คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Spill Over :: Crazy
You are crazy , your friend is crazy and my friend is crazy
But I hope ... you don't make me crazy
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
“ไปเดินห่างๆเลยนะ” ผมก้มมองแบคฮยอนที่เงยหน้ามองผมอยู่ก่อนแล้วด้วยความงุนงง เขาแยกเขี้ยวใส่ผมแล้วเริ่มมองผมตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า แล้วกลับมาจ้องหน้าผมใหม่ ..อืมมม ถ้าผมเดาไม่ผิด แบคฮยอนคงหมายถึง ..ส่วนสูงของผม
ผมพยักหน้ายิ้มๆให้เขาก่อนจะย้ายตัวเองไปเดินข้างลู่ฮาน แต่ก่อนผมไปแบคฮยอนก็ยังไม่วายชูกำปั้นให้ผมพร้อมกับบ่นงึมงำอะไรสักอย่างที่ผมไม่ได้ยิน
มันก็สมควรล่ะนะ ก็ผมดันไปยิ้มล้อเขาซะนี่... ก็ทำไงได้ล่ะครับคนมันสูงงงงงงง ง
“ฉันเคยบอกแล้วไง ว่าส่วนสูงของนายมีปัญหา” ลู่ฮานหันมากระซิบกับผมเบาๆแล้วพยักหน้าให้ผมดูสองสามที ประมาณว่า ‘ฉันพูดถูกใช่ไหมล่ะ’
นี่ก็อีกคนครับ พวกที่มีปัญหากับส่วนสูงของผม..
“แล้วนี่ยังเสร่อไปเดินข้างแบคฮยอนอีกนะ เขาเตี้ยกว่าฉันอีกรู้เปล่า” ผมเหล่มองความภาคภูมิใจ ‘ แบบฉบับเสี่ยวลู่ ’ ของมัน ก่อนจะมองเลยไปที่แบคฮยอน ..ไม่ใช่ว่าผมหันไปดูส่วนสูงหรอกครับแต่ผมกลัวแบคฮยอนจะได้ยินต่างหากล่ะ!
..คุณเข้าใจความหมายของคำว่า ‘ แบบฉบับเสี่ยวลู่ ’ ใช่ไหมครับ ..ก็อย่างที่เห็นๆกันอยู่ ..เสี่ยวลู่ ไม่เหมือนใคร ไม่รู้จักกาลเทศะและจังหวะ
แต่ผมก็ไม่เคยโกรธมันลงหรอกครับ ดูหน้ามันสิ.. ใครจะโกรธลง ดู ดู ด่าผมเสร่อแล้วยังมายิ้มตาเยิ้มใส่ ซ้ำร้ายด่าคนอื่นเขาเตี้ยลับหลัง(?)แล้วยังหันไปคุยจ้อด้วยความร่าเริงได้อีก ดูสิครับใคร๊จะโกรธมันล๊งงงงงงง ง
“ฉันเคยเห็นนายกรีดอายไลเนอร์มาเรียนด้วย เจ๋งมากอ่ะ! นายกรีดเองเลยเหรอ?” เอาแล้วครับกระบวนการกระชับมิตรของเสี่ยวลู่ฮาน ผมส่ายหน้ายิ้มๆแล้วเงี่ยหูฟังบทสนทนาของทั้งคู่ไปเรื่อยๆ
..ผมเคยได้ยินเรื่องเกี่ยวกับแบคฮยอนมาเยอะครับ แต่ฟังจากปากเจ้าตัวเนี่ยไม่เคยเลยจริงๆ
“เปล่า แบคฮีลองอายไลเนอร์ใหม่ ลืมลบ”
“หา! นายมีแฟนแล้วเหรอ!!” ตกใจสิครับเพื่อนผม แต่ตกใจไม่ว่าทำไมต้องเสียงดังวะครับ แต่ก็อย่างว่าล่ะครับ ..แสดงอารมณ์เกินลิมิตคือเสี่ยวลู่
“เปล่า นั่นแม่ฉัน”
เอ่อ ..นี่ลูกกับภรรยาของนักการเมืองเขาเป็นแบบนี้กันเหรอครับเนี่ย - -
“นี่! เดือนที่แล้ว ที่มีเรียนเสริมภาคค่ำอ่ะ ฉันได้ยินมาว่านายทะเลาะกับไคถึงขั้นปิดห้องต่อยกันเลยเหรอ?” นี่ถ้าไม่ใช่เสี่ยวลู่เนี่ย ไม่มีใครกล้าถามนะครับ
“เปล่า”
“อ้าว แล้วที่เสียงดังตึงตัง กับหลอดไฟขาดนั่นล่ะ”
“เปิดผับ”
…เอ่อ อันธพาลเดี๋ยวนี้เขาเล่นแบบนี้ในห้องเรียนกันเหรอครับ - -
“นี่ แผลที่หน้าผากนายไปโดนอะไรมาเหรอ ใช่เรื่องที่ขาดไปเมื่อวานหรือเปล่า” อีกแล้วครับคำถามอันตราย ทำไมมันไม่ชวนคุยอย่างอื่นวะครับ!
