ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Block B [TaePyo] - Baby TæIL
- 18 เม.ย. 56 -
Baby Tael
ทำไมพีโอถึงไม่เกิดก่อนนะ จะได้ดูแลแทอิลฮยองได้โดยที่ไม่ต้องถูกคนอื่นหาว่าลามปาม
คุณจำประโยคนี้ได้ไหม?
แล้ว...
ปริบๆ
พโยจีฮุนได้แต่งนั่งทำตาปริบๆ เป็นลิงงงในดงกล้วย นั่งมองแทอิลฮยองที่กำลังนั่งมองเขาอยู่เหมือนกัน...
ทำไมพีโอถึงไม่เกิดก่อนนะ จะได้ดูแลแทอิลฮยองได้โดยที่ไม่ต้องถูกคนอื่นหาว่าลามปาม
...แล้วถ้ามันเป็นอย่างที่พีโออยากให้เป็นขึ้นมาล่ะ?
"พีโอฮยอง ผมหิวข้าวแล้วครับ"
"..."
"พีโอฮยอง" เจ้าตัวว่าพลางเอียงคอมอง 'พีโอฮยอง' ของตน
ทำไมพีโอฮยองถึงมองแทอิลยังงั้นนะ แทอิลทำตัวไม่น่ารักเหรอ?
ดวงตาใสแจ๋วนั่น ตัวเล็กๆ ราวกับเด็กๆ นั่น ก็นั่นมันเด็กนี่นา
สมองเด็กน่ะ!!
พีโอไม่ได้ว่าแทอิลฮยองที่ตอนนี้แปลงตัวเองไปเป็นทงแซงเขาว่าปัญญาอ่อนนะ
พีโอไม่รู้เลยว่ามันเกิดอะไรขึ้น ตื่นเช้าขึ้นมาก็เจอแทอิลฮยองนั่งอยู่บนเตียง หัวฟูๆ เพราะเพิ่งตื่น กับรอยยิ้มน่ารักๆ ของเจ้าตัวที่ส่งมาให้เขา ไหนจะดวงตาที่ใสแจ๋วแบบนั้นอีก แล้วในอ้อมแขนยังมี
ตุ๊กตาของเขาไปกอดอยู่ด้วย
ทำเอาพีโอไปไม่เป็นเลยเถอะ แค่คิดว่าแทอิลฮยองนึกอยากเล่นอะไรแปลกๆ เขาก็เลยยอมตามน้ำ แต่ไปๆ มาๆ มันไม่ใช่เนี่ยสิ
เรียกทุกคนว่าฮยองไปทั่ว แต่ที่สุดคือทำเอาพี่แจฮโยผวาไปเลยเมื่อถูกแทอิลฮยองเรียกว่านูนา ส่วนพี่จีโฮนั้นดูแปลกใจนิดหน่อย ก่อนจะแน่ใจว่าแทอิลฮยองไม่ได้แกล้งก็เลยเข้าไปหยอกจนอีกคนทำท่าจะร้องไห้ เดือดร้อนคยองต้องมาปลอบ
กับพี่คยองนั้นดูตกใจไปนิดหน่อยก่อนที่เขาจะเข้าไปหาแทอิลฮยอง แล้วนั่งเล่นด้วยเหมือนกับเล่นกับเด็ก
ทำท่าจะอุ้มแทอิลฮยองก็เกือบจะล้ม ไม่ดูสภาพตัวเองเลยว่าทำไหวรึเปล่า
"แทอิลครับ" เรียกชื่อคนพี่ด้วยเสียงอ่อนโยนเหมือนแม่คน
"ครับ!" เจ้าตัวก็ตอบรับคำเรียกของคนเป็นแม่เสียงดังฟังชัด
"แทอิลหิวข้าวใช่ไหมครับ? ฮยองจะพาไปกินข้าว ไปมั้ย?" คนพี่ที่เที่ยวเรียกคนอื่นว่าฮยองมองพีโอสลับกับแม่ (?) ก่อนจะเดินไปหาพีโอดึงชายเสื้ออีกคนพลางถามขึ้น
"พีโอฮยองไปด้วยกันรึเปล่าครับ?" ถึงจะถูกเรียกแบบนี้มาแต่เช้า รู้สึกว่าชักจะชินแต่มันก็ไม่ชินซะที
"ผม...ฮยองไปไม่ได้น่ะ ฮยองต้องอัดเสียง"
ช่างเป็นคนที่ดูแลเด็ก พูดเอาใจเด็กไม่เป็นเลยจริงๆ พโยจีฮุน
"ถ้าพีโอฮยองไม่ไป ผมก็ไม่ไป" ว่าแล้วก็นั่งลงกอดอกอยู่มันกลางห้องซ้อมซะเลย
"แทอิลต้องไปกินข้าวนะ" ฮยองที่น้องติดนั่งยองยอให้อยู่ระดับเดียวกัน พลางยิ้มแหยๆ ไปให้คยองอย่างหาตัวช่วย
ก็แทอิลฮยองต้องกินข้าวทุกมื้อนี่นา แล้วเจ้าตัวยิ่งอายุเยอะแล้วด้วย แถมยังป่วยง่ายด้วย แล้วที่สำคัญเลยเจ้าตัวน่ะเป็นโรคกระเเพาะเบาๆ ด้วย วันไหนกินข้าวไม่ตรงมื้อนะได้บ่นปวดท้องไปทั้งวัน
"ถ้าพีโอฮยองไม่ไป ผมก็ไม่ไป" น้ำเสียงแบบเดิม ใบหน้าแบบเดิม
แผ่นสะดุดรึเปล่านะ?
