คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : #7
#7
...ลาก่อน...
...คำบอกว่ากล่าวเฉพาะกับคนที่อยากบอกลา ซึ่งจากนี้ไปจะไม่ได้เห็นอีกหลังจากพูดว่า ‘ลาก่อน’...
...ลาก่อน ความรู้สึกดีๆที่เราได้สรรสร้างขึ้นมา...
...ลาก่อน ความเป็นเพื่อนที่ดีที่เราสองคนเก็บรักษามันเอาไว้...
...ลาก่อน ความรักที่ไม่สมหวังของดิฉัน...
“.......”เซร่านอนนิ่งไม่ขยับบนเตียงของตัวเอง ใบหน้าที่สดใสนั้นหม่นหมองเหลือเกิน ดวงตาสีเขียวมรกตที่มักจะส่องแสงเป็นประกายขุนมัวจนไร้ชีวิตชีวา เธออยู่ในสภาพนี้ประมาณสัปดาห์หนึ่งแล้วหลังจากเกิดเรื่องในวันนั้น วันที่ที่เรนะและเซร่าเลิกคบเป็นเพื่อนกันเพราะเซร่าจู่โจมอีกฝ่ายแบบนั้น
“.......!”เซร่าหันไปด้านซ้ายหลังจากได้ยินเสียงเมล์เข้า เธอคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาดูซึ่งมีข้อความหลายข้อความที่เธอไม่คิดจะอ่าน เมล์ของเพื่อนๆที่ติดต่อมาเพราะเห็นว่าเธอไม่ได้ไปโรงเรียนหลายวันแล้วและหนึ่งในนั้นก็มีเมล์ของคนที่บอกรักคบเป็นเพื่อนกันด้วย เธอปิดโทรศัพท์แล้ววางเอาไว้ที่เดิม
“บอกว่าเลิกคบกันแล้ว ก็อย่ามาทำแบบนี้จะได้ไหม...”ดิฉันกล่าวเสียงแหบแห้งก่อนจะขยับตัวนั่ง ดิฉันมองมือตัวเองอย่างนึกคิดบางอย่าง ดิฉันสะบัดความคิดนั้นไปแล้วจึงไปอาบน้ำ ซึ่งระหว่างอาบน้ำดิฉันก็ได้แค่คิดถึงเรื่องเก่าๆที่เรามีความสุขด้วยกันมาและตอนนี้มันก็พังทลายเพราะดิฉันเอง เพราะความโง่และไม่รู้จักอดทนของดิฉันเอง ถ้าดิฉันทำได้ทุกๆอย่างจะต้องดีขึ้นสินะ? ฮึก อยากตายจัง...
“.......”อ่า จะว่าไปแล้วช่วงนี้ดิฉันไม่ได้ออกไปฆ่าคนเลยนี่นา ดิฉันควรต้องหาบางสิ่งมาระบายใช่ไหม...? แต่ว่ายิ่งฆ่าก็เหมือนยิ่งเพิ่ม ทำไมมันไม่หมดสักทีล่ะ...? จะทำอย่างไงให้เด็กๆที่ต้องรองรับความทารุณของผู้ใหญ่หมดไปสักที อย่าจะหยุดก็หยุดไม่ได้แล้ว!
‘ไม่มีทางหยุดได้หรอก ความโหดร้ายของพวกมันไม่มีที่สิ้นสุด...’
“!!!!”และจู่ๆภาพทุกๆอย่างของดิฉันก็มืดมิด และรู้สึกถึงมือใครบางคนจับไหล่จากด้านหลังอยากหันก็หันไม่ได้
‘พวกมันชอบถือตัวว่าตนเองน่ะสุดยอด เห็นว่าตนเองถูกมากกว่าอย่างอื่น พร้อมจะผลักไสไล่ส่งคนอื่นเพื่อตนเองได้เสมอ ชอบสร้างภาพ พวกมันไม่มีหมดไปจากโลกหรอก เพราะแบบนั้นแหละเธอจะต้องจัดการไปเรื่อยๆ...’
“ไม่เอาแล้ว! ดิฉันอยากจะหยุด...!”
‘หยุด? คิดเหรอว่าเธอจะหยุดได้ สัญชาตญาณของเธอมันตื่นแล้วก็เหมือนกับหมาป่าที่ตอนแรกล่าเหยื่อไม่ได้แต่พอเติบใหญ่ก็กลายเป็นสัตว์ร้ายที่กัดกินคนอื่นเพื่อความอยู่รอด มันหยุดกันไม่ได้หรอกนะ’
“.......”
‘อ้อ แต่ถ้าเธอไม่อยากฆ่าพ่อแม่ที่ใจร้ายแล้วล่ะก็... เปลี่ยนมาฆ่าเด็กแทนสิ’
“อะไรนะ!? จะให้ดิฉันฆ่าเด็กที่ไม่รู้เรื่องเนี่ยนะ ไม่มีทาง!!”