ผมเหลือบมองแบคฮยอน เขายกมือขึ้นจับพลาสเตอร์ที่หัวคิ้ว เขาเม้มปากแล้วฮึมฮำตอบในลำคอ
“อืมมม”
“นายไปมีเรื่องมาเหรอ?”
“เปล่า ก็แค่..อุบัติเหตุน่ะ”
“เห๋??” ผมเลิกคิ้วด้วยความงุนงงไม่ต่างจากลู่ฮาน ก็ข่าวที่ได้ยินมามัน…
“พวกฉันเล่นกัน ก็เลยเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อย” แต่ดูเหมือนสิ่งที่ผมได้ยินมาจะผิด
“กับไคเหรอ?”
“เซฮุนด้วย” แบคฮยอนหยุดเดินแล้วหันมามองพวกผม ..ผมไม่เข้าใจว่าทำไมแบคฮยอนถึงยอมตอบคำถามของลู่ฮานง่ายๆ เขาไม่ควรไว้ใจพวกผมไม่ใช่เหรอ?
“อ้าว! เซฮุนเข้าโรงพยาบาลไม่ใช่เหรอ?”
“นั่นแหละ”
“?????”
“หมอนั่นมันจี้เอวฉัน ฉันก็เลยถีบมัน
..ตกบันได”
!!!!!!!
( ^^) (O[]O!! )(O[]O!! )
…หมอนี่มันนนนน น
ผมยิ้มค้างกลางอากาศเพราะแบคฮยอนหันมาทางผมพอดี ..เขามองผม แล้วยิ้ม ยิ้มครับ แบคฮยอนยิ้มให้ผม ยะ..ยิ้มหวาน ยิ้มหวานเลยยยยย แต่ยิ้มแบบนี้หลังจากพูดประโยคแบบนั้นออกมาเนี่ย ผมยิ้มตอบกลับไม่ถูกนะครับเนี่ย!
“คุณหนูครับ” แต่ก่อนที่มุมปากผมจะกระตุกจนเป็นเหน็บชาซะก่อน ก็มีผู้ชายมีอายุคนหนึ่งเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าพวกผมสามคน
“รถอยู่ทางนู้นครับ” เขาผายมือไปยังรถBMWสีดำที่พวกผมพึ่งเดินผ่านมาเมื่อครู่ ผมมองผู้ชายคนนั้นสลับกับแบคฮยอน ..เขาคงเป็นคนขับรถของแบคฮยอน ล่ะมั้งครับ??
“ฉันจะไปเยี่ยมเซฮุนกับเพื่อน” ชายคนนั้นเหล่มองผมกับลู่ฮานก่อนจะหันไปมองคุณหนูของเขาตามเดิม เขามีสีหน้าลำบากใจขณะที่พูดประโยคถัดมา
“ตะ..แต่คุณท่านสั่งห้าม..”
“ไม่! ฉันจะไป!” แบคฮยอนดึงมือลู่ฮานผ่านชายคนนั้นไปเฉยเลย ส่วนผมน่ะเหรอก็โดนลู่ฮานดึงไปอีกทีไงครับ
ปึก!
ชนสิครับ เมื่อหัวขบวนดันหยุดเดินดื้อๆ ลู่ฮานหันมาย่นจมูกใส่ผมเพราะผมมัวแต่มองคุณลุงคนขับรถจนไม่เห็นว่าแบคฮยอนหยุดเดิน แต่พอผมหันไปมองว่าทำไมแบคฮยอนถึงหยุดเดินผมก็พบกับ เอ่อ ..ผู้ชายในชุดดำสองคนที่กำลังยืนขวางทางแบคฮยอนอยู่
“พวกนายเป็นใคร”
“เอ่อ คนของคุณท่านครับคุณหนู” แต่คนที่ตอบคำถามของแบคฮยอนคือคุณลุงคนขับรถคนเดิมครับ
“………” แบคฮยอนเงียบครับ แต่ดูเหมือนเขาไม่พอใจสุดๆเลย ..แต่ตอนนี้ดูเหมือนพวกผมจะเป็นจุดสนใจมากๆ
หลังเลิกเรียนแบบนี้คนก็ต้องเยอะเป็นธรรมดา แล้วยิ่งมายืนคุยกันอยู่ทางเข้าออกแบบนี้ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าคนเดินผ่านไปผ่านมาต่างก็หันมามองกันทั้งนั้น แล้วยิ่งเป็นแบคฮยอนที่พ่วงตำแหน่งอันธพาลของโรงเรียนบวกกับดีกรีลูกนักการเมืองชื่อดังแล้วก็ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไม ..ถึงถูกเกาหลีมุงจนไม่มีทางออกอยู่หน้าโรงเรียนนนนนนน!!