คยองที่ดูเหมือนจะปรับตัวให้เข้ากับแทอิลวัยใสได้แล้ว เขาส่ายหัวน้อยๆ กับอารมณ์เก้งก้างของพีโอฮยองที่ทำตัวไปไม่เป็นเมื่อมีน้องชายมาติดแจ เขาจับไหล่แทอิล...ฮยองเอาไว้ พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเนิบๆ น่าเชื่อถือเป็นที่สุด
"แทอิลไปกินข้าวกับฮยองก่อนนะครับ แล้วถ้าพีโอฮยองทำธุระเสร็จแล้ว ค่อยให้พีโอฮยองตามไปทีหลัง ดีไหม?"
แทอิลมองพีโอสลับกับพัคคยอง พีโอก็พยักหน้าสำทับอีกรอบ จนเจ้าตัวยอมทำตาม พัคคยองจูงมือพี่ใหญ่ไปที่ห้องอาหาร โดยมีจีโฮเตะก้นเล่น ทำเอาพัคคยองด่าไปยกใหญ่ที่ไปแกล้ง...เด็ก
"ไหนแทอิลลองบอกฮยองหน่อยซิว่าตอนนี้อายุเท่าไรแล้ว?"
ยูควอนส่งยิ้มเป็นมิตรไปให้พลางเอียงคอถามอย่างน่ารัก ส่วนอีกคนที่สองมือประคองแก้วน้ำอยู่ก็เอียงคอมองกลับด้วยแววตาฉงน ภาพแบบนี้ช่างน่ารักเป็นที่สุด
"ตอนนี้แทอิลสี่ขวบแล้วครับ"
"สี่ขวบ?" รอยยิ้มค้างของยูควอนส่งต่อไปให้คยองผู้เปรียบเสมือนแม่ของแทอิลฮยองใสตอนนี้
"ฉันก็เหมือนนายนั่นแหละ" ไม่รู้ว่าอะไรเหมือน เอาเป็นว่ามันก็เหมือนกันนั่นแหละ
"แล้วทำไม...?"
"ไม่รู้โว๊ย ก็อยู่ด้วยกันเนี่ย" คยองโวยวายขึ้นอย่างรำคาญกับรอยยิ้มเก้อๆ ของยูควอนก่อนหันไปทางแทอิล "ทำไมแทอิลไม่ทานข้าวครับ?"
"เมื่อไรพีโอฮยองจะมาเหรอครับ?"
