คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : #5
#5
“เร็วๆสิรุ่นพี่ค่า---! อควารอไม่ไหวแล้วนะค่ะ!«”เสียงตะโกนของรุ่นน้องสุดไฮเปอร์อย่างอควา ตอนนี้ตัวเธอและเพื่อนอีก 2 คนอยู่สวนสนุกและใส่ชุดว่ายน้ำเรียบร้อยเตรียมพร้อมลงน้ำเร็วแล้ว
“น่ะ น้ำลึกไหมค่ะเนี่ย...?”ดิฉันมองน้ำที่ไม่รู้ว่าลึกมองแค่ไหนด้วยความหวาดระแวง ดิฉันบอกแล้วนี่นะว่าดิฉันว่ายน้ำไม่เป็น
“โอ๊ย ขี้กลัวจังเลยนะเซร่าเนี่ย ไปเร็ว!”ฮือๆๆ น่ากลัว~~
“ไปเถอะ ฉันจะจับมือเธอเอาไว้เอง”เรนะจังใจดีจัง... อ๊ะ! ตะ แต่จับตลอดว่ายน้ำเหรอ!? แบบนี้มันก็เหมือนกับเดินจับมือเดทใต้น้ำ!!? น่ะ นี่มันเหตุการณ์ไม่ธรรมดาเลยนะเนี่ย
“อ๋า----!! ไม่ยุติธรรมเลยอ่ะรุ่นพี่ อควาก็อยากจับมือรุ่นพี่เรนะเหมือนกัน คือแบบว่าเค้าว่ายน้ำไม่เป็น~”ฮะๆๆ สมกับเป็นอควาจังจริงๆ...
“ถ้างั้นก็ว่ายน้ำกันทั้งอย่างี้แหละ” “เย้!!”
และพวกเราทั้ง 3 คนก็แหวกว่ายน้ำในสระว่ายน้ำขนาดใหญ่ท่ามกลางฝูงชนมากมายในทั้งๆที่จับมือกัน แน่นอนว่าพวกเจอแฟนคลับของอควาจังด้วยแต่พวกเขาก็ไม่เข้ามาก่อกวนจริงๆ เอ่อ มันก็ดูน่าอายเหมือนกันแฮะ แต่ก็รู้สึกดีใจเหลือเกินค่ะ พวกเราน่าจะใช้เวลาหลายชั่วมงอยู่เหมือนกันกับการเล่นน้ำจนพวกเราหมดแรงเลยล่ะค่ะ
“ฮ้า~! สนุกจังเลย« หลังจากว่ายน้ำเสร็จก็ไปลุยบ้านผีสิงกัน!”
“บะ บ้านผีสิง!? ดิ ดิฉันไม่ไปได้ไหมค่ะ~?”
“ไม่ได้! เธอต้องไป! ถ้าเธอไม่ไปฉันจะประจานให้ทั่วเลยว่าใส่กางเกงในแบบไหน!”
“มันไม่เห็นจะเกี่ยวเลยนี่นา!”
“เอาน่าๆๆ วันนี้เอาสุดเหวี่ยงไปเลย อย่างน้อยๆคงได้ทรงผมใหม่ๆล่ะ”กรี๊ด!! แบบนั้นไม่เอานะค่ะ
“...ถะ ถ้าเรนะจังพูดถึงขนาดนั้น ไปด้วย...ก็ได้ค่ะ”ดิฉันเดินเกาะหลังเรนะจังเพราะความกลัว และแน่นอนว่าดิฉันต้องแหกปากร้องก่อนเป็นคนแรกแถมดังสุดๆไปเลยและดังไปจนถึงทางออกนั้นแหละ ดิฉันรู้สึกได้ถึงเส้นผมที่ชี้ฟูตั้งแน่ๆ
“ฮ่าๆๆๆ หัวฟูอย่างกะสิงโตเลยนะเธอ โคตรจี้เลย!”อควาหัวเราะกับทรงผมใหม่ของเซร่าหลังออกจากบ้านผีสิง เซร่าหัวเราะเบาๆก่อนจะหยิบมีดขึ้นมา
“เดี๋ยวๆๆๆ อย่าพึ่งหวีสิเพื่อน ต่อไปเล่นอันนั้นและนู้นและนี้กัน!«”เยอะจังเลย! ตายแน่เลย~~~!!