ผมอยากจะทึ้งหัวตัวเองจริงๆครับ ให้ตาย! แต่สิ่งที่ทำให้ผมร้อนรนสุดๆก็คือ..
หมัดที่กำลังสั่นระริกของแบคฮยอน!!
จ้องใหญ่เลยครับ แบคฮยอนจ้องชายชุดดำใหญ่เลย
“หลบ-ไป” ช้าๆ ชัดๆ มองแว๊บเดียวก็รู้ครับว่าคนพูดกำลังข่มอารมณ์แค่ไหน ..กระนั้นชายสองคนก็ยังยืนนิ่งครับ นิ่งแบบไม่กลัวคุณหนูจะปล่อยหมัดใส่จริงๆ แต่คนที่เหงื่อตกกลับเป็นคุณลุงคนขับรถครับ ผมเห็นแกปาดเหงื่อหลายครั้งเลย ..เอ่อ ผมก็อยากบอกคุณลุงนะครับว่า ผมเองก็รู้สึกไม่ต่างจากลุงเลย..
“แบคฮยอน! แบคฮยอน!!” แต่ท่ามกลางวงล้อมที่เต็มไปด้วยเกาหลีมุง เสียงตะโกนเรียกชื่อแบคฮยอนก็ดังขึ้นครับ ผมควรจะขอบคุณเขาดีไหมครับ เพราะตอนนี้แบคฮยอนคลายมือที่กำเป็นหมัดออกแล้วเริ่มมองหาต้นตอของเสียงครับ
“แบคฮยอน!!!” พอเสียงเริ่มชัดขึ้นและใกล้เข้ามา ผมเห็นแวววิบวับในดวงตาของแบคฮยอนเลยครับ อย่าบอกนะว่า…
“ไค!!!”
นั่นไง! พอแบคฮยอนตะโกนตอบเสียงเกาหลีมุงก็ดังกันอื้ออึงเลยครับ และไม่ต้องรอให้เสียเวลาอีกต่อไป ผมก็เห็นอะไรดำๆฝ่าวงล้อมเข้ามาได้สำเร็จ
“ไค!!!” แบคฮยอนยิ้มตาหยีเลยครับพอเห็นเพื่อนสนิทปรากฏตัว
“แบคฮยอน ! เกิดอะไรขึ้นวะ ! ! กูได้ยินว่ามึงกำลังจะมีเรื่อง” ไคจับไหล่แบคฮยอนแล้วมองสำรวจว่าเพื่อนของตนเจ็บตรงไหนหรือเปล่า
“เปล่า กูกำลังจะไปเยี่ยมไอ้เซฮุนเนี่ย แต่..” ดูสิครับ พอไคมานี่ฟ้องปากยื่นเชียว ปากสีสดงอง้ำก่อนจะชี้ไปยังสองชายชุดดำที่ยืนหน้านิ่งอยู่ที่เดิม
“ใครวะ”
“พ่อกูส่งมาอ่ะดิ เบื่อว่ะ” แบคฮยอนกอดอกด้วยความเซ็ง ส่วนไคก็มองคนตัวเล็กยิ้มๆแล้วผลักหัวทุยไปสองสามที
“ไม่เห็นต้องสนเลย ป่ะ” ไคกอดคอแบคฮยอนก่อนจะลากคนตัวเล็กออกไปจากตรงนี้ แต่ชายสองคนก็เดินมาขวางทางไว้ซะก่อน อ่า ..ผมเริ่มรู้สึกร้อนๆหนาวๆแล้วสิครับ
“เห็นมะ!” แบคฮยอนหันไปตะโกนใส่หูไค ส่วนเจ้าตัวก็ยื่นมือไปขยี้หัวคนตะโกนใส่ แต่เสียงหัวเราะ หึหึ ของไคนี่ ..ทำไมผมฟังแล้วมันขนลุกวะครับ
“ขอทางหน่อยครับ” ^^
…หมอนี่ ยิ้มได้สยองสุดๆ
“นิ่งเลยว่ะ” ^^ หันไปบอกคนข้างๆก่อนจะกลับหลังหัน แต่มันติดที่ตรง…
“ปล่อย” เสียงของไคดังขึ้น ขณะหันไปมองข้อมือของแบคฮยอนที่โดนหนึ่งในสองยึดเอาไว้ ..เอาแล้วครับแบบนี้ผมจะไปแฝงตัวเป็นผู้ชมทันไหมเนี่ย เอ๊ะ!? ลู่ฮานหายไปไหนครับ!? ก่อนหน้านี้มันยังยืนอยู่ข้างๆผมเลยนะ!
