ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [EXO] ..Spill Over.. {ChanBaek}

    ลำดับตอนที่ #2 : Spill Over :: Strange

    • อัปเดตล่าสุด 15 ส.ค. 55



    How could this happen to me?

    I think about you  …Why?

    - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -


                   พยอนแบคฮยอน  เขาเป็นเพื่อนร่วมห้องของผมตั้งแต่ไฮสคูลปีหนึ่ง  เราไม่เคยคุยกันแบบจริงๆจังๆ  ก็แค่ครั้งสองครั้งตอนที่ผมเก็บปากกาให้เขาและอีกครั้งตอนที่เขาวิ่งมาชนผม  คำขอบคุณสั้นๆกับคำขอโทษแข็งๆ  นับรวมกันก็แค่สองประโยค  ..นี่ยังเรียกว่าคุยกันไม่ได้ด้วยซ้ำ

     

                    แบคฮยอนมักจะมีพลาสเตอร์ติดแผลติดอยู่ไม่ส่วนใดก็ส่วนหนึ่งบนร่างกาย  ..เขาเป็นอันธพาลอันดับต้นๆของโรงเรียน  ตอนมอปลายปีหนึ่งกลุ่มของแบคฮยอนมีห้าคน  ถูกไล่ออกไปสองเมื่อตอนปีสอง  ย้ายออกไปอีกหนึ่งเมื่อสองวันก่อนและอีกหนึ่งที่กำลังนอนอยู่ในโรงพยาบาล  แต่เมื่อวานแบคฮยอนไม่มาเรียน

     

    ..วันนี้จึงเป็นวันแรกที่แบคฮยอนมาเรียนคนเดียว  และเป็นวันแรกที่ห้องเรียนของผมเงียบสงบเมื่อมีผู้ชายที่ชื่อว่าแบคฮยอนนั่งอยู่ในห้อง  ที่พูดมาทั้งหมดไม่ใช่ว่าผมสนใจอะไรแบคฮยอนหรอกนะครับ  แต่เพราะกลุ่มของแบคฮยอนดังมากๆเห็นมีเรื่องไม่เว้นแต่ละวันนี่  ไม่ใช่ขี้ๆนะครับ

     

    โดยเฉพาะแบคฮยอนกับไค  สองคนนี้เป็นลูกนักการเมืองทั้งคู่  ..แต่บังเอิญอยู่คนละพรรค  เพราะเหตุผลนี้ล่ะมั้งครับถึงได้ถูกจับแยก  ซึ่งคนที่ย้ายออกไปสองวันก่อนก็คือ  ไค  หมอนี่ตัวอันตรายสุดๆ  หน้าอินทร์หน้าพรหมที่ไหนก็ไม่สนครับ  ..ไม่ใช่เพื่อนกูกูอัดเรียบ

     

    ที่ผมสาธยายมาทั้งหมดนี่ไม่ใช่เพราะอะไรครับ  ตัวต้นเหตุทั้งหมดของเรื่องนี้ก็คือ..

     

    ..สิ่งมีชีวิตที่มีชื่อว่า  เสี่ยวลู่ฮาน  เพื่อนสนิทชาวจีนของผมเองครับ  ..มันเป็นคนมนุษยสัมพันธ์ดี  รู้จักเพื่อนทุกคนในห้อง  โลกของมันเป็นโลกที่สดใส  สนุกสนาน  มีแต่ความสุข  แต่มันเป็นโลกที่ไม่มีใครสามารถเข้าถึง  - -

     

    ..หลายครั้งที่มันพยายามชวนเพื่อนร่วมห้องมากินข้าวด้วยเพื่อที่จะเพิ่มสมาชิกในกลุ่ม(ซึ่งมีแค่ผมกับมัน)  แต่เขาเหล่านั้นก็มานั่งกินกับเราได้แค่วันเดียวแล้วก็จากไปเงียบๆ

     

    มันชอบบอกว่าผมเป็นคนที่เข้าใจยาก  แต่ผมกลับคิดว่ามันนั่นแหละเป็นคนที่เข้าใจยากยิ่งกว่าผมซะอีก  แต่สองปีที่เป็นเพื่อนกับมันมาบางทีผมก็คิดนะ  ..ว่าตอนนี้ผมก็เริ่มจะเข้าใจมันมากขึ้นและอาจจะเข้าไปอยู่ในโลกของมันได้บ้าง  แต่วันนี้ก็พิสูจน์ให้ผมเห็นแล้วว่า  ผมคิดผิด!

     

    ทำไมน่ะเหรอครับ?  ก็เพราะผู้ชายตัวเล็กที่นั่งกินข้าวอยู่ตรงข้ามผมนี่ไง!!

     

    พยอนแบคฮยอน!!!

     

    ผมไม่รู้ว่ามันโง่หรือมันบ้าหรือมันเป็นทั้งสองอย่างกันแน่  ถึงได้อยากจะผูกมิตรกับพยอนแบคฮยอน  ไม่ใช่ว่าผมกลัวผู้ชายที่ตัวเล็กกว่าผมหรอกครับ  แต่ผมแค่ยังอยากมีชีวิตสงบๆ  แค่นั่งดูอยู่เฉยๆก็รู้แล้วว่าชีวิตของแบคฮยอนวุ่นวายและสับสนแค่ไหน  ผมไม่อยากเข้าไปยุ่ง  ผมยังอยากอายุยืน  ผมขอเป็นผู้ชมไม่ขอเป็นนักแสดงได้มั้ย?