‘อ้าว ก็เธอบอกเองว่าไม่อยากฆ่าพ่อแม่เด็กแล้ว เพราะแบบนั้นเธอต้องเปลี่ยนมาฆ่าเด็กแทน อย่างน้อยก็ช่วยปลดเด็กพวกนั้นให้หลุดรอดจากมือมารได้เชียวนะ ไม่คิดว่ามันเจ๋งเหรอ!?’
“ไม่ๆๆๆ ดิฉันไม่ทำ เป้าหมายของดิฉันไม่ใช่เด็กพวกนั้น ดิฉันแค่อยากช่วย... ช่วยให้เด็กสบาย”
‘ก็วิธีนี้แหละดีที่สุด เธอไม่สังเกตเหรอว่าพ่อแม่คู่อื่นที่เห็นวีรกรรมของเธอแต่ก็ยังไม่สำนึกในบาปของพวกมัน เด็กก็ยังต้องทรมานต่อไป แต่ถ้าลองกำจัดเด็กทิ้งไปซะ... เด็กจะไปต้องโดนทารุณอีก ตลอดกาล’
“..........อา จริงสิ ถ้ามาคิดๆดู...มันอาจเป็นเรื่องดี ก็ได้นะ หึๆๆ ในเมื่อพวกแกไม่สำนึกผิด... ดิฉันจะลงโทษพวกแกให้เอง ฉันจะแย่งสิ่งที่พวกแกรักและเกลียดในเวลาเดียวกันไปซะ!”
‘เยี่ยมไปเลย นี่แหละถึงสมกับเป็นเธอ... ฉันภูมิใจในตัวเธอจริงๆ’และช่วงพริบตานั้นดิฉันได้เห็นคนที่พูดกับดิฉัน เขาคือ...ตัวดิฉันเอง
.
.
.
“อา ไม่แหกปากร้องเลยเหรอเนี่ย? น่าเบื่อจริงๆ...”เซร่ากล่าวกับตัวเองหลังปิดชีวิตคู่สามีภรรยาคู่หนึ่งเสร็จสิ้น เธอหันกลับไปมองเด็กสาวที่เดินเข้ามาหาด้วยใบหน้าที่ดีใจ
“คือ.... ขะ ขอบคุณที่ช่วยหนู นะค่ะ”เซร่ายิ้ม
“ค่ะ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เพราะมันเป็นหน้าที่ของดิฉัน มานี่สิค่ะ... มาให้ดิฉันกอดปลอบหน่อย”เด็กสาวกระโจนเข้ากอดเซร่าซึ่งเธอก็กอดตอบ รอยยิ้มที่ใจดีของเธอเปลี่ยนไปเป็นรอยยิ้มของปีศาจร้าย...! เธอล้วงเข็มฉีดยาขึ้นมาแทงหลังเด็กในอ้อมกอดแรงๆ จนเด็กตกใจถอยหนี
“โอ๊ย พะ พี่ทำอะไรน่ะ!? อัก--!!”เด็กคนนั้นสำลักเลือดออกมา
“ก็ทำให้หนูไปสบายอย่างไงล่ะจ๊ะ แบบว่า...อีกเดี๋ยวเดียวหนูก็จะตายแล้วแหละ เพราะสิ่งที่พี่ฉีดใส่หนูคือน้ำกรด คงพอนึกภาพออกใช่ไหมว่าน้ำกรดมันสามารถละลายทุกอย่างได้ ไม่เว้นแต่อวัยวะภายในของหนู...”เด็กน้อยทรุดตัวลง ดวงตาเล็กๆจ้องมองมาที่เซร่า พลางออกเสียงกระตุกตระกะจนฟังไม่ออก
“แต่ว่านะ~ ดิฉันก็หวั่นๆว่าหนูจะยังมีชีวิตอยู่ เพราะงั้น...พี่จะทำให้หนูตายเร็วขึ้น นะค่ะ~”และในที่สุดเซร่าก็ได้ทำการฆ่าเด็กน้อยเพื่อเป็นการปิดปากและค่อยลงมือเผาบ้านพอกับศพเพื่อทำลายหลักฐาน แล้วเธอก็เดินจากไปด้วยไปหน้าที่ดีใจเป็นที่สุด รอยยิ้มที่เผยออกมาไม่ใช่นางฟ้าหากเป็นรอยยิ้มมารร้าย
“หึๆๆ รู้สึกดีจริงๆๆๆ ไม่ได้รู้สึกดีแบบนี้มานานแค่ไหนแล้วเนี่ย!? ไม่เคยรู้สึกโล่งอกและต้องมานั่งคิดว่ามันยุติธรรมอีกแล้ว เพราะดิฉันจะฆ่าให้หมดไปเลยไง! ฮะ ฮ่าๆๆๆ!”ดิฉันหัวเราะร่าด้วยความดีใจอย่างที่สุด ตัวดิฉันสั่นไหวด้วยความดีใจและรู้สึกดีเกินคำบรรยาย ไม่ไหวแล้ว อยากฆ่าอีก... อยากฆ่าฟันชีวิตคนอื่นมากกว่านี้!! อ่า จะอยู่ช้าทำไมล่ะ รีบไปฆ่าต่อดีกว่า!!
