนเมืองไทยนี่หน่า

                “Comeback before…unknown…(กลับมาก่อน ยังไม่รู้เรื่องเลย)”

                ฉันเดินไปไม่สนนายหื่นที่ตะโกนด่าไล่หลัง แต่มันก็อดไม่ได้นะ ไหนๆก็หลบจะพ้นแล้ว ขอเพิ่มอีกนิด 

                “นายหื่น หน้าด้าน ลามก” อ๊ะๆ อย่าคิดว่าฉันจะกล้าด่าเป็นภาษาอังกฤษนะ ฉันด่าเป็นภาษาไทยค่ะ แล้วคนอื่นเค้าก็คงมองฉันแบบว่า เป็นอะไรเนี่ย  ฉันเลยหันไปยิ้มๆให้พวกเขาแทน   แหม เดี๋ยวเหนี่ยวเลยทำมามอง

                “เธอเป็นลูกครึ่งหรอ”นายนั่นถามฉันป็นภาษาไทยอะ ...เฮ้ย!!!  แล้วมายืนตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไงดี ด่าเค้าไว้เนี่ย  ฮือๆ รีบเผ่นดีไหม  ไม่ๆๆๆ ไม่ทันแน่นอน  งั้น...

                 "แหะๆ สวัสดี อะ..เอ่อ สบายดีไหม" ฉันไม่ได้ทำไรให้น้า แค่ด่าเองอะ พอลองเหลือบไปมองตานายนั่นรู้สึกว่ามันกำลังแสดงอารมณ์ที่ไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่  เราหนอเราดันบ้าไปขัดจังหวะเขาทำไมเนี่ย   เฮ้อ เลือดไทยมันร้อนจริงๆ  

                ทันใดนั้นเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น มันคือของฉันเอง โอ้ว มายพระพุทธเจ้า ขอบพระทัยเป็นอย่างมาก ช่วยชีวิตฉันไว้ได้พอดีเลย(ฉันนับถือพุทธน่ะ)

                “Hello” ฉันตอบกลับ

                “นี่ ยัยเดย์ เมื่อไหร่เธอจะมาซักที ฉันรอจนรากจะงอกอยู่แล้ว” ยัยรีย์นั่นเองที่ช่วยฉันไม่ใช่พระพุทธเจ้าและกลับไปฉันจะให้ปราด้าแกเลย

                “เออๆ เดี๋ยวไป” ฉันตอบและรีบชิ่งหนีไปเลย

                “ทำไมแกไปเข้าห้องน้ำนานจัง”

                “ฉันยังไม่ได้เข้าเลย”

                “อ้าว แล้วแกไปไหนมา”

                “เออ ช่างเหอะ รีบกลับรีสอร์ทเร็ว ปวดชิ่งฉ่องจะแย่แล้ว” ฉันบอกแล้วลากยัยนั่นไปโรงจอดรถทันที

                “โหแก จะขับไปแข่งที่ไหนวะ เดี๋ยวฉันตรวจดูก่อนว่าครบ 32 รึเปล่า หัวใจ ตับ ไต ปอด อยู่มั้ยลูก” มันพูดพลางจับๆคลำๆ ท้อง บ้าง หน้าอกบ้าง

                “นี่ๆ แกอย่าเวอร์”

                “เออๆ ไปนอนกันเหอะ”

                “จะบ้าเหรอ เพิ่ง 6 โมงเย็นเองนะ”

                “นอนทำใจ ตื่นเต้นๆ กลับบ้านเรา 5555+” มันบ้าไปแล้วค่ะ

                ถึงมันจะพูดบ้า แต่ฉันก็ทำตามมันถึงบ้าไง

                เช้าวันรุ่งขึ้น

                เมื่อฉันส่องกระจก ก็พบว่าเจอผู้หญิงคนหนึ่งสวยๆมากๆหน้าตาน่ารัก (5555+ขอชมตัวเองหน่อยเหอะ)แต่เธอมีดวงตาที่เหมือนว่าเป็นลูกพี่ลูกน้องกับหมีแพนด้ายังไงยังงั้นเลย กร๊ากๆ และนั่นก็คือ ฉันเองแหละ แงๆๆ ทำไมฉันต้องมีขอบตาคล้ายๆกับสัตว์ประจำประเทศจีนเลยอ่า อ๊ากกก ฉันไม่ยอมๆๆ

                ก๊อกๆๆ แอ๊ด

                เสียงเคาะประตูดังขึ้นและตามมาด้วยเสียงเปิดประตู

                “Good morning ตื่นหรือยัง”เสียงนี่ ใช่เลย ยัยรีย์

                “ฮือๆๆ ตื่นแล้ววววว”