"อ่า..." คยองทำหน้าเหลอหลา พลางหันไปทางยูควอนบ้าง ซึ่งอีกคนก็ทำทีเป็นไม่เห็นเดินออกไปกับบีบอมอย่างไม่สนใจ "อีกเดี๋ยวคงมาแล้วมั้ง แทอิลทานข้าวก่อนเนอะ"
"แทอิลจะรอพีโอฮยอง" น้ำเสียงงุ๊งงิ๊งนั่นทำเอาคยองอดถอนหายใจอย่างเสียไม่ได้ ไม่ทันได้หว่านล้อมอะไรก็เห็นพีโอเดินเข้ามาในห้องเสียก่อน
เออดี มาซะทีไอ่ตัวต้นเหตุ ถึงแม้จะไม่รู้ก็เถอะว่าพีโอมันเป็นต้นเหตุเรื่องอะไร
"ทำไมแทอิลไม่ทานข้าวล่ะครับ เหลือเต็มเลย"
"แทอิลรอพีโอฮยองครับ" ว่าแล้วก็ยิ้มแฉ่งยิ่งกว่าตอนที่ยิ้มให้ยูควอนเสียอีก ภาพตรงหน้าอดไม่ได้เลยที่พีโอจะไม่เอื้อมมือไปลูบผมแทอิล
ถ้าเป็นปกติแล้วพีโอคงไม่ได้ทำแบบนี้แน่ถ้าแทอิลฮยองยังไม่หลับ แต่ตอนนี้ ตอนที่เขากำลังลูบผมแทอิลฮยองอยู่แบบนี้ อีกคนกลับยิ้มและมีท่าทีชอบใจ พีโอว่ามันก็มีความสุขเหมือนกันนะที่แทอิลฮยองเป็นแบบนี้
"ตอนนี้พีโอฮยองมาแล้ว งั้นเรามาทานข้าวกันดีกว่าเนอะ" พีโอว่าขึ้นก่อนจะตักข้าวขึ้นมาป้อนแทอิล ซึ่งอีกคนก็อ้าปากงับช้อน ตามด้วยแก้มยุ้ยๆ ที่เคี้ยวข้าวในปากอย่างอารมณ์ดี
คยองมองสองคนนี้พลางยิ้มไปด้วย ตอนนี้พีโอคงรับมือกับแทอิลวัยใสแบบนี้ได้แล้วล่ะมั้ง
ถ้าในตอนนี้ ถ้าบอกว่าพีโอเป็นพี่ของแทอิล ถ้าในสถานการณ์ตอนนี้ล่ะก็ ทุกคนคงลงความเห็นเป็นเสียงเดียวเลยล่ะว่า พีโอน่ะเหมือนเป็นพี่ของแทอิลจริงๆ เลยล่ะ
พีโอกับแทอิล
โอปากับทงแซง เอ้ย! ไม่ใช่ ฮยองกับทงแซงต่างหากล่ะ
"มีอะไรครับ?" พีโอหันไปถามแทอิลที่ตอนนี้ใส่ชุดนอน พร้อมกับกกตุ๊กตาของเขาเอาไว้ในอ้อมกอด
"แทอิลอยากฟังนิทาน" ตอบคำถามพร้อมกับสายตาเหมือนลูกแมวที่ส่งมานั้น ทำให้พีโอรู้ทันที่าเขาต้องทำอะไรหลังจากนี้
"ยูควอนฮยองก็กำลังเล่าอยู่ไงครับ" ว่าแล้วก็หันไปหายูควอน
เจ้าตัวถือหนังสือนิทานสำหรับเด็กโบกไปมา ขยับปากแบบไม่มีเสียงว่า 'ไม่ไหวๆ'
"ยูควอนฮยองเล่าไม่รู้เรื่องนี่ครับ"
"แล้วบีบอมฮยองล่ะครับ?"
"บีบอมฮยองไม่ยอมเล่านี่นา" ว่าจบเจ้าตัวก็ทำปากจู๋อีก พีโอหันไปมองอีกคนก่อนจะทำหน้าตาเนือยๆ ส่งไปให้
"แล้วจีโฮฮยองล่ะ?"
ได้ยินชื่อลีดเดอร์เข้าหน่อยเจ้าตัวก็หน้ายู่ซะแล้ว ไม่ถูกกันจริงๆ สินะเนี่ย
นั่นปะไร พอพีโอจ้องแทอิลฮยองเพื่อขอคำตอบ อีกคนก็สะบัดหน้าหนีเลยทีเดียว
"แล้ว..."
"แจฮโยนูนาก็ไม่ยอมคุยกับแทอิลเลย ส่วนคยองฮยองก็ออกไปข้างนอก" เพราะเรียกพี่แจฮโยว่านูนาไงเขาถึงไม่อยากคุยด้วยอ่ะ
ส่วนพี่คยอง ออกไปทำอะไรข้างนอกตอนมืดๆ ค่ำๆ นั้นทำไมพีโอก็ไม่ยักรู้ได้ คงเหลือแต่เขาสินะ
เฮ้อ~
"พีโอฮยองไม่อยากเล่านิทานให้แทอิลฟังเหรอครับ?"
