คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ตอนที่ 33 : พระสนมเอกในรัชกาลที่ 3
พระสนมเอที่มีวามสำัในรัาลที่ ๓ อีท่านหนึ่ือ เ้าอมมาราอึ่
เ้าอมมาราอึ่เป็นธิาอเ้าพระยานิรบินทร์ (โ) ้นสุล “ัลยามิร”
เ้าพระยานิรบินทร์ เป็น้าหลวเิมใน พระบาทสมเ็พระนั่เล้าเ้าอยู่หัว ั้แ่รั้ พระบาทสมเ็พระนั่เล้าฯ ยัำรพระยศ พระเ้าลูยาเธอ รมหมื่นเษาบินทร์ในรัาลที่ ๒ บิาอท่านื่อเิมื่อ นายมัน แ่อึ๋ ึ่ในรัาลที่ ๒ ไ้เป็น หลวพิัยวารี
|
| พระเ้าบรมวศ์เธอ รมหลววรเสรสุา (พระอ์เ้าบุรี) พระราธิาในรัาลที่ ๓ ประสูิแ่เ้าอมมาราอึ่ (ท้าวสมศัิ์) ในภาพทรประับเรื่อราอิสริยาภร์ปมุลอมเล้าฝ่ายใน พร้อมเรื่อยศล่อหมาลยาราาวีและระโถนทอำ |
พระบาทสมเ็พระนั่เล้าฯ ทรรับพระราิบัับบัาราารในรมท่า (เทียบับสมัยปัุบัน ือ ระทรว่าประเทศและพาิย์รวมัน ทว่าาร้าายในสมัยนั้นส่วนมาเป็นาร้าายับีน แ่สำเภาบรรทุสิน้าเ้า-อออยู่ในระหว่าัน)
เพราะเหุนี้พระอ์ึทรรู้ัสัมพันธ์ับบรราพ่อ้าาวีนอย่าว้าวา หลวพิัยวารี (มัน) ็เป็นผู้หนึ่ที่ทรสนิทสนม้วย บุรายนให่อหลวพิัยวารีึไ้ถวายัวเป็นมหาเล็ในพระอ์ และไ้เป็นพระพิัยวารี (โ) ในรัาลที่ ๒ นั้น
พระบาทสมเ็พระนั่เล้าฯ รัสเรียพระพิัยวารี (โ) มาั้แ่ยัไม่ไ้เป็นพระพิัยวารีว่า “เ้าสัวโ” บารั้็รับสั่เรียว่า “เ้าสัวเหยียบหัวะเภา” เพราะพระพิัยวารี (โ) ไ้เป็นผู้มีสิทธิเหยียบหัวะเภาเรือสิน้าือเมื่อเรือสิน้าเ้าเทียบท่า ไ้เป็นผู้เลือื้อสิน้า่อนผู้อื่นเ้าใว่า เิาารประมูลเพื่อให้ไ้สิทธิเป็นผู้เหยียบหัวะเภา มาว่าะเป็นอภิสิทธิ์
(หาท่านผู้ใทราบเรื่อเหยียบหัวะเภาละเอียะรุาเียนส่มาให้วามรู้แ่ผู้อื่นบ้า็ะเป็นพระุ)
ั้แ่รั้ พระบาทสมเ็พระนั่เล้าฯ ยัทรำรพระยศ พระเ้าลูยาเธอ รมหมื่นเษาบินทร์ ประทับ วัท่าพระนั้น พระพิัยวารี (โ) แ่รั้ยัเป็นเ้าสัวโ ไ้เป็นผู้ทำเาเหลาเลี้ยเ้านายุนนาึ่เมื่อลับออมาาเ้าเฝ้าฯ พระบาทสมเ็พระพุทธเลิศหล้าฯ แล้วส่วนมาะแวะที่วั พระเ้าลูยาเธอ รมหมื่นเษาบินทร์ ่อนะลับสู่เหสถานทั้นี้เนื่อ้วยในสมัยนั้นพระเ้าแผ่นินเส็ออว่าราารอน่ำ ในรัสมัยพระบาทสมเ็พระพุทธเลิศหล้าฯ เส็ึ้นเวลาประมา ๒๑,๐๐ น. ะเร็วหรือ้าว่านี้บ้า็ไม่มานั วัและเหสถานบ้านเรือนเ้านายุนนาในสมัย่อนส่วนมามัอยู่ในริมแม่น้ำ หรือยั้อ้ามฟาไป อาศัยเรือเป็นพาหนะารเินทามิไ้รวเร็วสะวสบาย เมื่อเลิเ้าเฝ้าฯออมา็มัะำลัหิวโหย ึไ้อาศัยพัและรับประทานอาหาร เรื่อว่าที่วัท่าพระอพระเ้าลูยาเธอพระอ์ให่นี้
