คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Gintonica :: ปฐมบทแห่งการพบเจอ!!
“อื้ม.. อีวานคะ นี่มันโรงเรียนนะคะ..อุ้บ”
ร่างของชายหนุ่มที่ทาบทับลงบนตัวหญิงสาว เสื้อผ้าที่ดูไม่สมประกอบอย่างยิ่ง ทั้งบราลูกไม้สีดำที่โผล่ออกมา กับกระโปรงที่ถูกถกจนถึงเอว ก็พอจะเข้าใจได้ว่าพวกเขากำลังทำอะไร
“เย็นแล้ว ไม่มีใครเห็นหรอกโซล” ชายหนุ่มพูดเท่านั้นก็ซุกที่ซอกคอหญิงสาวต่อโดยไม่สนใจอะไร
“อื้ออ แล้วถ้าควีนโรซเห็นล่ะคะ”
เขาชะงักตัวขึ้นก่อนจะมองไปรอบๆ
“ก็ไม่แน่ว่าฉันอาจบอกเลิกยัยนั่นมาหาเธอไงโซล..”
ล้าล้าล้า~ อารมณ์ดีที่สุดในโลก สวัสดีค่า ฉันชื่อจินโทนิค คอร์ซ ตอนนี้กำลังเดินไปหยิบของที่ห้อง แต่ให้ตายเถอะ -_- โรงเรียนฉันตอนเย็นมันน่ากลัวอะไรอย่างนี้ T^T ฉันมองซ้ายมองขวาหน้าหลัง บรึ๋ยย ~.~ ทำไมมันเงียบอย่างงี้วะ ฉันรีบเดินจ้ำๆอย่างเร็วที่สุด
“อ้ะ..อ้ะ อื้ออ”
O_O แม่เจ้า! ผี ผีหลอก!!! ฉันยืนชิดมุมเสาของห้องเรียนห้องหนึ่งที่เดินผ่าน ก่อนจะมองไปรอบๆ
“เอาอีกค่ะอีวาน..อ้าา”
=O= ลักษณะจะไม่ใช่ผีแล้วแหละ น่าจะเป็นคนมาซัมบาราฮ่าเฮ้กันมากกว่า เสียงมาจากห้องข้างๆ ขอส่องดุหน่อยนะค้า >< หนูเปล่าหื่นน้ะแม่ แค่อยากรู้เฉ้ยเฉยยย~
“อ้า เร็วอีกค่ะอีวาน อื้ออ” โอ้ แม่จ้าวว ชัดเลย นั่นมันอีวานเดือนโรงเรียนกับยัยโซลจอมแร็ดแห่งเซนต์โจแอนนานี่! โอ้ะโอ..ฉันทำอะไรดีล่ะ?
ถ่ายคลิปไง ฮี่ฮี่ฮี่ =.,=
เช้าวันรุ่งขึ้น
ห้องคณะกรรมการนักเรียน
“ฉันไม่เข้าใจว่าพวกแกทำงานกันยังไงถึงปล่อยให้มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น!! ไม่มีหน่วยดูแลห้องเรียนตอนเย็นรึไงถึงปล่อยให้เป็นแหล่งมั่วสุมแบบนี้”
‘ แล้วทำไมรุ่นพี่ไม่ไปดูเองวะ -*-’ เสียงในหัวใจทุกคนร่ำร้อง
“ไอ้อีวานงี่เง่านั่นก็หมือนกัน คิดว่าเท่ห์รึไงวะ!! คิดว่ามีแก๊งค์มาเฟียเป็นแบ๊คแล้วจะทำอะไรก็ได้ไง?”
‘รุ่นพี่จะลากพวกกูมาฟังทำไมว้ะ TT ไม่ไปบ่นกะพี่อีวานล่ะ’
อีกฟากฝั่งหนึ่ง.. ห้อง Dejavu’ gang
“เชี่ยเอ้ยยย!! ใครทำกับกูแบบนี้วะ!!”
แรงระเบิดของ ‘อีวาน’ ผู้เปรียบเหมือนหัวหน้าแก๊งค์รุ่นเยาว์ของแก๊งค์เดจาวู แก๊งค์ผู้มีอิทธิพลที่สุดในเมืองนี้ เหตุผลที่ทำให้ใครๆก็กลัวอีวานคนนี้น่ะเหรอ? คงเป็นสายตาคู่นั้นล่ะมั้ง ที่พร้อมจะกลืนกินทุกอย่างที่ขวางหน้า
“พวกมึงไปตามสืบมาให้ได้ ว่าใครเป็นคนปล่อยคลิปกูกับโซล แล้วทำยังไงก็ได้ ไล่โซลออกจากโรงเรียนนี้ซะ ตื้อให้กูรับผิดชอบอยู่ได้ กูรำคานยัยนั่นเต็มทนแล้ว!!”
“...”
“ภายในวันนี้เท่านั้น!!”
