ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : จุดเริ่มต้นใหม่...อีกครั้ง (1)
สามวันนับตั้งแต่วันนั้น ฉันพลาดงานที่จะได้เจอเขา แต่ก็ดีแล้วแหละดีสำหรับพวกเราแล้ว ฉันจะไม่สร้างความเจ็บปวดอะไรอีกแล้ว เฮ้ย ยิ่งคิดก็ยิ่งคิดถึงเขาจัง
ป้าบ
บางอย่างกระทบลงมาบนหัวของฉัน พอฉันหันไปก็เห็นหน้าที่หงิกงอของพี่สาวสุดสวย (?)
"จิตนาการอะไรของเธออยู่ห่ะ" พี่ซอลฮี เป็นพี่สาวที่ฉันเคารพมาก ถึงแม้ว่าเราจะเป็นพี่น้องต่างแม่ แต่เราก็รักกันมากเหมือนเป็นพี่น้องเดียวกัน
พี่ซอลฮีเป็นลูกครึ่งเกาหลี เพราะแม่ของพี่ซอลฮีเป็นคนเกาหลี แล้วแม่ของพี่ซีวอนก็เป็นน้องสาวของแม่พี่ซอลฮี ฉันคงไม่ต้องบอกฐานะของพวกเราหรอกนะ คิดว่าน่าจะรู้กัน
ตอนที่พี่ซอลฮีอายุ 3 ขวบ แม่ของพี่ซอลฮีก็มาด่วนจากไปแล้วก็ให้แม่ทูลหัวมาดูแล้วพี่ซอลฮีแทน และนั้นก็คือแม่ของฉันเอง หลังจากนั้น 2 ปี ก็มีฉันออกมา พอฉันอายุ 16 ปี ฉันก็ย้ายมาอยู่เมืองไทยกับพี่ซอลฮี แน่นอนฉันพูดภาษาไทยได้คล่องมากเพราะแม่ฉันสอนพูดไทยมาตั้งแต่เด็ก
"ฉันบอกแล้วให้รีบมา ก็ไม่เชื่อ เฮ้ยอุส่าห์กักตัวไว้ได้ตั้ง ชั่วโมงนึงดีนะที่ซีวอนอยู่ไม่งั้น ฉันได้โดนตัดเงินเดือนแน่ๆเลย"
พี่ซอลฮีกับพี่ซีวอนไม่รู้เรื่องของฉันกับทงเฮ พวกพี่เขารู้กันแค่ว่า ฉันเป็นพวกบ้าดาราหล่อๆเท่านั้นเอง
"ช่วงนี้เธอเงียบไปนะ เป็นอะไรหรือเปล่า" เวลาที่พี่ซอลฮีเป็นห่วงฉัน คิ้วของพี่จะยกสูงขึ้นข้างหนึ่งแล้วพี่ก็จะลูบหัวฉัน ความรู้สึกนี้ มันอบอุ่นจริงๆ
"ไม่มีอะไรหรอกพี่ แค่ครูเคนเขาจะให้หนูขึ้นไปเต้นบนเวทีพรุ่งนี้อ่ะ แต่ฉันยังเต้นไม่ค่อยคล่องเลยก็เลยเครียสนิดหน่อยอ่ะ ฉันต้องไปแล้วนะพี่ เดี๋ยวสายโดนครูเคนว่าอีก" แล้วฉันก็รีบวิ่งขึ้นบันไดไปที่ชั้น 4 ทันที โอ๊ยไม่อยากสายเลยกับครูเคนเนี่ย
*********************
ง่วงนอนแล้วอ่ะ เดี๋ยวมาอัพใหม่
ป้าบ
บางอย่างกระทบลงมาบนหัวของฉัน พอฉันหันไปก็เห็นหน้าที่หงิกงอของพี่สาวสุดสวย (?)
"จิตนาการอะไรของเธออยู่ห่ะ" พี่ซอลฮี เป็นพี่สาวที่ฉันเคารพมาก ถึงแม้ว่าเราจะเป็นพี่น้องต่างแม่ แต่เราก็รักกันมากเหมือนเป็นพี่น้องเดียวกัน
พี่ซอลฮีเป็นลูกครึ่งเกาหลี เพราะแม่ของพี่ซอลฮีเป็นคนเกาหลี แล้วแม่ของพี่ซีวอนก็เป็นน้องสาวของแม่พี่ซอลฮี ฉันคงไม่ต้องบอกฐานะของพวกเราหรอกนะ คิดว่าน่าจะรู้กัน
ตอนที่พี่ซอลฮีอายุ 3 ขวบ แม่ของพี่ซอลฮีก็มาด่วนจากไปแล้วก็ให้แม่ทูลหัวมาดูแล้วพี่ซอลฮีแทน และนั้นก็คือแม่ของฉันเอง หลังจากนั้น 2 ปี ก็มีฉันออกมา พอฉันอายุ 16 ปี ฉันก็ย้ายมาอยู่เมืองไทยกับพี่ซอลฮี แน่นอนฉันพูดภาษาไทยได้คล่องมากเพราะแม่ฉันสอนพูดไทยมาตั้งแต่เด็ก
"ฉันบอกแล้วให้รีบมา ก็ไม่เชื่อ เฮ้ยอุส่าห์กักตัวไว้ได้ตั้ง ชั่วโมงนึงดีนะที่ซีวอนอยู่ไม่งั้น ฉันได้โดนตัดเงินเดือนแน่ๆเลย"
พี่ซอลฮีกับพี่ซีวอนไม่รู้เรื่องของฉันกับทงเฮ พวกพี่เขารู้กันแค่ว่า ฉันเป็นพวกบ้าดาราหล่อๆเท่านั้นเอง
"ช่วงนี้เธอเงียบไปนะ เป็นอะไรหรือเปล่า" เวลาที่พี่ซอลฮีเป็นห่วงฉัน คิ้วของพี่จะยกสูงขึ้นข้างหนึ่งแล้วพี่ก็จะลูบหัวฉัน ความรู้สึกนี้ มันอบอุ่นจริงๆ
"ไม่มีอะไรหรอกพี่ แค่ครูเคนเขาจะให้หนูขึ้นไปเต้นบนเวทีพรุ่งนี้อ่ะ แต่ฉันยังเต้นไม่ค่อยคล่องเลยก็เลยเครียสนิดหน่อยอ่ะ ฉันต้องไปแล้วนะพี่ เดี๋ยวสายโดนครูเคนว่าอีก" แล้วฉันก็รีบวิ่งขึ้นบันไดไปที่ชั้น 4 ทันที โอ๊ยไม่อยากสายเลยกับครูเคนเนี่ย
*********************
ง่วงนอนแล้วอ่ะ เดี๋ยวมาอัพใหม่
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น