อนึ่ เนื่อ้วยทรุ้นเยับพ่อ้าเ้าสัวาวีนมามาย ในวันรุษีนึมีพ่อ้าุนนาาวีนเ้าเฝ้าถวายหมูเห็เป็ไ่ ฯลฯ ามประเพีมามาย รวมทั้เ้าสัวโอพระอ์ เล่าันว่าโรทานหน้าวัสำหรับเลี้ยยาวนิพพ็เิึ้นาอถวายเหล่านี้ึทรพระมหารุาเลี้ยูไม่เพาะแ่วันรุษ หาแ่ทุวันมิไ้าลอเวลาที่ทรำรพระยศพระเ้าลูยาเธอ และเมื่อเส็ึ้นรอราย์แล้ว็โปรฯให้ั้โรทานหลวเลี้ยูยาวนิพพ่อไปอีลอรัาล
พระบาทสมเ็พระพุทธเลิศหล้านภาลัย สมเ็พระบรมนนาถ นั้น มีผู้ทราบพระราานุิประำวันอพระอ์ันน้อยมา เนื่อ้วยเือนุมภาพันธ์นี้เป็นเือนพระราสมภพ ึเห็นว่าน่าะเล่าถึพระราานุิเป็นารเลิมพระเียริ
พระราานุิอพระอ์ เป็นันี้
อนเ้าเส็ลทรบาร ถวายภัาหารเลี้ยพระส์ในท้อพระโร เ้านายเ้าเฝ้าฯ และ่วยปิบัิพระส์ะัน พระส์ลับแล้ว าวพระลัมหาสมบัิราบบัมทูลรายานารเินอแผ่นิน าร่ายเิน
แล้วเส็ึ้นพระแท่น ออุนนา
้าราารรมพระำรวเ้าเฝ้าฯ ถวายรายานำระีา เบิุนนาเ้าเฝ้าฯ ประภาษ้วยอรรถี่าๆ
๑๒.๐๐ น. เส็ึ้นเสวยพระระยาหาร
เพลาบ่ายานั้น เป็นเวลาสำหรับประภาษราิฝ่ายใน แ่มัะทราร่า และสำราพระราอิริยาบถ เส็ออประทับที่เลียท้อพระโร ทรรับรายานาร่อสร้า่าๆ บ้า โปรฯให้เบิวีเ้าเฝ้าฯ ทรพระรานิพนธ์บทละรบ้า
หลัเสวยพระระยาหาร่ำแล้ว เวลา ๑๙.๐๐ น. เส็ออทรธรรม สับพระธรรมเทศนา ๑ ั์ และทรฟัรายาน่าๆ เ่น พระอาารป่วยอเ้านาย อาารป่วยอุนนาผู้ให่และพระราาะ ฯลฯ
แล้วึเส็ออุนนาอีรั้หนึ่ เส็ออในท้อพระโรบ้า บาวัน็เส็ออพระที่นั่สนามันทร์ ึ่ทรสร้าึ้นใหม่
เส็ึ้นประมา ๒๑.๐๐ น. แล้วทรสำราพระราอิริยาบถฝ่ายใน เ่น ทอพระเนรละร หรือเส็ลสวนวา แล้วแ่พระราอัธยาศัย
พระราานุิในรัาลที่ ๒ เป็นันี้เสมอทุวัน
แ่อนปลายรัาล เมื่อทรพระรา พระราภาริ่าๆ ในารบริหารบ้านเมือเพลาลเป็นอันมา เพราะ พระเ้าลูยาเธอ รมหมื่นเษาบินทร์ ทรรับพระราภาริน้อยให่่าพระเนรพระรรสมเ็พระราบิา