ผลัก!! ตุ๊บ!!!
เฮ้ย!! เผลอแปปเดียวนัวเนียกันแล้วเหรอวะ!
หันกลับไปผมก็เห็นแลกหมัดกันเป็นคู่แล้วครับ เฮ้ยยยย! แบคฮยอนนั่นคนของพ่อนายไม่ใช่เรอะ!! ตัวก็เล็กกว่าเค้ายังจะทำซ่าอีกนะนั่น
“คะ..คุณหนู!!!” คุณลุงคนขับรถดูท่าแกจะเป็นห่วงแบคฮยอนมากครับ แต่ดูเหมือนคนที่โดนต่อยฝ่ายเดียวจะเป็นชายชุดดำนะ ก็ใครมันจะกล้าไปชกเจ้านายล่ะครับ!
ฟลุบ!!
สะ..สลบไปแล้วหนึ่ง พอคู่ของตนสลบไปแล้ว ไคก็รีบวิ่งมาถีบ ไม่ใช่สิ..กระโดดถีบอีกคนแล้วดึงแบคฮยอนออกวิ่งทันทีครับ
อ้าว!! แล้วกูล่ะ! O.O??
ปี๊ด! ปี๊ดดดด!!
พอฝูงคนแหวกทางให้ไคกับแบคฮยอนก็มีรถมาจอดเทียบทันทีครับ!! เฮ้ยนี่พวกมึงไปเตี๊ยมกันตอนไหนวะครับ!!!
“ขึ้นมาเร็ว!!” เฮ้ย!! นั่นมันไอ้ลู่นี่ครับ! ..ไม่น่า หายไปเอารถนี่เอง แต่..วันนี้มันไม่ได้เอารถมาไม่ใช่เหรอวะ??
“ไอ้ชานยอล เร็วๆ!!” เร็วก็เร็ววะ ผมรีบวิ่งไปที่ประตูข้างคนขับทันทีครับ เพราะไคกับแบคฮยอนจับจองที่นั่งด้านหลังไปแล้ว
..แต่เมื่อกี้เหมือนผมเห็นคุณลุงคนขับวิ่งตามมาเลยครับ
“คุณหนู !! !” แต่ไม่ทันหรอกครับ เพราะลู่ฮานมันออกรถมาก่อนลุงแกจะวิ่งมาถึงรถซะอีก …แต่เมื่อกี้เหมือนผมเห็นตราBMWอยู่หน้ารถเลยครับ ไอ้เสี่ยวลู่มันไม่มีBMนี่หว่า???
“ใครวะแบคฮยอน” ไคมองหน้าพวกผมสองคนสลับกันไปมา ..แต่เอ่อ ได้ข่าวมึงเคยเรียนร่วมห้องกับพวกกูมาสองปีไม่ใช่เหรอครับ??
“เพื่อนร่วมห้องน่ะ เค้ามากินข้าวกับกูตอนเที่ยง”
“โห่ ไรวะ กูไม่อยู่สองสามวันมีเพื่อนใหม่และ แม่ง งอนว่ะ” งอน?? ผมเหลือบมองหน้าไค เห็นไคยื่นปากงอนแบคฮยอนแล้ว..
“มองไรวะ” ชะอุ่ย! ซวยเลยกู
“มองแบคฮยอน” คิดได้ไงวะไอ้ชานยอล!
“มองมันทำไมวะ” ไคขมวดคิ้วแล้วเหลือบไปมองแบคฮยอนบ้างครับ แต่อยู่ๆมันก็ยิ้มขึ้นมาเฉยเลย ..ให้ตายผมไม่ชอบเวลาไคยิ้มเลย มันสยองอ่ะครับ!