^.^
^O^
^OOO^
ยิบปี้!! มีความสุข อโลฮ่าสุดๆ การแกล้งคนนี่มันสุขใจอย่างนี้นี่เอง ขอโทษนะจ้ะพ่ออีวานรูปหล่อ และร้อนแรง =.,= ฉันไม่ได้โรคจิตนะ ฉันแกสะใจที่ได้เอาคืนยัยโซลเท่านั้นเอง ก็ยัยนั่นเคยเดินเหยียบเท้าฉัน แถมยังมีหน้าหันมาบอกว่าทำไมฉันไม่ขอโทษอีก ถ้าฉันขอโทษก็ไม่ใช่จินโทนิคชื่อเหล้าแล้ว (จะบอกทำไม)
“อะไรจิน มีความสุขมาเชียว”
“ก็เปล่านิ คึคึ ว่าแต่วันนี้แกไปไหนป้ะเมย แคล จะชวนไปเกะกันหน่อย อยากปลดปล่อยความสุขน่ะ ฮี่ๆ” ‘เมย’ คือเพื่อนสนิทที่สุดของฉันเอง ความจริงกลุ่มเรามีสามคนน้ะ ติดที่อีกคนออกจะเงียบซะหน่อย เธอชื่อแคล สาวแว่นสุดเฉิ่ม พูดน้อยต่อยหนักฉันรับประกัน ==; ก็ยัยนี่เคยมีรุ่นพี่มาจีบแล้วตื้อจนรำคาน เลยซัดไปหมัดนึง ผู้ชายผู้โชคร้ายคนนั้นถึงกับแน่นิ่งทีเดียว
“ฉันไม่ไปนะคะ พี่ชายไม่ให้แน่ๆ” แคลเอ่ยขึ้นก่อนจะลูบหางเปียเป็นท่าประจำ
“เน่~! แคลลี่ เธอรู้อะไรม้าย การร้องคาราโอเกะทำให้สมองปลอดโปร่งเรียนดีขึ้นหกสิบเปอร์เซนต์นะ!!”
“จริงเหรอคะ O.O” แคลทำตาโต โอ้โห ==; เพื่อนฉันนี่โง่ไม่เบา ฮ่าๆๆ
“ดังนั้นขัดคำสั่งพี่ชายเธอซะเถอะ พี่ชายเธอไม่โกรธหรอกน่า เพื่อการเรียน”
“กะ..ก็ได้ค่ะ!!”
“เย้ ^o^/ เย้ ^o^/”
“อยากจะร้องดาง ดาง พูดให้ใครต่อใครได้รู้ ทั่วกานน ช้านจะร้องจะร้องให้ดังๆ ที่เธอเคยบอกกั้นน อยากจะตะโกนมันออกไป~”
ฉันอยากจะพูดประโยคนี้จัง..’เมย แกหยุดหอนเสียเถิด -_-’ แต่ด้วยความเป็นเพื่อนดี ฉันเลยต้องทนฟังมันและประชันเสียงกับมันต่อไป
“เห้ย แก ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนน้ะ อยากปูปู้ว่ะ” ปูปู้แปลว่าไปอึค่ะ น่ารักชิแมะ *0*~
โอ้วว โล่งชะมัด ฉันส่องกระจกแล้วฉีกยิ้มให้กับตัวเองในกระจก ^==^ ให้ตายเถอะ เฉิ่มชะมัด แว่นแสนเกะกะ แต่ฉันก็ไม่สามาถขาดมันได้ ผมเปียกระเซอะกระเซิงที่ดูยังไงบ้านฉันก็เหมือนไม่มีหวี แต่เอาเถอะ ก็ฉันสวยในแบบของฉันอ้ะ ฮิฮิ รีบออกไปแหกปากต่อกับยัยเมยยัยแคล เอ้ย ยัยเมยคนเดียวดีกว่า ><
“สวัสดีฮะ”
เอ๋ ? O_O ฉันหันขวับไปตามต้นเสียง อ้ะ อ้ะ แม่จ๋าหนูอยากบอกแม่เหลือเกิน *0*..
‘ว่าหนูเจอเนื้อคู่แล้ว’
“*0* ขา มีอะไรเหรอคะ” นี่ฉันแอ๊บแบ๊วพอยังเนี่ย ฉันพยายามจะทำตาตี่ๆให้โตที่สุดแล้วน้ะ แล้วก็จิกปากให้ดูแอ๊บแบ๊วที่สุดแล้ว
“เอ่อ -_-+ ไม่ต้องเกร็งขนาดนั้นก็ได้ครับ คือคุณชื่อจินโทนิคหรือเปล่าครับ” อ้ายย >//< หรือว่าเขาจะจีบฉันน้า~ สงสัยจะเห็นความสวยฉันแล้วล่ะซี่ แต่หูย~ ผู้ชายอะไร๊ น่ารักเว่อร์ๆ ผมสีน้ำตาลสะท้อนแสง กับใบหน้าเหมือนเกาหลีของเขาโคตรจะเข้ากัน ><
“ใช่ค่ะ *0*”
จู่ๆสุดหล่อก้มองไปด้านหลังฉันแล้วกระตุกยิ้ม แต่ไม่ทันที่ฉันจะได้หันไปเผชิญหน้ากับผู้มาใหม่
“หึหึ จินโทนิคเหรอ เราจะได้เห็นดีกัน”
ผั่วะ! เหมือนมีอะไรฟาดลงบนคอฉัน แล้วนั่นก็เป็นความรู้สึกสุดท้ายที่ฉันรับรู้...
TalktAlk
เม้นให้กำลังใจกันหน่อยนะคะ ผู้อ่านที่น่ารัก <3
ความคิดเห็น