ALL OF MY FICTION [DoubleB Nielong]

ลำดับตอนที่ #3 : Block B [TaePyo] - My TæIL

- 8 ม.ค. 56 - 

สั้นๆ
ฟิคมันสั้นมากจริงๆ















 

* * * * * * My TæIL * * * * * *

- - - - - - - 태일 내꺼 - - - - - -

 

 

 

ใครๆ ก็รู้ว่าพีโอชอบแทอิลฮยอง

 

 

 

 

 

แทอิลฮยองอยู่ไหน พีโอก็จะอยู่ด้วย

 

ถ้าแทอิลฮยองอยู่ทางซ้าย พีโอก็จะเอียงซ้าย

 

ถ้าแทอิลฮยองไปทางขวา พีโอก็จะเอนไปทางขวาด้วย

 

 

 

 

ก็พีโอชอบแทอิลฮยองนี่นา

 

 

 

 

 

 

 

เห็นกันได้บ่อยๆ และชัดเจนเลยว่าแทอิลยืนอยู่ตรงไหน ไม่ข้างซ้ายหรือขวาก็จะมีพีโออยู่ด้วยตลอด

 

แล้วถ้าไม่เห็นอยู่ข้างๆ ล่ะ?

 

 

ก็แสดงว่ายืนอยู่ข้างหลังนั่นแหละ

 

และสองแขนก็โอบรอบเอวกอดพี่ชายตัวเล็กเอาไว้อย่างชอบอกชอบใจ

 

ไม่รู้ว่าคนป็นพี่ที่ยิ้มน่ะ ยิ้มเพราะดีใจ รึเพราะฝืนใจกันแน่

 

ก็แหม~ แฟนคลับอยู่เยอะขนาดนั้น กล้องถ่ายรูปเอย กล้องโทรศัพท์เอย

 

ไหนจะไอ่กล้องรุ่นที่เลนส์ยาวๆ ไม่ต้องซูมก็เห็นถึงรูขุมขนนั่นอีก

 

น่ากลัวชะมัด

 

 

 

 

ยิ่งเจอกล้องส่องดูดาวเข้าไปอีก ไม่ยิ้มก็ต้องยิ้มล่ะ

 

เพื่อแฟนคลับ เอาวะ เซอร์วิสนิดๆ หน่อยๆ

 

 

 

 

 

นิดๆ หน่อย...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

นิดหน่อยบ้าบอสิ!!!!

 

 

 

แรกๆ มันก็ใช่อยู่หรอกที่ไอ่เด็กโข่งตัวยักษ์มันชอบมาเกาะแกะเขาเพราะชอบเซอร์วิสแฟนๆ

 

เข้ามากอดเขาบ่อยๆ เวลาแฟนคลับหันกล้องใส่

 

เคยถามอยู่เหมือนกันนะว่าทำไมต้องมาเกาะแกะเขาด้วย

 

 

 

"เซอร์วิสไงครับ"

 

ดูคำตอบมัน

 

"คนอื่นบ้างก็ได้"

 

เพราะเขาเริ่มจะรำคาญนิดๆ แล้วกับการที่มีไอ่น้องเล็กมาคอยป้วนเปี้ยนหน้าหลังอยู่บ่อยๆ แบบนี้

 

"ก็เขาชอบคู่เรานี่นา"

 

อยากจะหงายหลังเป็นลมซะจริงๆ ถ้าเป็นลมเป็นนี่เป็นไปแล้ว

 

 

 

โคตรอยากลูบหัวน้องแล้วบอกมันเสียจริงๆ ว่าคู่อื่นก็มีโว๊ย แต่ก็นั่นแหละ ทำได้แค่คิด ถึงจะพูดไปแบบนั้นก็

 

เปล่าประโยชน์

 

ยังไงซะคนที่โดนตอกหน้ากลับมาก็คงเป็นเขาอยู่ดี

 

 

 

"พี่ไม่ชอบหรอครับ?"

 

 

เริ่มแล้วคำตอกของเด็กโข่ง

 

 

 

"..." โคตรจะไม่อยากฟัง แต่ก็ทนนั่งเหมือนกาวตราช้างมาทาก้นไว้

 

 

 

"ถ้าไม่ใช่เพราะผมคอยป้วนเปี้ยนอยู่ใกล้ๆ พี่แบบนี้..."