.
.
.
“เฮ้อ~ อยากอ้วก...จังเลยค่ะ”เซร่ากล่าวอย่างหมดสภาพตรงเก้าอี้ยาวโดยมีเรนะคอยพัดให้
“อะไรเล่าแค่นี้หมดแรงแล้วเหรอ!? เอ่อ เดี๋ยวฉันไปหาอะไรเย็นๆมาให้นะ”กล่าวจบอควาก็วิ่งไปหาของเย็นๆมาเพื่อหวังให้เซร่าสบายขึ้น
“นั่งแบบนี้คงไม่สบายตัวใช่ไหม? ถ้างั้น....”และดิฉันก็ถูกเรนะจังจับให้นอนหนุนตัก มันทำให้ดิฉันมองเห็นใบหน้าที่คล้ายคลึงกับผู้ชายเพียงเล็กน้อยของเรนะจังที่มองลงมาที่ดิฉัน พอเห็นใกล้ๆแบบนี้มันทำให้ดิฉันหน้าแดงจนใจเต้น ดิฉันเห็นเรนะจังเทขวดน้ำใส่ผ้าเช็ดหน้าและนำมันมาแตะหน้าผากของดิฉันความเย็นจากผ้ามันแผร่ซ่านจนดิฉันรู้สึกดี
“รู้สึกดีขึ้นบ้างแล้วใช่ไหม...?”
“ค่ะ... รู้สึก.....ดีจริงๆค่ะ น่าแปลกนะค่ะ ดิฉันมาหมดแรงเพราะแสงแดดแบบนี้เพราะดิฉันคุ้นเคยกับความร้อนมากกว่าความเย็นซะอีก”
“นั้นเป็นเพราะเธอเมาเครื่องเล่นลอยฟ้าต่างหาก”อ่า นั้นสินะ...
“เรนะจังเนี่ย.... ใบหน้าสวยจัง”ดิฉันเผลอแตะแก้มเรนะจังด้วยความหลงใหลในใบหน้านั้นของเธอ ไม่ว่าดิฉันจะมองสักกี่ครั้งดิฉันก็ชอบใบหน้านี่มากๆ ใบหน้าของคนที่ดิฉันรักเหลือเกิน
“เธอเองก็เหมือนกันนั้นแหละ เธอสวยกว่าฉันตั้งเยอะ... อย่างฉันมันจะบอกว่าเท่มากกว่าสวยนะ”
“ไม่หรอกค่ะ เรนะจังก็มีความสวยในแบบเรนะจังนั้นแหละค่ะ เพียงแต่เรนะจังยังไม่รู้ถึงความสวยของตัวเองเท่านั้นเอง จริงๆนะ”
“...คนที่สองเลยนะ เธอเป็นคนที่สองที่มีคนชมว่าฉันสวยมากกว่าจะบอกว่าเท่”
“หืม เขาเป็นใครเหรอค่ะ?”
“พ่อของฉันน่ะ”ดิฉันหยุดชะงักเมื่อได้ยินตอบมาว่าเขาเป็น‘คุณพ่อ’เรนะจัง การชมว่าสวยในหลายความหมายมันไม่น่าไว้ใจเลยสักนิด แต่เดี๋ยวนะ ดิฉันจะด่วนสรุปไม่ได้
“เพราะเวลาฉันอยู่กับพ่อแม่ทีไหน พ่อจะบอกว่าฉันน่ะน่ารักอย่างนั้นสวยอย่างนี้ อยากให้ฉันลองแต่งตัวให้สมหญิงสักหน่อย แต่เธอก็เข้าใจนะว่าฉันไม่เหมาะกับของพวกนั้น แต่มีเหรอว่าพ่อฉันจะยอม พ่อก็เลยพูดเตือนฉัน‘เรนะจังสวยจะตายไป เพราะเรนะจังก็มีความสวยในแบบเรนะจังซึ่งสักวันเรนะจังจะรู้เอง’ เขาพูดเหมือนกับเธอเลยเนอะ”เซร่าอึ้ง
“ถึงพ่อจะพูดเรื่องที่ไม่ค่อยตรงกับฉันก็เถอนะ... แต่ฉันว่าการที่ถูกท่านพูดหลายๆครั้งมันก็ดีเหมือนกัน มันบ่งบอกว่าเขารักฉันมากๆและแน่นอนว่าฉันก็รักพ่อแม่เช่นกัน”รัก...งั้นเหรอ? รักของเรนะจังเป็นของจริง แต่ถ้าเป็นพวกพ่อแม่เรนะจังล่ะ...เป็นความรักของจริงหรือว่าของปลอมกันแน่?
