Marble's Story เรื่องวุ่นวายของปั๊กจอมแก่น

ลำดับตอนที่ #1 : กำเนิดมาร์เบิ้ล

 วันหนึ่้งในเ้ดือนมีนาคม ปี 2007 หนูกำลังดูดนมแม่อยู่พอดี แม่หนูชื่อ "สำลี" ค่ะ หนูมีพี่น้องสี่ตัว หนูเป็นตัวสุดท้อง แม่เล่าให้ฟังว่าแม่คลอดหนูในโรงหมอ แม่เล่าว่าแม่เจ็บท้องมากๆ เจ้านายเลยพาำไปโรงหมอ ไม่งั้นแม่ตายแน่ๆ

"ลูกๆ จ๋า บางทีเ้ราอาจจะไม่ได้อยู่ด้วยกันอีกก็ได้" แม่พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

"ทำไมคะ/ครับ" หนูกับพี่น้องถามพร้อมกัน พี่ตัวข้างๆหนูเป็นปั๊กดำ ส่วนหนูกับพี่อีกสองตัวเป็นปั๊กขาว

"ก็....เจ้านายอาจจะขายลูก หรือยกให้คนอื่นก็ได้" แม่พูดอย่างอ่อนใจ หนูตกใจมากรีบซุกใต้ตัวแม่

"แล้วทำไมเจ้านายต้องขายพวกเราด้วยล่ะครับ" พี่ปั๊กดำถาม

"ก็...เจ้านายอาจจะเห็นว่าลูกมีเยอะไป เลยอาจจะขายบ้าง ยกให้คนอื่นบ้าง แล้วเหลือแม่แค่ตัวเดียว" แม่อธิบาย

"ฮือๆๆๆๆ แม่จ๋า" พี่สาวหนูร้องแงๆ ส่วนหนูก็แอบสะอื้นใต้พุงแม่ แล้วแม่ก็เลียแล้วกกกอดลูกน้อย 4 ตัวอย่างอ่อนโยนจนลูกๆ หลับผลอยไป

 
   และแล้วสิ่งที่ไม่อยากให้เกิดก็เกิดจนได้ สี่้ห้าวันต่อมา มีคนคนหนึ่งเอาพี่ชายคนโตของหนูไป หนูจำได้ว่าแม่มองตาละห้อย ส่วนหนูกับพี่ืที่้เหลือก็ตัวสั่นงันงกใต้ตัวแม่

"เอาไปเถอะครับ นังสำลีลูกเยอะนัก กลัวจะเลี้ยงไม่ดี อยากจะเหลือเจ้าตัวดำแค่ตัวเดียว ดำๆนี่นานๆ ทีจะมีซักตัว" เจ้านายพูดให้คนเอาพี่ชายไป แม่บอกว่าเจ้าของใจดีมาก แต่หนูคิดว่า นี่น่ะเรอะ...ใจดี

"แม่ครับ ผมกลัว" พี่ชายร้องเสียงดัง ส่วนคนที่มารับพี่ก็ลูบหัวแล้วหอมแก้มจนพี่สงบลง

แล้วเราก็เหลือแค่สามตัวพี่น้อง สิ่งที่พวกเรากลัวที่สุดกำลังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ อาทิตย์ต่อมาพี่สาวหนูถูกเอาตัวไป จนเหลือหนูกับพี่ปั๊กดำแค่สองตัว แล้วเวลาก็ผ่านไปสองอาทิตย์ จนกระทั่ง....

"คุณมานพอยู่ไหมคะ?" เสียงผู้หญิงร้องถามทำให้หนูต้องเหลียวไปมอง

"อยู่ค่ะ เดี๋ยวดิฉันจะไปเรียก" แล้วพี่กิ่ง แม่บ้านของเจ้านายที่เป็นคนอุ้มแม่ไปทำคลอดก็ขึ้นบันไดไปเรียกเจ้านาย แล้วสักพักเจ้านายก็เดินลงมา

"หมาปั๊กคุณน่ารักดีนะคะ ดิฉันอยากได้ไปเลี้ยง เป็นของขวัญวันเกิดลูกสาวค่ะ" ผู้หญิงคนนั้นถามเจ้านาย ซึ่งเจ้านายก็บอกว่า

"ยินดีครับ ตอนนี้เหลือสองตัว ปั๊กตัวเมียขาวกับตัวผู้ดำ คุณสนใจตัวไหนครับ" 

"อืมมมมม ฉันสนใจสาวน้อยค่ะ น่ารักดีนะคะ" ผู้หญิงคนนั้นมองมาทางหนูแล้วยิ้มใจดี

"ได้ครับ ยกให้ฟรีๆ ก็ได้ครับ เพราะบ้านผมก็เป็นแค่บ้านธรรมดาๆ ไม่ได้เป็นร้านหรืออะไร" เจ้านายตอบตกลง ทำให้หนูใจกองไปอยู่ตาตุ่ม

"แล้วถ้าดิฉันจะขอเจ้าดำไปด้วย ได้ไหมคะ" ผู้หญิงคนนั้นถามอีกรอบ ซึ่งเจ้านายก็ตอบปฏิเสธว่า

"ไม่ได้หรอกครับ นังสำลีัมันรักลูกมาก มันคงจะเหงาเมื่อขาดลูก เหลือเจ้าดำให้มันเถอะครับ อีกอย่างผมก็ชอบปั๊กดำด้วย หน้ามันขันดี"

"ก็ได้ค่ะ งั้นดิฉันขออุ้มสาวน้อยเลยนะคะ" แล้วผู้หญิงคนนั้นเดินตรงมาทางแม่ ซึ่งแม่ก็ไม่ได้ขัดขืนแต่อย่างใด ได้แต่มองตาละห้อย แล้วเธอก็อุ้มหนูแนบอก แล้วลูบหัว หอมแก้มหนู แล้วเธอบอกว่า

"ไม่ต้องกลัวนะัลูกนะ แม่สัญญาว่าแม่จะดูแลหนูเป็นอย่างดี" แล้วเธอก็กล่าวขอบคุณเจ้านาย ก่อนพาหนูขึ้นรถกลับไป