 

 

"..." 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ถ้าไม่ใช่เพราะผม พี่ก็ไม่ได้รับความสนใจจากแฟนๆ แบบนี้หรอก"

 

 

 

 

 

 

 

 

 

พูดขึ้นด้วยรอยยิ้มที่สุดจะกวนส้น

 

ไม่ใช่ว่าเขาไม่รู้สึกอะไรหรอกนะ แต่แสดงออกไปแล้วมันจะได้อะไรนอกจากรอยยิ้มได้ใจของคนตรงหน้า

 

เพราะแบบนี้เขาถึงไม่ชอบที่จะให้พีโอมาอยู่ใกล้ๆ ทำตัวติดเขาแบบนี้

 

 

 

แรกๆ ก็ไม่ได้รู้สึกอะไรเลยกับคำพูดของคนเป็นน้อง

 

แต่พอได้ยินบ่อยๆ เข้า มันก็เริ่มสะสมเหมือนกันนะ

 

บางทีก็รู้สึกว่าไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้

 

 

 

 

แต่ก็นะถ้าไม่ใช่เพราะพีโอชอบเซอร์วิสแบบนี้ ก็คงไม่ค่อยมีใครสนใจเขาหรอก

 

 

 

 

 

แต่ว่า...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แต่ทำไมหลังๆ มามันชอบมาป้วนเปี้ยนเขาจังวะ!!

 

กล้องก็ไม่มี แฟนคลับก็ไม่อยู่ มันจะมาคอยตามหน้าตามหลังเขาทำไมเหอะ

 

แล้วยิ่งอยู่ที่หอนี่ยิ่งเป็นไปใหญ่ เดินเข้าครัวก็ตาม นั่งคุยอยู่กับแจฮโยก็ตาม

 

เลี้ยวซ้ายจะหนีก็เดินตามอีก

 

มันโคตรจะสุดจะทนแล้วนะเนี่ย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ใครๆ เขาก็รู้ว่าพีโอน่ะ

 

 

 

 

พีโอชอบแทอิลฮยองมาก

 

 

 

 

 

ถ้าแทอิลฮยองกินข้าว

 

พีโอก็จะนั่งมองอยู่ข้างๆ เหมือนกันนะ...

 

 

 

 

 

 

 

 

"ย๊า! ฉันชักจะทนไม่ไหวแล้วนะ!!"

 

 

 

 

 

แทอิลเสียงดังขึ้นมาทำเอาทุกคนหันไปมอง

 

คือไม่ใช่ว่าแทอิลไม่เคยเสียงดังมาก่อนนะ แต่แบบ...นั่งกินข้าวอยู่ดีๆ อ่ะ แล้วก็เสียงดังขึ้นมา

 

 

"จ้องหาอะไรฮะ ฉันกินข้าวไม่ลงโว๊ย!"

 

แล้วก็โวยเข้าไปอีกดอก

 

 

ลีดเดอร์อายุน้อยถอนหายใจ แล้วจึงส่งสายตาไปให้พโยจีฮุนที่นั่งอยู่ข้างๆ พี่ใหญ่ ให้ลุกออกไปจากที่ตรงนั้น

 

ไม่ได้จะไล่น้องให้ไปนั่งกินข้าวที่อื่นนะ แต่น้องมันกินเสร็จตั้งนานแล้ว แต่ดันนั่งทำหน้าปั้นจิ้มปั้นเจ๋ออยู่ข้างๆ 

 

แทอิล

 

เข้าใจไหมครับ ถ้านั่งอยู่เฉยๆ คงไม่เป็นประเด็นทำให้แทอิลวีนแตกแบบนี้แน่ๆ ก็เล่นจ้องซะขนาดนั้น ถ้าจะ

 

จ้องขนาดนั้น..

 

"ถ้าแกจะจ้องพี่เขาขนาดนั้นไม่พาเข้าห้องไปเลยวะ"

 

แทอิลหันขวับไปมองไอ่เด็กปากดีที่นอนเหยียดยาวตรงหน้าทีวีอย่างเอาเรื่อง หากแต่เจ้าตัวนั้นกลับยักไหล่

 

ไม่สนใจสายตาของคนเป็นพี่แม้แต่น้อย

 

ประโยคจากปากของคยองเมื่อกี้ มันคือสิ่งที่จีโฮกำลังคิดอยู่พอดี

 

 

ทำไมไม่พาเข้าห้องไปซะล่ะ

 

 

 

 

 

"ทำแบบนั้นได้เหรอครับ?"

