ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : แผนร้าย
หลังจากที่เดนนี่กลับถึงบ้านตอนตี2กับอีก 1 วินาทีเข้าก็วิ่งอย่างเร็วรี่ไปที่ห้องน้ำเป็นอันดับแรกเพื่อไปอุจจาระ ระหว่างทางเค้าตดออกมาไม่ยั้งมีกากใยไฟเบอร์สารพัดสาดออกมาผสมด้วยเล็กน้อย สาดเลอะเทอะเป็นแนวที่เดนนี่เดินตั้งแต่ประตูบ้านไปจนถึงห้องน้ำเมื่อ มองไกลๆลายกากใยไฟเบอร์นั้นดูเหมือนจะเป็นรูปพญานาคต่อสู้กับพญาครุฑอย่างดุเดือด เมื่อถึงห้องน้ำเค้าเปิดประตูห้องน้ำด้วยความรุนแรงอย่างอธิบายไม่ได้ประตูห้องน้ำได้กระเด็นหลุดไปถูกรูปปั้นรูปโดเรมอนแตกกระจายเค้าเพ่งสายตาสอดส่องหาชักโครกรูปหม้อข้าวหม้อแกงลิงอันดูจะกระหายเป็นอย่างมากเหมือนแมลงวันหากองขี้ดอมดม ตาเริ่มเป็นสีแดงและเบิกโพลงเส้นเลือดขึ้น น้ำลายไหลสภาพตอนนั้นไม่มีลักษณะผู้ดีที่เป็นถึงประธานาธิบดีแห่งออสเตรเลียเลยแม้แต่น้อยและเมื่อเจอชักโครกเดนนี่รีบตะเกียดตะกายไปถึงชักโครกด้วยความเร็ว800ไมลล์ต่อชั่วโมงและกระชากฝาชักโครกเปิดขึ้นและนั่งลงไปโดยไม่ดูเนื่องจากปวดท้อจัดพอก้นของเค้าสัมผัสกับพื้นผิวของชักโครกรูปทรงหม้อข้าวหม้อแกงลิงสีหน้าและท่าทางเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังปฐพีโดยสิ้นเชิง
“พรวดดดด……แพร่ดดดดดดดด…….. โคร่มมมมม”เสียงของอุจจาระเดนนี่กระทบกับคอห่านอย่างเสนาะเพราะพริ้งสีหน้าของเดนนี่อมยิ้มเล็กน้อยแก้มสีชมพูเปล่งปลั่งใบหน้าฉายความสุขและร้องเพลงผสมผสานกับเสียงตดอย่างลงตัวโดยใส่ทำนองโดเรมอนลงไป
“ปูด ปู้ด ปู้ด ปู้ด ปู๊ด ปูด ปู้ด ..”แต่จังหวะนั้นเองขณะที่เดนนี่ร้องเพลงอยู่
“อะจ๊ากกกกกก….อะจ๊ากกกกก”เดนนี่เห่าหอนอย่างทุกข์ทนทรมานเดนนี่รู้สึกเจ็บปวดก้นอย่างบอกไม่ถูกเค้ารู้สึกเหมือนมีอะไรกัดก้นอันเอิบอิ่มของเค้าอยู่
“อะจแว๊กกกก…..อะจแว๊กกกกก……..ก้นตู”พอเดนนี่หันกลับไปมองเพื่อจะหาว่าต้นตอของสิ่งที่มันทำให้เขาต้องทุกข์ระทมคืออะไรแต่พอหันไปนั้นมันเป็นสิ่งที่ที่เกินความคาดหมายที่เดนนี่คิดไว้ เดนนี่ไม่คิดมาก่อนว่าจะเจอสิ่งนี้
“ไม่สิมันต้องเป็นไปไม่ได้…”
แล้วเดนนี่ก็พึมพำทันที
“ขอพระเจ้าทรงโปรดช่วยข่อยด้วยเถิด…ข่อยสิเฮ็ดอิหยังฮ๊กสิเด๊อออ…….ข็อกข็อก”
เดนนี่พูดกับพระเจ้าพลางเผยสำเนียงเหง้าศักราชซึ่งติดตัวมาตั้งแต่ยื่นหน้าน้อยๆออกมาจากหว่างขาแม่
“โอ้!!!………….ไม่นะะะะะะะะไม่………..ฉันลืมกดน้ำ…..ยี๋ห์ห์ห์”จากนั้นเดนนี่ก็ทำท่าคล้ายจะอาเจียนออกมาแล้วก็รีบกดน้ำเอาสิ่งปฏิกูลพวกนั้นทิ้งไป
“เฮ้ออออ…ค่อยยังชั่ว…….เกือบตายยย…..ขอบคุณพระผู้เป็นเจ้า….ขอบคุณ”เดนนี่โล่งใจอย่างเห็นได้ชัดแต่ขณะนั้นขณะที่น้ำสีน้ำตาลแกมดำผสมก้อนกากใยไฟเบอร์กำลังลดลงไปก็ปรากฏบางสิ่งบางอย่างสีเขียวๆกระดุกกระดิกได้พอน้ำถูกดูดลงไปหมดและถูกแทนที่ด้วยน้ำชุดใหม่ที่สะอาดและเจ้าสิ่งนั้นก็ปรากฏให้เห็นอย่างเด่นชัด
“กรี๊ดดดด….กรี๊ดดดด.”