เมื่อ พระบาทสมเ็พระนั่เล้าฯ เส็ึ้นรอราย์ ทรมี้าหลวเิมถวายวามรัภัีอย่ามั่นในพระอ์หลายท่าน รวมทั้้าราารั้นผู้ให่ที่เยเป็นหนุ่มมา้วยันรับราารสนิทสนมันมา ท่านเหล่านี้ไ้เป็นำลัสำัในรัาลที่ ๓ เ่น เ้าพระยาบินทรเา (สิห์) สมเ็เ้าพระบรมมหาศรีสุริยวศ์ (่ว บุนนา ึ่ในรัาลที่ ๓ เป็นพระยาศรีสุริยวศ์ าวามหาเล็) เ้าพระยาสุธรรมมนรี (นามเิมบุศรี ้นสุล บุรศิริในรัาลที่ ๓ เป็นพระยาพิพันโษา) ฯลฯ
รัาลอพระอ์ึเป็นรัาลที่มีทัุ้นพลแ้ว ุนลัแ้ว และุนนาที่ปรีาสามารถมาหลาย
เ้าพระยานิรบินทร์ (โ) หรือเ้าสัวโ มีื่อปราอยู่ในพระราพศาวารรัาลที่ ๓ หลายอน
รั้หนึ่มีผู้ฟ้อร้อว่า นายสนิท หุ้มแพร (แส) บุรายอเ้าพระยาบินทรเา (สิห์) ลัลอบายฝิ่น เ้าพระยาบินทรเา (สิห์) ึสั่ให้ับบุรายมามัมือมัเท้าโยหลัปัาเพื่อะลอาาเี่ยน ๑๐๐ รั้ ามโทษานุโทษ
เ้าพระยาบินทรเา (สิห์) นั้น เป็นที่รู้ันทั่วไปว่า ท่านเ็า ุร้ายยิ่นั แม้แ่ พระบาทสมเ็พระนั่เล้าฯ ็ว่ายัทรร้ามน้ำใเ้าพระยาบินทรเาุนพลแ้วอพระอ์ท่าน
เมื่อไ้่าวว่า เ้าพระยาบินทรเา (สิห์) ะเี่ยนบุรายอท่าน ๑๐๐ ที บรราุนนาผู้ให่ ึ่สนิทิอบันับเ้าพระยาบินทรเา รวมทั้ นายสนิท หุ้มแพร เห็นว่าเป็นโทษหนันั เรว่านายสนิท หุ้มแพร ะสิ้นีวิาหวาย ึพาันไปะอโทษแทน
ประอบ้วย พระยาศรีพิพัน์รันราโษาธิบี (ทั บุนนา ึ่่อมาือ สมเ็เ้าพระยาบรมมหาพิัยาิ สมเ็อ์น้อย) พระยารานิุล (เสือ ่อมาือเ้าพระยาธรราธิร์) พระยาอภัยโนริ (บุนนา ่อมาือเ้าพระยายมรา ะเ่าทับ) พระยาศรีสหเทพ (ทอเพ็ พระบาทสมเ็พระนั่เล้าฯ มัรัสเรียว่าเ้าศรีทอเพ็)
รวมทั้ เ้าพระยานิรบินทร์ (โ) ึ่ะนั้นเป็นพระยาราสุภาวี (โ) ็ไ้ไป้วย
พระบาทสมเ็พระนั่เล้าฯ มีพระบรมราโอารำรัสถามทุท่านที่ไปพยายามอโทษให้ นายสนิท หุ้มแพร ทุท่าน็ราบบัมทูลเป็นเสียเียวันว่า ไม่อาอโทษให้นายสนิทหุ้มแพรไ้
ทรมีพระราำรัสถาม พระยาราสุภาวี (โ) ว่า
“เ้าสัวเหยียบหัวะเภา็ไปับเา้วยหรือ”
เ้าพระยานิรบินทร์ (โ) ไ้ราบบัมทูลสนอพระราำรัสว่า
“หลวนายสิทธิ์ ไปพูาว่าล่าวอ้อนวอน้าพระพุทธเ้า ให้มาอโทษนายสนิทน้อาย้วย ้าพระพุทธเ้าัไม่ไ้็้อไป อลอูามบุามรรม แ่ิ้วยเล้า้วยระหม่อมว่าอไม่ไ้ แ่พอมาถึวนเ้าุผู้ให่ๆ ็พูว่าันี้