 

หันไปทางคยองด้วยใบหน้าที่ไม่ได้ใสซื่อสักนิด น้ำเสียงก็ไม่ได้สงสัยแม้แต่นิดเดียว

 

น้ำเสียงมันโคตรจะบ่งบอกว่าได้เลยไอ่น้องมันทำแน่

 

 

"จีฮุนอ่า" จีโฮเอ่ยเรียกน้องอีกครั้งเมื่อเจ้าตัวยังทำท่าจะอุ้มแทอิลเข้าห้องไปซะจริงๆ

 

คนพี่ก็โวยวายไม่หยุด เอาจานเปล่าเคาะหัวน้องก่อนจะยกจานข้าวมานั่งกินที่หน้าทีวี บ่นงึมงำๆ อยู่คนเดียว

 

ก่อนจะหันไปถอนหายใจใส่คยอง แล้วต่อยหลังน้องไปสุดแรงรัก

 

"อย่าเขินรุนแรงสิพี่"

 

คยองว่าขึ้นพลางหัวเราะ มันคงจะดูดีหน่อยถ้าเจ้าตัวหัวเราะแล้วอยู่เฉยๆ ไม่ใช่หัวเราะแล้วไหล่โยกยังกะไหล่

 

หลุดแบบนั้น

 

 

 

พีโอมองตามพี่ใหญ่ตัวเล็กก่อนจะลูบหัวตัวเองป้อยๆ

 

เออ เอาเข้าไป หน้าเหมือคิงคองอยู่แล้ว ยิ่งทำหน้าแบบเหมือนเด็กหลงกับแม่แบบนั้นอีก หลงป่าเรอะนั่น

 

"แทอิลฮยองใจร้าย"

 

ว่าจบก็เดินไปยืนตรงหน้าแทอิล ทำท่าค้อนใส่แล้วเดินเข้าห้องนอนไปเฉย

 

 

 

ช่างเป็นคนที่งอนได้น่าถีบอะไรแบบนี้นะมักเน่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เรื่องแบบนี้ใครๆ ก็รู้

 

แทอิลฮยองน่ะ พีโอชอบแทอิลฮยองจะตาย

 

 

 

 

 

ไม่ว่าแทอิลฮยองจะไปไหน พีโอก็จะไปด้วย

 

 

 

 

 

 

"จะตามมาทำไม" แทอิลจ้ำเท้าอย่างเร่งรีบ

 

"ก็ตามฮยองไง" อีกคนก็ก้าวจังหวะสั้นๆ ตามคนพี่ไป

 

อยากจะบ้ากับไอ่น้องมันจริงๆ ก็รู้แล้วว่าตาม แต่จะตามทำไมวะ!!

 

"ไม่ต้องตามหรอก" คนพูดจะปิดประตู

 

แต่ไอ่คนน้องก็พยายามที่จะเข้าไปด้วยเหมือนกัน

 

"ผมอยากอยู่กับแทอิลฮยองนี่นา"

 

คำพูดเอาแต่ใจแบบเด็กๆ มันไม่ได้เข้ากับหน้าลิงๆ เสียงแก่ๆ หุ่นไซส์เบิ้มแบบนี้สักนิด

 

แต่ทำไมเขาถึงรู้สึกว่ามันก็น่ารักแบบแปลกๆ เหมือนกันนะ

 

 

 

แทอิลถอนหายใจหน่อยๆ อยากจะยกมือลูบหัวที่เพิ่งย้อมสีใหม่นั้นจริงๆ

 

มันคงจะเป็นภาพที่หน้าดูไม่น้อยถ้าเขาไม่ได้เขย่งเท้าที่ใส่เสริมส้นตั้งสิบเซ็นต์ เพื่อลูบหัวมักเน่

 

ขนาดเขย่งขนาดนี้แล้ว มือเขายังได้แค่ลูบหน้าผากคนเป็นน้องเท่านั้น

 

แตะได้นิดเดียวก็เลยล้มเลิกความคิดที่จะลูบหัวนั้นซะ

 

ขืนลูบต่ออีก มีหวังเลขโผล่มากลางหน้าผากน้องแน่

 

น่าอนาถแท้ อีแทอิล

 

 

 

เขายิ้มให้พีโอน้อยๆ

 

 

 

!!

 

 

 

ปิดประตูใส่หน้าน้อง โดยทิ้งท้ายคำพูดชวนขนลุกเอาไว้

 

 

 

"จะตามมาทำไม คนจะขี้!"