                “เฮ้ย!! ญาติแพนด้าบุกรีสอร์ท ฮ่าๆๆๆๆๆ”แกจะขำหาพระแสงขรรค์ชัยศรีรึไง

                “หยุดหัวเราะได้แล้ว”

                “เออๆ ก็ได้ ฮ่าๆๆๆ”

                “ฮึ่ย เซ็งอ่ะ เซ็งๆๆ”ฉันบ่นให้ยัยรีย์ฟัง และพนันได้เลยว่ามันไม่ได้ฟังฉัน มันหัวเราะช้านนน

                “อืม เมื่อคืนแกนอนกี่ทุ่ม หือ”จะถามไปทำม้ายย มันผ่านไปแล้ว แต่ฉันก็อยากตอบ

                “อย่าเรียกว่าทุ่มเลย ตี4 ต่างหาก แงๆๆ อยากนอนง่า”

                “ไม่ได้เด็ดขาด วันนี่ต้องไปเมืองไทย อยากไปไม่ใช่หรอ จะได้ไปแล้วนี่ไง เร็วๆตื่นๆ”

                “เออๆ ก็ได้วะ แปปนึง”

                “เร็วๆน้า จะพากลับเมืองจีน กร๊ากๆๆ”โถ่แก โคตรกุลสตรีเลยว่ะ

ที่สนามบิน
                 ตอนนี้แม่ของฉัน และแม่ของยัยรีย์ มาส่งฉันที่สนามบินเพื่อส่งฉันกลับเมืองไทยที่รัก                 
                 "แม่คะ ป้าดาวคะ หนูไปแล้วนะคะ ถ้าพ่อกลับฝากลาพ่อด้วยนะ" อ้อ ฉันลืมบอกไป ว่าพ่อฉันน่ะ บริหารงานที่โรงแรมในประเทศญี่ปุ่นและจะกลับก็คงอีกนาน
                 "จ๊ะ แล้วแม่จะบอกให้นะ เดินทางปลอดภัยนะลูก รีย์ด้วย" แม่บอกฉันด้วยสีหน้าเศร้าๆ 
                 "ไปแล้วนะคะ คุณน้า ไปแล้วนะคะแม่"
                 "จ้า"
                 หลังจากอำลากันเสร็จเสียงประกาศเที่ยวบินของฉันก็ดังขึ้น ไม่ได้การล่ะฉันต้องรีบแล้ว แล้วยัยรีย์ทำไรอยู่นะยืนอึ้งอยู่ได้ ฉันก็เลยรีบลากมันมาก่อนต้องตกเครื่อง
พอเราหาที่นั่งได้เรียบร้อยแล้วก็เห็นยัยเพื่อนตัวดีของฉันกำลังนั่งเหม่อลอยมองไปทางเบาะข้างหน้า เอ๊ะ!! หรือว่ายัยนี่โดนใครเล่นของใส่นะ    โอ้วววว ไม่ๆๆ เป็นไปไม่ได้ เพราะยัยนั่นไม่ได้สวยกว่าฉันเลย โฮะๆ (อย่ามองด้วยสายตาอย่างนั้นนะ)
                "นี่คุณเมรียาคุณจะทำหน้าแบบนั้นไปอีกนานไหม" 
                "เดย์...เธอเห็น...คนข้างหน้าไหม"
                "ทำไมหรอ เค้าเป็นนายกคนที่ยี่สิบห้าหรอ ไหนๆดูหน้าหน่อย" เพียงแค่ฉันหันหน้าไปมองเท่านั้น..
                "เฮ้ย!! เธอ/นาย คนนั้น" ฉันตะโกนขึ้นมาพร้อมกับนายนั่น  ฮึ่ย!! ทำไมต้องมาเจอกันอีกด้วยเนี่ย
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
           ขอกำลังใจหน่อยน้า ติชมก็ได้ค่า  อยากได้คอมเม้นต์จริงๆนะเนี่ย   อ้อ ฝากนิดนึงนะคะเกี่ยวกับเรื่องนี้บางทีสิ่งที่คุณคิดก็อาจจะไม่ใช่ก็ได้น้า แต่จะไม่ใช่อะไรนั้นโปรดติดตามต่อไป ฮิฮิ ใครเป็นพระเอกใครเป็นพระรองกันน้าเดี๋ยวมีงง  555+ แกล้งผู้อ่านคืองานของเรา
*****************************************************************
P T.