“ทุกอย่าง...ทุกอย่างมันพังก็เพราะออลไมท์!!!” เสียงทุ้มนั้นดังสนั่นทำให้ผมต้องสะดุ้งตัวโหยง
เสียงของใครน่ะ?แต่ถ้าให้ผมเดา...เสียงและรูปประโยคที่พูดมานี่...คงไม่พ้นเขาคนนั้นแน่
“ชิการากิ
โทมุระ” ผมพูดชื่อของเขาขึ้นมาก่อนที่พื้นที่ผมยืนมันจะแตกแขนงออกจนทำให้ผมยืนไม่ได้
ผมร่วงลงไปในซอกดินที่แตกระแหงนั้นก่อนที่ผมจะสัมผัสได้ถึงความเย็นยะเยือกที่บริเวณหลังของผม
ผมที่หลับตาปี๋ลืมตาขึ้นมาก็ได้พบกับเจ้าของชื่อนั้นที่ผมเรียกไว้
เขามองมาที่ผมด้วยดวงตาอันน่าสยดสยอง
เขาวางผมลงกับพื้นก่อนที่จะใช้มือของเขายึดมือทั้งสองข้างของผมเอาไว้
“จะทำอะไรของนายน่ะ?” ผมถามพลางทำสีหน้าวิตกกังวล
เขาคิดจะทำอะไร?ฆ่าเรางั้นเหรอ?เพราะว่าแค้นออลไมท์งั้นสินะ?
“...ฉันจะทำให้นาย...แปดเปื้อนเอง” เขาพูดก่อนที่จะประทับจูบที่ปากของผม
ผมเบิกตาโพลงพลางดิ้นไปมาด้วยความตกใจ เขาคิดบ้าอะไรอยู่ถึงได้ทำแบบนี้?บ้าไปแล้วเหรอ?นี่มันอะไรกันล่ะเนี่ย?!!!!
“ไม่!!!!”
“ติ๊ด
ติ๊ด ติ๊ด” เสียงนาฬิกาปลุกในห้องของผมดังขึ้นเตือนสติว่าเหตุการณ์อันน่าขนลุกเมื่อครู่นั้นมันเป็นแค่ฝันเท่านั้น
“เฮ้อ...โล่งอกไปที” ผมถอนหายใจเสียงดังพลางใช้มือของตัวเองมาปาดเหงื่อที่มันไหลท่วมหน้าและท่วมตัวผมไปหมด
“โล่งอกเรื่องอะไรงั้นเหรอ?” เสียงทุ้มเจ้าเก่านั้นถามทำให้ผมถึงกับหยุดชะงัก
เมื่อกี๊ผมไม่ได้หูฝาดไปใช่มั้ย?
หรือว่าผมแค่หลอนจากฝันเมื่อคืนกันแน่? ผมคิดก่อนที่จะตัดสินใจหันหลังไปมองทางด้านหลังแต่ภาพที่เห็นนั้น...มันกลับว่างเปล่า
ไม่มีอะไรเลย ผมถึงกับขนลุกซู่
ผมรีบลุกขึ้นมาจากเตียงก่อนที่จะรีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำทันที ผมหันหน้าไปทางกระจกพลางมองหน้าของตัวเอง
“ตื่นสิตื่น!!!นั่นมันแค่ฝันนะอิสึกุ
นายก็แค่ฝันร้ายเท่านั้นเอง ชิการากิ โทมุระ จะมาทำเรื่องแบบนั้นกับเราทำไม?บ้า...ฉันนี่มันบ้าไปแล้ว!!!” ผมตะโกนลั่นห้องน้ำพลางมองตัวเองในกระจกไปด้วยก่อนที่ผมจะไปเห็นอะไรบางอย่างที่อยู่ข้างหลังของผมผ่านบานกระจกที่ผมกำลังตั้งใจมองอยู่
อะไรน่ะ?...ผ...ผ...ผีงั้นเหรอ?ทั้งชีวิตนี้ยังไม่เคยเจอของพวกนี้เลยนะ...บ้าน่า...อย่าคิดเรื่องนั้นสิ
คิดเรื่องดีๆเข้าไว้..เอ่อ...เอ่อ..ออลไมท์ไงล่ะ
ใช่...เราจะต้องเป็นฮีโร่ที่เก่งกาจให้ได้แบบออลไมท์ให้ได้เลย!
