คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Next Boy ห้องถัดไปผู้ชายของฉัน EP.0 [บทนำ]
บทนำ
“ กลับมาแล้วค่าาาา ” ฉันตะโกนพร้อมกับเปิดประตูเข้าบ้านมา
ฉันโยนกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ไปอย่างไม่รู้ทิศทาง ก่อนจะเดินเค้าไปกอดม๊าที่ไม่เจอกันตั้ง 5 วันด้วยความคิดถึง แต่ไม่ทันไรก็ต้องแน่นิ่งไปเมื่อเห็นกระดาษที่มีข้อความคล้ายๆกันกองอยู่บนโต๊ะ
‘ ประกาศ! ขายบ้านพร้อมที่ดินด่วน สนใจติดต่อ 081-674XXXX ’
‘ ประกาศ! ขายคอนโดใจกลางเมือง ชั้น 9 สนใจติดต่อ 081-674XXXX ’
“ อะไรกันอ่ะม๊า! ”
“ ก็โรงงานใหม่ถูกไฟไหม้น่ะสิ นี่แกสองคนไปมุดหัวอยู่ในเกาะแก้วไหนยะ ข่าวออกโครมๆๆไม่รู้เรื่องเลยรึไง ฉันโทรหาพวกแกจนนิ้วจะพังอยู่แล้ว ”
“ ม๊าใจเย็นก่อนนะ ”
“ แกบอกตัวเองก่อนเถอะ ตัวสั่นเป็นเจ้าเข้าแล้วน่ะ ”
“ คุณหนูนั่งก่อนนะคะเดี๋ยวแหววไปเอายาดมมาให้ ” พี่เลี้ยงวิ่งมาประคองฉันนั่งที่โซฟาอย่างระวัง
“ ม๊าพูดจริงหรอ ” แพมเดินเข้าไปนั่งข้างหม่าม๊า TT
“ แกคิดว่าฉันเล่นตลกอยู่รึไงเล่า ”
“ แล้วมีใครเป็นไรมั้ยคะ ”
“ มีคนงานบาดเจ็บเยอะเหมือนกัน แต่ยังโชคดีไม่มีใครตาย ไฟยังลามไปไม่ถึงบ้านพักคนงาน ”
“ ประกันไฟไหม้ไม่มีหรอม๊า?? ” ฉันถามแทรกขึ้น
“ ประกันหมดไปเมื่อเดือนก่อน ม๊าก็ว่าจะไปต่อแต่เผลอไปผลัดไปเรื่อยสรุปคือม๊าก็ยังไม่ได้จัดการ ”
“ แล้วเอาไงต่ออ่ะ ”
“ Y^Y ”
“ ยาดมค่ะคุณหนู ” พี่เลี้ยงส่งยาดมให้
“ คงต้องขายบ้านกับคอนโดห้องนึงไปก่อน ใช้หนี้แบงค์แล้วก็จ่ายเงินชดเชยให้พวกพนักงาน โรงงานก็คงต้องขายต่อให้คนอื่นไปแหละ ไว้เราไปตั้งตัวที่อเมกาได้ค่อยกลับมาใหม่ ”
“ หมายความว่าเราต้องย้ายไปอยู่กะลุงที่อเมกาหรอ เหอะ ไม่เอาหรอกม๊า พายน์ขอตายเอาดาบหน้าอยู่ที่นี่ดีกว่า ”
ใครๆก็รู้ว่าฉันกับลูกของลุงเกลียดกันมาตั้งแต่สมัยไหนแล้ว มีที่ไหนมาด่าแด๊ดฉันว่าเห็นแก่ตัวทิ้งพวกเค้ามาที่ไทย ทั้งๆที่แด๊ดฉันทำงานส่งลุงเรียนมาตั้งแต่เด็ก แถมบ้านที่อเมริกาเป็นเงินที่แด๊ดฉันซื้อไว้ด้วยซ้ำ ถ้าคนอื่นได้รู้เข้าหล่อนคงโดนเด้งไปอยู่ขอบประเทศแน่ๆ
“ แล้วแกจะอยู่ยังไงล่ะ แม่บ้านฉันก็คงไม่มีปัญญาจ้างต่อแล้ว คงต้องให้พวกเค้าหางานทำใหม่เร็วๆนี้ ”
“ งั้นแพมก็ขออยู่กับพี่พายน์ด้วย ”
“ พายน์อยู่ได้ละกันม๊า ทิ้งเงินค่าเทอมไว้ให้หนูตั้งตัวสักสองแสนก็พอแล้ว ห่วงก็แต่ม้านั่นแหละจะไปอยู่ที่โน่นคนเดียวได้ไง ”
“ ฉันเคยอยู่ที่นั่นมาเป็นสิบปี แกสองคนนั่นแหละน่าห่วงกว่าฉันเยอะ ”
“ เราอยู่ที่นี่ด้วยกันไม่ได้หรอคะ ” แพมถาม
“ อยู่ที่นี่ม๊าก็ไม่รู้จะทำอะไร ไปอยู่ที่โน่นก็ยังพอหาช่องทางทำร้านอาหารไทยได้บ้าง ”
“ แพมจะทำไงดี แพมอยากอยากเรียนต่อม.4 ที่นี่แต่ก็ไม่อยากให้ม๊าไปอยู่ที่โน่นคนเดียว ” ว่าแล้วเจ้าน้องสาวก็กอดม๊าร้องไห้โฮ
“ ม๊าอยู่ได้จริงๆ พวกแกก็รู้ม๊าใจเด็ดขนาดไหน ”
“ ฮืออออๆๆ ” แพมยังกอดม๊าร้องไห้ไม่หยุด
“ งั้นเดี๋ยวพายน์ให้เพื่อนช่วยประกาศขายคอนโดทางเว็บไซต์ให้แล้วกัน ม๊าก็ยังไม่ต้องรีบไปหรอก รอให้ทุกอย่างเรียบร้อยแล้วม๊าค่อยไปก็ได้ ”
“ พวกเฟอร์นิเจอร์คุณสร้อยติดต่อข้อซื้อเข้าบ้านใหม่ที่แกกำลังสร้างให้ลูกน้องแกอยู่ เดี๋ยวพรุ่งนี้คนงานจะมาขนไป ”
“ งั้นวันนี้พายน์ว่าเราก็ขนของที่จำเป็นไปไว้ที่คอนโดก่อนมั้ยคะ แล้วพรุ่งนี้ค่อยจัดการส่วนที่เหลือต่อ ”
บ้านเรามีกันอยู่สามคน คือหม่าม๊า ยัยน้องสาวที่ชื่อแพม และฉัน ..พายน์ พ่อของฉันจากไปด้วยอุบัติเหตุตอนที่ฉันอายุ 11 ขวบ ตอนนั้นเรายังอยู่ที่อเมริกา ในปีนั้นพอฉันเรียนประถมจบเราก็ย้ายกลับมาที่ประเทศไทย ช่วงแรกๆเราใช้ชีวิตอยู่ในสังคมคอนโด เพราะช่วงนั้นม๊าเริ่มสร้างบ้านตามแบบที่แด๊ดเคยฝันไว้ ผ่านไปไม่นานบ้านก็เสร็จสมบูรณ์ พวกเราจึงย้ายมาอยู่บ้านกันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา ใครจะคิดว่าเพียงไม่กี่ปีบ้านที่เป็นความฝันของพ่อและแม่ฉันจะต้องกลายไปเป็นของคนอื่นอีกไม่นานนี้แล้ว
ความคิดเห็น