“เรนะจังเชื่อใจพวกเขาเหรอ...? ไม่คิดเหรอว่าพวกเขาจะหลอกเรนะจังเลยเหรอค่ะ...?”เซร่าลุกขึ้นนั่งแล้วขยับเข้าใกล้เรนะอย่างต้องการสอบสวนและนั้นทำให้เรนะรู้สึกว่าอีกฝ่ายเปลี่ยนไปเป็นคนละคนที่เธอไม่รู้จักไปซะแล้ว
“นี่ เชื่อมั่นแค่ไหนเหรอค่ะเรนะจัง...? เธอกล้าฝากความหวังนั้นกับพวกท่านที่พร้อมจะหักหลังเธอได้ทุกเวลางั้นเหรอค่ะ...?”
“เฮ้ย น้อยๆหน่อยนะเซ-”
“เชื่อใจมากขนาดนั้นเลยงั้นเหรอค่ะ...? ไม่กลัวถูกหักหลังเหรอค่ะ...?”เรนะมองเซร่าที่เปลี่ยนไปเป็นคนละคนด้วยความตกใจ แต่เธอก็ไม่หวั่นไหวไปกับคำถามเหล่านั้นของอีกฝ่ายเลย...? ไม่คงเป็นอะไรไม่นอกจากความเชื่อใจที่เธอมีต่อพ่อแม่ตัวเอง ในขณะที่เรนะจะตอบคำถามไปอควาก็เข้ามาตะโกน
“อ๋า-----!! พวกเธอทำอะไรกันเนี่ย!?”เซร่าตกใจกับเสียงตะโกนนั้นจึงทำให้ความคิดด้านลบของเธอหายไปอย่างรวดเร็วและรีบผละตัวออกมาจากเรนะด้วย
“ปะ เปล่า คือแบบว่านะจ๊ะอควาจัง...”นี่ดิฉันทำอะไรลงไปน่ะ ดิฉันเกือบเผยตัวว่าดิฉันนี่แหละฆาตกรให้เรนะจังรู้ซะแล้วสิ หวังว่าเธอคงไม่คิดมากเรื่องนี้ใช่ไหม!?
“ไม่มีอะไรหรอกอควา เชื่อฉันเถอะ...”
“ถ้ารุ่นพี่แบบนั้นอควาก็จะเชื่อค่า~~ ฮิๆ«”ดิฉันแอบถอนหายใจอยู่ข้างในใจด้วยความโล่งอก ดีจริงๆที่อควาจังไม่พูดอะไรมากนัก ไม่งั้นเรื่องคงยาวยืดเลย อ๊ะ! เรนะจังยื่นเข้ามาทะ ทำไม?!
“เดี๋ยวฉันกับเธอต้องคุยกัน...”
“!!?”ดิฉันกุมหูตัวเองที่เมื่อกี้เรนะจังได้เข้ามากระซิบและตกใจที่เรนะจังพูดแบบนี้ แสดงว่าเธอต้องรู้แล้วแน่ๆ ทำไงดีล่ะ!? ทำอย่างไงดี!!?
.
.
.
น่ะ นี่เรนะจังจับได้แล้วเหรอว่าดิฉันคือฆาตกรต่อเนื่อง!?
ไม่นะ ขออย่าให้เธอรู้เรื่องนี้เลยนะ ขอร้องล่ะ!?
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ความคิดเห็น