King's Love 6/14

บทที่6 ความฝันของฉัน

ตื่นได้แล้ว ตื่นสักที มัวแต่เพลียอยู่ได้นะ ลุกมาผ่อนคลายสักหน่อยดีกว่า จริงสิฉันไม่อยากจะหลับตาลงอีกเลย แต่นี่ฉันก็หลับตาอยู่นี่ฉันจะลืมฝันได้มั้ยนะ..?? ไม่อยากจะคิดถึงมันอีก มันแค่อดีตจะใส่ใจทำไมล่ะ เอ๊ะ !! อดีต เมื่อคืน วันวาน ฉันฝันมาตลอดหรอ แล้วนี่คิงอยู่ไหนกัน พีเพิ้ลละ เอ๊ะ!! ไมโล ..

“ควีน ควีน ตื่นรึยัง” เสียงอ่อนหวานนุ่มนวลแบบนี้นี่มัน คิงนี่

“เอ๊ะ !! คิงหรอเข้ามาเลยฉันไม่ได้ล็อก”

“แต่ฉันเปิดไม่ออกอ่า”

“นายบิดด้วยสิ”

“ฉันบิดแล้วไม่ออกจริงๆ หึ้ย !! อื้อออ!!”

ฉันลุงออกจากเตียงเดินไปที่ประตูแล้วบิดลูกบิดออก

“เอ๊ะ !!”

“เจ้าทึ่มเอ้ยย !! นายบิดแล้วดึงมันจะเปิดออกมั้ยล่ะ พลักสิย่ะ!!”

“ขอโทษทีควีน ช่วงนี้ฉันไม่ค่อยมีสติเลย”

“ไม่เป็นไรหรอก ว่าแต่ทำไมล่ะ”

“คือ...ฉันฝันถึงไมโลน่ะ”

“เอ๋ !! องครักษ์ที่สนดีของนายน่ะหรอ”

“อ...อืม”

            ณ ปราสาทเทอร์โบ

“ท่านพ่อ”

“คิง ตื่นละหรอลูกรัก”

“คับ”

“ว่าแต่นี่ พ่อมีคนจะแนะนำให้ลูกรู้จัก แต่เขาไปเดินเล่น”

‘ใครกันอีกละเนี่ย สาวงามจากเมืองไหนกันละ’

“อาร์เธอร์ อาร์เธอร์!!”

“ครับๆ ท่านพระราชา”

“ไปตาม...เอ่อ..หนุ่มหล่อคนนั้นมาสิ”

‘เอ๊ะ !! หนุ่มหล่อ’

“มาแล้วครับ คนนี้ล่ะครับ”

“คิงนี่ละเขาชื่อ”

“เอ๋ !! ห้ะ !! ม...ไมโล”

.....................................

และแล้วทุกสิ่งก็เงียบไป

“แล้วไงต่อละคิง”

“อ...เอ่อคือ ฉันจำไม่ได้อ่า”

“เหอะ !! นายนี่มันจริงๆเลย”

“ควีนแต่ฉันคิดว่า ไมโลไม่ใช่ผู้พิทักษ์จากทางตะวันตกส่งมา”

“เอ๊ะ ! จะไม่ใช่ได้ไงล่ะ ทางตะวันตกก็คือเมืองของฉันนิ ฉันก็ได้รับข่าวมาอย่างดีนะ”

“แต่เธอคงจะไม่รู้สินะว่าบางทีไมโลมาจากทางตะวันออก”

“เอ๊ะ !!”

“ใช่ ไมโลไม่ใช่ผู้พิทักษ์ทางเหนือ”