รัก...เพื่อน

เนื้อเรื่อง

เพื่อนเมื่อเราอยู่ด้วยกันมานานอะไรหลายๆอย่างก้เหมือนเดิม
เช้า...ก้มานั่งคุยกัน
กลางวัน...ก้กินข้าวด้วยกัน
เย็น..ก้กลับบ้านพร้อมกัน
ตอนพัก...ก้นั่งทะเลาะกัน แหกปากคุยกันข้ามหัวเพื่อนๆคนอื่น

จนแต่แล้ววันนึงความรุสึกที่มีอยู่ตรงนั้นมันไม่เหมือนเดิม...
จากคนที่เคยพูดกันธรรมดา แต่อีกฝ่ายกลับพูดไม่เหมือนเดิม....
แววตาที่มองเทอมันไม่เหมือนเดิม....
ลึกษณะนิสันไม่เหมือนเดิม...

ทำไมเวลา...เทอไม่อยู่ต้องคอยมองหา
ทำไมเวลา...เทอมาก้กลับแกล้งทำเปนไม่เห็น (แต่จิงๆแล้วอยากพูดกันให้ตายอยู่ตรงนี้)
ทำไมเวลา...เทอมองมาถึงไม่กล้าสบตา(ไม่ใช่หมาบ้านะถึงไม่กล้าสบตา!!!)
ทำไมเวลา...คนเดียวต้องบ่นคิดถึงเทอ(บางครั้งก็ไม่พูดออกมา)
ทำไมเวลา...เทอว่าอะไรต้องฟัง (ทั้งๆที่จิงแล้วถ้าเปนคนอื่น...จะสวนกลับทันที)
ทำไมเวลา...อยู่คนเดียวถึงคิดอยู่กะแค่เทอ
ทำไมเวลา...อยู่ใกล้เทอถึงไม่อยากไปไหน อยากนั่งตรงนั้นกับเทอแค่ 2 คน
ทำไมเวลา...เทอไปยุ่งกับคัยถึงต้องไม่พอใจ
ทำไมเวลา...ไปไหนก้ตามไปดู (ปรากฎว่าชอบสอดรุสอดเหน)
ทำไมเวลา...ทำการบ้านไม่ได้ถึงถามแค่เทอคนเดียว(จิงๆแล้วคนอื่นก้ว่าง เผอิญว่าโง่)
ทำไมเวลา...เรียนต้องคอยแอบมองด้วย


บางครังที่เราทำไปมันก้ไม่เคยตรงกับความรุสึกที่แท้จิงเลยแม้แต่น้อย กลับตรงข้ามกันซะมากกว่า
บางครั้งที่เทอทำให้เราโกรธนั้น ทำไมถึงเราได้อภัยหั้ยได้แทบจะทุกครั้งละ
บางครั้งเราอยากทำในสิ่งที่เราทำ แต่เมื่อเทอทำเราก้กลับทำตามเทอ
บางครั้งในสายตาของเรา เทอเปนคนดีที่สุดที่เราเคยมี

ก้รุว่าไม่มีทางเปนไปได้ที่เทอจะชอบเราตอบมา
อย่างน้อยๆ...ก้ขอแค่มองเทออยุ่ฝ่ายเดียวดีกว่า
ความเปนเพื่อนนั้นแต่มันมีอะไรแอบแฝงอยู่เทอรุมั้ย
มันอยากจะพูดออกมา...
แต่กลัวว่าถ้าพูดออกมาแล้วกลัวจะเสียเทอไป
แต่ถ้าไม่พูดและยังมีเทอ
หั้ย...คุยเล่น
หั้ย...คิดถึง
หั้ยคอย...ห่วงใย

เวลาฟังเพลง เพลงบางเพลงทำไม ต้องคิดถึงเทอด้วยล่ะ
แต่เมื่อก่อนไม่เหนเคยจะคิดยังงี้
วันนึงเทอคงจะรุสึกว่าความรุสึกหรือการกระทำของฉันนั้นเปลี่ยนไป
เปลี่ยนไปในทางที่บางทีเทออาจรับได้ หรือไม่ได้ก้ตาม
อย่างน้อยๆ ขอหั้ยเทอได้รุว่า เพื่อนสนิทของเทอคนนี้
อยากบอกกับเทอว่า..หวง และห่วงเทอเสมอ
อยากบอกกับเทอว่า..คิดถึงเสมอ
อยากบอกเทอ...ว่า  
















ป.ล แก้มอันนี้เค้าแต่งเองแล้วนะ - -*