     

    แต่อย่าพึ่งเข้าใจผิด  คิดว่าแบคฮยอนจะยอมร่วมโต๊ะกับพวกผมง่ายๆนะครับ  ไอ้เจ้าตัวเค้าน่ะปฏิเสธตั้งไม่รู้กี่รอบจนผมแอบเสียวสันหลังวูบวาบๆว่าแบคฮยอนจะฟิวส์ขาดเมื่อไร  แต่ที่ได้มานั่งด้วยกันนี่ก็เพราะว่าไอ้คนชวนมันช่างตื้อครับ  ผมไม่ทันห้ามมันหรอกมันก็ย้ายตูดไปนั่งโต๊ะเดียวกับแบคฮยอนโดยไม่ได้รับอนุญาตแล้ว  ส่วนผมก็ได้แค่ตามมาเงียบๆพยายามทำตัวไม่มีตัวตนและเป็นที่น่ารำคาญคูณสอง

     

    ..แต่ไม่รู้ทำไมแบคฮยอนมักจะหงุดหงิดทุกครั้งที่ผมยิ้มให้แทนที่จะเป็นลู่ฮาน  หมอนั่นพูดอยู่ตลอดเวลา  ยิ้มอยู่ตลอดเวลา  แบคฮยอนไม่เห็นจะมีท่าทีรำคาญหรือหงุดหงิดเลย

     

    ..ผมไม่ใช่ตัวต้นเหตุนะ  อะไรของเค้าวะครับ

     

    เฮ้  เลิกมองหน้าฉันแล้วทำหน้าตาแบบนั้นสักที

     

    “????”  งงสิครับ  ผมนั่งอึ้งไปสองนาทีจนแบคฮยอนเริ่มขมวดคิ้วเป็นปม

     

                    เลิกใช้ปากยิ้มแล้วใช้ตามองคนอื่นแบบนั้นสักที!”  เอาแล้วไงครับ  เค้าเริ่มเสียงดังขึ้นเรื่อยๆเลย

     

                    บะ..แบบไหน

     

                    แบบที่นายทำอยู่ไงวะ  เห็นแล้วหงุดหงิด  เข้าใจมั้ย!”

     

                    อ่า  อื้ม  ผมตอบไปงงๆแต่แบคฮยอนก็แค่พ่มลมหายใจดังๆหนึ่งทีแล้วก้มกินข้าวต่อ  แต่หางตาผมก็ไปสบเข้ากับใบหน้าที่เต็มไปด้วยคำถามของลู่ฮานซะก่อน  มันเลิกคิ้วแล้วถามผมแบบไม่มีเสียงว่า  แกไปทำอะไรเค้าวะ  ซึ่งผมก็ทำได้แค่ส่ายหน้าและทำหน้ามึนๆใส่มัน

     

                    จากนั้นผมก็ไม่กล้าปริปากอะไรเลยครับไม่ใช่เพราะกลัว  ..แต่ผมไม่ชอบเวลาแบคฮยอนหงุดหงิด  เขาไม่ใช่คนขี้หงุดหงิดแต่ทำไมเขาต้องหงุดหงิดใส่ผมด้วย  อันธพาลนี่อารมณ์แปรปรวนเข้าใจยากจริงๆ

     

                    แต่มีความลับอย่างหนึ่งที่ผมไม่เคยบอกใคร

     

    ...ผมชอบรอยยิ้มของแบคฮยอน

     

                    เวลาอยู่กับเพื่อนในกลุ่มแบคฮยอนมักจะมีรอยยิ้มเสมอ  เขาเสียงดังที่สุดในกลุ่ม  ขี้โวยวายสุดๆ  แล้วแบคฮยอนก็ชอบเล่นอะไรแผลงๆที่โรงเรียน

     

                    แม้จะมีบางมุมของแบคฮยอนที่ผมคิดว่าน่ามอง  แต่อย่างที่ผมบอก  เพราะแบคฮยอนมักจะแสดงด้านนี้เมื่ออยู่กับคิมจงอิน  โอ๊ะ!  นี่ชื่อต้องห้ามต่อหน้าไคเลยนะ  ถ้าหมอนั่นรู้ว่าผมแอบเรียกมันแบบนั้นในใจผมคงได้ลงไปนอนนับดาวแน่ๆ

     

                    ให้ตายสิ!  ผมไม่ชอบเลยจริงๆ  นี่ขนาดแค่พึ่งจะกินข้าวร่วมโต๊ะกันแค่วันเดียวนะ  ทำไมผมต้องไประแวงเพื่อนของแบคฮยอนด้วย  แล้วนี่ผมไปนั่งสังเกตแบคฮยอนตั้งแต่เมื่อไหร่  ดูสิผมบ่นยาวไปหลายหน้าเลย  นี่ผมเป็นอะไรวะครับ!

     

                    หงุดหงิดโว้ยยยยย ย!!!

     

    - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - TBC - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -


     

    จบแบบงงๆมึนๆ  หุหุ

    พระเอกของเรากำลังสับสนค่ะ  ฮ่าฮ่า

    มีทายกันเยอะแยะเลยว่ามันจะออกมาแนวไหน  หุหุ  -.,-

    จะเอสเอ็มมั้ยอันนี้ไม่รู้  แต่มีหลายแนวนะ

    ขึ้นอยู่กับความบ้าของชานยอล  ฮ่าฮ่า

    มาดูกันว่าบ้าเพราะรักเนี่ย  มันบ้ากันยังไง  -.,-

    ปล.ตอนนี้สั้นไปขออภัยจริงๆค่ะ  TT

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×