“กัลยาลูกพ่อ…มาอยู่ในนี้ตั้งแต่เมื่อไรย๊ะ..เอ้ยจ๊ะ”
“ก็พ่อขังหนูไว้นี่ค่ะ”
“เออช่ายลืม”
“แล้วหนูกัดก้นพ่อทำไมจ๊ะะ”
“ก็มันเหม็นนี่”
“…”พอพูดจบเดนนี่ก็พากัลยาออกไปเช็ดเนื้อเช็ดตัวแล้วก็เอาผ้าเช็ดตัวมาพอเช็ดไปเช็ดมาเดนนี่ก็เอาผ้าเช็ดตัวนั้นรัดคอกัลยา
“นี่แนะไอ้ขี้…ตายซะ”เดนนี่นึกในใจเดนนี่เพิ่มความแน่นขึ้นเรื่อยๆ เรื่อยๆกัลยาสีหน้าเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัดเส้นเลือดเริ่มมาขัง ณ ที่ตุ๊ก (ดวงตา)นิ้วมือตะเกียดตะกาย
“พ่อเค๊อะหนูเจ็บบเค่อะ”กัลยาพูดด้วยเสียง0.5เดซิเบล
เดนนี่เห็นว่ท่าทางต้องปล่อยแล้ว จึงรีบปล่อยผ้าเช็ดตัวที่พันคออย่างเร็ว
“เอ่อ..ขอโทษจ๊ะพ่อเช็ดตัวลูกแรงไปนิ๊ดนึงอ่ะ”
“ไม่เป็นไรเค่อะ…หนูเข้าใจ”
“ไปนอนได้แล้วป่ะ..”
“ไป๊..ชิ่ว ชิ่ว….ตายยากเหลือเกิน”เค้าคิดในใจ
“เค่อะ”
“เด๋วพ่อเปิดประตูให้นะ”เดนนี่ถามแบบแสยะยิ้ม
“ขอบคุณเค่อะ”แล้วกัลยาก้าวเข้าห้องด้วยขาหน้าก่อน
“ปัง”เดนนี่รีบผลักประตูกระแทกเข้าโดนกัลยาอย่างจังโดนแขนกัลยาขาดดิ้นเมื่อเห็นดังนั้นเดนนี่หัวเราะกิ๊ก กิ๊กเล็กน้อยสายตาดูมีความสุขมากที่สุด
“ขอโทษจ๊ะแรงไปหน่อยนึง..ไม่เป็นไรนะ”
“เค่อะ”ว่าแล้วเดนนี่ก็ปิดประตูที่เต็มไปด้วยเลือดแล้วเดินกลับห้องด้วยสีหน้าแจ่มใสแล้วแหกปากร้องเพลงของครูเอื้อตลอดทางส่วนกัลยาก็กำลังภาวนาให้แขนอันกุดด้วน
อัปลักษณ์ของตนให้มันงอกออกมาเร็วๆหลังจากนั้น10นาทีแขนของกัลยาก็งอกเหมือนปกติแล้วก็ผล็อยหลับไปเช้าวันรุ่งขึ้นโซฟีทำอาหารสำหรับตัวเองกัลยาและเดนนี่อยู่
“เอ๊…เพดดีกรีอยู่ไหนเอ่ย”โซฟีพูดแบบสงสัย
“อ๊ะ…เจอแล้วมาแอบอยู่นี่ไง..หวัดดีจ๊ะมาเร้ววเพดดีกรีเอ๋ยยย”ว่าแล้วโซฟีก็หยิบเพดดีกรีออกมาหนึ่งกล่องแล้วเทใส่ชาม3ชาม
“เดนนี่คะ….อาหารเช้าเสร็จแล้วค่ะ”
“กัลยาจ๊ะ….อาหารเสร็จแล้วว”ทั้งสองไม่มีวี่แววจะลงมาโซฟีจึงหันกลับขึ้นไปเรียกข้างบนแต่จังหวะนั้นอยู่ๆกัลยาก็แอบย่องมา
“แบล้…..!!!”กัลยาแกล้งทำให้แม่เธอตกใจ ขณะนั้นโซฟีกำลังถือมีดปลายแหลมยาวประมาณ80 เซนติเมตร เพื่อจะเอาไปเก็บ
“ซึบ..”กัลยาหันไปอย่างตกใจและมีดปลายแหลมในมือเสียบทะลุหลังกัลยาไป