.
.
.
“เหวอ! ครั้งนี้ไอ้ฆาตกรมันฆ่าเด็กด้วยล่ะ น่ากลัวจริงๆ!”
“นับวันมันยิ่งโหดเหี้ยมขึ้นเรื่อยๆแล้วนะเนี่ย!”
“ทำไงดีเนี่ย ฉันกลัวจนทำอะไรไม่ถูกแล้ว!!”
“........”เรนะได้ยินเสียงซุบซิบและตะโกนในเวลาเดียวกันของคนอื่นๆในห้องเรียนซึ่งวันนี้ก็พูกถึงฆาตกรต่อเนื่องที่เริ่มโหดเหี้ยมมากขึ้น จากการฆ่าสามีภรรยาเปลี่ยนมาฆ่าเด็กเพิ่มอีกซึ่งตำรวจยังวิเคราะห์หลักฐานไม่ได้เพราะหลักฐานที่จะชี้ตัวคนร้ายมันถูกเผาไปด้วย แต่ในหัวของเธอนั้นไม่ได้คิดถึงฆาตกรที่ใจร้ายมากขึ้นเลยแม้แต่น้อย เธอคิดถึงแต่เพื่อนที่หายไปทั้งสัปดาห์กว่าๆเพราะเธอเป็นสาเหตุ เธอกดส่งเมล์ไปยังเซร่าเพียงหวังให้เธอกลับมาเรียนหนังสือปกติ
...ฉันกับเธอเลิกคบกัน...
“ก็ไม่ได้ตั้งใจจะพูดแบบนั้นสักหน่อย ฉันก็แค่....”ฉันก็แค่ตกใจและทำอะไรไม่ถูก เพราะยิ่งเห็นเซร่าก็ยิ่งทำให้ฉันนึกถึงช่วงที่ฉันถูกเธอจูบ ความจริงฉันก็ไม่ได้รังเกียจหรอกนะ ฉันก็แค่กลัว... กลัวว่าความสัมพันธ์ของพวกเราจะเปลี่ยนไป จูบของเซร่าทำให้ความรู้สึกแรกๆที่มีแก่เธอที่เคยห่างหายไปกลับมา ความรู้สึกรักในความหมายที่มากกว่าเพื่อนและคนรู้จัก ใช่ ฉันชอบเซร่า... ฉันชอบเวลาอีกฝ่ายทำหน้าตื่นและร้อนรนจนดูเว่อร์ๆแบบนั้นมันดูน่ารักแปลกๆ นิสัยที่ใจดีและอ่อนโยนของเธอ ไม่ว่าฉันจะเอาแต่ใจบ้างแต่เซร่าก็ตามใจฉันเสมอโดยไม่ปริปากบ่น ฉันเห็นเซร่าทำหลายๆสิ่งเพื่อฉันมามาก เพราะแบบนั้นฉันจึงได้ชอบเธอขึ้นแต่เห็นว่ามันคงแปลกฉันจึงพยายามลืมความรู้สึกนั้นไปให้หมด แต่พอเซร่าจูบฉันเมื่อคราวก่อนความรู้สึกนั้นมันกลับมา ฉันกลัวว่าความสัมพันธ์ของเราจะพังจึงรีบตัดความรู้สึกนั้นให้เร็วที่สุด แต่ไม่นึกเลยว่าเซร่าจะเสียใจมากขนาดนี้ ฉันผิดฉันต้องขอโทษ... แต่พอโทรไปก็ไม่รับสายแถมยังปิดเครื่องอีก
“...ฉันควรจะทำอย่างไงให้เธอกลับมาดีล่ะเซร่า..? แต่ถ้าจะโทษก็คงต้องโทษฉันเองเพราะถ้าฉันไม่พูดคำนั้นออกมาล่ะก็... เธอก็ไม่ต้องเจ็บปวด รวมถึงฉันด้วย....”ฉันเปิดรูปถ่ายในเครื่องโทรศัพท์ที่เป็นรูปเซร่าที่ฉันแอบถ่ายตอนเผลอ ฉันดูรูปในโทรศัพท์เหมือนจะเคลิ้มเพียงได้มองปาก
“โอเค วันนี้ฉันกับเธอต้องคุยให้รู้เรื่อง”
.
.
.
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ความคิดเห็น