King's Love 9/14

บทที่9 ความรัก2

“อ....เอ่อไม่มีอะไรนะ”

ผมหยุดเอ่ยปากโต้กลับ ผมลุกออกมาจากม้านั่งสีข้าวกลางสวมย่อมเล็กๆด้านหลังปราสาท หันหลังหนีออกมา ทั้งๆที่ ในใจผมก็กำลังดื้อรั้น กำลังพูดว่า ควีนนั่งอยู่ตรงนั้น ไม่คิดจะหันหลังไปเหลียวแลเลยรึไง ไม่ผม ไม่! ไม่สนใจ รีบเดินออกมาเร็วขึ้น จนควีน ที่กำลังนั่งอยู่ก็ต้องทำหน้า งง

“คิง คิง เดี๋ยวสิ! คิงงงง”

เธอตะโกนเรียกผมสุดแรง ผมได้ยินอย่างชัดมันสะเทือนใจสุดๆ แต่ผมก็ตัดสินใจที่จะไม่หยุดเดิน วิ่งไปจนถึงท่าเรือแล้วหนีกลับเมืองตัวเองไป นั่งเครียด นอนกลิ้งไปกลิ้งมา กังวล ว่าตนรู้สึกยังไง กับควีน กันแน่ ควีนน่ะ เป็นผู้หญิง ที่น่ารัก ตัวเล็ก ผิวขาวราวตุ๊กตาบาร์บี้ แต่เธอ ไม่ชอบให้ใครมารักเธอ ไม่ชอบให้ใครมารู้สึกดีกับเธอ เธอถึงไม่ค่อยรักพ่อเท่าไหร่ เนื่องจากพ่อสั่งให้เธอไปแต่งงานกับคนนู้นคนนี้ ในใจของเธอ หากมีชายหนุ่มใดมา สารภาพรัก เธอจะปฏิเสธและไม่ยุ่งกับชายคนนั้นอีก นาน เกือบๆปี คิง ก็รู้ทั้งรู้อยู่ในใจ ว่าควีนก็อยากจะมีชีวิตที่อิสระ

แล้วผมจะได้บอกเธอไม่ว่า ผม... รักเธอ ผมจะได้พูดมันออกไปมั้ยละทีนี้

            เช้าวันจันทร์

“คิง คิง คิงฮ่ะ”

เสียงเด็กน้อยจากที่ไหนมาตะโกนหน้าบ้านกันล่ะ

หึ่ม! ใครกันวะเนี่ยยยย

“มีอะไรล่ะ ใครกันมากวนฉันแต่เช้าห้ะ!”

คิงตะโกนออกไปนอกหน้าต่าง

“ผ...ผมเองฮ่ะ”

เด็กน้อยน่าเคะ คนนี้ มีนามว่า ยูมะ มาทำอะไรตอนเช้ากันละเนี่ย

“อ...เอ๋! ยูมะเองหรอมีอะไรละ”

“คือ ผมกับไนท์พี่สาวผมจะย้ายไปอยู่ที่เมืองหลวง ที่อยู่ถัดไปจากที่นี่ไกลเลยนะฮ่ะ”

“อ...เอ๋! เมืองหลวงงั้นหรอ ว้าว พิเศษเลยสินะ ว่าแต่ไกลมากมั้ยละ”

“ก็ไกลนะฮ่ะ คือผมกับไนท์เจอครอบครัวแล้วละฮ่ะ คุญปู่ผมเอง เขาเป็นเจ้าของโรงเรียนอนุบาลเลยนะฮ่ะ โรงเรียนอนุบาล ผมอยากไปเรียนจัง”

“อ...เอ๋! โรงเรียนชื่ออะไรหรอ”

“โรงเรียนอนุบาลเฮยโจว์ ฮ่ะ”

“ชื่อคุ้นๆแหะ”

(จะโดนสาวกสำอรคุง เอ๊ยยย! รีไวล์เตะมั้ยเนี่ยยเอาชื่อพี่แกมาตั้งเป็นชื่อโรงเรียน)

“ผมจะย้ายไปอยู่ที่นั่นพรุ่งนี้แล้วนะ คิง จะไปส่งผมที่ท่าเรือมั้ย”

“อ่า....ก็ได้นะ ฉันจะลองไปชวนควีนดู”

“ไม่ต้องหรอกฮ่ะ ! ไนท์เขาไปบอกแล้วละควีนก็จะมาส่งฮ่ะ ^^”

ตึ๊ก ตึ๊ก ตึ๊ก!! ตุ๊บ ตุ๊บ ตุ๊บ!!

เสียงเท้าที่กำลังวิ่งอย่างรวดเร็วเหมือนกำลังจะหนีอะไรบางอย่าง

“แหก แหก แหก!! อ...โอ๊ย เหนื่อยจริง พวกนั้นมันจะตามไปถึงกันวะ”

ชายหนุ่มร่างเล็กดูท่าทางเป็นสุภาพบุรุษเหลือเกิน นำมือของตนมาจับหน้าอกตัวเอง

ตุ๊บ ตุ๊บ ตุ๊บ ตุ๊บ ตุ๊บ!! หัวใจเต้นรัวๆ ไม่ถูกจังหวะ

องครักษ์ 10 คนวิ่งตามกันมาตามทาง ยาวจากประตูใหญ่นั่น

ชายหนุ่มนั้นรีบหลบหลังหุ่นไม้ทันที

“เห้ยๆ มันไปไหนแล้ววะ!!”

“ผมว่ามันไปตรงนั้นแน่เลย”

“เอา ไป ไป!!”

กลุ่มองครักษ์ 10 คนวิ่งแห่กันตามไป สุดทาง

“เห้อออ ! เกือบไปแล้วไง หึ หึ กุญแจห้องพระราชา จะมีอะไรพิเศษกันละนะ”

ชายหนุ่มจับที่ผมตัวแล้วกระชากออก จับที่ใบหน้าและกระชากออก ชีกขาดวิกผมและหน้ากากของตัวเอง ชายหนุ่มก็ได้พูดออกมาว่า

“จบแล้วล่ะ ไม่มีหรอก พีเพิ้ลนะ 5555 บทของไอ่เนี่ยมันจบแล้ว ต่อไปนี้ฉันมีนามว่า ซาโต้”

.........