“ชอบมันอ่ะเดะ” นั่น! ไปไกลเลย ไคหันมายักคิ้วล้อผมครับ
“เฮ้ย ไม่ใช่! // คิมจงอิน!” เอ่อ ..เสียงผมโดนเสียงของแบคฮยอนกลบหมดเลยครับ
“กล้ามากนะแบคฮยอน!!” นั่นไง สุดท้ายที่เบาะหลังก็เกิดสงครามเล็กๆขึ้น
ตุ๊บ!
“อ๊ากกกก ก แผลเก่ากูไอ้กัมจงงงงง”
ตั๊บ!
“โอ๊ย! ตากู ไอ้เตี้ย เจอดีแน่!”
“อ๊ากกกกกกกกกกก!!!”
…ผมไม่สงสัยเลยว่าทำไม เซฮุนถึงได้นอนโรงพยาบาลเพียงเพราะมันสามคน ..เล่นกัน - -
“บีเอ็มนี่ก็ขับดีเหมือนกันนะ” ผมหันไปมองลู่ฮานที่หันมายิ้มๆกับผมราวกับถูกใจอะไรบางอย่าง
“อ้าว! ไม่ใช่รถแกเหรอวะ นี่อย่าบอกนะว่า...”
“รถของบ้านแบคฮยอนอ่ะดิ ฉันก่ะไว้แล้วว่าลุงแกต้องเสียบกุญแจรถไว้ ก็เลยมุดออกมาตอนลุงแกเผลออ่ะ” ^^ ยิ้มตาเยิ้มอีกแล้ว มันคงคิดว่ามันกำลังขับรถหยอดเหรียญเล่นหรือไงวะครับ!
“แล้วนี่เราจะไปไหนกันเหรอ??” ..เอ่อ มันจะไม่เป็นอะไรเลยถ้าเจ้าของคำถามไม่ใช่คนขับ - -
“โรงพยาบาล!! // โรงพยาบาล!!” เสียงประสานของสองเพื่อนซี้ดังมาจากเบาะหลังครับ
“เลี้ยวรถกลับ เลี้ยวรถกลับ” นั่นไง ผมหันไปมองลู่ฮานที่พูดประโยคเดิมซ้ำๆแล้วพยายามหาทางเลี้ยวรถกลับ ..เอ้อ ให้มันได้แบบนี้สิครับ
ผมบอกแล้วไง ผมถึงชอบเป็นคนดูมากกว่าเป็นคนแสดง แม้ตอนนี้จะเป็นแค่ตัวประกอบก็เถอะ ..ผมเป็นเพื่อนกับลู่ฮานคนเดียวก็เหนื่อยพอแล้วนะ นี่ยังจะไปพัวพันกับไอ้สองคนหลังอีก..
จริงๆ ไคกับแบคฮยอนก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรหรอกครับ ..แต่เรื่องที่มันจะตามมาภายหลังจากนี้นี่สิ
..ไปชกคนของนักการเมืองเนี่ย ไม่ใช่เรื่องเล็กๆนะ
..แล้วไปเอารถนักการเมืองมาขับเล่นเนี่ยก็ไม่ใช่เรื่องเล็กเหมือนกัน
..แล้วลักพาตัว?ลูกนักการเมืองเนี่ย ก็ไม่ใช่เรื่องที่จะถูกมองข้าม
ไค ..หมอนี่ยังดี มีพ่อเป็นนักการเมืองเหมือนกัน คงไม่เป็นอะไร แถมยังมีเรื่องเป็นประจำก็คงเป็นเรื่องธรรมดา แต่ติดอยู่ที่พ่อไคกับพ่อแบคฮยอนไม่ถูกกันนี่สิ ผมว่ามันคงไม่จบง่ายๆอย่างที่คิดแน่
แต่คนที่จะซวยที่สุดก็คงเป็นผมกับลู่ฮาน ..อ่า แต่หมอนี่คงไม่เป็นปัญหาเท่าไหร่ ดูอย่างมันไปขโมยรถเค้ามาขับหน้าตาเฉยสิครับ ปรับตัวเข้ากับสถานการณ์ได้รวดเร็วจริงๆ
แล้วผมล่ะ ..ผมคงไม่ต้องไปมีเรื่องชกต่อยกับใครเพราะแบคฮยอนหรอกนะ
..เว้นผมไว้สักคน ก็แล้วกัน หวังว่านะ ..ก็ได้แต่หวังล่ะครับ
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - TBC - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ยิ้มของเสี่ยวลู่กับคิมจงอิน หึหึ -.,-
คลิปข้างล่าง ถ้าใครนึกภาพแบคเปิดผับไม่ออก 555
ความคิดเห็น