“อ้าวว…กัลยาลงมาตั้งแต่เมื่อไรจ๊ะ…ขอโทษนะจ๊ะแม่ไม่เห็นเด๋วจะเอาออกให้นะ”แล้วโซฟีก็รีบดึงมีดที่คาหลังอยู่ออกมาจากหลัง เลือดไหลนองเต็มพื้น โซฟีคิดแผนอะไรไม่ออกจึงแกล้งเรียกกัลยาไปดูอ่างล้างจาน
“ลูกก้มลงไปดูให้แม่หน่อยซิอะไรมันอุดตันอยู่น้ำไม่ค่อยลงเลย”
“ค่ะ”พอกัลยาก้มลงไปโซฟีก็จับกัลยากดหัวไว้แล้วเปิดน้ำแรงสุดกะจะเอาให้ตายแต่โซฟีคงลืมไปว่ากัลยานั้นเป็นกบย่อมอยู่ในน้ำได้เรื่อยๆเพราะกัลยาหายใจทางผิวหนังและกัลยาถูกกดน้ำแค่ส่วนหัวเพราะฉะนั้นพื้นที่ของหนังที่อยู่เหนือน้ำนั้นมีตั้งแต่คอลงไปเพราะฉะนั้นอยู่ต่อได้นานซักพักประมาณห้าชั่วโมงโซฟีไม่ค่อยแน่ใจว่ากัลยานั้นได้ตายรึยัง
“กัลยาจ๊ะตายรึยังเอ่ยยย”
“กัลยาจ๊ะ”โซฟีถามกัลยาแต่ไม่มีเสียงใดๆตอบมาจึงคลายมือออกจากคอกัลยาแล้วเอาหัากัลยาออกมา
“แม่ค่ะ…..”
“เอ่อออ…ลูกจ๊ะเห็นอะไรอุดตันรึยัง”โซฟีถามแบบแก้ตัวเชิงเบื่อหน่ายที่ยังไม่ตาย
“เอ่อแม่กดหนูทำไมค่ะะ…เจ็บจัง”
“ก็กลัวว่าลูกจะลงไปลึกไม่พอไง…แม่เป็นห่วงลูกนะ”
“เหรอค่ะ..ขอบคุณค่ะ..แม่นี่ใจดีจังเลยค่ะ”
“ว้าววอาหารเช้ามื้อนี้น่ากินจังแม่ทำเองเหรอค่ะ”
“เอ่อ..เปล่าจ๊ะ..มันเป็นสำเร็จรูปมาแล้ว”
“ค่ะ”
หลังจากนั้นกัลยาก็ลงไปตามพ่อลงมากินข้างเช้าด้วยกันกับข้าววันนี้ดูแปลกตาไปจากทุกวันเนื่องจากวันนี้เป็นวันเกิดของเดนนี่วันอาทิตย์ที่31ตุลาคมหลังอาหารมื้อเช้าทั้งสามก็พากันไปปิ๊กนิ๊กที่ทะเลเดดซี(Dead Sea)โซฟีโทรเช่าเรือแจวไว้แล้วทั้งสามเอารถไปจอดหน้าทะเลและติดต่อเรือที่เช่าไว้จากนั้นทั้งสองก็ตรวจสอบของทั้งหมดให้เรียบร้อยก่อนขึ้นเรือ
“ยาดมมีมั๊ย”
“มีค่ะ”โซฟีขานตอบ
“เต้าฮวย”
“มีค่ะ”
“แหนบ”
“ค่ะ”
“ยาพิษ”
“ค่ะ”
“ยาดอง…เชือก…….”
“เรียบร้อยค่ะ”พอเสร็จก็ดูเวลา
“8.00น.”เดนนี่คิดว่ามันช่างเป็นการปิ๊กนิ๊กที่น่าสนุกมากเค้าแอบคิดไว้ในใจว่าหลังจากที่เรือหยุดตรงเป้าหมายแล้ว โซฟีซึ่งเป็นภรรยาของเขาจะต้องเอาของขวัญชิ้นโตๆที่แอบทำเซอไพรส์ไว้ออกมาให้และกัลยาก็ต้องให้ด้วยเหมือนกันจากนั้นพอเค้าแกะของขวัญเค้าก็จะต้องชอบมากๆๆทุกปีตอนเค้ายังเด็กแม่จะซื้อบ้านกับรถให้เค้าส่วนพ่อจะซื้อสายการบินและเรือยอร์ชซัก2-3ลำ ซักพักเดนนี่ก็หยุดเพ้อเมื่อโซฟีเดินมาตบหัว
“นี่ เรียกไม่ได้ยินรึไร เรียกเป็นชั่วโมงและ”โซฟีถาม
“เอ่อ….ได้ยินจ้าา….”
