สีดำของกาลเวลา บทที่ 1 ไดอารี่คนเหงา

คุณเคยเหงาบ้างไหม แล้วคุณเคยเหงามากขนาดไหนกัน ความเหงาความเดียวดาย คุณเคยรู้สึกบ้างไหม แม้ยามราตรีจะมีแสงจันทร์สวยงามน่าชื่นชม แม้ยามเช้าจะมีเสียงนกร้องไพเราะน่าฟัง แต่ทว่าความเหงายังคงอยู่ แปรเปลี่ยนจากแสงจันทร์ เป็นความมืดเปลี่ยนจากเสียงนกร้องเป็นความเงียบสงัด

มีเพียงสายลมทีพัดมากระทบใบหน้าที่เลอะคราบน้ำตา ดวงตาจดจ้องสมุดไดอารี่ มือที่จับดินสอที่กำลังขยับค่อยๆช้าลงจนหยุด ลง หยดน้ำตาไหลทับรอยเก่าไหลหยดลงบนสมุด มือที่อ่อนล้าปล่อยดินสอไหลลงจากโต๊ะ ตาที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตาหลับลง ลำตัวค่อยๆโน้มลงจากเก้าอี้ลงสู่พื้น ทิ้งไว้เพียงข้อความบนกระดาษหน้าสุดท้ายของสมุด "อัยย์"

 ว่างๆ จะ มาอัพเพิ่มเรื่อยๆ จ้า แต่งเองเมาเองซะแล้วเรา โครงเรื่องอันเก่าเปลี่ยนๆ ๆ ๆ ๆ ม๊ายย

Music Playlist at MixPod.com