“เมื่อไหร่จะอาบน้ำสักทีล่ะ
ฉันน่ะ..อยากเห็นนายตอนเปลือยแล้วนะ” เสียงอันน่าสยดสยองนั้นดังขึ้นมาจากทางข้างหลังของผม
ผมมองในกระจกก่อนที่จะเห็นใบหน้าของคนที่ทำให้เมื่อคืนผมต้องฝันร้าย
ผมเบิกตาโพลงอีกครั้งและตัวเกร็งไปหมด แรงกดดันนี่มันอะไรกัน?อยากจะอ้วกออกมาเลย...
“น...น...นายเข้ามาได้ไง?” ผมถามด้วยเสียงอันสั่นเครือ
เขาหยิบมือที่ปิดหน้าของเขาเอาไว้ออกก่อนที่จะแสยะยิ้มออกมา
“เข้ามาผ่านฝันของนายไง” เขากล่าวก่อนที่จะเข้ามาสวมกอดร่างของผมจนผมสะดุ้งตัวโหยง
อัตลักษณ์ของเขาคือย่อยสลายหากว่ามือของเขาไปสัมผัสกับอะไร...สิ่งนั้นจะสลายกลายเป็นผุยผงทันที
“เฮือก!!ทำอะไรน่ะ?!” ผมถามพลางหันไปมองเขาที่กอดร่างของผมแน่น
ผมใช้มือของตัวเองพยายามจะงัดให้มือของเขาออกไปจากตัวผมให้ได้
แต่เมื่อผมมองดูดีๆแล้ว มือของเขานั้นมีถุงมือหนาใส่เอาไว้อยู่
ผมมองค้างก่อนที่จะหันไปมองหน้าของเขา เขายิ้มมุมปากก่อนที่จะพูดกับผม
“ฉันไม่คิดจะฆ่านายหรอก” เขาบอกพลางใช้จมูกของเขามาดมที่ซอกคอของผม
“ฟืด!!”
“...แล้วนาย...คิดจะทำอะไร?” ผมถามกลับพลางมองตาของเขา
เขาแสยะยิ้มอีกครั้งก่อนที่เขาจะกัดที่ซอกคอของผมจนมันมีเลือดซิบออกมา
“อ๊ะ!” ผมร้องอุทานออกมาด้วยความเจ็บ
เขาหัวเราะในลำคอก่อนที่จะผละกอดจากผมแล้วใช้นิ้วของเขามาเขี่ยที่แก้มของผมไปมา
“เมื่อกี๊นายถามว่าฉันคิดจะทำอะไรงั้นสินะ?” เขาถามพลางยิ้ม
ผมมองสายตาของเขาด้วยดวงตาที่หวาดหวั่นก่อนที่ผมจะจ้องตาของเขาเพื่อแสดงให้เขารู้ว่า..ผม..ก็จะไม่ยอมแพ้นายเหมือนกัน
“สิ่งที่ฉันคิดอ่ะนะก็คือ............” เขาลากเสียงยาวพลางมองตาของผมผ่านในกระจก
“.......คือ?”
“ฉันอยากได้นายเป็นเมียไงล่ะ”
ก่อนที่มิโดริยะตะโดนนิ้วทั้งห้าเเละสลาย ดิชั้นคงสลายก่อนเเล้วค่ะ
ดาเมจชั่งรุนแรงเหลือเกินน ขอเลือดด่วนนๆค้างมักกกอยากอ่านnc????????