ไม่นานทั้งสองก็ลงเรือระหว่างทางที่กัลยาพายอยู่นั้นเดนนี่รู้ว่าวันนี้เป็นวันเกิดของตนและรู้ว่าโซฟีและกัลยาจะต้องมีของขวัญอย่างแน่นอนเลยชิงพูดก่อน
“นี่โซฟีของขวัญอยู่ไหนอ่ะเอามาเลย”
“…..”
“ก็ได้……….อ่ะนี่”มันเป็นของขวัญที่กล่องใหญ่มากๆแต่ว่าเบามากเหมือนกันพอเดนนี่แกะของขวัญออกมาก็เจอสำลีเต็มไปหมดพอรื้อจนกระจัดกระจายก็เจอลูกอมอยู่เม็ดนึงเดนนี่แหกปากต่อว่าโซฟียับเยิน แล้วเดนนี่คว้าปืนลูกซองออกมาจากกางเกงที่เหน็บไว้
“ฟิ้ว…”ร่างโซฟีพลัดร่วงลงแม่น้ำเดดซีหายไปอย่างสงบ…แต่แล้วก็กระโดดขึ้นมาใหม่ตาแดงเถือกด้วยความโกรธังแล้วขึ้นมาบนเรือดังเดิม
“แต่ว่านี่เป็นลูกอมที่ดิฉันบินไปซื้อที่ขั้วโลกเหนือมาเลยนะ”ก่อนถึงวันเกิดเดนนี่2วันโซ-ฟีบินไปซื้อลูกอมที่ขั้วโลกเหนือมาให้เพราะมีคนบอกว่าลูกอมที่นั่นทำจากเสลดของนกเพนกวินตัวเมียตัวที่สะดุดก้อนน้ำแข็งตายมาแล้ว1สัปดาห์
“เออช่างมันประไร…..แล้วหนูละจ๊ะกัลยาเอาของขวัญมาซะดีๆ”สายตาเดนนี่กวาดควับมาที่กัลยา
“เออ…หนูไม่มีอ่ะค่ะ”
“ว่าไงนะไม่มีไอ้ลูกบ้า…รู้จักบุญคุณพ่อแม่บ้างมั๊ยของขวัญซักชิ้นให้พ่อมีบ้างมั๊ย..ฮะ”
เดนนี่โกรธจัดที่ ไม่ได้ของขวัญวันเกิดตาแดงก่ำพอเงียบซักพัก
“ไม่เป็นไร…แต่ครั้งหน้าต้องมีของขวัญให้พ่อนะ…พ่ออยากได้….งึ๊ด….งึ๊ด”เดนนี่พูดและร้องไห้ไปด้วยจนถึงประมาณสะดือทะเล
“กัลยา…ปล่อยสมอได้”โซฟีตะโกนบอกกัลยาแล้วปล่อยให้เรือแจวสงบนิ่งพอเรือแจวสงบนิ่งทั้งสองก็หยุดพายแล้วก็ดูเวลาอีกครั้ง
“3.30น….อะจ๊ากกกได้เวลาไปทำงานแล้ว
“ปะ…กลับได้กัลยาเอาสมอขึ้น”
“เอ่อ…..”โซฟีและกัลยาพูดพร้อมกัน
“เราเพิ่งหยุดเรือเองนะ แล้วอีกอย่างเรายังไม่ได้กินเค๊กรสยาดองที่ฉั้นทำไว้เลยอ่า”โซฟีบอก
“เอ่อน่าาามันได้เวลาทำงานของฉันแล้ว”ระหว่างนั้นโซฟีผูกเงื่อนตายรอไว้อยู่แล้วเดนนี่มองเป็นเชิงบอกว่าพร้อมโซฟีรีบเอาน้ำข้างในของยาดมสาดใส่ตากัลยาแล้วเอาแหนบยัดเข้าไปในรูจมูกทั้งสองข้าง แต่กัลยาร้องไม่หยุดเดนนี่กลัวว่าเดี๋ยวจะมีใครมาได้ยินจึงเอาถุงบรรจุเต้าฮวยผสมยาพิษยัดปากกัลยาไว้ แล้วกัลยาก็โดนสายเชือกคล้องคอมัดจนแน่นแล้วปล่อยดิ่งสู่ห้วงสมุทร เดดซี…..
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น