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

พีโอชอบแทอิลฮยอง

 

พีโอรู้ตัวดีว่าเขากำลังทำอะไรอยู่

 

แต่...

 

 

 

 

 

 

 

"ย๊า!! พโยจีฮุน!!"

 

เป็นเสียงของพี่ใหญ่อีกตามเคย

 

ที่โวยวันนี้ไม่ใช่เพราะพีโอตามเขาเข้าห้องน้ำหรือนั่งจ้องเขานั่งกินข้าวหรอก

 

แต่เพราะน้องเล็กมันเกาะติดเขาไปทั้งวันต่างหาก

 

นอกจากจะต้องยิ้มหน้าระรื่นให้สื่อแล้ว ยังต้องยิ้มระเริงให้บีบีซี แทพโยซัพพอร์ตอีกต่างหาก

 

นั่นยังไม่เท่าไร แต่ต้องเซอร์วิสกลับนี่สิเรื่องใหญ่

 

 

 

แทอิลกระแทกตัวลงนั่งกับพื้นอย่างโมโห

 

และดูเหมือนน้องจะยังไม่รู้ตัว ถึงได้ถลาลงมานั่งข้างๆ พลางแหย่นิดจับหย่อยแตะน้อยกับตัวพี่ใหญ่อย่าง

 

อารมณ์ดี คนเป็นพี่นับเลขในใจอย่างพยายามสงบ

 

 

 

 

 

 

 

พีโอหยิกแก้มแทอิล

 

 

 

 

 

ขันติ...

 

 

 

 

 

 

 

 

พีโอจิ้มแก้มแทอิลเบาๆ แล้วนั่งยิ้มอยู่คนเดียวเหมือนลิงเมากล้วย

 

 

 

 

 

ขัน...ติ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

นิ้วพีโอที่จิ้มแก้มพี่อยู่ค่อยๆ เลื่อนมาที่มุมปาก ก่อนจะ...

 

 

 

 

ขัน...

 

 

 

 

 

 

 

ก่อนจะเขี่ยมุมปากอีกคนเบาๆ

 

 

 

 

 

ขันแตกแล้วโว๊ยยยยยย!!!

 

 

 

 

 

 

 

ปั่ก!!

 

 

 

 

 

 

ยันน้องจนหงายหลัง แล้วทำท่าว่าจะเข้าไปกระทืบซ้ำ ดีที่ใกล้ๆ นั้นยูควอนยืนอยู่จึงได้เข้าไปดึงไว้

 

"แกจะอะไรกับฉันกันนักกันหนาฮะ!!" ปากก็ด่าไป ขาสั้นๆ ก็ประทุษร้ายอากาศไปด้วย

 

ทุกคนเข้ามามุงดูเหตุการณ์ก่อนจะสลายตัว คยองทำมือบอกให้ยูควอนปล่อยตัวพี่ใหญ่ อย่างไม่กลัวว่าถ้า

 

ปล่อยออกแล้วแทอิลจะถลาไปกระทืบน้องให้ตัวหด บางทีมันอาจจะเป็นวิธีระบายอารมณ์ของคนแก่รึเปล่านะ 

 

ที่ตัวเล็กกว่ามักเน่ตั้งโข

 

 

เมื่อถูกปล่อยตัวแล้วแทนที่จะเข้าไปกระทืบน้องให้จมดิน กลับเดินกระทืบเท้าปึงปังเข้าห้องนอนไป

 

"ไม่ล็อคห้องแหะ" แจฮโยพูดขึ้น พลางหันไปทางพีโอที่นั่งหน้างอเหมือนลิงขาดกล้วย

 

 

ทำไมต้องกล้วยล่ะ? เพราะหน้าพีโอเหมือนลิงน่ะเหรอ?

 

ใช่ซะที่ไหน!