“เราเป็นเสนาบีผู้ให่ ่าพระเนรพระรรล้นเล้าล้นระหม่อม เราเห็นว่าผู้ใเป็นเสี้ยนหนามหลัอ่อทาราารแผ่นินแผ่นทราย ประพฤิผิพระราำหนหมายแล้ว เรามีอำนาอันอบธรรมที่ะลโทษผู้ระทำผิไ้ เ่นรั้นี้อ้ายแสประพฤิผิหมายลัลอบายฝิ่นที่เป็นอ้อห้ามามพระราประส์นั้น เราึะลโทษเี่ยนหลัอ้ายแส ๑๐๐ ที ามมีในพระราบััิในรัาลปัุบันนี้ ถ้าผู้ใไม่เป็นนทนสาบาน่อน้ำพระพิพัน์สัยาแล้ว ะไม่มาเี่ยว้อัวาทาที่ะลโทษอ้ายแสนี้ ถ้าผู้ใเป็นใร่วมิ้วยอ้ายแสผู้ระทำวามผิแล้ว ผู้นั้นะมาีวาั้อ้วยาระลโทษอ้ายแสนี้บ้า”
เ้าุผู้ให่พูเท่านี้แล้วึมีบัาสั่ให้รามัลทะลวฟัน ลมือเี่ยน นายสนิท หุ้มแพร ๑๐๐ ที ้าพระพุทธเ้า็นัู่อยู่ที่นั้นนรบ ๑๐๐ ที หาไ้พูาว่าล่าวอร้อประารใไม่้วยเป็นารนใ้วยเล้า้วยระหม่อม”
( “หลวนายสิทธิ์” ือ เ้าพระยามุมนรี (เ สิหเสนี) เป็นพี่ายอ นายสนิท หุ้มแพร ะนั้นรับราารำแหน่นายเวรเป็นหลวสิทธินายเวร เรียันเป็นสามัว่า “หลวนาย”)
พระบาทสมเ็พระนั่เล้าฯ ึทรมีพระราำรัสว่า
“เ้าสัวพูไม่ออ พี่บินทร์แลาล้นเหลือ แพูเผื่อแผ่ีันั้นาเสีย่อนหมแล้ว”
ทรมีพระราำรัสเท่านี้แล้ว็ทรพระสรวล แล้วมีพระบรมราโอารำรัสให้หา นายสนิท หุ้มแพร เ้าไปเฝ้าใล้ๆ ใ้ฝ่าละออธุลีพระบาท ท้ายพระแท่นบรมราอาสน์ ทอพระเนรเห็นแผลที่หลัเป็นรอยยับเหมือนสับฟาสับเีย (เวลานั้น้าราารเ้าเฝ้าฯไม่สวมเสื้อ) ทรสัเวสลพระราหฤทัยทรพระเมาที่นายสนิท หุ้มแพร ไ้รับอาาามโทษานุโทษ แล้วโยน้ำมือบิาึ่หาไ้เ้า้วยวามผิอบุรายไม่ ทว่าเป็นโทษที่รุนแรหนัหนา ถึับสลบไปเมื่อเี่ยนไ้เพีย ๘๔ ที แม้สลบไปแล้ว็ยัสั่ให้เี่ยน่อและแม้บุรเยะทัท้วว่า หาเี่ยนอี ๑๖ ที ะายอยู่ในา ท่านบิา็ยัมีบัาว่า “าย็่ามันเถิ ะไ้ไปเิใหม่ให้เป็นนีๆ”
พระบาทสมเ็พระนั่เล้าฯ ทรพระมหารุาแ่ นายสนิท หุ้มแพร มหาเล็อพระอ์ ึทรมีพระราำรัสสัุ่นธนศัิ์ (ม่ว) ว่า
“อ้ายธนศัิ์ มึเอาเิน ๕ ั่ ในลัให้แ่อ้ายแสมันไปเียยามารัษาแผลที่หลัมัน้วย”
เสมือนโปรเล้าฯพระราทานทำวัให้นั่นเอ เพราะเิน ๕ ั่ ในรั้ระโน้น็มิใ่น้อยๆ
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