"ไม่ใช่ครับ ป่ะ! ไปนั่งบนเตียง เดี๋ยวพีโอฮยองจะเล่านิทานให้ฟังนะ" อีกคนพยักหน้าก่อนจะเดินหอบตุ๊กตากลับไปนั่งบนที่นอนของตัวเอง
พีโอมองตามการกระทำนั้นก่อนจะเดินไปขอหนังสือนิทานกับยูควอนฮยอง ทั้งสองมองหน้ากันก่อนจะถอนหายใจเบาๆ นี่แค่เพิ่งวันเดียวนะเนี่ย ถ้าแทอิลฮยองยังเป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ ถึงพีโอจะชอบแทอิลฮยองมากก็เถอะ แต่ให้ดูเด็กอนุบาลแบบนี้พีโอก็ไม่ไหวหรอกนะ
"แทอิลนอนลงเร็วครับ" พีโอว่าขึ้นเสียงตื่นเต้น ซึ่งคนฟังก็ตอบสนองด้วยการนอนลงอย่างไว
พีโอเริ่มเล่านิทานไปด้วยน้ำเสียงเนิบนาบ ความจริงพีโอน่ะไม่เคยเล่านิทานให้ใครฟังหรอกนะ เพราะเสียงต่ำๆ น่ากลัวแบบเขานี่คงไม่มีใครอยากฟังนักหรอก ขนาดยูควอนฮยองที่นั่งอยู่ใกล้ๆ ยังลุกหนีออกไปข้างนอก นี่ก็อาศัยว่าเขาเคยสอบอ่านนิทานหน้าห้องหรอกนะเนี่ย
ในตอนนี้คงมีแต่แทอิลฮยองตัวน้อยๆ ที่กำลังนอนยิ้มฟังเขาเล่านิทานอย่างตั้งใจ อ่านไปได้สักพักพอหันไปมองก็เห็นว่าเจ้าตัวนอนจุมปุ๊กกอดตุ๊กตาหลับไปเสียแล้ว พีโอปิดหนังสือนิทานก่อนจะลูบผมแทอิลเบาๆ
"ฝันดีนะครับ"
ฝันถึงพีโอฮยองด้วยนะครับ
ทำไมพีโอถึงไม่เกิดก่อนนะ จะได้ดูแลแทอิลฮยองได้โดยที่ไม่ต้องถูกคนอื่นหาว่าลามปาม
คุณจำประโยคนี้ได้ไหม?
แล้ว...
ปริบๆ
พีโอได้แต่นั่งทำตาปริบๆ อยู่บนเตียง เขาตื่นขึ้นมา มองไปทางเตียงของแทอิลฮยอง ซึ่งอีกคนกำลังมองมาทางเขาตาแป๋วเชียวล่ะ
"มองอะไรของแกฮะ!!!"
อ่า...พีโอฝันไปสินะ แต่ก็เป็นฝันที่ดีไม่น้อยเลยล่ะ
พีโอส่ายหัวเป็นคำตอบให้แทอิลฮยองว่า 'เปล่าครับ' เขาลุกจากเตียงเดินไปหาแทอิลฮยองที่ยังคงนั่งอยู่บนเตียง ในมือก็กอดตุ๊กตาของเขาเอาไว้ราวกับเป็นเจ้าของของมันเอง
ยังไงก็ยังคงเหมือนเด็กอยู่ดีสินะครับ
แต่ไม่ว่ายังไง
พีโอก็ยังชอบแทอิลฮยองอยู่เหมือนเดิมนั่นแหละ ไม่ว่าจะเป็นทงแซงหรือฮยองของเขาก็ตาม
ก็พีโอชอบอีแทอิลนี่นา
Baby Tael
เรื่องนี้มันต่อจาก My TæIL เลยนิหว่า ไม่รู้นึกยังไงถึงแต่ง
คือพล็อตมีนานแล้วนะ ตั้งแต่แต่งมายแทอิลจบเลยอ่ะ แต่แบบไม่มีอารมณ์ ไม่มุขใช้แต่งเลยตัน
โดยส่วนตัวแล้ว อยากจะให้จบจบตอนแทอิลหลับมากกว่า เราคิดว่ามันน่ารักมากเลยอ่ะ พีโอเป็นพี่ที่ดูอบอุ่นมากอ่ะ
แต่แบบนั้นมันจะค้างๆ คาๆ ไง เลยเอาวะ ต่ออีกจึ๋งนึงละกัน หุหุ ติชมกันหน่อยหนา~
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น