 

เขาไม่ได้ขาดกล้วยเสียหน่อย พีโอชอบแทอิลฮยองต่างหากเล่า พีโอไม่ได้ชอบกล้วย แต่พีโอชอบแทอิลฮ

 

ยอง

 

ทำไมแทอิลฮยองต้องหนีพีโอด้วยล่ะ พีโอเดินหน้างอไปรอบหอโชว์พี่ๆ ก่อนจะเดินไปหาลีดเดอร์ คนเป็นพี่ปี

 

เดียวมองหน้าน้องแล้วหันกลับไปสนใจเนื้อเพลงที่กำลังแต่งต่อ

 

 

 

 

"ผมทำอะไรผิดเหรอฮยอง"

 

 

จีโฮส่ายหัว เจ้าตัวก็ทำหน้ายู่ไม่พอใจ ก่อนจะถามคำถามเดิมซ้ำ

 

 

 

"ผมผิดเหรอ"

 

 

คราวนี้จีโฮพยักหน้า พโยจีฮุนกลับหน้างอยิ่งกว่าเดิม ใครคนไหนสปอยล์น้องจนเอาแต่ใจแบบนี้กันนะ

 

 

 

 

 

 

ก็ไม่น่าจะถาม พีโอติดใครก็คนนั้นนั่นแหละ

 

 

เพราะแทอิลชอบตามใจน้อง เลยโดนตามติดแบบนี้ยังไงล่ะ เจ้าตัวไม่รู้ตัวหรอกว่าที่ทำไปน่ะมันทำให้พีโอ...

 

ติดใจ อืม ไม่เหมาะนะคำนี้ น่าจะใช้คำว่าติดแจคงเหมาะกว่า

 

เพราะไม่ว่าคนน้องจะทำอะไร คนพี่ก็ทำว่าเห็นดีเห็นงามไปด้วย มันก็เลยกลายเป็นแบบนี้ เพราะไม่ว่าเขา 

 

คยอง รึกระทั่งแจฮโยทุกคนล้วนไม่ได้ตามสปอยล์พีโอจนติดนิสัยขนาดนั้น เพราะความเป็นเด็ก ใครใจดีด้วย

 

ก็รักไปเสียหมด แต่มันคงเพราะแทอิลเอาใจพีโอตลอด จนทำให้ติดนิสัยไปเลย

 

 

แต่ก็นะ เด็กก็คือเด็ก รักแบบน้องติดพี่ กับรักแบบคนรักมันไม่เหมือนกัน แต่เพราะเป็นเด็กขึ้นว่าความรักก็

 

เหมือนกันไปเสียหมด

 

 

พีโอกำลังเข้าใจผิดสินะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แทอิลนอนไม่หลับ...

 

จะพลิกซ้ายพลิกขวา แล้วก็กลับมาพลิกซ้ายอีกทีมันก็ไม่หลับ ปกติถ้าไม่มีงาน เวลาแค่สองทุ่มแบบนี้เขาก็

 

หลับไปแล้ว เพราะอะไรน่ะเหรอ เพราะไอ่เด็กโข่งที่มันนั่งจ้องเขาอยู่แบบนี้ไง

 

ไม่อยากเจอหน้ามันเลยให้ตายสิ

 

ไม่รู้ว่ามันจะตามอะไรเขานักหนา ไม่มีกล้วยให้หรอกนะโว๊ยย!!

 

เข้ามาตั้งนานแล้วก็เอาแต่นั่นเงียบๆ มองเขาอยู่ห่างๆ สักพักต่อมาก็เขยิบเข้ามาใกล้อีก จนกระทั่งตอนนี้ที่พี

 

โอก็นั่งอยู่บนเตียงเดียวกับเขา หากแต่ก็ยังไม่พูดรึวุ่นวายอะไรกับเขาเลยแต่น้อย

 

 

 

 

คิ้วที่นิ่วขมวดใส่จอโทรศัพท์ น้องเล็กมันตกมันรึไงวะ!

 

 

"นี่..." ลุกขึ้นมานั่งเผชิญหน้ากับน้องเล็กที่ตัวไม่เล็ก "...มีอะไร?"

 

"ผมมาเฝ้าพี่" เฝ้ากุทำไมครับบบบบบบ

 

"เพื่อ?"

 

"ผมก็ทำแบบนี้ทุกวัน แต่วันนี้พี่นอนไม่หลับเอง"

 

นี่เขาผิดใช่ไหมที่วันนี้เขานอนไม่หลับ จะบ้าเรอะ!! ถ้าไม่มีพีโอมานั่งจ้องเขาเหมือนจะสิงร่างแบบนี้ เขาหลับ

 

ไปตั้งนานแล้ว ฝันดีด้วยเหอะ!!

 

"ถ้านายไม่มานั่งอยู่ตรงนี้ ฉันหลับไปตั้งนานแล้ว"

 

"ไม่หรอกครับ ถ้าผมมาเฝ้าพี่นอนพี่จะฝันดี"

 

ฝันดีกับกล้วยน่ะสิ!! โดนจ้องแบบนี้ใครจะไปหลับลงวะ 

 

 

แต่พอเห็นหน้าที่ไร้แววล้อเล่นเหมือนเคยมันก็ทำให้แทอิลเลิกขมวดคิ้วได้ เขาถอนหายใจก่อนจะลูบหัวพีโอ

 

เบาๆ 

 

 

"รู้ได้ไงว่าพี่ฝันดี"

 

พีโอเริ่มยิ้มออกมานิดๆ ก่อนจะยกมือมาลูบหัวเขา นี่พี่นะ นี่พี่นะโว๊ยยยยยยยย เล่นหัวกันได้ไงวะ!!

 

 

"เวลาที่พี่กำลังจะเคลิ้มหลับ ผมก็จะลูบผมพี่แบบนี้ พี่ก็จะหลับ แล้วก็ยิ้มด้วย"

 

=________= เอากับมันสิ

 

 

"แล้วทำไมวันนี้ไม่ทำล่ะ"

 

"ก็เพราะพี่ยังไม่หลับ ผมเลยไม่กล้าลูบผมพี่"

 

อ่ออออ แล้วที่ทำอยู่นี่คืออะไร?

 

 

แทอิลล้มตัวลงนอนอย่างเดิม หันหลังให้พีโอเหมือนเดิม พลางคว้าตุ๊กตาที่พีโอกอดติดมือมานอนกอดด้วย

 

"เอ้า ทำซะสิ พี่จะได้นอนหลับ"

 

ก็เป็นแบบนี้อีกแล้ว สุดท้ายเขาก็ตามใจพีโอจนได้ ทั้งๆ ที่จะไล่ให้ออกไปเลยก็ได้เวลามีใครมากวนเขานอน

 

แบบนี้

 

ร่างเล็กๆ ที่ขดตัวในผ้าห่มผืนหนา ในวงแขนมีตุ๊กตาตัวโปรดของพีโออยู่ด้วย แทอิลฮยองเหมือนเด็กๆ เลยนะ 

 

ทำไมพีโอถึงไม่เกิดก่อนนะ จะได้ดูแลแทอิลฮยองได้โดยที่ไม่ต้องถูกคนอื่นหาว่าลามปาม

 

 

 

น้องเล็กเอื้อมมือไปลูบผมคนพี่เบาๆ ช้าๆ อย่างที่เคยทำทุกวัน

 

 

 

 

 

 

 

 

ใครๆ ก็ชอบบอกว่าพีโอยังเด็ก ไม่เข้าใจอะไร แต่บางทีพวกพี่ๆ ก็ไม่เข้าใจหรอกนะว่าพีโอน่ะรู้จักอะไรเยอะ

 

แยะกว่าที่พี่ๆ คิด พีโอชอบแทอิลฮยอง

 

ชอบแบบที่พี่คยองกับซิโค่ชอบกันนั่นแหละ พีโอชอบแทอิลฮยองไม่ได้ชอบเพาะแทอิลฮยองตามใจ นั่นก็

 

ส่วนหนึ่งล่ะถ้าจะคิดรวมจริงๆ แต่ชอบเพราะแทอิลฮยองเป็นแทอิลฮยองไง เพราะแทอิลฮยองน่ารัก พีโอเลย

 

ชอบ

 

พีโอแยกออกนะว่าชอบแบบพี่น้อง กับชอบแบบชอบพอรักใครเป็นยังไง

 

 

 

 

 

แต่คนอื่นไม่รู้เลยว่าพีโอรู้สึกแบบไหน เพราะคำว่าเด็ก

 

แม้กระทั่งเจ้าตัวก็ยังไม่รู้ว่าพีโอจริงจังขนาดไหน ก็เพราะคำว่าเด็ก

 

 

 

 

 

พีโอเด็ก...แล้วไงล่ะ

 

 

 

 

 

 

เด็กกว่าแล้วมันยังไงล่ะ??

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ก็ตอนนี้เทรนด์นูนากำลังมาแรงนี่นา

 

 

 

* * * * * * My TæIL * * * * * *

- - - - - - - 태일 내꺼 - - - - - -




 

สั้นป่ะ สั้นเนอะ
ช่วงนี้ไม่ได้มาอัพหนา งานเยอะ งานยุ่งมว๊ากกกก (เวิร์บขั้นกว่าของคำว่า มาก)
ไร้ฟิลด้วยเน้